Feitelijke gegevens over het boek
Gebruikte druk: 1e
Verschijningsdatum 1e druk: 2009
Aantal bladzijden:
Uitgegeven door: Atlas.

Beschrijving van de cover
Zo te zien is er sprake van een afbeelding van een straatje waarin prostitutie wordt bedreven. Er gaat een verhaaldraad over prostitutie.

Opdracht
De opdracht is: voor Ton Bos.

Genreaanduiding van het boek
Het boek is een literaire thriller en werd genomineerd voor de Gouden Strop 2009. Op 2 juni wordt de prijswinnaar bekend gemaakt.

De flaptekst De jonge Nadine Husak is uit Slowakije naar Nederland gekomen in de hoop op een betere toekomst. Haar oom en tante maken zich zorgen als ze kort na aankomst spoorloos verdwijnt. Privédetective Havix wordt gevraagd Nadine op te sporen en al snel vindt hij haar terug op de Wallen in Amsterdam. Als hij probeert haar daar weg te halen, stuit Havix op een keiharde onderwereld waar in vrouwen wordt gehandeld en die haar belangen met niets ontziend geweld beschermt. De vondst van het lichaam van een oude zwerver brengt verrassend genoeg een onbekend schilderij van Edgar Fernhout aan het licht. Dit werk is mogelijk afkomstig uit de legendarische collectie Goudstikker. Een oude vriendin roept de hulp in van Havix om de herkomst van het schilderij te achterhalen. En wie was de geheimzinnige zwerver, die een klein fortuin in zijn bezit had? De sporen leiden terug naar de Tweede Wereldoorlog. Deze twee zaken, die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, sleuren Jager Havix in korte tijd mee in levensgevaarlijke gebeurtenissen en duistere geheimen.

Motto
Er wordt een Latijns motto opgevoerd.

Da mihi factum, dabo tibi ius
(Geef mij de feiten, dan geef ik u het recht.)
De schrijver wil hiermee waarschijnlijk aangeven dat de in het boek beschreven elementen op feiten berusten en dat hij over die op waarheid beruste feiten een verhaal zal maken.

Structuur en/of verhaalopbouw
Het verhaal wordt verteld in 27 hoofdstukken die Romeins genummerd zijn. De ik-verteller Havix is bezig met twee zaken op te lossen die hij als privédetective moet oplossen. De verhaaldraden van die twee zaken lopen door elkaar heen. Er is een verhaaldraad die over een organisatie dien in vrouwenhandel doet, gaat. Er is een draad die over kunstvervalsingen gaat.
Beide draden hebben iets te maken met de titel. Het is een chronologisch verteld verhaal.

Gebruikt perspectief
Zoals hierboven gesteld is er sprake van een ik-verteller, Jager Havix. Hij is privédetective (een veertiger) en heeft enige tijd geleden zijn vrouw Eileen verloren. Hij vertelt in de o.v.t.
Hij is een aanhanger van het Boeddhisme en dat komt enkele keren in de tekst tot uitdrukking wanneer hij op een bepaalde manier naar de levensfeiten van de personages kijkt.

De tijd van het verhaal
Over de tijd van het “Nu “doet de verteller expliciete mededelingen. Wanneer hij in hoofdstuk I met Charlotte wordt geconfronteerd, vertelt hij dat het 9 april 2006 is. Ook andere data en jaartallen wijzen daarna op 2006. Daarna geeft hij enkele aanwijzingen dat het bijvoorbeeld de dag na Koninginnedag is, in mei verdwijnt hij in het ziekenhuis om er een maand later weer uit te komen. De laatste hoofdstukken spelen weer ongeveer een maand later. Dat betekent dat we grofweg kunnen zeggen dat de tijd van het verhaal speelt van april tot juli 2006.

De plaats van handeling
Er zijn twee plaatsen die een rol spelen in de vertelling. Dat zijn Alkmaar en Amsterdam. In beide steden beleeft de verteller zijn avonturen.


Samenvatting van de inhoud
Er zijn twee verhaaldraden. De ene draad wordt steeds cursief afgedrukt.

De verteller van het verhaal Jager Havix gaat met een jonge, mooie vrouw Charlotte die in een kluis van de bank de bezittingen van haar ouders haalt. Onderdeel zijn o.a. de trouwringen van haar vader. Charlotte is 44 jaar en belt Jager ’s avonds om te vertellen dat haar vader kanker had vlak voordat hij stierf, maar dat hij niet aan haar verteld had. Daarvan baalt ze en ze belt Jager daarover ’s nachts op. Wat wil ze daarmee bereiken, denkt hij. Jager is namelijk privédetective. Het is 9 april 2009.

In die maand wordt ook de zwerver Matthias Dijkman dood aangetroffen. Hij wordt anoniem begraven en op kosten van de gemeente Amsterdam, omdat er geen familieleden zijn. Ook hierbij is Jager aanwezig en hij ontmoet de aantrekkelijke vrouwelijke agente Luz Daalhoff, die de zaak zal afwikkelen.

Havix wordt door Charlotte meegenomen naar een vriendin (Annemarie Braam) Die heeft Slowaakse kennissen die op zoek zijn naar hun nicht Nadine Husak die naar Nederland is gebracht door mannen. Ze verwachten dat ze in de prostitutie is terecht gekomen. Havix wil wel helpen, maar hij vindt die Annemarie maar niets. Ze heeft veel aan haar lichaam laten verbouwen.

Luz Daalhoff heeft zicht vastgebeten in de dode zwerver. Hij heeft een tas nagelaten met een kostbaar schilderij en in een geheim vak zit ook een lijst met waarschijnlijk kostbare schilderijen die ooit verkocht zijn tijdens de oorlog. Luz doet later navraag bij veilinghuis Christie en dan blijkt dat het inderdaad een waardevol schilderij is (100.000 €) Het is waarschijnlijk ontvreemd uit de Goudstikker-collectie (een rijke Joodse verzamelaar) De grote vraag is hoe de arme zwerver daaraan kwam

Jager gaat met een foto van Nadine naar de hoerenbuurt van Alkmaar ( waar ze het laatst gezien is) Hij zoekt naar informatie en contacten. In motel Akersloot (Van der Valk) herkent een receptionist het jonge meisje. Ze kwam daar wel eens met een oudere man. Dat is een vette fabrieksdirecteur uit Limburg die na enig aandringen toegeeft dat hij met het meisje tegen betaling seks heeft. Dan maakt Jager een afspraak met haar pooier, maar Nadine is niet beschikbaar: hij moet een ander (neger) meisje nemen. Hij gaat zitten wachten op de pooier en zijn escortgirl en volgt hen daarna naar hun woning. De volgende dag doorzoekt hij de woning van de man. Hij schijnt Ortac Pretun te heten. Daarna gaat hij Nadine zoeken op de Amsterdamse wallen, maar hij vindt niets en hij is zwaar teleurgesteld.

Jager helpt Luz Daalhoff verder in haar onderzoek naar de schilderijen die op haar lijst staan. Er leidt een spoor naar de bezitters van de schilderijen in de Tweede Wereldoorlog met de kunstenaars Jan en Charly Toorop.

