Sneeuw door J. Bernlef

Motivatie: Ik wilde graag een keer een boek lezen van deze schrijver, dit was het enige boek dat aanwezig was in de bieb, dus nam ik hem. Inhoudsweergave: De vrouw van Jan, Kerstin, is in een auto-ongeluk omgekomen, Jan raakte hierbij zwaargewond. Hij moest in het ziekenhuis blijven en kon daardoor niet bij de begrafenis zijn. Hij kan zich niet zoveel meer van het ongeluk herinneren. Zijn dochter An komt ook te laat voor de begrafenis. Jan gaat naar de plek waar het ongeluk gebeurde om erachter te komen hoe het ging, maar er komt niets bij hem boven. Hij ziet wel een paar vage beelden in zijn hoofd en dan rent hij terug naar zijn huis. Volgens de dokters en de politie heeft Jan een black-out gehad en zal alles vanzelf wel weer bovenkomen. Jan moet revalideren en hij wordt goede vrienden met de verpleegster, Margaretha. Hij gaat ook met haar naar bed, maar niet omdat hij verliefd is, maar omdat hij eenzaam is. Als hij een keer een wandeling maakt, komt hij langs een autobegraafplaats en daar ziet hij zijn eigen auto. Hier komen weer allerlei beelden bij hem op, maar hij haalt dingen die met het ongeluk te maken hebben door elkaar met toen Kerstin nog leefde. Ook gaat hij naar het graf, waar hij elke dag heenging en dan ziet hij studenten die een grote muurschildering bij de kerk tevoorschijn halen. Hij praat met een student, Stefan, en nodigt hem bij hem thuis uit. Margaretha gaat een paar dagen weg en Jan en An zijn dan alleen thuis. Ze gaan foto’s van vroeger kijken en drinken samen een fles brandewijn leeg. Aan het eind van de avond gaan ze met elkaar naar bed. Jan heeft hier de volgende dag spijt van, maar hij geeft de schuld aan de drank. Dan komt Stefan langs. Maar hij komt voor An, omdat ze een relatie blijken te hebben. Ook hij gaat met An naar bed. Jan hoort het en loopt naar buiten. Daar staat Stefans auto, die van hetzelfde merk is als de auto waarmee het ongeluk gebeurde. Jan pakt de auto en op dezelfde plek als het vorige ongeluk pleegt hij zelfmoord. Persoonlijke reactie: Het onderwerp is eenzaamheid. Jan, An en Margaretha zijn allemaal erg eenzaam en daarom gaan ze met iedereen naar bed. Het is de ook de eenzaamheid die Jan drijft tot zelfmoord. Er is volgens mij niet echt een belangrijkste gebeurtenis, maar de gedachten van Jan zijn wel heel belangrijk. Daaruit kan je opmaken dat hij eenzaam is en dat hij het ongeluk niet kan snappen. De schokkendste gebeurtenis is als Jan zelfmoord pleegt. Ik kon me niet goed in de hoofdpersoon inleven, want ik weet zelf niet wat eenzaamheid is. Wel kon ik me iets bij voorstellen, doordat zijn gevoelens heel uitgebreid worden beschreven. Ook weet je telkens precies wat hij denkt. De opbouw is niet zo ingewikkeld. Het boek is wel ongeveer chronologisch, met een paar flashbakcs als hij over het ongeluk nadenkt. Er zat geen spanning in het boek en dat vond ik heel erg jammer. Eigenlijk werden alleen maar de dingen die Jan dacht en zag heel uitgebreid beschreven en daar bleef het bij. Het taalgebruik is makkelijk geschreven en dus kon ik het boek vlot lezen. Er zaten niet veel dialogen in. Alles wordt wel tot irriterendst toe beschreven en dat vond ik niet zo leuk. Over het algemeen vond ik dit geen leuk boek. Ik kon er geen echt verhaal in vinden. Eigenlijk werden er alleen maar losse dingen genoemd, maar dan wel heel uitgebreid.
Titelverklaring: - Sneeuw wist sporen uit, waardoor je ze niet terug kan vinden (Jans gedachten) - Lopen in de sneeuw laat voetsporen achter. (Dat liet Kerstin ook, daar werd Jans leven door beïnvloed) - sneeuw is koud en kil, Jan is eenzaam. Thema: Isolatie. Jan zondert zich helemaal af, omdat hij heel veel verdriet heeft over de dood van Kerstin. Dit is ook de hoofdoorzaak van zijn zelfmoord; hij is te eenzaam. Over de schrijver J. Bernlef (pseudoniem van H. J. Marsman) werd in 1937 geboren in Sint Pancras, in Noord-Holland. Hij is opgegroeid in Amsterdam. Na zijn H.B.S. is hij een half jaar student aan de Universiteit in Amsterdam geweest. Ook werkte hij op dat moment in een boekwinkel. Toen hij in dienst zat, schreef hij zijn eerste boek. Tussen 1958 en 1960 reisde hij heen en weer tussen Nederland en Zweden. Vanaf 1970 is Bernlef betrokken bij het toneel en er worden enkele toneelstukken van hem opgevoerd. In 1973 schreef hij het boek Sneeuw. Zijn bekendste boek is Hersenschimmen, die hij in 1984 schreef. Genre Psychologische Roman. Er zitten meerdere verhaallijnen in en er zijn meerdere mensen in het boek betrokken. Het is psychologisch omdat je heel veel te weten komt over gevoelens van mensen. Tijd en ruimte De gebeurtenissen spelen zich rond 1970 af, dit kun je weten, doordat er in het boek de overlijdensdatum van de verongelukte vrouw van Jan staat. Dat is 12 september 1970. Het verhaal speelt zich af op een eiland in Zweden. Er wonen weinig mensen op het eiland en er is veel natuur. Jan Razelius loopt er vaak, dan denkt hij na over de dingen. Belangrijk is het viaduct. Kerstin en Jan Razelius overlijden daar allebei op precies dezelfde plek. Het is winter in het verhaal. Er is veel sneeuw. De sneeuw is symbolisch. Ze wist sporen uit. Ook die van het ongeluk. Maar nieuwe sneeuw kan ook sporen maken, Zo is dat ook met de gedachten van Jan Razelius. Personen De hoofdpersoon is Jan Razelius. Je leest de gedachten van hem en je maakt alles mee wat hij ook meemaakt. Hij is geboren op 13 februari 1928 en hij woont samen in een huis met zijn dochter An. Eerst ook met zijn vrouw Kerstin, maar die is overleden bij een auto-ongeluk. Hij mist haar heel erg en heeft ook schuldgevoelens over het ongeluk, omdat hij achter het stuur zat. Hij is erg eenzaam en daarom gaat hij met verschillende mensen naar bed. An is de 18 jarige dochter van Jan Razelius. Ze lijkt veel op haar moeder. Ze heeft blond haar en heel veel moedervlekken. Ook zij mist haar moeder heel erg, maar ze laat het niet merken en blijft heel rustig. Margaretha is de verpleegster van Jan Razelius. Ze is ongetrouwd en ongeveer 45 jaar. Zij en Razelius gaan vaak met elkaar naar bed, omdat ze allebei heel eenzaam zijn, maar ze zijn niet verliefd. Stefan is een van de studenten die in de kerk bezig is met de wandschildering. Op een gegeven moment krijgt hij een relatie met An. Hier weet Jan niets van af.
Begin en einde Het verhaal begint midden in de gebeurtenis. Je weet in het begin niet wie de hoofdpersoon is of wat er precies aan de hand. Er staan meteen twee zinnen van iemands gedachten maar later wordt pas duidelijk wie het zegt en waarom hij het zegt. Het verhaal eindigt met een gesloten einde. Je weet wat er gebeurd is met Razelius. En op dat moment is het verhaal ook echt afgelopen. Je weet alleen niet wat er verder met An gaat gebeuren, maar dat is ook niet zo belangrijk. Perspectief Het verhaal is geschreven in een auctoriele perspectief. De flashbacks worden achteraf verteld, maar de rest wordt gewoon verteld alsof het op dat moment gebeurt. Het verhaal door een alwetende verteller wordt verteld, maar toch worden alleen de gevoelens van Jan Razelius verteld. Motieven Sneeuw: het is ook de eenzaamheid en de kilheid die overblijft na dat Kerstin is overleden. Eenzaamheid: Zowel Jan Razelius als An voelt zich eenzaam, daarom gaan ze met elkaar naar bed. Schuld: Jan Razelius voelt zich enorm schuldig over de dood van zijn vrouw. Daarom pleegt hij ook uiteindelijk zelfmoord.