Zakelijke gegevens
Schrijver: Willem Jan Otten
Titel: Specht en zoon
Uitgever, plaats en jaar van uitgave en druk: G.A. van Oorschot, Amsterdam 2004, eerste druk.
Aantal bladzijden: 142
Deadline leesverslag: 18-09-2012
Motivering voor de keuze van mijn boek
Ergens aan het einde van de vijfde klas heb ik 'Koudvuur' van Manon Uphoff gelezen. Ik vond dit een mooi boek, vooral door het perspectief. Hier heb ik het ook uitgebreid over gehad in mijn tussenbalansverslag. Een van meneer Dera's boekadviezen aan mij was 'Specht en zoon', ik vond het maar een rare titel. Op een dag in de vakantie ben ik gewoon naar de bibliotheek gegaan, en zonder de achterkant of omslag te lezen heb ik het boek gewoon geleend. Ik heb dit bewust gedaan omdat ik het anders misschien al niks vond voordat ik begon met lezen. De kaft sprak me ook niet erg aan, ik heb zeker weten mooiere gezien, maar die negerde ik ook. Ik ben gewoon begonnen met lezen.
Mijn eerste reacties
Ik had absoluut geen idee waar dit boek over zou gaan, dus verwachtingen waren er dus ook niet. Ik begon met lezen met een 'schone lei', er was niets wat mij al aan het denken kon zetten over de rest van het boek.
De eerste tien bladzijden waren heel apart, hier maak je kennis met het speciale perspectief dat dit boek heeft. In het begin was ik echt aan het puzzelen met mijn eigen gedachten, want eigenlijk had ik wel door waar het perspectief lag, maar ik weigerde dit te accepteren.
Ik vond de rest van het boek wel logisch, eenmaal het perspectief duidelijk is. Ik vond het een mooi verhaal, en heel apart om te zien hoe dit perspectief hier in meespeelt. Als ik de omslag had gelezen had ik het waarschijnlijk terug gezet op het schap, maar ik ben blij dat ik het toch gelezen heb. Zeker de moeite waard, vind ik.
De fabel
1. Het doek wordt door Felix Vincent, een portretschilder, gekocht.
2. 'Schepper' krijgt een speciale opdracht van een steenrijke kunsthandelaar, Valery Specht.
3. 'Schepper' doet inspiratie op door een jeugdvriend genaamd Tijn. Het schilderij is daarna af.
4. Minke en 'Schepper' hebben een conversatie, 'Schepper' komt schokkende dingen te weten.
5. 'Schepper' verbrand het schilderij, het doek leeft verder op de foto.
6. De waarheid komt naar boven, 'Schepper' krijgt opnieuw een opdracht.
Persoonlijke beschrijving met behulp van een navertelling
Beginsituatie
De hoofdpersoon is Felix Vincent, een portretschilder die best succesvol is, hij krijgt vaak opdrachten en levert zijn werk ook goed af. Felix is getrouwd met Lidewij en ze wonen samen in een groot vrijstaand huis.
Het perspectief ligt bij het doek dat Felix aan het begin van het boek koopt. Het doek noemt Felix niet bij naam, maar noemt hem 'Schepper', omdat Felix hem als schilderij gaat 'scheppen'. Over het uiterlijk van Felix en Lidewij is weinig bekend, hier praat het doek nauwelijks over.
Ontwikkeling
Het doek hangt in het begin op een rol, een rol Zeer Dicht Geweven Vier Maal Universeel Geprepareerd. Het is één van de duurste en beste doeksoorten op de markt, het doek is hier ook erg trots op. Hij is trots, maar toch voelt hij zich leeg en naakt, hij moet nog geschapen worden. Hij zit natuurlijk nog op een rol, hij is nog geen individu.
Felix Vincent komt de verfwinkel binnen en het doek merkt de besluitenloosheid van Felix op. Felix heeft lang staan te kijken bij de verschillende rollen, uiteindelijk koop hij een doek van twee bij honderd twintig Zeer Dicht Geweven Vier Maal Universeel Geprepareerd.
Hier krijgt ons perspectief dus 'vorm'. Hoewel het doek nu vorm heeft, toch lijdt het een passief leven. Het is vooral observeren wat het doet, observeren en vertellen.
Het doek heeft voor een onbepaalde tijd in het atelier gestaan, zonder iets erop, zonder bestemming. Op een dag kwam daar dan meneer Specht, een steenrijke kunsthandelaar, hij had een opdracht voor 'Schepper'. Het was echter geen gewone opdracht merkte het doek want 'Schepper' twijfelde of hij de opdracht wel zou aannemen.
De kunsthandelaar wilde dat 'Schepper' iemand portretteerde die er niet meer was, Specht's zoon, Singer, die overleden is. 'Schepper' werkt normaal nooit naar de dood, en hij vindt het ook maar niks aan het begin. Toch neemt 'Schepper' de opdracht aan, mede door de aanbetaling van €50.000,- die Specht doet.
'Schepper' heeft eindelijk een bestemming voor het doek van twee bij honderd twintig, Singer komt op het doek. Het doek is geweldig blij dat hij zo'n grote opdracht mag vertegenwoordigen.
Specht laat veel filmpjes, dia's en foto's zien aan 'Schepper'. 'Schepper' schildert op het doek alsof de jongen nog leeft. Singer is echter naakt, en 'Schepper' heeft moeite met het laatste van het schilderij af te maken.
'Schepper' zit ergens mee, merkt het doek op. 'Schepper' is al heel lang bezig met het laatste deel van het portret van Singer. Het deel wat hij maar niet afmaakt zit bijna precies in het midden van het doek, zijn centrum zoals hij het noemt. Op die plek hoort Singer's penis te zitten, maar nu is het nog leeg. Maar dan doet 'Schepper' inspiratie op, op een speciale manier.
'Schepper' verteld wanneer hij het eindelijk af heeft gemaakt aan Lidewij waar hij aan dacht toen hij het 'dopje' van Singer maakte. 'Schepper' moest denken aan een jeugdvriend van hem, Tijn, die ooit zijn broek naar beneden trok en wilde dat Felix er naar keek. 'Schepper' beschrijft dat het niets meer was dan een dopje, verder niets. 'Schepper' raakt geëmotioneerd door het te vertellen, Lidewij denkt dat Tijn van Felix hield, 'Schepper' zegt dat dit goed mogelijk zou kunnen zijn.
Minke is Felix zijn maîtresse, ze is journalist en moet een interview doen met 'Schepper'. Op een avond, wanneer Lidewij in het ziekenhuis ligt omdat ze een kind verwacht, komt Minke op bezoek. Dit keer niet om een interview af te nemen.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden