Stille lippen door Dirk Bracke

Samenvatting Stille Lippen - Dirk Bracke Elien is een 15 jarig slechthorend meisje. Ze woont met haar ouders in een stad in belgie. Ze gaat gewoon naar een middelbare school met alle horenden kinderen. Ze heeft een beste vriendin Lise, ze kent haar al vanaf de basisschool. Sinds Lise een vriend, Robbe, heeft, heeft ze bijna geen tijd meer voor Elien. Als Elien uit school komt is het meestal donker, ze moet alleen door het donker lopen als ze dan thuis komt is er niemand. Haar ouders komen pas later van het werk terug. Elien is bang in het donker, en als ze alleen is. Ze denkt dat er inbrekers in het huis zitten. Op een dag vraagt Lise haar om mee naar de Moonstruck, een disco, te gaan. Haar ouders vinden dat ze maar beter naar de dovenclub kan gaan. Uiteindelijk mag ze toch. Eenmaal in de disco komt er een jongen naar haar toe, het is Manu die voor de Moonstruck stond te dealen. Robbe had een pilletje gekocht. Manu begint voor Elien te dansen. Elien hoort de bass dreunen en danst mee. Als hij maar niet merkt dat ik niets hoor, dacht ze. Elien had namelijk haar gehoorapparaat uitgedaan. Ze gaat nog een paar keer nar de Moonstruck en krijgt iets met Manu. Manu wil meer en als hij Elien begint te betasten in zijn auto, rukt ze zich los en vlucht de Moonstruck binnen. Elien vindt het wel mooi geweest die Manu kan haar de pot op. Op een dag als ze naar huis loopt ziet ze hoe een jongen op een brommer onder een vrachtwagen komt. Ze weet niet wat ze moet doen. Eerst belt ze bij iemand aan maar die wil er niets mee te maken habben. Dan ziet ze een telefooncel. Ze belt 112, ze hoort niet of er wordt opgenomen maar ze vertelt gewoon twee keer wat er is en hangt op. Elien wacht bij de jongen. Hij ligt maar op de grond te kreunen, Elien kegt haar jas over hem heen, het is ijskoud. Er komt een vrouw met een auto, ze stopt. Elien verteld alles. Elien gaat de jongen, Jeroen, in het ziekenhuis opzoeken. Hoe vaker ze hem ziet hoe leuker ze hem gaat vinden. Als de Jeroen uit het ziekenhuis is nodigt hij haar uit om iets te gaan drinken. Elien en Jeroen krijgen iets met elkaar. Jeroen gaan mee naar de dovenclub en doet allemaal leuke dingen samen met Elien, Elien dood gelukkig. Maar dat ze bang is als alleen is, is nog niet over. Nu ziet ze de inbrekers als Manu, de vriend van Lise en Robbe voor zich. Ze is doodsbang. Maar dan vraagt Elien aan Jeroen of hij haar naar de Moonstruck wil brengen. Als ze daar zijn blijft Elien op de parkeerplaats staan kijken of Manu nog dealt. En ja hoor daar staat hij weer met zijn auto allemaal die rotzooi te verkopen. Manu kijkt haar kant uit, ze duikt weg achter Jeroen, zou hij haar gezien hebben? De volgende dag gaat Elien naar het politiebureau om Manu en Robbe aan te geven. Een paar weken laten staat de politie bij de Moonstruck op de stoep en arresteerd de twee dealers. Manu en Robbe vragen zich af wie hun verlinkt zou kunnen hebben, Manu herinnert zich dat hij Elien gezien had bij de Moonstruck. Alleen Elien kon kon het verteld hebben. Zakelijke gegevens: Het boek heet: Stille Lippen. Het is geschreven door: Dirk Bracke. Het is uitgegeven door: Davidsfonds/ Infodok. In: Leuven in het jaar: 1999.
Ik heb het boek gekozen omdat: Ik heb het boek gekozen omdat je voor Nederlands boeken van een lijst moet lezen. Toen ik in de bieb was om een boek van de lijt te zoeken waren de meesten uitgeleend. Ik zocht onder de naam Dirk Bracke daar standen twee boeken van op de lijst. Dit niet maar mvr. Delsing had er geen problemen mee als ik het zou gebruiken voor een leesverslag. De kaft van het boek zag er interessant uit dat was wat me er toe aanspoorde om het boek te lezen. Eerste persoonlijke reactie: Ik vond het boek: - interessant - werkelijk - aangenaam - spannend - leerzaam - geloofwaardig - echt - ontroerend - mooi Beschrijving leeservaring: Onderwerp: Het onderwerp spreekt me best wel aan omdat ik zelf vroeger slecht hoorde, en nu realiseerde ik me pas wat ik een geluk had dat het bij mij over is gegaan. Door het boek ben ik best stil gaan staan wat een meisje van mijn leeftijd het moeilijk kan hebben met een handicap en ze moet accepteren dat ze het haar hele leven blijft houden. Door het lezen van dit boek heb ik gemerkt dat mensen met een handicap net zo behandelt en geaccepteerd willen worden als gewone mensen. Dat ze het absoluut niet waarderen als mensen hun behandelen als kleine kinderen of zwaar zieken. Door dit boek ben niet anders gaan denken over dit onderwerp, het is wel tot me doorgedrongen wat echt een handicap is. Dat is nou eens wat anders dan een gebroken arm. Het onderwerp werd wel ongeveer zo uitgewerkt als ik me dat had voorgesteld. Er wordt eigenlijk geen echte mening over dit onderwerp gegeven in dit boek. Er zijn eigenlijk geen kanten van het onderwerp die te weinig aandacht hebben gekregen. Eigen mening: Ik vond het een goed boek het is echt aan te raden het is spannend, realistisch en leerzaam. Je kan je heel goed verplaatsen in de hoofdpersoon. het is heel makkelijk te lezen, makkelijk taalgebruik. Zelf heb ik dit boek in een stuk door uitgelezen. Op de weg naar Engeland, in de auto. Het was zo spannend interessant dat ik niet op kon houden met verder lezen. De schrijver beschrijft de problemen die de hoofdpersoon tegen komt heel goed en duidelijk. het is echt een aanrader. Beschrijving van de verhaalaspecten: Fictie en werkelijkheid: Het boek is zo geschreven dat je denk dat het waar gebeurd is, omdat een situatie weergeeft die je in deze wereld wel vaker tegen komt. Jongeren die je in aanraking met drugs komen, jongeren met een handicap, in dit geval doofheid/slechthorend zijn. Het is dan toch fictie omdat je de gedachtesen gevoelens van meer personen te weten komt. De schrijver heeft die zelf moeten verzinnen, omdat hij er niet bij was. Omdat het een erg realistisch verhaal is heeft de schrijver niet veel verbeelding nodig gehad om het verhaal te verzinnen. Ik denk als je eenmaal aan zo’n verhaal als dit begonnen bent dat het niet moeilijk is om steeds verder te verzinnen wat er moet gaan gebeuren.
Spanning en open plekken: Het boek bevat een heleboel open plekken het is moeilijk te zeggen in welke hoofdstukken dat omdat het nogal een tijdje gelden is dat ik het boek gelezen heb. Ik weet niet of je het zo kan zeggen maar het einde is een grote open plek. Het is een open einde. De schrijver wisselt wel vaker van verhaallijn, eerst verteld hij over Elien en de dovenclub het hoofdstuk eindigt dan met een vraag of vermoeding en in het volgende hoofdstuk gaat het over Manu en Robbe. Een open plek is ook te vinden als Elien er over aan het twijfelen is om naar de politie te gaan om Robbe en Manu aan te geven. Je begint je uit te stippelen hoe het gaat lopen als ze het doet of als ze het niet doet. Of Jeroen het brommerongeluk overleeft is ook een open plek, zodra de schrijver verteld dat hij het ziekenhuis in is gaat het verhaal verder hoe het is in de Moonstruck. Personages: - Elien : Een mooi maar slechthorend meisje van 16 jaar die met iedereen goed kan opschieten. Zij speelt de hoofdrol in het verhaal. Ze is nogal verlegen, rustig mesisje. Ze is bang dat mensen merken dat ze slechthorens is schaamt zich voor haar gehooraparaat. Haar ouders zijn nogal oplettend wat haar betreft. - Lise: Zij is een iets ruiger type als Elien, ze is spontaan, sportief en vriendelijk. Ze is Eliens beste vriendin. Elien en Lise zaten samen op de basisschool. Sinds Lise met Robbe gaat is hun vriendschap een beetje uit elkaar gegroeid gegaan. - Manu: Een geblokte jonegn van ongeveer 19 jaar. Hij is drugsdealer en is enkel uit op seks. Hij is Elien’s eerste vriendje. Hij probeert Elien als onbewuste smokkelaar te gebruiken. Hij is egoistisch en denk alleen maar aan zich zelf. - Jeroen: Hij is ongeveer 18 jaar, heeft een zacht karakter en staat altijd open voor een goed gesprek. Hij is het tweede, maar veel betere vriendje van Elien. Hij is lief en kan heel goed met het handicap van zijn vriendin, Elien omgaan. Opbouw: Het verhaal is niet geschreven in niet in chronologische volgorde. Er zitten een paar terugblikken in hoe het was met Elien toen ze nog op de basisschool zat, het boek begint zeg maar op het moment dat ze naar de middelbare school gaat. Het verhaal begint met een ab ovo, dat wil zeggen je situatie wordt langzamerhand opgebouwd en je krijgt steeds meer inzich en informatie met de tijd. Het grootste spanningsmoment, climaxmoment is eigenlijk op het einde, komen Robbe en manu er nu achter dat Elien hun veraden heeft??? Dan blader je de bladzijde om en het boek is afgelopen. Tijd: Het verhaal speelt zich in de huidige tijd af. Het komt vaak voor dat jongeren met drugs te maken krijgen, ook mensen met een handicap kunnen daar in terecht komen, zoals dit boek verteld. Er zitten een paar kleine terugblikken in hoe het vroeger met Elien ging op de bsisschool, hoe goed ze met Lise bevriend was voordat Robbe Lises vriendje werd. Tijdsprongen en vooruitwijzingen zijn niet in dit boek te vinden. Net als tijdverdichting en en versnellen en vertagen. Het verhaal is continue verteld het is niet zo dat elk hoofdstuk even veel dagen uitlegd, verteld maar er wordt niet in een alinea 1 een heel jaar verteld. Thema en motieven: De situatie die steeds terugkeerd is dat Elien in de Moonstruck is, of een jongen spreekt haar aan en zei hoort het niet en heeft het niet door. Dat mensen geen rekening met haar houden door langzaam en duidelijk te praten zodat zij het mee krijgt is een veelvoorkomend probleem. Mensen die denken dat ze niets zelf of alleen kan heeft ze ook veel mee te maken. Het thema van het boek is dan ook denk is eenzaamheid, en het fijt er niet bij kunnen horen bij de rest van haar klas en vrienden. Door haar handicap kijken mensen anders tegen haar aan, of ze zijn te voorzichtig en bezorgd (haar ouders volgens haar) of ze houden niet genoeg rekening met haar. Het doel van het boek is om mensen duidelijk te maken dat je ook met een handicap kunt leven, hoe het is voor mensen om afhankelijk te zijn van anderen en hoe moeilijk het is als je dingen die je zielsgraagzou willen niet kunt omdat je slechthorend bent.
Vertelsituaties: De schrijver verteld het verhaal in de hij zij vorm waarbij je de gevoelens en meningen van meerdere personen te weten komt. De verteller is een soort kamera die alles bij houd wat er gebeurd en het oonder woorden brengt. Het is geschreven in de personale vertelsituatie. Je ziet de gebeurtenissen door de ogen van de personages. De verteller wordt onderbkoken door gedachten en uitspraken van de personages. Je komt het meeste te weten over Elien zij is dan ook de hoofdpersoon. Eigen mening: (aanvulling) Ik vond het boek zie eerste persoonlijke reactie: Interessant omdat ik heel benieuwd was naar hoe Elien met haar handicap omgaat. Je krijgt door zo een aangrijpend verhaal en soort van respect voor die mensen, je kijkt heel anders tegen ze op. Ik vond het ontroerend hoe Elien en Jeroen bij elkaar zij gekomen, door een ongeluk. De vraag of de 112 Elien nou begrepen had en of Jeroen het zou overleven maakte het behoorlijk spannend. Het geloofwaardige en werkelijke is gewoon dat het boek heel realistisch is geschreven en het komt je het idee dat Elien je overbuurmeisje ofzo is. Mooi was om te lezen hoe Elien elke keer weer die waardering kreeg van haar vrienden en hoe voorzichtig ze met haar omgingen. Ik heb er best wat van geleerd, dat mensen met een handicap heel erg zelfstandig kunnen zijn en het niet fijn vinden als je ze als baby’s behandeld.