Titel: Specht en zoon
Auteur: Willem Jan Otten
Uitgeverij: G.A. van Oorschot
Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van eerste druk: Februari 2004
Aantal bladzijden: 142 bladzijden

Motivatie van mijn boekkeuze
Ik heb voor dit boek gekozen, omdat ik voor mijn mondeling Nederlands nog één laatste boek moest lezen. Aangezien het een drukke periode van het schooljaar is, wilde ik liever niet een heel dik boek. Dit boek is niet dik en het onderwerp stond me wel aan, omdat ik erg van kunst houd en ook zelf later iets praktisch hiermee wil doen. Ook was ik ooit naar de beeldentuin in Wassenaar geweest, wat veel indruk op me heeft gemaakt. Naar aanleiding van mijn interesse heb ik besloten dit boek te gaan lezen.

Korte samenvatting van de inhoud
Het verhaal specht en zoon wordt vertelt door een schildersdoek. Het doek hangt eerst nog in de winkel en wordt dan door de schilder Felix Vincent gekocht. Het doek, ‘een zeer dicht geweven vier maal universeel geprepareerd linnen’ van twee meter bij 1.20, noemt hem Schepper. Schepper heeft als motto ‘schilderen naar het leven’. Hij schildert meerdere portretten van mensen die bij hem langskomen, maar op een dag krijgt hij een opdracht van Valery Specht, om zijn overleden zoon weer levend te schilderen. ‘Je red er een leven mee’ zei Specht. Schepper neemt de opdracht aan en kiest het ‘zeer dicht geweven vier maal universeel geprepareerd linnen’ doek voor deze opdracht. Felix had in zijn jeugd een vriendje Tijn, die op een dag zijn penis liet zien aan Schepper, waar hij erg van schok en direct alle contact verbrak. Het schilderen van Singer, de overleden zoon van Specht, vormde een soort verwerking van deze jeugdervaring. Schepper geeft Singer de blik van Tijn, en ook de penis van Tijn. Doordat de penis van Tijn een dopje was en hij dit ook bij Singer geschilderd had, wordt alle aandacht van het schilderij, naar het midden gezogen.

Wanneer het schilderij af is en niet opgehaald wordt door Valery Specht, blijft het nog ongeveer een jaar in het atelier staan. De journalist Minke Depuis vertelt Felix dan hoe het echt zit met de jongen op het schilderij. Ze zegt dat Valery een pedofiel is en dat hij de jongen heeft gekocht en vermoord. Bovendien zou Valery stervende zijn. Felix is hierdoor zo geschokt dat hij het schilderij, de foto’s en de videobanden die hij heeft gebruikt als inspiratie, verbrand heeft in de tuin. Schepper had voordat hij het schilderij verbrand had, een foto gemaakt van het schilderij en vanaf dat moment wordt het verhaal vanuit die foto verteld. Schepper steekt de polaroid in zijn zak en gaat daarmee naar zijn vrouw Lidewij, die in het ziekenhuis moet bevallen van zijn zoon. Zijn zoon noemen ze Stijn. Na de bevalling gaat Schepper een lange fietstocht maken, onder andere naar de plek waar Tijn zijn broek liet zakken, hier huilt hij tranen van alle emoties die hij heeft. Thuis gekomen in Nimmerdor, het huis van Schepper en Lidewij, staat daar de wagen van Specht. Specht is erg ziek geworden, hij heeft namelijk een ernstige vorm van kanker. Hij weet van het verbranden van het schilderij en geeft Schepper de opdracht hem opnieuw te maken, zodat Singer hem zelf kan zien. Zo komen twee leugens naar boven, Singer is niet dood, maar Singer is de adoptiezoon van Valery Specht. Specht houdt echt van zijn zoon en is dus geen pedofiel, wat Minke Depuis aan Schepper had verteld.

Eerste persoonlijke reactie
Het boek Schepper en zoon heb ik met plezier gelezen. Het onderwerp stond me aan, alhoewel de nadruk niet echt op het schilderen lag, maar het verhaal vond ik leuk. Het was een apart verhaal, maar wel een leuk verhaal. Het taalgebruik vond ik gemakkelijk en goed te begrijpen en de gebeurtenissen werden heel helder en duidelijk beschreven. De dialogen waren realistisch weergegeven. Vaak las je de gedachten van het doek, omdat het doek het hele verhaal verteld. In het boek waren veel zinnen die ik aangrijpend en ontroerend vond, maar ik zou ze niet perse willen onthouden, ik vond ze gewoon mooi gevonden van Willem Jan Otten. Ik vond het een leuk verhaal.

Open plekken
Er zijn een aantal open plekken in het boek. Deze open plekken worden niet ingevuld, want het zijn maar heel kleine open plekken. Het zijn eigenlijk kleine sprongetjes in de tijd. Ik zal even een klein voorbeeld noemen: er zijn in totaal vijf onbenoemde hoofdstukken, genummerd met ‘EEN’, ‘TWEE’, ‘DRIE’, ‘VIER’ en ‘VIJF’. Van het ene hoofdstuk naar het volgende zijn er kleine sprongen in tijd. Ook binnen een hoofdstuk komt dit in dit boek regelmatig voor.
Een open plek die aan het eind van het verhaal nog niet is ingevuld, is de vraag wat voor een jongen Singer nu precies is, die door Specht zijn zoon wordt genoemd. Singer blijft een raadselachtige jongen, waar weinig over wordt verteld in het verhaal.

