Stille strijd door Jessica Antonis

Poëtische tekst: Stille strijd
Vermageren, waarom niet, het klinkt als een prachtig lied. Je hebt een streefgewicht, maar voor je het weet weeg je vederlicht. Alles onder je voeten wordt heet. Je wilt alles doen, maar dan lukt het niet, je kijkt naar wat je ziet. Niet door andermans ogen, want zij hadden ‘gelogen’. Je weegt niet vederlicht zoals ze zeggen. Maar…,je moet je er bij neerleggen. Sla hun raad niet in de wind, dan word je een krachtig kind. Samenvatting: Wanneer Anne haar begint te spiegelen aan andere mensen, begint ze al onbewust de symptomen van een eetstoornis te creëren. Haar vriendin, Amaryllis, en haar jongere zus Sofie worden voor haar een soort obsessie. Ze wil zich spiegelen aan Amaryllis en haar zus. Die zijn volgens haar het perfecte beeld van hoe iemand zou moeten zijn. Haar ouders kunnen nooit iets slechts zeggen over haar zus en iedereen vindt Amaryllis aardig en knap. Anne begint zo perfectionistisch te worden en ze wil de lat hoger leggen voor haar. Amaryllis heeft volgens Anne de perfecte lijn en zo begint Anne aan het diëten. Ze legt een streefgewicht voor zichzelf. Wanneer ze die uiteindelijk heeft bereikt is ze nog steeds niet tevreden met zichzelf en Anne begint maar steeds verder te lijnen. Helaas merkt Anne dat ze niet alle maaltijden kan overslaan. Voor de grote maaltijden tijdens het Nieuwjaar die ze onmogelijk kan vermijden neemt ze laxeerpillen. Zo ontwikkelt ze weer een deel van de symptomen van een eetstoornis. Zo gaat het een tijdje door. Ze maakt haar lichaam en maag kapot door het lijnen en de vele laxeerpillen die ze neemt. Na een tijdje ontdekken haar ouders de laxeerpillen die ze neemt. Ze dreigen Anne naar een kliniek te brengen. Hierdoor belooft Anne dat ze zal stoppen met de pillen te nemen en te lijnen. Ze begint te liegen tegen haar ouders en op die manier krijgt ze nog een van de vele symptomen van een eetstoornis bij. Anne ziet zichzelf nog steeds te dik en stopt niet met het lijnen. Ze ziet het lijnen als iets dat ze ontdekt heeft waar ze eens goed in is. Doordat ze de pillen niet altijd kan nemen begint ze ook met te braken. Wanneer haar ouders alles ontdekken door haar dagboek te lezen sturen ze Anne naar een kliniek om haar te laten behandelen. In de kliniek zelf doet ze nog steeds door met braken en te liegen. Ze drinkt steeds liters water voor de gewichtscontrole en kan zo aan alles ontsnappen. De maaltijden die ze krijgt eet ze gewoon mee maar braakt ze nadien uit. De therapie die Anne krijgt verafschuwt ze. Na 2 maanden verblijf in de kliniek raakt ze haar beheersing kwijt bij de therapie die ze krijgen. Ze is alles beu, de maanden die ze daar moet blijven, dat de dokters van de kliniek haar willen vetmesten, hoe ze haar moeder pijn doet, … Anne ziet geen uitweg meer voort zichzelf en probeert zelfmoord te plegen. De dokters kunnen haar redden en een meisje van de kliniek kan haar ompraten. Anne geeft de strijd tegen zichzelf op en gaat langzamerhand de strijd tegen anorexia tegen.
Technische fiche: Het centrale thema van het boek is natuurlijk anorexia. Dit kan je herkennen aan de vele symptomen die Anne vertoond van anorexia. Het liegen, het braken, het stelen van geld, het spiegelen aan andere mensen, het gebruik van de laxeermiddelen en het vele aan bod komen van eten in het verhaal. Het vertelstandpunt is personeel. Het zijn steeds de gedachten van Anne die je leest en zij die dus alles verteld. De vertelruimte is hoofdzakelijk bij Anne thuis en bij de kliniek waar ze verblijft voor haar anorexia tegen te gaan. Het verhaal zelf duurt precies één jaar. In de maand juni gaat ze naar de kliniek en in augustus wil ze definitief proberen van de strijd tegen anorexia aan te gaan. Waardeoordeel: Het boek is zeker goed geschreven en makkelijk te lezen. Het is erg geloofwaardig, dit kun je weten omdat het gebaseerd is op waargebeurde feiten. Het boek zelf leest heel vlot, er komen geen moeilijke woorden aan te pas dus alles is makkelijk te begrijpen. Het is zeker niet te lang. Je kunt je ook makkelijk inleven omdat alles nauwkeurig wordt beschreven. Elk gevoel dat Anne heeft krijg je te lezen en je kunt je op die manier beter in de gedachten plaatsen van Anne. Dit boek zal je zeker niet opzij leggen na alleen maar de helft te hebben gelezen. Het is meeslepend en zeker aan te raden. Het boek geeft duidelijk de negatieve gevolgen van anorexia weer. Door dergelijke boeken uit te geven kan men de jongeren duidelijk maken dat de maatschappij te veel verkeerde invloed geeft van het uiterlijk. De mensen willen steeds slanker zijn zodanig dat ze in een ongezonde positie terecht komen.