Titel: Sonny Boy
Auteur: Annejet van der Zijl
Uitgever: Nijgh & Van Ditmar
Oorspronkelijk jaar van uitgave: November 2004
B. Eerste persoonlijke reactie:
Een lerares had mij eens verteld over een mooi verhaal over een donkere man in de tweede wereld oorlog. Op het moment van vertellen deed het niet zoveel met me, maar na een aantal weken begon het toch aan mij te knagen en was ik toch wel benieuwd of het boek echt zo mooi was als zij had gezegd.
En dat was zeker het geval. Sonny boy is een prachtig waar gebeurd verhaal en als je eenmaal begint met lezen is het moeilijk om te stoppen. Zelfs toen ik het boek uit had bleef het mij nog verbazen hoe anders het toen was. Wat ik ook heel mooi vond was dat zelfs in de meest slechte tijden mensen de hoop nog konden behouden en dat moet voor deze generatie een boodschap en voorbeeld zijn. Ik vond het ook heel erg droevig dat de hoofdpersoon Waldemar zijn geboorteland zo mist en tegelijkertijd is het heel mooi, want in zijn vrouw en kind vindt hij troost.
Rika is getrouwd met Willem Hagenaar, wat eigenlijk eerst al een onmogelijk huwelijk leek omdat hij protestants was en haar familie zwaar katholiek. En daarbij was de van der Lans - familie maar een gewone middenstand en was Willems familie een hele rijke familie. Maar uiteindelijk gingen ze toch trouwen. Het leek een sprookjes huwelijk. Willem ging bij Rijks Waterstaat werken en ze waren erg welvarend. Maar de liefde hield geen stand, dus verhuisde Rika naar Den Haag, weg van Willem maar ook weg van haar vier kinderen.
Waldemar woont in Paramaribo bij zijn moeder en twee zussen. Zijn blanke moeder was getrouwd met een donkere, rijke goudzoeker. Dus zijn vader is op goud tocht.
Uit Suriname komt Waldemar over. Als Rika hem in huis neemt begint het verhaal eigenlijk pas echt. Als Waldemar en Rika een zoontje krijgen, Waldy, wordt ze door haar hele familie verstoten en raakt ook de voogdij over haar andere kinderen kwijt. Want welke rechter vertrouwt een weggelopen vrouw, met een minnaar die zelf geen inkomen heeft, nou 4 kinderen toe? Maar toch schrijft Rika trouw elke week een brief of stuurt een pakketje met een foto aan haar kinderen.
Samen met Waldemar start ze “Pension Walda” waar het grootste gedeelte van hun inkomen vandaan komt.
Dan begint de Tweede Wereldoorlog en ze besluiten Joodse onderduikers op te nemen. Ze zijn zeer actief bij het verzet maar dan worden ze verraden.
Hun zevende trouwdag vieren Waldemar en Rika in Scheveningen, maar wel in een Duitse gevangenis waar Waldemar en Rika allebei zijn opgesloten.
Daarna word Rika op transport naar Westerbork gezet. Ook Waldemar zit nog steeds vast maar wel in kamp Vught. Ze blijven wel gewoon brieven sturen naar familie en vrienden, en naar elkaar. Zelfs brieven naar Waldy dat zijn cijfers toch echt wel beter konden.
Na enkele maanden verhuist ook Rika naar kamp Vught. Maar ze zijn helaas niet lang samen want Waldemar word verplaatst naar kamp Neuengamme. Ook Rika word verplaatst , dit keer naar vrouwenkamp Ravensbrock.
In de barakken waar Rika zit breekt een dysenterie-epidemie uit waaran zij later zou komen te overlijden.
Waldemar is een van die zevenhonderd mannen die naar het schip ‘Cap Arcona’ worden gebracht. Ze worden eigenlijk in veiligheid gebracht. Maar toen zagen Engelse bommenwerpers de boot en die dachten dat het een nazi schip was dat probeerde te ontkomen, dus beginnen ze te vuren. Een half uur na de aanval begon de ‘Cap Arcona’ te kapzeisen. Honderden mensen vielen het water in. Waldemar koos opzettelijk voor het water en besloot te zwemmen naar het vaste land. Hij had al in geen jaren meer gezwommen dus ging het eerst nogal stroef maar na een tijdje kreeg hij het ritme te pakken en voelde zich weer vrij, net als toen hij als kind in de Surinamerivier zwom. ‘Na lang te hebben gezwommen bereikt Waldemar het strand tussen Pelzhaven en Neustadt. Het was eb, en zo’n honderd meter voor de branding voelde hij vaste grond onder zijn voeten. Samen met iemand die met hem was mee gezwommen liep hij het laatste kleine stukje richting het strand. Toen ratelden opeens machinegeweren vanuit de duinen. Waldemars mede zwemmer liet zich meteen vallen en deed alsof hij dood was, hij zag nog net hoe de donkere man werd geraakt en onder water verdween.
