Samenvatting: In de klas van David zit een heel dikke jongen: Jochem. Omdat hij zo dik is en omdat hij nooit voor zichzelf op durft te komen wordt hij heel erg gepest. Vooral Sanne, Justin en Remco halen veel misselijke grappen met Jochem uit. Zo noemen ze hem ´zeug` en ´vetklep` en hebben ze hem een keer tijdens de gymles in zijn nakie naar de meisjeskleedkamer gesleept en zijn kleren in een boom gehangen zodat hij niet op de klassenfoto kon. De andere klasgenoten lopen er maar een beetje bij en lachen af en toe wat maar er is niemand die wat van het gepest durft te zeggen. David zou er maar al te graag wat van willen zeggen maar hij durft niet tegen Sanne, Justin en Remco in te gaan. Hij is veel te bang dat ze hem ook gaan pesten. Maar David weet zeker dat als hij straks met Vera verkering heeft, hij alles durft te zeggen! Hij is ook al zo lang verliefd op haar. Als David erachter komt dat hij zijn Franse boek is vergeten, weet hij even niet wat hij moet doen. Hij wil geen strafwerk! Sanne ziet het en pakt gauw Jochem's boek en legt het op David's tafel. David wil het aan Jochem terug geven maar hij is te bang om uitgelachen te worden. ´s Avonds komt David erachter dat hij Jochem's boek nog steeds in zijn tas heeft en zijn moeder vindt dat hij het terug moet gaan brengen. Eenmaal bij Jochem thuis komt David erachter dat Jochem's moeder helemaal niks van het pesten af weet. Als David aan Jochem vraagt waarom niet, antwoordt hij dat hij zijn moeder niet ongerust wil maken omdat ze vorig jaar al een licht hartinfarct heeft gehad. Dan beloofd David Jochem dat hij hem voortaan zal helpen. Die avond is dan eindelijk de klassenavond waarop David Vera verkering zal vragen. Maar.. Vera staat te zoenen met Youssef! Heel David’s wereld stort in…David loopt naar buiten en door zijn verdriet realiseert hij zich niet dat er zich buiten iets vreselijks afspeelt: Sanne, Justin en Remco die eigenlijk beloofd hadden te stoppen met Jochem te pesten, omdat Jochem voor twee weken Justin’s krantenwijk had overgenomen, verbreken hun belofte en halen Jochem door zijn eigen kots. David ziet niet wat de pestkoppen met Jochem doen als Jochem hem om hulp roept. De volgende ochtend op school krijgen ze te horen dat Jochem na de klassenavond niet is thuisgekomen. David maakt zich wel zorgen maar op de rest van de klas lijkt het niet veel indruk te maken. Hij meldt zich ziek van school om Jochem te gaan zoeken maar als hij nergens te vinden is denkt David ineens aan de avond dat hij Jochem's Franse boek terug bracht. Jochem vertelde hem toen over Nienke: zijn beste vriendin uit zijn vorige woonplaats. David herinnert zich nog haar achternaam en haar woonplaats en zoekt haar telefoonnummer op. Hij belt en vraagt of ze mee helpt zoeken. Als Nienke er is vinden ze gaan ze samen op zoek. Ze kijken op al Jochem’s vertrouwde plekjes, maar kunnen hem nergens vinden. De paniek slaat toe… ze zien Jochem’s rugzak drijven in een meer. David en Nienke halen direct hulp en een poosje later halen duikers het lichaam van Jochem uit het water. Niemand kan geloven dat het zo ver is gekomen en dat Jochem zelfmoord heeft gepleegd. Iedereen heeft spijt dat ze Jochem hebben gepest of niet geholpen hebben. Sanne, Justin en Remco van school gestuurd. Vooral David voelt zich schuldig. Waarom had hij niet naar Jochem geluisterd op de klassenavond? Waarom nam hij het niet voor hem op? Hij praat veel met Nienke en neemt zich voor het voortaan altijd voor iemand op te nemen als diegene gepest wordt. Niemand wil dat zoiets nog een keer gebeurt en daarom bedenkt de schoolkrantredactie een pestlijn, waarmee ze kinderen die gepest worden kunnen helpen. Vera heeft het uitgemaakt met Youssef en vertelt David dat ze verliefd op hem is. Zo krijgt David toch nog verkering met Vera, die ook een enorme steun voor hem is. Titelverklaring: David’s gevoel nadat Jochem zelfmoord heeft gepleegd en waardoor hij zich realiseert dat hij volgende keer moet ingrijpen als zoiets gebeurt.
Genre: Psychologische roman Personages: Hoofdpersonen: David, Jochem Bijfiguren: Vera, Nienke, Sanne, Remco, Justin David: Leeftijd: 14 jaar. Karakter: rustig, verlegen Uiterlijk: bruin haar, voor de rest wordt er niks over verteld Gedrag: David is een beetje teruggetrokken. Hij wil het graag opnemen voor Jochem, maar durft dit niet omdat hij bang is zelf dan ook gepest te worden. Verhouding tot de andere personages: David heeft een vast vriendengroepje. Jochem zit bij hem in de klas en David is het er niet mee eens dat Sanne, Justin en Remco Jochem zo pesten, maar besluit zich er niet mee te bemoeien. Veranderingen in de loop van het verhaal: in het begin voelt David zich niet zo schuldig over dat hij niks tegen het gepest doet. Verderop, als hij Jochem beter leert kennen, verandert dit en neemt hij zichzelf voor vaker iets van het gepest te zeggen. Eerst lukt het hem niet, maar als het te laat is realiseert David zich dat hij voortaan altijd voor gepeste mensen op moet komen, want dit mag nooit meer gebeuren.
Milieu: David zit in de tweede klas van de middelbare school. Hij zit in de redactie van de schoolkrant en is enig kind. Invloed op de andere personen: David heeft in zijn eentje weinig invloed op de pesters. De rest van de klas krijgt hij niet achter zich om er tegenin te gaan. Ideeën of opvattingen: idee om Jochem te gaan helpen en idee om Nienke bij de zoektocht naar Jochem te betrekken. Jochem: Leeftijd: 14 jaar Karakter: in zichzelf gekeerd, gevoelig Uiterlijk: dik Gedrag: Hij doet net alsof hij het gepest niet erg vindt. Jochem koopt vaak snoep in de pauzes en hij wordt uitgemaakt voor zeug en vetklep. Hij liegt tegen zijn ouders over de zogenaamde ´vrienden` die hij heeft, om te zorgen dat zijn ouders zich geen zorgen maken over hem. Jochem gaat altijd maar een beetje achteraf zitten en doet afzonderlijk tegenover de rest. Hij houdt een dagboek bij om zijn verdriet kwijt te kunnen. In het boek wordt hij steeds onzekerder over zichzelf en gaat zich steeds ongelukkiger voelen. Op het eind pleegt hij zelfmoord. Verhouding tot de andere personages: Jochem houdt zich heel erg afzijdig van de klas. Hij heeft geen echte vrienden, behalve de hond Simbad en Nienke, maar die woont heel ver weg dus voelt Jochem zich heel eenzaam.
