Titel:
Sterrekinderen
Schrijfster:
Clara Asscher- Pinkhof
Plaats:
Den Haag
Uitgever: Jaar uitgave:
1995
Jaar 1ste druk:
1946
Genre:
Oorlogsromans
Titelverklaring:
De titel is sterrekinderen, sterrekinderen zijn de joodse kinderen die in de 2e W.O. van de Duitsers allemaal een ster op de kleren moesten doen. Kinderen die samen met al hun familie naar concentratiekampen werden afgevoerd, om daar te sterven, of om te wachten op het kleine beetje hoop van vrijkomen. Met nadruk op de kinderen van de zesduizend overlevenden, want er waren bijna geen kinderen die de oorlog overleefd hadden in de kampen.
Tijd en plaats:
Het boek speelt zich af in de tweede wereldoorlog op verschillende plaatsen. In de schouwburg, in Amsterdam, het kamp Westerbork en het concentratiekamp Bergen- Belsen.
Samenvatting:
1 Sterrestad, dat is Amsterdam in 1942. Joden wonen in Jodenbuurten. Op borden, zwart op geel staat Judenviertel/ joodsche wijk. Het is verboden hun werk of adres te veranderen. Er zijn voor de joden aparte scholen sinds 1941. Het is verboden om dingen te kopen in niet-joodse winkels en in joodse winkels mag er alleen tussen 3 en 5 uur gekocht worden. Ze mogen nergens heen, niet naar de bioscoop, theater, zwembad, sportterrein of plantsoen. En ze mogen ’s avonds niet na 20 uur op straat komen. Ze mogen niet met het openbaar vervoer en ook niet op de fiets. Ze mogen geen radio of telefoon bezitten en ze zijn verplicht om een Jodenster op hun kleren te dragen, kinderen vanaf 6 jaar. Zo konden de Duitsers zien wie er Jood was of niet, en iedereen in de gaten houden. Ze konden dus ook niet zomaar verdwijnen. Vb: 2 kinderen moeten groente gaan halen voor hun moeder in een wijk ver bij de Jodenbuurt vandaan. Ze hebben een margarinekist waar hun zusje inzit, die slepen ze, maar de kist gaan kapot. Joden mag je niet helpen, maar een niet- joodse man brengt hun terug naar de Jodenbuurt op zijn bakfiets.
2 Sterrehuis, dat is de Hollandse schouwburg in Amsterdam. Ze moeten zich daar melden of ze worden er met geweld heen gebracht. Vanuit de schouwburg worden de joden weggevoerd naar kamp Westerbork. Vb. een meisje zonder vader en moeder heeft omdat ze alleen is niet zo’n zware rugzak vol. Ze ziet een kleine zwaarbeladen joodse man die opgejaagd wordt door een grote grofgebouwde groene. Blijf af schreeuwt ze in het Duits. De reus keert zich om en kijkt gevaarlijk, het zou haar haar leven kosten als andere mensen niet op tijd zouden hebben ingegrepen.
3. Sterrewoestijn, dat is doorgangskamp Westerbork, dat eigenlijk het vernietigingskamp is. Het was niet de bedoeling van de Duitsers geweest dat de mensen in leven bleven. Vanuit Westerbork werden de mensen weer door getransporteerd naar Auschwitz, Sobibor en Polen.
Vb: in de transportnacht worden de mensen vervoerd van Westerbork naar een ander concentratiekamp. Een moeder luistert naar de lijst die voorgelezen wordt. Zijzelf en alle namen van haar kinderen worden opgenoemd, behalve die van haar baby. De kleine moet naar het weeshuis. 2 mensen zijn die nacht dood gegaan en worden van de lijst geschrapt. Een meisje wil met de moeder mee in de wagon want anders moet ze alleen.
4. Sterrehel, dit is het concentratiekamp Bergen- Belsen in Noord- Duitsland, dat werd gebruikt als uitwisselingskamp. Vanuit dit kamp hoopten de Duitsers gevangenen, die Britse papieren bezaten, uit te kunnen wisselen tegen Duitse staatburgers.
