Soldaten huilen niet – Rindert Kromhout
Soldaten huilen niet is het relaas van Quentin Bell. Hij schrijft omdat hij het zijn broer belooft heeft. ‘als jij eerder doodgaat, zal ik een boek over je schrijven.’ zegt de ik-persoon (Quentin) tegen zijn broer Julian in een gesprek over Julians voornemen om mee te vechten in de Spaanse burgeroorlog. Het is van meet af aan duidelijk dat Julian deze oorlog niet overleefd heeft, want vanaf het 2e hoofdstuk is het duidelijk dat dit het beloofde boek is. Quentin schrijft het over zijn 3 jaar oudere broer, zijn bijzondere familie en natuurlijk ook over zichzelf.

Quentin beschrijft het leven van zijn familie van 1925 tot 1937. In 1925 arriveert de familie Bell op het Engelse platteland, in huize Charleston. Quentin komt uit een onconventionele familie: zijn moeder Vanessa is schilder en woont samen met de homoseksuele Duncun. Deze heeft kortstondige relaties met verschillende mannen, die dikwijls een tijdje op Charleston verblijven. De vader van Quentin woont in Londen, maar komt regelmatig op bezoek en neemt dan meestal 1 van zijn vriendinnen mee. Op de boerderij logeren altijd enkele meestal beroemde gasten, waardoor Quentin zijn hele jeugd in bijzonder gezelschap verkeert. Op het platteland moeten de buurtbewoners wennen aan de nieuwkomers. Eigenlijk vinden ze de familie Bell, die toneelstukken opvoert en uitbundige feesten geeft, een beetje vreemd. Het feit dat in Cherleston de vrouw des huizes niet samenwoont met haar echtgenoot, maar met een homoseksuele man, stuit op veel onbegrip.

Quentin en Julian weten niet beter. Ze worden van jongs af aan omringd door excentrieke mensen, schilders, schrijvers en kunstcritici. Ze worden thuis geschoold en hebben daarnaast alle tijd om op eigen houtje de wereld te ontdekken. Julian bekommert zich steeds meer om politieke misstanden en ontpopt zich als communist. Quentin wil schrijver worden en wordt hierin gestimuleerd door zijn tante Virginia, de bekende schrijfster Virginia Woolfs. De broers hebben een hechte relatie maar door hun verschillende interesses groeien ze in hun tienertijd steeds meer uit elkaar. Hun relatie wordt vooral op de proef gesteld wanneer Julian ontdekt dat niet vader Bell, maar de homofiele Concan de vader is van hun jongste zus. Dat veroorzaakt grote spanningen binnen het gezin. Julian kan niet verkroppen dat zijn ouders die eerlijkheid en ‘niet de gemakkelijkste weg kiezen’, hoog in het vaandel hebben staan, zich hebben verlaagd tot deze leugen. Geëngageerd als hij is, kiest hij ervoor om deel te nemen aan de Spaanse Burgeroorlog. En alhoewel hij het conflict heeft bijgelegd met zjin ouders, blijft moeder Vanessa zich schuldig voelen aan zijn dood getuige de slotregels van deze roman.
Ze (= Vanessa) trok haar kraag op. ‘Ik mis je Julian zo verschrikkelijk,’ zei ze.
‘ik weet het,’ zei ik, ik weet het’
‘Hadden we hem maar meteen de waarheid verteld,’ zei ze.
Ik trok mijn arm terug. ‘Mama,’zei ik. ‘Hou nou eens op. Hou nou eens eindelijk op!’
(uit: Soldaten huilen niet)

Soldaten huilen niet is een op feiten en bestaande personen gebaseerde roman. Quentin, Julian en Angelica waren de kinderen van schilderes Vanessa en Clive Bell. Vanessa en haar zus Virginia Woolf waren centrale figuren in de Bloombury Groep, een verzameling van kunstenaars die woonden en werkten in het Engeland van de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw.

Soldaten huilen niet – Rindert Kromhout Aantekeningen PTA
Raamvertelling: een verhaal is de lijst om een aantal verhalen heen. Het 1e en laatste hoofdstuk spelen zich af in 1937.

Personages
Quentin: is de schrijver van de verhalen over zijn familie. Hij is een zachtaardige en fantasierijke jongen. Hij is totaal niet intereseerd in politiek. Hij leert veel van zijn tante de schrijver Verginia Woolf.
Julian: is plannenmaker als kind. Hij neemt zijn jonge broertje op sleeptouw. Hij is leergierig en raakt steeds meer betrokken bij de gesprekken van volwassenen die gaan over de politieke situiatie van de burgeroorlog. Hij besluit mee te doen en sterft kort daarna.

Duncan: Schilder en vriend van Vanessa. Vader van jongste zus.
Virginia: Zus van Vanessa en schrijfster
Vanessa: Moeder van Quentin en Julian.

Relaties
Als kinderen zijn Quentin en Julian beste vrienden. Al ze ouder worden drijven ze uit elkaar door politieke voorkeur van Julian.
De ouders laten hun kinderen enorm vrij. Ze moeten leren zelf na te denken en zich niet te laten leiden door meningen van anderen. Ze willen dat hun kinderen verantwoordelijkheid durven nemen. Later blijkt dat ze dit zelf niet durfen en zwijgen dat de vader van de jongens niet de vader is van het jongste zusje. Angelica vindt dit geen probleem.
Duncan zorgt voor vrolijkheid. Hij speelt veel met de kinderen als ze klein zijn.
Alle volwassen hebben vrije relaties, ze zijn totaal niet trouw aan hun partners.

Perspectief
Je beleeft het verhaal door de ogen van Quentin. Hij is de ik-persoon. Je komt wel dingen over andere personages te weten

Tijd
Het speelt zich af tussen 1925 en 1937. Je weet dit door de gesprekken over europa, maar ook doordat er geen elktriciteit is en een discussie over de telefoonverbinding. Dit is een niet-chronologische verhaal (tijd verspringt)

Kindertijd Vanessa en Virginia
Hun vader werkt als van het Lagerhuis. Hun moeder zorgt voor de kinderen. Die moet een stralend middelpunt zijn: als een engel. Als Vanessa 16 jaar is, sterft haar moeder en moet Vanessa de rol overnemen. Dit wil ze niet, ze wil geen engel zijn.