Veranderingen in de loop van het verhaal: in het begin maakt Jochem zich niet zo heel druk om de pesters. Hij is het gewend en denkt dat hij het toch niet kan veranderen. Na een tijdje wordt hij heel erg onzeker en gaat zich afvragen of degene die hem pesten niet gelijk hebben. Hij verafschuwt zichzelf en voelt zich vet en vies. Op het eind kan hij dit niet meer aan en maakt een eind aan zijn leven. Milieu: Jochem leeft in een normaal rijtjeshuis. Hij is enig kind en is al een paar keer van school veranderd, omdat hij daar ook gepest werd. Nu verteld hij zijn moeder niks meer van het pesten, want hij wil niet dat zij zich druk om hem maakt. Invloed op de andere personages: De meeste andere personages verafschuwen Jochem. De gymleraar heeft een hekel aan de dikke Jochem, omdat die nooit heel actief meedoet met gym. De andere personages negeren hem vaak en laten hem links liggen of lachen hem uit. Ideeën of opvattingen: Jochem gaat na een tijdje de pesters geloven en neemt de opvatting dat hij afzichtelijk is over. Hij denkt dat iedereen ziek van hem wordt en komt op het idee zelfmoord te plegen… Tijd: Het verhaal speelt zich af in het heden, dat kun je halen uit het feit dat ze het hebben over tv’s, Internet, scooters, mobiele telefoons enzovoorts. Vertelde tijd: De tijd tussen het begin en het einde is ongeveer 4 weken. De eerste 2 weken draaien vooral om het pesten van Jochem. Na die 2 weken pleegt hij zelfmoord. In de rest van het boek wordt het verwerken van het verdriet van David over Jochem’s dood kort samengevat. Chronologisch: Het is een chronologisch verhaal
Flashbacks: Er zijn geen flashbacks en bijna geen tijdssprongen. Vertelsituatie: Je beleeft het verhaal door David’s ogen. Je leert zijn persoonlijkheid, maar ook zijn gedachten en gevoelens kennen. Personale vertelsituatie: hij-perspectief Ruimte: Het verhaal speelt zich af in Nederland, maar er wordt niet echt genoemd waar Jochem en David wonen. Zandvoort wordt wel genoemd: daar woont Jochem’s vriendin Nienke. De school waarop Jochem en David zitten is eigenlijk de belangrijkste plaats. Ook de huizen van Jochem en David worden genoemd en de camping en het meer waar Jochem’s lichaam gevonden wordt. Opbouw: Het verhaal begint midden in een handeling
Jochem komt voor het probleem te staan dat hij gepest wordt en niet weet hoe hij hier een eind aan moet maken. David komt voor het probleem te staan dat hij niet weet wat hij met het pesten aanmoet. Eigenlijk vindt hij het heel zielig en triest, maar toch durft hij het niet voor Jochem op te nemen.
Belangrijkste gebeurtenis: De belangrijkste gebeurtenis in het verhaal is dat Jochem zelfmoord pleegt. Rond de periode dat die zelfmoord gebeurde. Eerst was iedereen ongerust, omdat Jochem niet thuis was gekomen na de klassenavond. Na het vinden van zijn lichaam wordt het boek heel emotioneel en kun je goed meeleven met de personen. Einde: Het eind van het boek is dat David en de redactie van de schoolkrant de ‘Pestlijn’ oprichten, waarmee ze kinderen die gepest worden willen helpen. Ook krijgt David eindelijk verkering met Vera. Thema en motieven: Thema: Het thema van het verhaal is ‘pesten’. Motieven: Jochem is erg dik en heeft weinig vrienden. Hij is iemand die zich er heel veel van aantrekt en David weet niet wat hij ermee aanmoet. Na Jochem’s dood moet hij omgaan met zijn verdriet. Daarom vind ik dat het thema pesten is, daar draait heel het boek om. Bedoeling: De schrijver heeft volgens mij de bedoeling om mensen de mogelijke gevolgen van pesten te laten zien. In dit boek beleef je zelf die situatie. David die niet weet wat hij moet doen. Jochem die geen andere uitweg weet als de dood. Het besluit van zijn klasgenoten om de Pestlijn op te richten om te zorgen dat minder mensen gepest worden. Hij wil mensen laten zien hoeveel pijn pesten kan doen en dat je er nooit aan mee moet doen en ingrijpen als je zoiets meemaakt. Tekstbeleving: Carry Slee beschrijft de situaties heel goed en realistisch. Je gaat helemaal meeleven met de personages. Vooral na de zelfmoord kun je het verdriet van de mensen om hem heen echt voelen. De onmacht van zijn ouders, het onbegrip van Nienke waarom de klasgenoten van Jochem niks tegen het gepest gedaan hebben, de schuldgevoelens van hun mentor en gymleraar Timo. Ik vind dat in het boek ‘Spijt’ het onderwerp pesten op zo’n manier beschreven wordt dat iedereen inziet dat het vreselijks is en dat het verschrikkelijke gevolgen kan hebben. De bouw van de tekst is logisch en niet erg moeilijk te volgen. Het taalgebruik is niet moeilijk en er staan bijna geen ingewikkelde woorden in.
Informatie over de auteur: Naam: Carry Slee Geboren: 1 juli 1949 in Amsterdam Geliefde: Elles Kinderen: Nadja en Masja Woont in: Tongeren Lengte: 1.69 m. Kleur ogen: blauw Broers/zussen: 1 zus Is gek op: schrijven Haat: vervelen Fijnste man: Nelson Mandela Huisdieren: Hond Yara die ze overal mee naartoe neemt Carry Slee werd in 1949 geboren in Amsterdam. Al op jonge leeftijd was ze veel met verhalen en boeken bezig. Toen ze nog niet kon schrijven, bedacht ze verhaaltjes voor haar knuffeldieren. Ze zette haar knuffels in een kring om zich heen en las voor uit eigen werk. Op de lagere school had ze een schrift waarin ze korte verhalen en gedichten noteerde. Na de middelbare school ging ze naar de Academie voor Woord en Gebaar in Utrecht. In 1975 slaagde ze voor deze opleiding. Ze werd dramadocent in het middelbaar onderwijs. Haar schrijverskwaliteiten kwamen toen goed van pas, want samen met haar leerlingen bedacht ze verhaallijnen waar ze vervolgens compleet uitgewerkte toneelstukken van maakte. De toneelstukken werden, vaak met groot succes, opgevoerd door de leerlingen. Carry Slee heeft twee dochters, Nadja (1979) en Masja (1981) die haar grootste inspiratiebron vormen. Toen haar dochters nog jong waren, bedacht Carry verhalen voor hen waarin 'Keetje Karnemelk' de hoofdrol speelde. Nadja en Masja vonden de verhalen zo leuk dat Carry Slee besloot ze naar het tijdschrift Bobo te sturen. Daarin werden ze gepubliceerd. Gestimuleerd door het succes van 'Keetje Karnemelk' stortte Carry Slee zich op een boek over de belevenissen van de tweeling Rik en Roosje. Ze bood het manuscript aan bij een uitgeverij, waar het in 1989 in boekvorm verscheen. Hiermee begon een succesvolle carrière. Inmiddels is Carry Slee fulltime auteur en schreef ze al meer dan 50 boeken. Carry Slee schrijft voor kinderen van alle leeftijden. Soms zijn haar boeken gebaseerd op dingen die echt gebeurd zijn; in andere gevallen zijn de verhalen verzonnen. Carry Slee schrijft klare taal, die kinderen aanspreekt. De situaties die ze beschrijft, zijn heel herkenbaar en de personages zijn zo goed uitgewerkt dat de lezer zich makkelijk kan identificeren. Haar boeken zijn altijd spannend en zo geschreven dat je ze ineen keer uit wilt lezen. In haar boeken schuwt Carry Slee moeilijke onderwerpen als homoseksualiteit, pesten en scheiden niet. Door haar humoristische en luchtige stijl worden haar boeken echter nooit te zwaar. Ze schrijft eerlijk over het feit dat ouders twijfelen en niet altijd op iedere vraag een antwoord weten. Zo probeert zij kinderen aan te sporen om problemen op een creatieve en fantasierijke manier het hoofd te bieden. Carry Slee heeft inmiddels ook drie prachtige romans geschreven voor volwassenen. Moederkruid, Dochter van Eva en De Toegift.