Te snel door Caja Cazemier

Mijn eerste persoonlijke reactie ‘Te snel’ vind ik een mooi boek, omdat het heel werkelijk is geschreven, het kan echt gebeurd zijn. Het is een verhaal dat je niet moet lezen als je opgevrolijkt wilt worden, het is namelijk heel zielig en somber, omdat het om de dood van Tim gaat, iets wat veel verdriet met zich meebrengt. Ik las het soms dan ook met een brok in mijn keel, en het ontroerde me echt. Ik kan goed begrijpen dat Eline en Frank, de twee hoofdpersonen van het verhaal, heel erg in de war zijn door zijn dood, dat ze vol zitten met verdriet, onbegrip en alles wat daar nog bij komt kijken. Het verhaal zet me ook aan het denken, wat zou ik doen als mij zoiets zou overkomen? De dood is immers iets heel aangrijpends, dat je hele wereld in kan laten storten bij wijze van spreken. Samenvatting
Eline heeft met haar vriend Tim afgesproken dat ze de ochtend voordat ze op een driedaagse excursie gaan nog even afscheid zullen nemen, omdat ze alle twee ergens anders naar toe gaan. Maar Tim komt niet opdagen……. Eline is in eerste instantie boos op Tim, maar zij weet niet wat er werkelijk gebeurd is. Dat hoort ze pas als ze terugkomen uit Luxemburg, en een leraar vertelt dat Tim de avond voordat ze op excursie zijn gegaan een brommerongeluk heeft gehad. Hij is de ochtend van vertrek overleden aan zijn verwondingen, vlak voordat ze weg waren gereden met de bus. Eline is helemaal van streek, ze had nog maar zes weken verkering met Tim, maar voor haar waren die zes weken net zo lang als zes maanden. Eline had minder last van wisselende stemmingen sinds ze met Tim had, hij maakte haar sterker, ze voelde zich op haar gemak bij hem. Nu was diezelfde Tim er niet meer, de Tim waar zij zou goed mee kon mee praten, de stoere Tim die bij haar zijn hart luchtte, voor haar zijn masker af had gedaan, die was er niet meer. Ze is kwaad, kwaad omdat het ‘nieuws’ over Tims overlijden pas op de terugweg aan hen is verteld. Zij was op excursie, ze had een hoop lol, en als die tijd was Tim al dood. Eline gaat samen met haar moeder naar het rouwcentrum waar Tim opgebaard ligt. Daar ontmoet ze Tims ouders en Frank, de broer van Tim. Ze schrikt als ze Frank ziet, omdat hij zoveel op zijn broer lijkt. Tims ouders troosten haar niet, of praten niet echt met haar, en dat vindt Eline moeilijk. Ze mocht eigenlijk niet naar de begrafenis komen, omdat Tims Moeder de confrontatie niet aankon, maar Frank heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat Eline wel mag komen. Na de begrafenis ontmoeten Frank en Eline elkaar weer. Ze praten veel over Tim, Eline over de onzekere Tim, en Frank over de vrolijke, stoere Tim. Ze kenden alle twee een andere kant van hem. Frank is erg in de war, hij kan niet begrijpen dat hij nooit de onzekere Tim heeft gekend, en Eline wel. Ook heeft hij het thuis moeilijk, hij kan zijn verdriet niet delen met zijn ouders. Frank heeft een doos gevonden met persoonlijke spullen van Tim, met de tekst: ‘DIT IS PRIVÉ!!! dus AFBLIJVEN met je vuile poten, FRANK! Frank durft de doos niet open te maken en geeft het aan Eline. Op een gegeven moment worden Frank en Eline verliefd op elkaar, en krijgen ze verkering. Het is een moeilijke relatie, want Tim staat altijd tussen hen in, en Frank is vooral degene die dat zat wordt. Hij is Frank, en niet Tim! Hij heeft het gevoel dat Eline Tim in hem zoekt. Het gaat uit tussen Frank en Eline… Eline heeft het moeilijk, ze is nog heel erg met Tim bezig, en kan hem nog niet uit haar hoofd zetten. Ze voelt zich niet serieus genomen in haar verdriet, want, zoals iedereen zegt, ze kende Tim nog maar zo kort. Ze voelt zich teleurgesteld over de reactie van veel volwassenen, alsof ze niet de ruimte heeft gekregen Tims dood op haar eigen manier te verwerken. Ze is boos op Frank, maar mist hem ook. Er dan nog Tims ouders……zij hebben haar buitengesloten. Haar beste vriendin Ilse laat Eline doen inzien dat Tims ouders hun eigen verdriet hadden, dat zij Eline bovendien niet kenden, en dat het ook niet helemaal eerlijk is om boos op Frank te zijn. Omdat Frank en Eline boos op elkaar zijn hebben ze een tijdje geen contact, maar na een poos gaan ze toch met elkaar praten, en zegt Eline liever goede vrienden te willen blijven, en dat is ook wat Frank wil. Frank vraagt aan Eline of hij mag kijken wat erin de doos van Tim zit, en dat mag. Frank ontdekt dat Eline gelijk had: er bestond een onzekere Tim, de gedichten die in de doos zitten over eenzaamheid en het niet meer zien zitten maakte hem dat duidelijk. Frank heeft tegenstrijdige gevoelens, hij mist Tim nog heel erg, maar wordt er ondertussen ook niet goed van dat zijn ouders het altijd maar over zijn broer hebben, en ‘vergeten’ dat ze nog een zoon hebben die leeft. Hij wordt er gek van dat het altijd zo aanwezig is, en dat sommige mensen altijd maar vragen hoe het met zijn ouders gaat, en niet het met hemzelf. Hij krijgt zelfs ook ruzie met zijn beste vriend Floris, ze praten er later over, en Frank beseft dat hij ook fouten heeft gemaakt. Het leven gaat door, een leven-zonder-Tim, en dat is iets wat hij moet accepteren. Langzaamaan gaat het beter met hem, hij krijgt zelfs een nieuwe vriendin, Marleen. Op 22 mei, een jaar nadat Tim is overleden, organiseren Eline, Frank en twee vrienden van Tim een herdenkingsdienst. Eline vertelt over de andere kant van Tim, over de onzekere Tim, en over haar boosheid en verdriet. Er worden gedichten van Tim voorgelezen, en zijn favoriete muziek wordt gedraaid. Het is een mooie en ontroerende avond. Eline is opgelucht na deze avond, en heeft het gevoel dat ze het nu beter van haar af kan zetten. Eline gaat nu ook beseffen dat ze al die tijd veel steun heeft gehad van haar ouders, en daar is ze hen heel erg dankbaar voor. Ze was zich daar eigenlijk helemaal niet bewust van, en kon zich soms ergeren aan haar rommelige ouders. Leeservaringsverslag

Onderwerp
Ik denk wel eens na over de dood, over hoe het zou zijn als een van mijn ouders, mijn broertje of iemand anders die ik goed ken zou overlijden. Ik weet dat ik dat ik veel verdriet zal hebben, het idee alleen al maakt me soms wel eens bang. Daarom spreekt het onderwerp me wel aan, je leest over hoe anderen op iemands dood reageren, hoe zij er mee omgaan. Het boek heeft me ook nieuwe kanten laten zien van het onderwerp. Frank is voor zijn gevoel altijd minder geweest dan Tim, hij haalde lagere cijfers, was minder stoer, meer onzeker en daar bovenop raakte hij ook nog wat vriendinnen kwijt aan Tim…..Hij had het gevoel dat hij de strijd niet meer met hem hoefde aan te gaan met bepaalde dingen. Hij voelde zich over deze gedachten wel vaak schuldig tegenover Tim. Ik had het zelf van deze kant nog niet bekeken, en ook al klinkt het raar, ik kan heel goed begrijpen dat Frank wel eens van die gedachten had. Ik heb van dit verhaal geleerd dat als je te maken krijgt met de dood van iemand die je dierbaar is, je moet proberen verder te leven, hoe moeilijk dat ook zal zijn. In het boek lees je de gedachten van Eline, de vriendin van Tim, en Frank, de broer van Tim. Het verhaal heeft dus eigenlijk twee hoofdpersonen, en dat vind ik wel bijzonder aan de uitwerking ervan. Je leert de gedachten van twee personen kennen over het onderwerp van het verhaal, de dood. Gebeurtenissen
Er gebeuren wel kleine dingen in het verhaal, maar die komen allemaal logisch voort uit één gebeurtenis, en dat is de dood van Tim. Het hele boek draait eigenlijk om de dood van Tim, en de verwerking daarvan. Ondanks het feit dat er maar een echte gebeurtenis is, vind ik toch dat het verhaal boeiend en spannend blijft. Vooral in het begin zat ik wel eens in spanning, bleef die Tim nou leven of niet? Ik dacht eerst van wel, maar dat bleek later niet zo te zijn. Eline en Frank krijgen wat met elkaar, het gaat uit, en dan zit ook die spanning er weer in, want krijgen die twee nog wat met elkaar, of is het definitief uit? Je blijft toch een beetje hopen dat ze weer wat krijgen, omdat dat het misschien weer een beetje goed maakt dat Tim is overleden. Het blijkt dus dat het echt definitief uit is, en dat vind ik wel goed aan het verhaal, dingen die je niet zou verwachten gebeuren toch. Ik vind dat dat het verhaal werkelijker maakt, omdat ook niet alles in het echte leven loopt zoals je het verwacht. De gebeurtenissen zetten me aan het denken omdat ik zelf nog nooit zoiets heb meegemaakt. Ik weet dus niet uit eigen ervaring hoe het is om zoiets mee te maken. Ik hoor wel eens verhalen van anderen, en lees er zoals nu een boek over, maar precies weten hoe ik zal reageren weet ik niet. Doordat je het boek aan het lezen bent, ga je er automatisch meer over nadenken. Dat Tim is overleden heeft het meeste indruk op me gemaakt, en dat is ook de gebeurtenis waar het verhaal om draait. De dood is natuurlijk geen onderwerp waar je blij of vrolijk van wordt, maar eerder somber. Ik vind het zielig als ik lees dat de mensen die van Tim hielden veel verdriet hebben, en dat ze het heel erg vinden om zonder hem te leven. Personages
Frank en eline zijn de twee hoofdpersonen van het verhaal en over hen kom je ook het meest te weten, je leest van beiden hun gedachten. Daarom kun je hun gedrag ook het meest begrijpen, maar dat was ook niet altijd zo. Soms reageerde Eline bijvoorbeeld heel anders dan ik had gedacht, ze was bijvoorbeeld boos op Frank omdat hij toen hij bijna achttien werd tegen Eline zei: ‘Dan ben ik een volwassen man, kleintje!’ Die opmerking viel bij haar helemaal verkeerd, en dat had ik eigenlijk niet verwacht. Ik zou niet op Eline of Frank willen lijken, omdat ze geen heldenrol spelen. Wel vind ik het knap van ze dat ze op een gegeven moment de dood van Tim achter zich kunnen laten, en het een plek kunnen geven, want dat lijkt mij heel moeilijk. Frank krijgt ook een nieuwe vriendin, en Eline is blij voor hem. Soms voelt ze wel eens een steek van jaloezie, maar laat dat niet merken, omdat ze het hem wel gunt, en dat vind ik ook knap van haar. Maar wil ook niet op haar lijken omdat ze vaak last heeft van wisselende buien, en zich soms onzeker en minderwaardig voelt. Ook zou ik niet op Frank willen lijken. Hij heeft het moeilijk thuis, hij kan zijn verdriet niet delen met zijn ouders. Hij zag het soms allemaal niet meer zitten, en wist ook niet wat hij wilde met school. Ik vind de eigenschappen van Eline en Frank heel gewoon, net zoals ieder ander. Die personen gingen ook ‘leven’ voor mij, Over bijvoorbeeld een persoon als Roy, die een vriend van Tim was, kom je niet zoveel te weten, en hij gaat dan ook niet echt ‘leven’ voor mij. Dat was met de meeste bijpersonen wel zo. De bijpersonen die ik nog het best heb leren kennen waren Ilse (vriendin van Ilse), en Floris (vriend van Frank). De personen waar je echt haast niets over te weten komt en die niet echt voor je gaan leven lijken automatisch ook minder op ‘echte mensen’ als bijvoorbeeld Eline of Frank, omdat je daar wel veel over te weten komt. Eline probeert door bij Frank te zijn nog een beetje van Tim bij zich te houden, en ook al begrijp ik dat wel, het is verkeerd. Ze moet beseffen dat Frank Tim niet is, en dat Tim niet meer terugkomt. Ze neemt het Frank kwalijk dat hij het zat was dat Tim altijd maar tussen hen in stond tijdens hun verkering, en dat ze altijd het gevoel had dat het niet kon. Ik vind het verkeerd van Eline dat ze Frank dat kwalijk nam, Frank wilde dat ze hem leuk vond om wie hij zelf was, en dat kan ik heel goed begrijpen van hem. Maar Frank maakte ook fouten, hij was soms te veel op zichzelf gericht, en opende zijn ogen niet voor anderen. Opbouw
De opbouw van het boek is best chaotisch, soms lees je over Franks gedachten, en dan weer over die van Eline. Je blikt soms terug op het verleden, of er worden herinneringen op gehaald, en dan lees je weer in het heden. Ondanks dat het soms wel heel even verwarrend en lastig is, vind ik dat het niet echt ingewikkeld was om te lezen. Het is niet zo dat ik er niks meer van snapte of zo. Het is ook wel leuk als het afwisselend is, anders wordt het misschien weer te simpel, en te saai. Dit houdt ook een beetje de spanning erin. Het verhaal hangt goed met elkaar samen omdat het om die ene grote gebeurtenis gaat, de dood van Tim. Ik vind het ook leuk dat er herinneringen worden opgehaald, en dat je soms even naar het verleden gaat. Tim is in het eerste hoofdstuk al dood, je kan hem dus alleen leren kennen door de terugblikken op het verleden, en de herinneringen die worden opgehaald. Als die er niet waren geweest had je Tim helemaal niet leren kennen, en was het verhaal een stuk minder boeiend geweest. Hierdoor vind ik ook dat de opbouw van het verhaal wel bij het onderwerp past. Je leert de persoon die overleden is toch kennen. Het verhaal eindigt niet spannend, mysterieus, er blijft niet veel onduidelijk. Ik vind het soms irritant als boeken zo raar eindigen, dan lig je soms een hele nacht te piekeren over hoe het nou is afgelopen, dat hoeft voor mij niet zo. Ik dacht alleen dat Floris en Eline misschien wat in elkaar zagen, ik was wel benieuwd of die nog verkering zouden krijgen, maar daar is voor de rest niks meer over geschreven. Dat is dan het enige wat te raden overblijft voor mij. Taalgebruik
Ik vond het boek helemaal niet lastig om te lezen. Ik heb ook niet hoeven na te denken wat een woord betekende, of wat ze met een zin bedoelde. De verhouding tussen beschrijving, gesprekken en weergave van gedachten of gevoelens vond ik wel heel rommelig, dan las je weer een gedachte, en dan weer een gesprek. Dat is dan heel even verwarrend, maar ook niet zo dat je gelijk alles niet meer snapt. En aan de andere kant is dat juist wel weer goed, dan wordt het ook niet te saai en eentonig. Er werd in het boek door bijvoorbeeld Frank en Eline een beetje de taal gebruikt die ‘echte jongeren’ tegenwoordig ook gebruiken, dat is wel handig vind ik, want dan kun je je beter inleven in het verhaal.