Personages:
Felix
Felix Vincent is een portretschilder die alleen naar het leven schildert, hij heeft zelfs moeite met iemand die plastische chirurgie heeft ondergaan te portretteren. Daarom schrok hij ook zo toen Valery hem vroeg of hij ook naar de dood schilderde en of hij misschien een portret van zijn overleden zoon zou willen maken. Hij schildert vooral om veel geld te verdienen om zo de villa van Lidewij’s tante te kopen als zij is overleden.
Je merkt heel goed dat het schilderij iets heeft losgemaakt in Felix. Hij dacht weer terug aan gebeurtenissen van vroeger en gaat zich heel anders gedragen dan in de periode van het schilderen van Singer.

Felix verandert erg in het verhaal, onder andere omdat hij vader wordt en omdat hij niet kan begrijpen dat hij in de waan was een overleden jongen te schilderen en toch weer niet. Hij begrijpt er gewoon helemaal niets meer van. Hij raakt duidelijk in de war en bedriegt zijn vrouw zelfs met Minke in een vlaag van verwarring en stommiteit.

Lidewij
Lidewij is de vrouw van Felix. Zij wordt wanneer ze in het ziekenhuis ligt voor de bevalling van haar zoon, bedrogen door Felix. Felix heeft in zijn atelier met Minke Depuis de liefde bedreven.

Valery Specht
Valery Specht is een steenrijke zakenman, die Schepper de opdracht heeft gegeven zijn overleden zoon Singer te schilderen, aan de hand van foto’s en een aantal videobeelden. Hij heeft een vorm van kanker en aan het eind van het boek is hij zo ziek dat hij op het punt staat te overlijden.

Minke Depuis
Minke Depuis is een onbetrouwbare journalist, Felix heeft haar het schilderij laten zien en dingen vertelt in vertrouwen en zij heeft haar mond niet gehouden. Ze kent Felix nog van vroeger en doet altijd heel verleidelijk tegen hem. Gedurende het hele verhaal verandert ze niet, ze blijft een onbetrouwbare en een op sensatie belust persoon.

Vertelperspectief:
Het vertelperspectief ligt bij het doek. Het wordt verteld vanuit een ik-perspectief.
De ‘ik’ is het doek en dus ook bijna alle gedachten komen van het doek.

Titel:
De titel ‘Specht en zoon’ is gemakkelijk te verklaren. Specht is namelijk de achternaam van de man die Felix de opdracht gaf een schilderij van zijn zoon te schilderen.

Motieven, onderwerp en hoofdgedachte:
Specht wil een schilderij laten schilderij laten maken van zijn ‘dode’ zoon. Specht wordt zelf doodziek. Lidewij overlijdt bijna bij het baren van haar zoon.
Het onderwerp is leven / dood

De hoofdgedachte van dit boek is dat leven en dood een heel belangrijke rol speelt in ieders leven.

Motto:
Het motto van dit boek is: ’Leven en dood liggen dichtbij elkaar’.
Schepper is een schilder die naar het leven schildert.

Het verhaal speelt zich in het heden af. Dat is heel duidelijk te concluderen uit alles wat er gebeurt en aan de voorwerpen, de mensen, de gewoonten, de ziekenzorg in het ziekenhuis en het atelier van Felix.
De vertelde tijd is ongeveer twee jaar, dit kun je opmaken uit de feestdagen.
De verteltijd is voor mij ongeveer 3,5 uur. Het boek heeft 142 bladzijden. Het verhaal is chronologisch verteld. Alles gebeurt precies in de volgorde waarin het wordt verteld. Er zitten wel een paar flashbacks in, maar dit zijn er weinig. Het boek begint met het stuk dat het doek verbrandt wordt. Dan wordt er verteld waarom het verbrandt wordt. Dit is een voorbeeld van een van de flashbacks.
Het verhaal speelt zich af in het atelier van Felix, want het doek staat daar en deze vertelt het verhaal.

Mijn beargumenteerde eindoordeel:
Ik vond het boek een leuk boek, bestaande uit een goed verhaal. Het onderwerp vond ik interessant, maar toch wel een beetje apart, doordat het veel met leven en dood te maken heeft. Het motto dat centraal staat in de roman is dat Schepper naar het leven schildert, waardoor hij de opdracht van Specht maar net aannam. Ik heb nog nooit een boek gelezen waarin het verhaal verteld wordt door een schildersdoek, maar ik vond het een geslaagd boek dat ik eigenlijk in één keer heb uitgelezen. Ik zou het boek niet speciaal aanraden aan anderen, maar als ze naar een boek vragen zou ik het zeker even noemen. Aangezien mijn interesses wel in dit boek terugkomen, vond ik het een goed boek.