D. Leeservaringsverslag
1. Onderwerp
Ben je door het verhaal aan het denken gezet?
Ik ben zeker door het verhaal aan het denken gezet over hoe moeilijk het is geweest om in die tijden een donker persoon te zijn en hoeveel obstakels je moest overwinnen.
2. Gebeurtenissen
Bevat het verhaal genoeg gebeurtenissen om je te blijven boeien?
Het verhaal heeft meer dan genoeg gebeurtenissen om je lezende te houden. Sommige gebeurtenissen zijn niet zo spannend als andere maar dat is soms wel goed want dan kan je nadenken over wat er allemaal is gebeurt en om alles weer even op een rijtje te zetten
3.Personages
Kun je je goed verplaatsen in de problemen en gedachtewereld van de verhaal personen?
Ik kon mij heel slecht verplaatsen in de problemen van de hoofdpersonen omdat de problemen die ik heb in het niet vallen met wat deze mensen allemaal hebben meegemaakt. Voor mij was het echt onvoorstelbaar dat mensen zoveel pijn hadden het goed konden verwerken.
Heeft het verhaal een ingewikkelde opbouw? Hoe komt dat?
Het verhaal heeft totaal geen ingewikkelde opbouw omdat het een loop van een leven verteld.
5.Taalgebruik
Vind je het verhaal makkelijk of moeilijk om te lezen? Heeft het taalgebruik hiermee te maken?
Ik vond dit verhaal redelijk makkelijk te lezen maar het taalgebruik had hier niets mee te maken.
Het komt meer omdat ik dit soort boeken vaker lees en dit boek was dan ook echt van mijn niveau.
E. Verwerkings-/ verdiepingsopdracht:
Aan het eind van het verhaal kijkt de hoofdpersoon in zijn/haar dagboek terug op de gebeurtenissen. Verplaats je in die persoon en schrijf twee dagboek bladzijden.
Dagboekbladzijde 1
Ik voel dat mijn tijd in Suriname aan een eind komt. Het mooie land waarin ik ben opgegroeid lijkt steeds kleiner en kleiner te worden. Ik heb nieuwe uitdagingen en nieuwe prikkels nodig.
Steeds als er een schip uit de surinamerivier vertrekt heb ik het gevoel dat ik erop zou moeten zitten.
Misschien als ik oud genoeg ben laat mijn moeder mij gaan naar Nederland.
Ik zal er alles aan doen om haar trots te maken!
Dagboekbladzijde 2
Dit is de 6e dag dat ik op dit verschrikkelijke kamp zit. Ik heb nog geluk want ik heb een redelijk baantje en ze behandelen mij beter dan de andere gevangenen. Ik hoorde wel dat de afdeling waarin ik werk risico loopt om gesloten te worden. Dat zou voor mij echt rampzalig zijn.
Ik mis mijn lieve zoontje en mooie vrouw zo erg dat het een marteling op zich is geworden, overal zie ik hun gezicht en hoor ik hun stem.
Ik hoop dat deze oorlog snel voorbij is zodat ik ze weer in mijn armen kan sluiten.
Ik ben bang om te gaan slapen omdat ik mezelf in mijn dromen blij maak met hun aanwezigheid en als je morgen komt huil ik om deze misleidende dromen.
Het enige wat ik wil is bij ze zijn.
F. Informatie over de auteur en het gelezen boek:
Annejet van der Zijl groeide op in Friesland waar zij al op vroege leeftijd wist dat ze schrijfster wilde worden.
Ze ging eerst kunstgeschiedenis studeren maar stapte later over op massacommunicatie en voltooide deze studie in Amsterdam.
Daarna ging ze naar londen om journalisme te studeren. Daar ontdenkte ze dat ze het leuk vond om met mensen over een bepaald onderwerp te praten.
Het resultaat van dit “Experiment” is haar eerste boek Jagtlust.
Na dit boek volgde Anna, een biografie over Annie M.G Schmidt en Sonny boy.
Ze is momenteel bezig met een biografie over Prins Bernhard
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden