1. Titel: Spijkerschrift
Schrijver: Kader Abdolah
Druk: 2000
2. – 3. – 4. – 5. Eerste zin: En zo ging het tot ze, de mannen uit Kahaf, uiteindelijk hun toevlucht in de spelonk zochten. 6. Spijkerschrift is oorspronkelijk geschreven door een doofstomme man, genaamd Aga Akbar. Hij is geboren in Perzië in een dorpje dicht bij een berg genaamd de Saffraanberg. Zijn vader was een vorst en zijn moeder was een werkster die bij de vorst werkte. Zij maakte alles schoon voor de vorst. Op een dag vraagt de vorst of Hadjar zijn sige-vrouw wil zijn. Dit betekent dat als een imam met een vrouw trouwt, het kind geen erfrecht heeft. Hadjar kreeg zeven kinderen.Kazem Gan is de oom van Aga Akbar hij zegt tegen Hadjar dat ze Aga Akbar niet verborgen moet houden voor de wereld want dan wordt hij dom. Kazem Gan adviseert Hadjar om Aga Akbar gebarentaal te leren. Hadjar wil dat Aga Akbar iets heeft om trots op te zijn en gaat naar de vorst waar ze aan vraagt of Aga zijn achternaam mag dragen, na een tijdje vragen stemt de vorst toe. Kazem Gan gaat later in het boek zorgen voor Aga omdat allebei zijn ouders zijn overleden. Kazem Gan brengt Aga naar de Saffraanberg om hem het spijkerschrift te laten zien van de eerste koning van Perzië. Na het ritje naar de Saffraanberg geeft Kazem Gan, Aga een schrift en een pen, zodat Aga zijn gevoelens en gedachten kan op schrijven. Dit doet Aga ook in een soort spijkerschrift. Aga groeide op bij Kazem Gan en deze nam hem mee naar een vriend hij was tapijtenmaker en Aga bleef hier anderhalf jaar om het vak ook te leren hij werd hier zo goed in dat eenmaal terug gekomen in het dorp hij de bijnaam de tovenaar kreeg. Op een dag stonden er een paar vreemde mannen op de Saffraanberg, omdat de Perzische Sjah (koning) een treinrails wou aanleggen. Er was alleen een probleem de Saffraanberg stond hem in de weg. Het zou jaren duren om de rotsen te breken die erop lagen. De Sjah kwam zelf kijken nadat hij had gehoord dat de bouw van de rails niet verder kon, Aga’s hele dorp was ook aanwezig. De Sjah wilde niet dat de rails om de berg heen zou gaan omdat dat teveel geld kostte. De dorpelingen boden de Sjah aan hem te helpen met het wegwerken van de rotsen. De Sjah stemde toe en kwam elke week een keer kijken. Elke man uit het dorp hielp mee ook Aga. Na een maand werken raakten de mannen uitgeput en werden ze steeds dunner. De Sjah regelde drinken, eten en tabak zodat de mannen tot rust konden komen. Er lagen nog een aantal rotsen in de weg die echt niet weg wilden gaan dus koos de Sjah veertien mannen uit die er sterk uitzagen waaronder Aga. Elke keer dat de mannen een rots hard raakten kregen ze geld van de Sjah. Alle veertien mannen kochten met het geld een stenen huis zodat ze konden trouwen met een vrouw, ook Aga Akbar kocht een huisje maar hij vond geen vrouw. Aga werd een beetje wanhopig en ging steeds vaker met zijn vrienden mee naar de hoeren waar hij een vrouw ontmoeten die die steeds meer ging vertrouwen en ook leuk vond, maar je kunt niet met zo’n iemand trouwen. Kazem Gan werd het zat dat Aga nog steeds geen vrouw had en ging naar de familie voor hulp. Na maanden zoeken hadden ze nog steeds niemand gevonden en gaven de moed op. Ze vonden een na een tijd zoeken toch een vrouw zij was doof dus Kazem Gan stemde hier eerst niet mee in. Later stemde hij toch in omdat Aga anders nooit iemand vond. Toen Aga met haar was getrouwd overleed de vrouw al na een week. Kazem Gan gaat op een dag uit met zijn paard en komt onderweg langs het huis van een houthakker die hij kende, hier vindt hij de ideale vrouw voor Kazem Gan. Ze heette Tine en om Aga te ontmoeten ging ze met Kazem Gan me het klikte tussen hun en ze gingen trouwen. De bruiloft ging hetzelfde als de andere bruiloft van Aga. Tine werd zwanger en kreeg een jongen. Ze noemde hem Ismaiel. Met de komst van Ismaiel waren de bewoners van het dorp echt blij omdat Aga zolang had moeten wachten. De traditie was om het eerste wat de baby zou horen een gedicht was in het Perzisch, maar Aga was bang dat zijn kind ook doofstom was. Hij schreeuwde iets in het linkeroor van Ismaiel en hij keek naar hem. Zo was het eerste wat Ismaiel hoorde het geschreeuw van zijn vader. Deel 2: Deel twee begint met een inleiding over Ismaiel waar hij woont en wat hij doet, hij verteld de rest van het verhaal. Daarna gaat hij vertellen. Op een dag besloot Aga opeens om te verhuizen naar de stad. Zijn gezin dacht dat die gek was geworden, ze gingen Kazem Gan halen om met hem te praten maar Aga was vast besloten hij had al een huis geregeld en had al een baan voor zichzelf. Tine vond het geen goed idee dat ze naar de stad gingen verhuizen. Het waren alleen niet de gebouwen die Aga betoverde maar de vrouwen die er woonde ze hadden geen hoofddoek op maar een moderne hoed. Ismaiel en zijn vader gingen elke keer samen naar de stad Ismaiel diende als tolk. Toen Tine erachter kwam dat Aga alleen naar de stad ging om de vrouwen te bezoeken heeft ze de familie gebeld en deze kwamen hem halen. Ze verhuisden naar een andere stad genaamd Senedjan. Alles was geregeld door de familie, een nieuwe baan een nieuw huis. Ismaiel gaat studeren in de universiteit van Teheran, hij werd lid van een beweging tegen de Sjah. Toen Ismaiel ging studeren leerde hij dingen als hoe de aarde ontstond en hoe we zonder lucht niet kunnen leven. Hij legde dit altijd aan Goudklokje (zijn zusje) uit op een grappige manier. Velen verstonden niet wat hij bedoelde, maar mensen die niet de gebarentaal kenden en het probeerden na te doen werden ook uitgelachen. Het was voor de leden van de ondergrondse beweging tegen Khomeine moeilijk om verder te gaan nadat de leiders werden gepakt. Ismaiel moest hiervoor ook veel onderduiken. Hij trouw-de met een vrouw Safa en kreeg met haar een kind Niloefar, maar die zijn in dit verhaal niet zo erg belangrijk. Maar deze gebruikte hij als alibi voor als hij ooit ontdekt werd. Zijn vrouw wist ook alles over zijn geheime beweging en zei ook niks als hij sommige dagen niet thuiskwam. Om de beweging levende te houden moest Ismaiel geen contact meer met zijn familie hebben. Dat was moeilijk voor hem sinds hij zijn vader en zijn vader hem nodig hadden. Maar zijn geloof voor de beweging nam het voor hem over. Hij moest de krant van de beweging levende houden door de krant te drukken voor de beweging. Hij kreeg een grote oude drukmachine die ze hadden gestolen uit een schuur van een bedrijf. Hij ging elke week langs een bepaalde muur. Als er ‘Salam’ op stond betekende dat dat alles goed was. Als het er niet stond wist hij dat hij in de problemen was. Dat ging goed voor een tijdje en als het woord er stond moest hij zijn contactpersoon op een bepaalde plek ontmoeten. Op een dag stond het woord er maar de contactpersoon was er niet. Ismaiel raakte even nerveus maar hij ging naar de tweede locatie ook daar was hij niet. Hij kreeg instructies dat als er niemand was dat hij naar een school zou gaan waar een vrouw een krant las. Hij ging naar de school wachtte even maar er was niemand. Er was wel een vrouw maar die las geen krant en haalde haar kind op en vertrok. Ismaiel zorgde ervoor dat hij thuis al zijn spullen kwijtraakte. De partij was gevallen en de beweging was geëindigd Hij verstopte zijn papieren in het winkeltje van zijn vader die zijn vader had geopend voordat Ismaiel vertrok naar Teheran. Ismael hoorde daar voetstappen maar wist niet wie het was. Hij kon het niet vertellen aan zijn vader. Hij verstopte de drukmachine en de auto ergens anders. Hij bezocht zijn vader in de vroege morgen om hem te vertellen dat hij het land uitging. Het was voor hem de enige manier om ervoor te zorgen dat zijn familie geen gevaar opliep. Zijn vader hielp hem het land uit te gaan. Ismaiel is vertrokken naar Nederland en is daar de rest van zijn leven gaan wonen. Hij had zijn vrouw naar Nederland gehaald, maar die kon niet meer terug. Hij ging in Nederland verder studeren en Nederlands studeren. Na de dood van zijn vader kreeg Ismaiel een pakketje zonder retouradres. In het pakketje zat het boek van Aga Akbar, het spijkerschrift. Ismaiel heeft alles geprobeerd te vertalen hoe moeilijk het ook leek. Het was zijn taak om het spijkerschrift te vertalen. Om hem voor één keer een eer te bewijzen. 7. Spijkerschrift heeft een logische verklaring. Aga Agbar schrijft een soort spijkerschrift wat hij zichzelf heeft aangeleerd door te kijken naar spijkerschrift in de Saffraanberg. 8. Elk hoofdstuk heeft zijn eigen naam. 9. Vertelde tijd: De vertelde tijd is vanaf de geboorte van Aga Agbar tot zijn dood en nog een heel klein stukje daarna. 10. De ontwikkeling van een doofstomme vader en zijn zoon in de Perzische oorlog. 11. Roman
12. Ik vond het een heel leuk boek om te lezen ik was er zo doorheen en dat terwijl hij 377 bladzijden heeft, het is erg leuk geschreven. Ik had al eerder gehoord dat het een heel mooi boek is en dat veel mensen het hebben gelezen. Ik heb niet zo’n uitgebreide mening over het boek omdat het gewoon een goed boek was.
Schrijver: Kader Abdolah
Druk: 2000
2. – 3. – 4. – 5. Eerste zin: En zo ging het tot ze, de mannen uit Kahaf, uiteindelijk hun toevlucht in de spelonk zochten. 6. Spijkerschrift is oorspronkelijk geschreven door een doofstomme man, genaamd Aga Akbar. Hij is geboren in Perzië in een dorpje dicht bij een berg genaamd de Saffraanberg. Zijn vader was een vorst en zijn moeder was een werkster die bij de vorst werkte. Zij maakte alles schoon voor de vorst. Op een dag vraagt de vorst of Hadjar zijn sige-vrouw wil zijn. Dit betekent dat als een imam met een vrouw trouwt, het kind geen erfrecht heeft. Hadjar kreeg zeven kinderen.Kazem Gan is de oom van Aga Akbar hij zegt tegen Hadjar dat ze Aga Akbar niet verborgen moet houden voor de wereld want dan wordt hij dom. Kazem Gan adviseert Hadjar om Aga Akbar gebarentaal te leren. Hadjar wil dat Aga Akbar iets heeft om trots op te zijn en gaat naar de vorst waar ze aan vraagt of Aga zijn achternaam mag dragen, na een tijdje vragen stemt de vorst toe. Kazem Gan gaat later in het boek zorgen voor Aga omdat allebei zijn ouders zijn overleden. Kazem Gan brengt Aga naar de Saffraanberg om hem het spijkerschrift te laten zien van de eerste koning van Perzië. Na het ritje naar de Saffraanberg geeft Kazem Gan, Aga een schrift en een pen, zodat Aga zijn gevoelens en gedachten kan op schrijven. Dit doet Aga ook in een soort spijkerschrift. Aga groeide op bij Kazem Gan en deze nam hem mee naar een vriend hij was tapijtenmaker en Aga bleef hier anderhalf jaar om het vak ook te leren hij werd hier zo goed in dat eenmaal terug gekomen in het dorp hij de bijnaam de tovenaar kreeg. Op een dag stonden er een paar vreemde mannen op de Saffraanberg, omdat de Perzische Sjah (koning) een treinrails wou aanleggen. Er was alleen een probleem de Saffraanberg stond hem in de weg. Het zou jaren duren om de rotsen te breken die erop lagen. De Sjah kwam zelf kijken nadat hij had gehoord dat de bouw van de rails niet verder kon, Aga’s hele dorp was ook aanwezig. De Sjah wilde niet dat de rails om de berg heen zou gaan omdat dat teveel geld kostte. De dorpelingen boden de Sjah aan hem te helpen met het wegwerken van de rotsen. De Sjah stemde toe en kwam elke week een keer kijken. Elke man uit het dorp hielp mee ook Aga. Na een maand werken raakten de mannen uitgeput en werden ze steeds dunner. De Sjah regelde drinken, eten en tabak zodat de mannen tot rust konden komen. Er lagen nog een aantal rotsen in de weg die echt niet weg wilden gaan dus koos de Sjah veertien mannen uit die er sterk uitzagen waaronder Aga. Elke keer dat de mannen een rots hard raakten kregen ze geld van de Sjah. Alle veertien mannen kochten met het geld een stenen huis zodat ze konden trouwen met een vrouw, ook Aga Akbar kocht een huisje maar hij vond geen vrouw. Aga werd een beetje wanhopig en ging steeds vaker met zijn vrienden mee naar de hoeren waar hij een vrouw ontmoeten die die steeds meer ging vertrouwen en ook leuk vond, maar je kunt niet met zo’n iemand trouwen. Kazem Gan werd het zat dat Aga nog steeds geen vrouw had en ging naar de familie voor hulp. Na maanden zoeken hadden ze nog steeds niemand gevonden en gaven de moed op. Ze vonden een na een tijd zoeken toch een vrouw zij was doof dus Kazem Gan stemde hier eerst niet mee in. Later stemde hij toch in omdat Aga anders nooit iemand vond. Toen Aga met haar was getrouwd overleed de vrouw al na een week. Kazem Gan gaat op een dag uit met zijn paard en komt onderweg langs het huis van een houthakker die hij kende, hier vindt hij de ideale vrouw voor Kazem Gan. Ze heette Tine en om Aga te ontmoeten ging ze met Kazem Gan me het klikte tussen hun en ze gingen trouwen. De bruiloft ging hetzelfde als de andere bruiloft van Aga. Tine werd zwanger en kreeg een jongen. Ze noemde hem Ismaiel. Met de komst van Ismaiel waren de bewoners van het dorp echt blij omdat Aga zolang had moeten wachten. De traditie was om het eerste wat de baby zou horen een gedicht was in het Perzisch, maar Aga was bang dat zijn kind ook doofstom was. Hij schreeuwde iets in het linkeroor van Ismaiel en hij keek naar hem. Zo was het eerste wat Ismaiel hoorde het geschreeuw van zijn vader. Deel 2: Deel twee begint met een inleiding over Ismaiel waar hij woont en wat hij doet, hij verteld de rest van het verhaal. Daarna gaat hij vertellen. Op een dag besloot Aga opeens om te verhuizen naar de stad. Zijn gezin dacht dat die gek was geworden, ze gingen Kazem Gan halen om met hem te praten maar Aga was vast besloten hij had al een huis geregeld en had al een baan voor zichzelf. Tine vond het geen goed idee dat ze naar de stad gingen verhuizen. Het waren alleen niet de gebouwen die Aga betoverde maar de vrouwen die er woonde ze hadden geen hoofddoek op maar een moderne hoed. Ismaiel en zijn vader gingen elke keer samen naar de stad Ismaiel diende als tolk. Toen Tine erachter kwam dat Aga alleen naar de stad ging om de vrouwen te bezoeken heeft ze de familie gebeld en deze kwamen hem halen. Ze verhuisden naar een andere stad genaamd Senedjan. Alles was geregeld door de familie, een nieuwe baan een nieuw huis. Ismaiel gaat studeren in de universiteit van Teheran, hij werd lid van een beweging tegen de Sjah. Toen Ismaiel ging studeren leerde hij dingen als hoe de aarde ontstond en hoe we zonder lucht niet kunnen leven. Hij legde dit altijd aan Goudklokje (zijn zusje) uit op een grappige manier. Velen verstonden niet wat hij bedoelde, maar mensen die niet de gebarentaal kenden en het probeerden na te doen werden ook uitgelachen. Het was voor de leden van de ondergrondse beweging tegen Khomeine moeilijk om verder te gaan nadat de leiders werden gepakt. Ismaiel moest hiervoor ook veel onderduiken. Hij trouw-de met een vrouw Safa en kreeg met haar een kind Niloefar, maar die zijn in dit verhaal niet zo erg belangrijk. Maar deze gebruikte hij als alibi voor als hij ooit ontdekt werd. Zijn vrouw wist ook alles over zijn geheime beweging en zei ook niks als hij sommige dagen niet thuiskwam. Om de beweging levende te houden moest Ismaiel geen contact meer met zijn familie hebben. Dat was moeilijk voor hem sinds hij zijn vader en zijn vader hem nodig hadden. Maar zijn geloof voor de beweging nam het voor hem over. Hij moest de krant van de beweging levende houden door de krant te drukken voor de beweging. Hij kreeg een grote oude drukmachine die ze hadden gestolen uit een schuur van een bedrijf. Hij ging elke week langs een bepaalde muur. Als er ‘Salam’ op stond betekende dat dat alles goed was. Als het er niet stond wist hij dat hij in de problemen was. Dat ging goed voor een tijdje en als het woord er stond moest hij zijn contactpersoon op een bepaalde plek ontmoeten. Op een dag stond het woord er maar de contactpersoon was er niet. Ismaiel raakte even nerveus maar hij ging naar de tweede locatie ook daar was hij niet. Hij kreeg instructies dat als er niemand was dat hij naar een school zou gaan waar een vrouw een krant las. Hij ging naar de school wachtte even maar er was niemand. Er was wel een vrouw maar die las geen krant en haalde haar kind op en vertrok. Ismaiel zorgde ervoor dat hij thuis al zijn spullen kwijtraakte. De partij was gevallen en de beweging was geëindigd Hij verstopte zijn papieren in het winkeltje van zijn vader die zijn vader had geopend voordat Ismaiel vertrok naar Teheran. Ismael hoorde daar voetstappen maar wist niet wie het was. Hij kon het niet vertellen aan zijn vader. Hij verstopte de drukmachine en de auto ergens anders. Hij bezocht zijn vader in de vroege morgen om hem te vertellen dat hij het land uitging. Het was voor hem de enige manier om ervoor te zorgen dat zijn familie geen gevaar opliep. Zijn vader hielp hem het land uit te gaan. Ismaiel is vertrokken naar Nederland en is daar de rest van zijn leven gaan wonen. Hij had zijn vrouw naar Nederland gehaald, maar die kon niet meer terug. Hij ging in Nederland verder studeren en Nederlands studeren. Na de dood van zijn vader kreeg Ismaiel een pakketje zonder retouradres. In het pakketje zat het boek van Aga Akbar, het spijkerschrift. Ismaiel heeft alles geprobeerd te vertalen hoe moeilijk het ook leek. Het was zijn taak om het spijkerschrift te vertalen. Om hem voor één keer een eer te bewijzen. 7. Spijkerschrift heeft een logische verklaring. Aga Agbar schrijft een soort spijkerschrift wat hij zichzelf heeft aangeleerd door te kijken naar spijkerschrift in de Saffraanberg. 8. Elk hoofdstuk heeft zijn eigen naam. 9. Vertelde tijd: De vertelde tijd is vanaf de geboorte van Aga Agbar tot zijn dood en nog een heel klein stukje daarna. 10. De ontwikkeling van een doofstomme vader en zijn zoon in de Perzische oorlog. 11. Roman
12. Ik vond het een heel leuk boek om te lezen ik was er zo doorheen en dat terwijl hij 377 bladzijden heeft, het is erg leuk geschreven. Ik had al eerder gehoord dat het een heel mooi boek is en dat veel mensen het hebben gelezen. Ik heb niet zo’n uitgebreide mening over het boek omdat het gewoon een goed boek was.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden