Taal is zeg maar echt mijn ding door Paulien Cornelisse

Taal is zeg maar echt mijn ding

Alle kleine dagelijkse taalaspecten samengebracht in 1 boek. Met als titel Taal Is Zeg Maar Echt Mijn Ding. Geschreven door Paulien Cornelisse.

In 2009 bracht Paulien Cornelisse (39 jaar, schrijfster, cabaretière én columniste voor het NRC) het boek Taal Is Zeg Maar Echt Mijn Ding uit, haar debuut als schrijfster. Het boek is deels een bundeling van alle NRC columns van Cornelisse, korte tekstjes van allemaal verschillende onderwerpen, ondersteund door een paar simpele maar grappige tekeningetjes.  Later is er nog een vervolg uitgebracht, met als titel En Dan Nog Iets. Het boek beschrijft alles wat ook maar beschouwd kan worden in deze moderne taalwereld. Hoe taal binnen een jaar alweer ‘oud’ kan zijn, of hoe mensen nou eigenlijk écht communiceren.

Als allereerste tekstje wordt beschreven wat we nou eigenlijk bedoelen met het woord ‘ding’. “Het ding is niet alleen je passie of je favoriete bezigheid. Een ding kan ook vervelend zijn, want er hangt serieusheid omheen.” Maar ook in een andere context: “’Ding’ kan trouwens ook gebruikt worden om een serieuze mening juist af te zwakken: ‘Nee, ik vind vreemdgaan niet oké, maar dat is niet mijn ding, hoor.’” Of ook nog: “Giel Beelen zei een keer bij de Wereld Draait Door, omdat hij toch íéts moest zeggen: ‘Ja, als Erik de Zwart vroeger op de radio kwam, dat was wel echt een ding, zeg maar.’”

Een ander voorbeeld uit het boek is bijvoorbeeld Mmmké. Die wordt zo ingeleid: “Wanneer is het gebeurd? Dat ‘ja’ werd vervangen door ‘oké’? ‘Ik heb buikgriep,’ ‘Oké.’ Nou niet zo oké zou je zeggen, maar oké betekent hier niet meer dan ‘ik heb je begrepen.’” Waarna er nog tig voorbeelden worden benoemd en uitgelegd.

Het mooie aan dit boek is eigenlijk dat Cornelisse zelf haar eigen mening heel subtiel naar voren laat komen, en het tóch benoemd. Bijvoorbeeld bij het stukje als ze schrijft over een gesprek die ze ooit had met een EO-medewerker: “Iemand vroeg mij of ik ook niet vond dat de taal aan het verloederen was ‘…’ Ik vroeg of hij het had over het gebruik van een woord als neuken. ‘Ja, dat woord bijvoorbeeld,’ antwoordde hij. Hij sprak het zelf liever niet uit. (Hij werkte bij de EO, maar ik zet deze opmerking tussen haakjes omdat ik vind dat ik anders te openlijk aan het christen-discrimineren ben.)”  Hier zet ze eigenlijk een statement neer, zonder dat ook maar iemand er commentaar op durft of kan leveren.

Dit boek is een aanrader voor iedereen die maar een beetje is geïnteresseerd in taal en de communicatie van mensen in deze moderne tijd. Het is grappig, door de tekeningetjes met korte tekstjes, maar ook door de ondertoon en grappige opmerkingen tussendoor. En ook leest het boek lekker weg, dus ook een goed boek voor bijvoorbeeld op vakantie. Kortom, een leuk boek voor iedereen die wel in is voor een beetje taalhumor!