De uitwisseling heeft in werkelijkheid maar 2 keer plaatsgevonden en met weinig mensen. Vanaf de nazomer van 1944 toen er geen uitwisselingen meer plaatsvonden werden er vanuit allemaal andere kampen, duizenden joodse gevangenen naar Bergen- Belsen gestuurd. De omstandigheden in dit kamp waren letterlijk ondraagbaar. In het voorjaar van 1945, toen de Duitsers zich overgegeven hadden, troffen de Britse soldaten het kamp aan met duizenden lijken. Vb: honger, ze kregen daar bijna geen eten, ze moesten hard werken maar velen stierven aan de hongerdood. Als er te weinig brood is moeten de mensen maar nog minder eten.
5. Uitverkoren sterren, dat zijn de 222 beschreven gevangenen in dit boek, uit het uitwisselingskamp Bergen- Belsen. Deze 222 gevangenen werden in juli 1944 uitgewisseld tegen in Palestina geïntegreerde tempelliederen van Duitse nationaliteit. Hun onvergetelijke reis midden in de 2e W.O. voerde van Bergen- Belsen via Wenen, de Bosporus, Turkije, Syrië en Libanon naar Palestina. De schrijfster van dit boek was een van hen. Vb: Hemelvaart. Ze rijden in een trein van de hel naar de hemel, op weg naar Palestina. De meeste mensen kunnen het nog steeds niet geloven en als ze dan stilstaan voor een hoog gebouw en naar binnen mogen, juichen ze het uit. Er zijn bedden met lakens, zonder iemand boven je, en warm water uit de kraan, ze krijgen warm eten en een trap! De volgende dag gaan ze in plaats van in een beestenwagon in een restauratiewagon. En de sterren mogen voorgoed af!
De hoofdpersonen:
De hoofdpersonen van dit boek zijn vooral joodse kinderen, en de gebeurtenissen zie je door de ogen van de kinderen. Soms denken ze ver van de werkelijkheid. De kinderen ondergaan het verbaasd en niet- begrijpend wat de haat van ontmenste mensen hun aandoet.
De bijpersonen:
De bijpersonen zijn de groenen en de zwarten. Dat zijn soldaten van het Duitse leger. Zij beulen de joden af en hebben geen respect voor mensen en dus behandelen ze ze dan ook als beesten.
Over de schrijfster:
Clara Asscher- Pinkhof werd in 1896 in Amsterdam geboren. Na de middelbare school volgde ze een opleiding tot onderwijzeres, en ze stond kort voor de klas. In 1919 trouwde ze met een opperrabbijn van Groningen, Avraham Asscher. Deze overleed zeven jaar later. Clara Asscher- Pinkhof had nu de zorg over zes kinderen.
In de oorlog ging ze terug naar Amsterdam om daar les te geven aan Joodse kinderen. Ze werd via kamp Westerbork gedeporteerd naar het vernietigingskamp Bergen- Belsen. In 1944 werd zij tegen Duitse krijgsgevangenen uitgewisseld. Ze vestigde zich in Palestina, waar ze weer les ging geven en voor de tweede keer in het huwelijk trad. Ze heeft verschillende boeken geschreven, in 1952 schreef zij Tirtsa, in 1966 Danseres zonder benen en in 2003 de koopbrief, en nog vele anderen. Clara Asscher- Pinkhof overleed in 1984 in Haifa.
Wat voor einde?:
Open einde. De 222 Uitverkorenen Joden gaan naar Palestina per trein maar je leest niet meer dat ze daar zijn aangekomen en wat er verder gebeurd in hun leven.
Thema van het boek:
Jodenvervolging en kinderleed in de Tweede Wereldoorlog.
Plaats verhaal:
Dit verhaal begint in de stad Amsterdam, de Sterrestad. Ten tweede speelt dit verhaal af in de Hollandsche Schouwburg, het Sterrehuis. Als derde speelt dit verhaal zich af in kamp Westerbork, de Sterrewoestijn. Als laatste is het concentratiekamp Bergen- Belsen, de Sterrehel.
Mijn mening:
Ik vind het een indrukwekkend boek. De joden mogen bijna nergens komen want overal staat een bord met voor joden verboden. Je leest ook over het verdriet en de angst van jonge kinderen en moeders en hoe ze allemaal in de beestenwagon worden geduwd.
Ik vind het ook een verdrietig boek want er overlijden heel veel mensen. Je merkt de angst, de onzekerheid, de pijn. De Duitsers gaan onmenselijk met de joden om. De mensen worden bij hun familie en vrienden gescheiden en alles wat ze vertrouwd is moeten ze achterlaten.
