Zakelijke gegevens Titel: Slangen aaien
Auteur: Mirjam Boelsums
Uitgever: J.M. Meulenhoff bv, Amsterdam
Eerste druk: 1998
Genre: Roman Eerste reactie Ik heb dit boek al een paar jaar in de kast liggen. Ik weet niet meer hoe ik eraan gekomen ben. Het boek ziet er interessant en spannend uit. De titel trekt ook mijn aandacht. Slangen aaien klinkt gevaarlijk en mysterieus. Ik heb het een paar jaar geleden al gelezen, maar ik ken het verhaal niet meer. Ik weet nog wel dat ik het apart vond. Het is een beetje vreemd maar wel leuk. Ik heb het dus nog een keer gelezen, dit keer voor mijn leesdossier. Titelverklaring Ik wist niet of ik deze titel letterlijk of figuurlijk moest nemen. Toen ik heb boek uit had, begreep ik dat je dat allebei kunt doen. De titel is zowel figuurlijk als letterlijk. Op vakantie ontmoet Mariecke Daniëlle. Mariecke zit bij de beek. Daniëlle komt er aan en ze pakt de slang die ze in het water zag liggen. Ze aait de slang en kijkt hem recht in de ogen aan. Mariecke durft dit niet te doen. Later snapt ze wat Daniëlle ermee bedoelde. ‘Je moet het gevaar (slang) recht aan kunnen kijken.’
Samenvatting Mariecke Grauw (of Grayson, zoals haar vader liever heeft) is een meisje van zeventien jaar. Ze zit in een soort inrichting voor criminele meisjes omdat ze haar Nederlandse leraar vermoord heeft. Een reclasseringsambtenaar komt bijna elke dag langs om met haar te praten. De reclasseringsambtenaar wil weten waarom ze haar leraar heeft vermoord. Ze noemt deze vrouw “Lipstick”, omdat ze altijd roodgestifte lippen heeft. Mariecke heeft het meestal over koetjes en kalfjes. Ze wil niet met mevrouw Lipstick praten. Aan de lezer vertelt ze echter wel precies wat er gebeurd is en wat ze gedaan heeft. Mariecke woont in Nederland bij Mevr. Dendermonde, een soort gastgezin. Haar ouders wonen in Genève. Mariecke zou daar eigenlijk ook naartoe gaan, maar voordat ze ging, wilde ze nog een keer uitgaan. Het uitgaan beviel haar helemaal niet en ze kreeg zin om iemand te bellen. Ze belde Daniëlle. Mariecke had haar ontmoet in een vakantieoord. Dankzij Daniëlle was de vakantie niet zo saai als de andere vakanties. Tijdens het telefoontje spraken ze af in een klein stadje Villeneuve bij een benzinestation met een blauw dak. Mariecke heeft daar drie dagen gewacht op Danielle, maar ze kwam niet. Mariecke besloot niet naar haar ouders in Genève te gaan. Ze ging naar Sammy in Amsterdam. Samen met hem gaat ze naar een discotheek waar ze Daniëlle tegenkomt. Natuurlijk wordt Mariecke boos op haar. Daniëlle reageert erg koel en daardoor kalmeert Mariecke. Daniëlle neemt haar mee naar haar huis. Ze werkt in een topless-bar en handelt in drugs. Mariecke geeft te veel drugs mee aan een jongend die dat niet betaald had. Daniëlle wordt boos op haar. Ze wil dat Mariecke het geld terug steelt. Na een mislukte poging komen ze bij het huis van Mariecke’s leraar, Freek van Brunschot. Mariecke moet hem bezig houden terwijl Daniëlle van alles jat. Maar omdat het gezellig is besluiten ze nog wat langer te blijven. Daniëlle ziet een foto op de kast van drie jongens op het strand en stelt voor om naar het strand te gaan. Van Brunschot en Daniëlle waren stomdronken en wisten niet wat ze deden. Van Brunschot begon Daniëlle te betasten. Danielle verstijfde en kon geen woord meer uitbrengen. Mariecke vond dat ze moest ingrijpen en duwde van Brunschot onder water tot er geen teken van leven meer was. Iets over de schrijfster Mirjam Boelsums in geboren in 1955. Ze studeerde sociologie aan de Universiteit van Wageningen. Ze werkte als onderzoeker, filmmaakster, schreef diverse scenario’s voor documentaires en animatiefilms en doceerde proza en scenario. Ze publiceerde korte verhalen (o.a. in Maatstaf, de gids, VN, diverse verhalenbundels) en de roman Slangenaaien in 1998. Deze werd bekroond met de Debutantenprijs in 1999 en werd genomineerd voor de Gouden Strop. Deze roman is ook in het Duits vertaald. Ze maakte ook de documentaires Bovenbad in 1999. Deze is genomineerd voor de Gouden Kalf. En Passant in 2003 heeft ze ook gemaakt. Voor een van haar korte verhalen ('Au pair') ontving ze de Rabobank Lenteprijs voor Literatuur. In mei 2006 verscheen haar nieuwe roman: In zeven dagen. Deze roman gaat over de problemen rondom een erfenis. Als de rijke Erik in Dubai overlijdt, worden zijn zus, beide broers en de bijbehorende eega’s geconfronteerd met diens nieuwbakken echtgenote Inge. Zij is de wettige erfgename, maar blijkt bereid afstand te doen van haar nieuw verworven vermogen. Even haalt haar schoonfamilie opgelucht adem, tot blijkt dat Inge overweegt om het geld te schenken aan een goed doel. Maar eigenlijk weet ze gewoon niet goed wat ze moet doen. Haar twijfelen, zwijgen en besluiteloosheid drijft alle betrokkenen tot razernij. Wat gebeurt er met familieleden die bijna een dikke erfenis aan hun neus voorbij zien gaan? Ze worden gretig, wanhopig en creatief. Ze reizen naar een eiland, waar ze in een vakantiehuisje zeven dagen lang tot elkaar veroordeeld zijn. Mirjam Boelsums heeft een lichtvoetige en bittergeestige verteltoon. Ze heeft een soort ironische manier van schrijven. Mijn mening Ik vond het boek vreemd. Zoals ik al bij mijn eerste reactie heb verteld, heb ik het boek eerder gelezen. Ik herinner me dat ik het verhaal toen ook al apart vond. Mariecke vertelt elk hoofdstuk meer over wat er is gebeurd. Het verhaal begint in tegenwoordige tijd en gaat dan terug in de tijd. Er zijn veel flashbacks, maar dit stoorde me niet. Af en toe vond ik het verhaal wel verwarrend. Ik denk dat het komt, omdat ik de hoofdpersoon niet begrijp. Ze let op dingen waar ik nooit aandacht voor zou hebben. Zoals bijvoorbeeld op de eerste bladzijde wordt het landschap helemaal beschreven. Mariecke verteld over de koeien en de luchtballon. Ze vertelt erg uitgebreid hierover. Ik zou daar veel minder aandacht aan schenken. Ze observeert mevrouw ‘Lipstick’ en weet precies te vertellen wat ze waarom doet. Mariecke doét ook dingen die ik niet begrijp. Ze brengt bijvoorbeeld de lerares Duits, mevrouw Freibach, thuis. Dit komt omdat mevrouw Freibach alleen in een café zat en dronken was. Mariecke gaat zelfs mee naar binnen. Ik vind dat niet kloppen, dat doe je niet. Ze gaat om met Daniëlle, een meisje die ik niet zo mag. Mariecke is onbeleefd tegen haar ouders en laat ze gewoon wachten op haar. Haar ouders worden natuurlijk ongerust en dat doet haar niet veel. Ik vind dat ze haar ouders respectloos behandeld. Mariecke en Daniëlle gaan met een leraar naar het strand! Ik vind dat het toppunt van het hele verhaal. Daar klopt helemaal niks van. Dat doe je niet. Kortom: Ik mag de hoofdpersoon niet en ik begrijp haar niet. Daarom vind ik het boek niet leuk. Toch bleef ik geboeid. Ik wilde het boek niet wegleggen, maar zo snel mogelijk uitlezen. Ik wilde het einde weten. Dus is het boek ook een beetje spannend en dus ook een beetje leuk. Bronvermelding http://www.scholieren.com/boekverslagen/15588
http://www.nlpvf.nl/basic/auteur.php?id=395
http://www.schrijversvakschool.nl/Docentenschrijftraining2006.htm#MirjamBoelsums
http://www.boekgrrls.nl/Boeken/BoelsumsMirjam.htm
http://www.biosagenda.nl/film_en-passant_8768.html