Jager gaat praten met de recherche op de Wallen. Een agent (Rik Kronenberg) herkent Nadine van de foto en weet waar ze uithangt. Het zal niet eenvoudig zijn om haar weg te halen, want ze moet eerst aangifte doen en dat doen die meisjes uit de Oostbloklanden meestal niet. |Ze zijn veel te bang voor wraak. Jager informeert dan Annemarie Braam over zijn bevindingen. Die vertelt het aan haar man en dat is ene opgewonden standje die meteen naar Amsterdam rijdt en Nadine van de Wallen plukt. Hij en Jager moeten wel wat klappen uitdelen aan mannen die hem tegen willen houden. Nadine lijkt niet eens zo blij: ze lijkt eerder getraumatiseerd. Uit littekens blijkt dat ze flink mishandeld is. Rik Kronenberg is woedend dat ze Nadine hebben weggeplukt en hij vreest voor represailles. Nadine is zelf ook erg bang en ze loopt weg uit het huis van Braam: vermoedelijk gaat ze naar de mannen die haar vasthielden, terug. Wanneer Havix in de Amsterdamse hoerenbuurt wat eet, wordt hij opgewacht door enkele mannen die hem total loss slaan en hij wordt meegnomen. Vier dagen later ontwaakt hij in het ziekenhuis en hij is er slecht aan toe. Slechts het feit dat een voorbijganger hem gered heeft door de politie te bellen, heeft de dood verhinderd toe te slaan. Rik Kronenberg weet intussen hoe de vrouwenhandelorganisatie werkt. De situatie is voor Nadine nog erger geworden. Ze is immers teruggegaan en daardoor vervult ze een voorbeeld functie voor de andere meisjes.

Er gaan enkele weken voorbij. Jaap (een andere agent) en Luz Daalhoff nemen hem in een rolstoel mee naar een vrouw die veel meer van de schilderijen afweet. Ze krijgen informatie over zwerver Dijkman die eigenlijk Diekmann heet. Er ligt een relatie met de schrijver van de Tompoesboeken Marten Toonder. Jager belooft wat meer samen te werken met Luz: hij weet naar verhouding vrij veel over kunst. Hij vindt haar trouwens ook aantrekkelijk: ze heeft een Zuid-Amerikaanse moeder met Incabloed. Ze gaat op haar zoektocht naar museum Boymans-van Beuningen in Rotterdam. Jager blijft haar steunen. Ze komen erachter dat een medewerker van het museum zelfmoord heeft gepleegd. Waarom is nog onduidelijk. Jager en Luz bezoeken de zoon van de mandie de agenda’s van de vader nog heeft bewaard. Ook nu duikt de naam van Marten Toonder weer op. Bij het vertrek laat de man nog een echte tekening van Rubens zien die zijn vader aan zijn moeder heeft gegeven. Jager twijfelt eraan of die tekening wel van Rubens is.

Jager mag uit het ziekenhuis. Rick Kronenberg komt hem vertellen dat Nadine Husak in Antwerpen is gevonden. Ze is doodgeschopt en het kind in haar buik ook. Rik heeft van de Belgische federale recherche de tip gekregen de zaak te laten rusten. Dat weerhoudt hem niet om Jager te vragen met hem mee te werken. Hij wil Nadine wreken. De gebroeders Petrun hebben de macht in handen in de vrouwenhandel. Kronenberg verzamelt informatie, maar ze hebben machtige vrienden en zijn niet te pakken. Hij heeft tapes in handen waarop uit telefoongesprekken blijkt dat Petrun een belangrijke drugsdeal waarbij de Colombiaanse maffia is betrokken, aan de politie heeft verraden. Dat zal in ruil voor bescherming zijn. De Colombiaanse dealer ligt in coma.

Jaap vertelt nog dat Havix zijn zegeningen moet tellen, en dat hij blij moet zijn dat hij de slachtpartij heeft overleefd. Jager zoekt de mannen Petrun opnieuw op en weer komt het tot een vechtpartij die door de politie wordt onderbroeken., Ze weigeren aangifte te doen. Vervolgens zoekt Jager de vrouw van de Colombiaanse dealer en hij spreekt iets met haar af.

De andere verhaaldraad van de schilderijen wordt dan weer opgepakt. Luz weet wie de man achter Diekmann is. Ze heeft de informatie uit de autobiografie over Marten Toonde gehaald. Diekmann die zich ook Eterman noemt, was de minnaar van zijn moeder en toen Toonder geld nodig had in de oorlog, moest hij naar Eterman die hem wel kon helpen. Maar deze Diekmann was een zeer deskundige vervalser van o.a. Rubens en de vervalste schilderijen verkocht hij aan kooplustigen (o.a. De Duitsers) Met het geld hielp hij kunstenaars als Toonder en Toorop verder. De vader van de medewerker in het museum was blijkbaar op de hoogte van de vervalsingen en pleegde zelfmoord uit een schaamtegevoel
Jager gaat nu met Luz naar het museum in Rotterdam (Boymans van Beuningen) en ziet waar de vervalste schilderijen hangen. Hij vertelt haar over de kwestie met de meester-vervalser Han van Meegeren. Luz staat voor de keus om de directie van het museum te vertellen dat de schilderijen vals zijn. Ze doet er echter het stilzwijgen toe.

In het laatste hoofdstuk zit Jager bij Charlotte die hij veel sympathieker is gaan vinden. Ze brengen steeds meer tijd met elkaar door. Als ze op een terrasje zitten komt Rik Kronenberg aan Jager vertellen dat de gebroeders Petrun geliquideerd zijn. Beiden weten dat de vrouw van de Colombiaanse dealer hierachter moet zitten. Rik weet dat de vrouw getipt is door Jager die de informatie had van Rik. Ze spreken af dat ze er het zwijgen toe doen.
Op deze wijze worden de twee verhaaldraden aan elkaar verbonden.

Titelverklaring
In de laatste hoofdstukken wordt de titel verklaard. In beide verhaaldraden doen belangrijke getuigen er het stilzwijgen toe. Luz weet dat de schildrijen in het museum vals zijn, maar Jager weet haar ervan te overtuigen dat het wel mooie dingen zijn en dat er geen nut is om die kennis openbaar te maken.
Rik en Jager weten beiden dat de gebroeders Petrun geliquideerd zijn door de Colombianen, maar ze vinden het beter erover te zwijgen: zo worden de boers toch nog gestraft voor hun verwerpelijke vrouwenhandel.

Thematiek en interpretatie
Er zijn twee verhaaldraden: de kunstvervalsing en de vrouwenhandel. De misdaad met de vrouwenhandel in de 21 e eeuw is sterk te verwerpen en privédetective Jager Havix wordt gemotiveerd om Nadine te gaan zoeken, wanneer hij haar ontgoochelde familieleden ziet. Hij durft heel wat te ondernemen, maar als de brute Dirk Braam voor eigen rechter weet te spelen, helpt hij hem. Nadine durft echter de vlucht niet aan en gaat terug. Ze wordt later dood teruggevonden. Zowel Rik de agent als Jager de speurder vinden dat Nadine gewroken moet worden. Waar de officiële paden geen oplossing bieden, helpen Rik en Jager de beide Oost-Europese criminelen door een tip aan de maffia van Colombia om zeep. Omdat ze beiden weten hoe het probleem is opgelost, beloven ze elkaar het stilzijgen niet te verbreken.

De tweede draad is de vervalsing in de kunsthandel. De oude zwerver Dijkman blijkt een vermogend schilderij met zich meegedragen te hebben en de jonge politiestagiaire gaat aan de slag het verhaal op te lossen. Ze weet door knap speurwerk terug te gaan naar de Tweede Wereldoorlog en ontdekt dat de vader van de zwerver een kunstvervalser was die in de oorlog met het verdiende geld kunstenaars hielp om de oorlog door te komen. Wat is het nut om de kunstvervalsing aan het licht ter brengen? Het zijn wel mooie schilderijen en het gevolg zou zijn dat ze in de kelder van het museum zouden komen te hangen. Ook Luz besluit het stilzwijgen niet te verbreken.

Er wordt dus in het verhaal twee keer het zwijgen toegedaan en wel om redenen die voor het algemeen belang nuttig zijn. Niet altijd hoeft het vertellen van de waarheid goed te zijn. Zwijgen is soms goud.

Voor je leesdossier zijn dus de volgende motieven van belang:
- Kunstvervalsing
- Vrouwenhandel
- Prostitutie
- Drugswereld
- Op zoek naar de waarheid (queeste)
- Wraak
- Het grote zwijgen

De schrijver over zijn hoofdfiguur
Wie is Jager Havix? (bron www.ezzulia.nl – 2 september 2008)
Jager Havix is een gewoon mens (en dus geen type James Bond), net zoals de meeste van ons. Hij is goed in zijn werk en kan op die manier ruim in zijn levensonderhoud voorzien. Hij interesseert zich voor boeddhisme en wat hij daarover leest spreekt hem erg aan, maar daarmee wil het nog niet zeggen dat hij al die wijsheid kan toepassen op zijn eigen leven, laat staan dat hij ‘verlicht’ is. Verder: ik ben zelf 49 jaar en dan kan ik wel zeggen, als ik om me heen kijk, dat er vrijwel niemand is die niet door het leven is beschadigd. Een broer of echtgenoot die is overleden, een scheiding, een kind dat kanker heeft, slechte banden met de rest van de familie, overspel, een vriend die zelfmoord pleegt, lichamelijke gebreken, teleurstellingen in de omgang met andere mensen, depressiviteit, ruzie op het werk. De lijst is onuitputtelijk, maar daarmee is nog niet gezegd dat het leven niet waard is om te worden geleefd. In zijn geval heeft Havix zijn vrouw verloren en ook hij vraagt zich op bepaalde momenten af wat de zin van het leven is, om op een ander moment weer plotseling even gelukkig te zijn, zonder dat te kunnen verklaren.
Ik heb in Havix een persoon gekozen die mij aanspreekt en omdat bovenstaande punten ook op mij van toepassing zijn, voel ik affiniteit met hem en kan ik dat in boeken ook stapje voor stapje verder uitwerken (hoewel het wellicht op een bepaald moment over is). Dat Havix het niet gemakkelijk heeft met het leven is iets waarvan ik hoop dat het ook andere mensen aanspreekt. En dat ze er wellicht zelfs iets van troost in kunnen vinden. Zo van: ik ben niet de enige die het moeilijk heeft. Overigens maakt dat Havix in mijn ogen helemaal geen zielige persoon. Ik heb er ook voor gekozen om hem vooral te leren kennen door de manier waarop hij denkt en handelt. Ik heb niet beschreven hoe hij eruit ziet, hooguit dat hij eind veertig is, een goede conditie heeft en indien nodig, maar liever niet, een klap uit kan delen. Ik zou niet elke keer een andere hoofdpersoon kunnen invullen (wel allerlei figuranten), want ik geloof dat je, ik in ieder geval, pas een persoon echt tot leven kunt wekken als je met hem of haar affiniteit hebt.
Ik hoef verder niet op Havix te lijken. Het is goed zoals ik ben, dat is ook alles dat er is. Het heeft in mijn ogen niet veel zin om te wensen iemand anders te zijn.

Beoordeling scholieren.com
De thriller van Andriesse is wel volgens de wetten van de thriller opgebouwd, maar eigenlijk zit er niet veel spanning in het verhaal.

De verhaaldraad over de kunstvervalsing is helemaal niet spannend en door de structuur is het ook mogelijk dat de lezer het verband tussen beide zaken niet kan thuisbrengen. Dit deel is trouwens te feitelijk weergegeven en zal een jeugdige lezer weinig spanning bezorgen. Het wordt natuurlijk snel duidelijk dat de arme zwerver een lijst van vervalste schilderijen bezit. De manier waarop dit wordt onthuld (een paar bladzijden uit de autobiografie van Marten Toonder) is niet echt spannend te noemen.

De verhaaldraad over de vrouwenhandel is spannender en aantrekkelijker om te lezen, maar ook hier is er geen whodunitmotief. Nadine wordt snel gevonden op de Wallen, maar is even snel weer weg (zonder dat ze een gezicht voor de lezer heeft gekregen) Later wordt ze dood gevonden: het is duidelijk wie dat heeft gedaan en dan is de wraak door de Colombianen gerechtigd, maar door de manier waarop het element wordt verteld, ook niet echt verrassend.

De combinatie van de twee motieven maakt de thriller niet sterker. Een boek over de vrouwenhandel zou aanmerkelijk spannender gekund hebben. Het boek is niet interessant voor scholieren van het mavo. Misschien dat een groep vwo-leerlingen er nog plezier aan kan beleven. Ik heb vrij veel thrillers in het afgelopen jaar voor de site van scholieren.com gelezen. Het zou niet in mij opgekomen zijn om het boek voor de Gouden Strop 2009 te nomineren. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat de thriller die prijs in de wacht sleept.

De amusementswaarde voor de groep van vwo is misschien net een voldoende.
Op de literatuurlijst kan de thriller overigens wel 2 punten krijgen. Het is namelijk een voldoende dik boek, waar een aantal leesuurtjes in gestoken moeten worden. Wie zich die moeite getroost, moet beloond worden.

Recensies
Er zijn niet zoveel recensies over het boek te achterhalen.
Op de site van www.ezzullia.nl recenseert Eric Herni de thriller.
De boeken van Gauke Andriesse zijn allemaal als goed te omschrijven. Prettig leesvoer die voor een paar uurtjes ontspanning zorgen. De toegevoegde waarde is hoofdpersoon Jager Havix, een man die onlangs zijn vrouw heeft verloren en dat verdriet nog dagelijks met zich meedraagt. Maar in tegenstelling tot andere series met vaste hoofdrolspelers heeft Andriesse ervoor gekozen om nu eens geen licht verbitterde, eenzame en vaak onbegrepen inspecteur te creëren. Geen kopie van Wallander, Rebus of Harry Bosch maar een redelijk originele en zeer aansprekende persoonlijkheid. Als er toch sprake is van eenzaamheid, dan is die zelfgekozen. Jager Havix is een man zonder complexen die vanuit zijn woning in de Amsterdamse Pijp zelf kan kiezen welke opdrachten hij wel of niet wil aannemen. In Stilzwijgen krijgt hij bij zijn speurtocht naar het verdwenen meisje te maken met fysiek geweld waartegen hij nauwelijks is opgewassen. Bij het zoeken naar een verklaring voor het schilderij dat bij de overleden zwerver is gevonden, zit de detective beter in zijn vel. Het geeft Andriesse ook de kans om de lezer weer veel feiten voor te schotelen, zonder daarbij al te veel door te schieten naar de belerende kant.
Het einde van het verhaal is redelijk voorspelbaar. Verwacht bij Gauke Andriesse geen verrassende wendingen, maar daar lijkt hij ook nauwelijks naar op zoek te zijn. De manier van vertellen is – samen met de boodschap – waar het om gaat en dat doet de auteur werkelijk prima. Stilzwijgen is een goed boek dat zeer zeker gelezen mag worden, met een bijna verslavende manier van vertellen en een zeer aansprekende hoofdpersoon. Het wachten is op een doorbraak naar een grotere landelijke bekendheid, want dat Andriesse dat zou verdienen is wel duidelijk.

Op de site van
www.crimezone.nl is ook een recensie te lezen (van Cees van Rhienen op 27 augustus 2008) Heel erg enthousiast is die ook niet.
Beide zaken( de twee verhaaldraden) liggen qua inhoud mijlen ver uit elkaar en het lijkt dan ook onwaarschijnlijk dat er een onderlinge relatie bestaat. Het speurwerk naar de tekeningen leidt naar de schilderkunst uit de vorige eeuw, terwijl het onderzoek naar het verdwenen meisje een inkijkje biedt in de wereld van gedwongen prostitutie, mishandeling en onderdrukking. En als het niet anders kan wordt ook een moord als probleemoplossing gehanteerd.
Op en neer zappend tussen beide zaken krijgt de lezer de indruk in twee verhalen beland te zijn. Het verhaal is daardoor niet altijd eenvoudig te volgen. De oplossing daarentegen is redelijk voorspelbaar. De enige drijfveer om door te lezen is de schrijfstijl van Andriesse.

In de inleiding is al gezegd dat Andriesse werkelijkheid en fictie nauwkeurig met elkaar weet te vermengen. Situaties zoals beschreven in de loverboyzaak en de kwetsbare buitenlandse meisjes kennen in de harde werkelijkheid helaas genoeg voorbeelden. Hetzelfde geldt voor de kunsthandel die door Andriesse wordt afgeschilderd als een wereld van bedrog en huichelarij waar de honger naar geld menigmaal de overhand heeft. Ook laat hij zien dar diegenen die er vanuit hun positie iets aan zouden kunnen doen, weinig zelfreinigend vermogen bezitten.

Dus twee keiharde, waarheidsgetrouwe, feitelijke situaties, verpakt in een leesbaar geheel. Aan hoofdpersoon, Jager Havix de schone taak om te proberen een menselijk gezicht aan het geheel te geven. Zijn sociale leefomstandigheden in zijn woonwijk, de Pijp in Amsterdam, dragen daar in niet geringe mate toe bij.
Stilzwijgen is een aardig boek maar het is niet te verwachten dat het de grote doorbraak van Andriesse zal bewerkstelligen.

Over de schrijver en eerder gepubliceerde werk
Bron: website uitgever
Gauke Andriesse werkte tien jaar als ontwikkelingseconoom in het Andesgebergte van Ecuador. Sinds 2000 reist hij regelmatig naar Afrika om instellingen te ondersteunen die microkredieten verlenen. Overige werken:
- De dode opdrachtgever (2006)
- De verdwenen schilderijen (2006)

Bijlage: Interview met de schrijver op (bron ezzulia.nl)
Stel je genomineerde boek eens voor in een aantal zinnen.
De jonge Nadine Husak is uit Slowakijke naar Nederland gekomen op zoek naar een betere toekomst. Als ze kort na aankomst spoorloos verdwijnt, wordt de Amsterdamse privédetective Jager Havix door een vriendin overgehaald haar op te sporen. Al snel blijkt ze slachtoffer te zijn geworden van mensenhandel. Havix ontdekt dat achter de façade van de gelegaliseerde prostitutiebranche een keiharde wereld schuilgaat van gedwongen prostitutie en uitbuiting. Als Havix haar vindt op de Amsterdamse Wallen botst hij op een bende die haar belangen met nietsontziend geweld beschermt en verdwijnt Nadine Husak opnieuw.
De vondst van het lichaam van een oude zwerver brengt verrassend genoeg een onbekend schilderij van Edgar Fernhout aan het licht. Als Havix wordt ingeschakeld om de herkomst van het kostbare schilderij te achterhalen, leiden de sporen terug naar de Tweede Wereldoorlog en de jonge Marten Toonder. Hij ontdekt dat diens tekenstudio als dekmantel fungeerde voor een illegale drukkerij en onderduikers onderdak bood. Meer dan een halve eeuw later wordt Havix alsnog geconfronteerd met de gevolgen van Toonders verzetsactiviteiten. Deze twee ogenschijnlijk onoplosbare zaken sleuren Havix mee in levensgevaarlijke gebeurtenissen en al snel is niets meer zoals het lijkt.


Waarom zouden mensen je boek moeten lezen?
Goed geschreven, spannend, verrassend, informatief (over werkelijk gebeurde, aangrijpende zaken) en met een interessante hoofdpersoon waarvan ik hoop dat die veel mensen aanspreekt.

Kwam de nominatie als een verrassing?
Ja. Met 81 inzendingen is de kans natuurlijk niet zo groot dat je bij de beste 5 komt. Verder heeft dit boek, in tegenstelling tot mijn eerste twee detectives, ook maar weinig aandacht gekregen toen het uitkwam.

Wanneer en hoe werd je op de hoogte gebracht van je nominatie? En wat was de leukste reactie op je nominatie?
Ik werd gebeld door iemand van Passionate Bulkboek. Ik kan niet één reactie noemen die eruit springt. Ik vind het altijd bijzonder als mensen de moeite nemen om iemand met iets te feliciteren. Het is gemakkelijker om dat niet te doen en je schouders op te halen.

Is de nominatie belangrijker dan een overwinning?
Nu ik ben genomineerd, wil ik natuurlijk ook heel graag winnen, maar de nominatie komt voor mij wel op een goed moment. Het motiveert me om verder te schrijven en levert tegelijkertijd de nodige erkenning en bekendheid op.

Wat vind jij de grote kracht van jouw boek, waardoor het eigenlijk zou moeten winnen?
Naast alles wat ik noem onder vraag 2, stop ik in mijn boeken, via de gedachten en meningen van de hoofdpersoon, ook levensbeschouwelijke dingen. Wat is de zin van het leven? Hoe moeilijk is het om echt in het Nu te leven? De weemoed over wat voorbij is, het verdriet dat de hoofdpersoon voelt over een meisje dat op haar 18e al voor de rest van haar leven is beschadigd, vergankelijkheid, de kwetsbaarheid van veel dingen die we als vanzelfsprekend beschouwen (en waar we menen recht op te hebben).

Heb je één of meerdere van de andere genomineerde boeken gelezen?
Nee, maar ik ben wel meteen naar de bibliotheek gegaan om te kijken wat ze daar hebben. Ik heb Bevroren hart van Luc Deflo nu klaarliggen om te gaan lezen.


Welk boek mis jij in de lijst met nominaties?
Kan ik niet beoordelen. De meeste boeken heb ik niet gelezen en daarbij heb ik ook niet één favoriete auteur.

De laatste jaren werd de Gouden Strop voornamelijk door mannelijke auteurs gewonnen. Tijd voor veranderingen?
Het gaat (zou moeten gaan) om kwaliteit, of dat nu een man of een vrouw is, een Nederlander of een Vlaming.

Is de kwaliteit van de Nederlandstalige misdaadroman het afgelopen jaar toegenomen?
Ik kan dat niet beoordelen, omdat ik daarvoor te weinig Nederlandstalige detectives lees. Ik lees ook veel breder dan alleen maar detectives. Deels omdat ik veel research doe voor de onderwerpen waarover ik schrijf, deels gewoon uit een brede belangstelling. Net gelezen of nog op de plank: alles van Haruki Murakami, De Prooi van Jeroen Smit (over de val van de ABN-AMRO), Slikken van Joop Bouma (over de farmaceutische industrie), Mannen die vrouwen haten van Stieg Larsson (detective), Is dit een mens van Primo Levi (over de verschrikkingen van de Holocaust), De tiende vrouw, van Roel Janssen (detective), Jagtlust van Annejet van der Zijl (over een kunstenaarskolonie die echt heeft bestaan). Verder blijf ik de detectives herlezen van Sjöwall en Wahlöö.

Wat gaat er voor je veranderen als jouw boek daadwerkelijk de Gouden Strop gaat winnen?
Niet veel, lijkt me. Ik vind het erg leuk dat ik ben genomineerd en zoals ik het hierboven al aangaf ervaar ik het als erg stimulerend, maar het leven gaat gewoon verder.

Moet de organisatie volgend jaar weer in zee met Goedemorgen Nederland?
Ik denk dat je hiermee pragmatisch moet omgaan (hoe vervelend het deze keer ook is gegaan). Is er een beter alternatief: prima. Zo niet, dan volgende keer toch Goedemorgen Nederland.