Sterrekinderen
Schrijfster:
Clara Asscher- Pinkhof
Plaats:
Den Haag
Uitgever: Jaar uitgave:
1995
Jaar 1ste druk:
1946
Genre:
Oorlogsromans
Titelverklaring:
De titel is sterrekinderen, sterrekinderen zijn de joodse kinderen die in de 2e W.O. van de Duitsers allemaal een ster op de kleren moesten doen. Kinderen die samen met al hun familie naar concentratiekampen werden afgevoerd, om daar te sterven, of om te wachten op het kleine beetje hoop van vrijkomen. Met nadruk op de kinderen van de zesduizend overlevenden, want er waren bijna geen kinderen die de oorlog overleefd hadden in de kampen.
Tijd en plaats:
Het boek speelt zich af in de tweede wereldoorlog op verschillende plaatsen. In de schouwburg, in Amsterdam, het kamp Westerbork en het concentratiekamp Bergen- Belsen.
1 Sterrestad, dat is Amsterdam in 1942. Joden wonen in Jodenbuurten. Op borden, zwart op geel staat Judenviertel/ joodsche wijk. Het is verboden hun werk of adres te veranderen. Er zijn voor de joden aparte scholen sinds 1941. Het is verboden om dingen te kopen in niet-joodse winkels en in joodse winkels mag er alleen tussen 3 en 5 uur gekocht worden. Ze mogen nergens heen, niet naar de bioscoop, theater, zwembad, sportterrein of plantsoen. En ze mogen ’s avonds niet na 20 uur op straat komen. Ze mogen niet met het openbaar vervoer en ook niet op de fiets. Ze mogen geen radio of telefoon bezitten en ze zijn verplicht om een Jodenster op hun kleren te dragen, kinderen vanaf 6 jaar. Zo konden de Duitsers zien wie er Jood was of niet, en iedereen in de gaten houden. Ze konden dus ook niet zomaar verdwijnen. Vb: 2 kinderen moeten groente gaan halen voor hun moeder in een wijk ver bij de Jodenbuurt vandaan. Ze hebben een margarinekist waar hun zusje inzit, die slepen ze, maar de kist gaan kapot. Joden mag je niet helpen, maar een niet- joodse man brengt hun terug naar de Jodenbuurt op zijn bakfiets.
2 Sterrehuis, dat is de Hollandse schouwburg in Amsterdam. Ze moeten zich daar melden of ze worden er met geweld heen gebracht. Vanuit de schouwburg worden de joden weggevoerd naar kamp Westerbork. Vb. een meisje zonder vader en moeder heeft omdat ze alleen is niet zo’n zware rugzak vol. Ze ziet een kleine zwaarbeladen joodse man die opgejaagd wordt door een grote grofgebouwde groene. Blijf af schreeuwt ze in het Duits. De reus keert zich om en kijkt gevaarlijk, het zou haar haar leven kosten als andere mensen niet op tijd zouden hebben ingegrepen.
3. Sterrewoestijn, dat is doorgangskamp Westerbork, dat eigenlijk het vernietigingskamp is. Het was niet de bedoeling van de Duitsers geweest dat de mensen in leven bleven. Vanuit Westerbork werden de mensen weer door getransporteerd naar Auschwitz, Sobibor en Polen.
Vb: in de transportnacht worden de mensen vervoerd van Westerbork naar een ander concentratiekamp. Een moeder luistert naar de lijst die voorgelezen wordt. Zijzelf en alle namen van haar kinderen worden opgenoemd, behalve die van haar baby. De kleine moet naar het weeshuis. 2 mensen zijn die nacht dood gegaan en worden van de lijst geschrapt. Een meisje wil met de moeder mee in de wagon want anders moet ze alleen.
4. Sterrehel, dit is het concentratiekamp Bergen- Belsen in Noord- Duitsland, dat werd gebruikt als uitwisselingskamp. Vanuit dit kamp hoopten de Duitsers gevangenen, die Britse papieren bezaten, uit te kunnen wisselen tegen Duitse staatburgers.
De uitwisseling heeft in werkelijkheid maar 2 keer plaatsgevonden en met weinig mensen. Vanaf de nazomer van 1944 toen er geen uitwisselingen meer plaatsvonden werden er vanuit allemaal andere kampen, duizenden joodse gevangenen naar Bergen- Belsen gestuurd. De omstandigheden in dit kamp waren letterlijk ondraagbaar. In het voorjaar van 1945, toen de Duitsers zich overgegeven hadden, troffen de Britse soldaten het kamp aan met duizenden lijken. Vb: honger, ze kregen daar bijna geen eten, ze moesten hard werken maar velen stierven aan de hongerdood. Als er te weinig brood is moeten de mensen maar nog minder eten.
5. Uitverkoren sterren, dat zijn de 222 beschreven gevangenen in dit boek, uit het uitwisselingskamp Bergen- Belsen. Deze 222 gevangenen werden in juli 1944 uitgewisseld tegen in Palestina geïntegreerde tempelliederen van Duitse nationaliteit. Hun onvergetelijke reis midden in de 2e W.O. voerde van Bergen- Belsen via Wenen, de Bosporus, Turkije, Syrië en Libanon naar Palestina. De schrijfster van dit boek was een van hen. Vb: Hemelvaart. Ze rijden in een trein van de hel naar de hemel, op weg naar Palestina. De meeste mensen kunnen het nog steeds niet geloven en als ze dan stilstaan voor een hoog gebouw en naar binnen mogen, juichen ze het uit. Er zijn bedden met lakens, zonder iemand boven je, en warm water uit de kraan, ze krijgen warm eten en een trap! De volgende dag gaan ze in plaats van in een beestenwagon in een restauratiewagon. En de sterren mogen voorgoed af!
De hoofdpersonen:
De hoofdpersonen van dit boek zijn vooral joodse kinderen, en de gebeurtenissen zie je door de ogen van de kinderen. Soms denken ze ver van de werkelijkheid. De kinderen ondergaan het verbaasd en niet- begrijpend wat de haat van ontmenste mensen hun aandoet.
De bijpersonen zijn de groenen en de zwarten. Dat zijn soldaten van het Duitse leger. Zij beulen de joden af en hebben geen respect voor mensen en dus behandelen ze ze dan ook als beesten.
Over de schrijfster:
Clara Asscher- Pinkhof werd in 1896 in Amsterdam geboren. Na de middelbare school volgde ze een opleiding tot onderwijzeres, en ze stond kort voor de klas. In 1919 trouwde ze met een opperrabbijn van Groningen, Avraham Asscher. Deze overleed zeven jaar later. Clara Asscher- Pinkhof had nu de zorg over zes kinderen.
In de oorlog ging ze terug naar Amsterdam om daar les te geven aan Joodse kinderen. Ze werd via kamp Westerbork gedeporteerd naar het vernietigingskamp Bergen- Belsen. In 1944 werd zij tegen Duitse krijgsgevangenen uitgewisseld. Ze vestigde zich in Palestina, waar ze weer les ging geven en voor de tweede keer in het huwelijk trad. Ze heeft verschillende boeken geschreven, in 1952 schreef zij Tirtsa, in 1966 Danseres zonder benen en in 2003 de koopbrief, en nog vele anderen. Clara Asscher- Pinkhof overleed in 1984 in Haifa.
Wat voor einde?:
Open einde. De 222 Uitverkorenen Joden gaan naar Palestina per trein maar je leest niet meer dat ze daar zijn aangekomen en wat er verder gebeurd in hun leven.
Thema van het boek:
Jodenvervolging en kinderleed in de Tweede Wereldoorlog.
Plaats verhaal:
Dit verhaal begint in de stad Amsterdam, de Sterrestad. Ten tweede speelt dit verhaal af in de Hollandsche Schouwburg, het Sterrehuis. Als derde speelt dit verhaal zich af in kamp Westerbork, de Sterrewoestijn. Als laatste is het concentratiekamp Bergen- Belsen, de Sterrehel.
Mijn mening:
Ik vind het een indrukwekkend boek. De joden mogen bijna nergens komen want overal staat een bord met voor joden verboden. Je leest ook over het verdriet en de angst van jonge kinderen en moeders en hoe ze allemaal in de beestenwagon worden geduwd.
Ik vind het ook een verdrietig boek want er overlijden heel veel mensen. Je merkt de angst, de onzekerheid, de pijn. De Duitsers gaan onmenselijk met de joden om. De mensen worden bij hun familie en vrienden gescheiden en alles wat ze vertrouwd is moeten ze achterlaten.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden