Uiteindelijk is de belangrijkste gedachte dat Hitler het absolute Niets vertegenwoordigt, de tegenhanger van God, zeker omdat hij zijn eigen zoon laat vermoorden. Verder worden er nog vele kleine toevalligheden blootgelegd en vele citaten en meerdere filosofen aangehaald.

(Bron: www.scholieren.com)

1. Ik vond het een prachtig boek. Het steeg boven al mijn verwachtingen uit. Ik had nooit kunnen denken dat het boek zo’n helder beeld had kunnen geven over Hitler, ook al kwamen er nogal een paar ingewikkelde filosofische termen in voor. Ook al ging het hele boek over het verhaal rondom de zoon van Hitler toch zat er nog een ander verhaal omheen. Dat andere verhaal kreeg een heel ander einde dan dat ik verwachtte.
2.  

1. Ik kreeg bij het lezen van dit boek vooral een gevoel van medelijden. Medelijden met Ullrich die z’n pleegkind moest doden. Medelijden met Julia die ook haar pleegkind moet missen. Maar vooral medelijden met Eva Braun die haar zoon eerst al moest afstaan. Later werd haar zoon zelfs vermoord. Maar het meest zielige voor Eva Braun vond ik dat ze haar leven heeft zitten wachten op de thuiskomst van Hitler.
2. ‘Bruin kwam in het zonnespectrum niet voor, het was een poepkleur die ontstond als je op een palet alle spectraalkleuren door elkaar smeerde, - en bij die gedachte herinnerde hij zich iets, dat alles naadloos verklaarde. In de kliniek van dr. Wille noteerde de dienstdoende arts in de maand van Hitlers geboorte over Nietzsche: 'Smeert vaak met uitwerpselen. - Verpakt uitwerpselen in papier en legt het in een la. - Zalft een keer zijn been met uitwerpselen. - Eet uitwerpselen.' (blz: 181)

Ik heb deze zin gekozen omdat ik niet echt een belangrijke zin in het boek kon vinden. Dit vond ik doch een behoorlijk grappige zin en daarom heb ik deze zin gekozen.

1. Het belangrijkste word uit het boek is naar mijn idee ‘Niets’ (blz: 181) Ik heb dit woord gekozen omdat Herter Hitler benoemt als Niets.

1. Zie kopje personages bij 5b.

1. Personages (§1)

Rudolf Herter
Hij is een beroemde Nederlandse schrijver van 72 jaar oud die naar Wenen komt om daar zijn nieuwe boek ‘De Uitvinding van de Liefde’ te promoten. Herter vergelijkt Hitler met een dirigent en hij maakt ook een vergelijking tussen Hitler en Nietzsch. Ook bedenkt hij aan het eind van zijn boek de theorie over het Niets. In deze theorie komen zoveel toevalligheden bij elkaar dat het bijna geen toeval meer kan zijn. Na het bedenken van deze theorie, sterft hij plotseling op zijn hotelkamer. Rudolf Herter is de hoofdrolspeler. Herter is het alter-ego van Mulisch. Beiden hebben kankeroperaties ondergaan, de uiterlijke verschijning is identiek. Net als Mulisch veel tegenstanders heeft, is er ook “een groep verstokte Herterhaters” (pagina 56). Beiden hebben een bezoek gebracht aan Cuba en geschreven over Eichmann. Rudolf Herter is een round character. Je krijgt veel over het denken en doen van de man te weten.

Ullrich Falk
Hij was een kleine, magere man met blauwe ogen van 89. Hij zag er armelijk uit, maar toch verzorgd. Hij was kaal en tegelijk niet kaal. Zijn witte haar lag als een doorzichtige waas over zijn bleke schedel, die hier en daar roze vlekken vertoonde. Hij was een persoonlijke dienstbode van Hitler en speelde de vader van Hitlers zoon Siegfried. In opdracht van Hitler vermoord hij onder dwang Siegfried. Dit geheim draagt hij al zijn hele leven mee. Hij heeft het nooit tegen iemand verteld. Behalve dan nu tegen Herter. Ullrich is een flat character. Je krijgt niet genoeg over Ullrich te weten om hem een round character te noemen.

Julia Falk
Zij is de vrouw van Ullrich Falk. Ze was een kleine, dikke vrouw van 85. Haar gezicht, omlijst door kleine grijze krullen, was breed, wat benadrukt werd door een goudkleurige bril met te grote glazen. Ze had een natuurlijke blos op haar wangen. Zij speelde de moeder van Siegfried en hield van hem alsof het haar eigen zoon was. Daarom had zij het er heel moeilijk mee toen Hitler Ullrich dwong om Siegfried te vermoorden. Net als bij Ullrich Falk krijg je bij Julia te weinig te weten om haar een round character te noemen. Daardoor is ook zij een flat character.

Siegfried
Afgekort als Siggi. Hij is de geheime zoon van Hitler en Eva Braun. Hij wordt doodgeschoten door Ullrich Falk op bevel van Hitler. Over Siegfried wordt erg weinig verteld. De nadruk van het boek ligt bij zijn biologische vader Hitler. Uit het dagboek van Eva Braun wordt duidelijk dat Siegfried dood moest omdat hij een achtste jood was. Siegfried is een flat character, omdat je in het boek weinig over hem te weten komt.

Eva Braun
Zij is de vriendin van Hitler. Het is een lieve, gevoelige vrouw. Ze was een geblondeerde, knappe, in gezelschap altijd goedgehumeerde, sportieve vrouw van toen der tijd vierentwintig. Toch was ze vaak alleen. Op die dagen las ze veel romans, draaide platen en hield haar dagboek bij. Doordat Hitler haar zo verwaarloosde, heeft ze verschillende zelfmoordpogingen gedaan. Zij nam Julia Falk al snel in vertrouwen en zij werden goede vriendinnen. Samen met Hitler heeft ze een geheim kind, Siegfried. Eva trouwt met Hitler vlak voordat hij zelfmoord pleegt. Over haar gevoelens en twijfels kom je veel te weten in het boek, vooral in het stukje uit haar dagboek. Daardoor is Eva Braun een round character.

Maria
Zij is de vriendin van Rudolf Herter. Ze is rond de 40 jaar. Zij steunt hem en is met hem mee op reis naar Wenen. Ze is een lieve vrouw, die Rudolf niet altijd begrijpt. Je krijgt niet zo heel veel van haar te weten. Dus deze persoon is een flat character.

Adolf Hitler
Wie was hij? Dat is de hoofdvraag die Mulisch heeft geïnspireerd om dit boek te schrijven. In dit boek probeert hij erachter te komen wie Hitler werkelijk was. Hitler heeft het gevoel dat hij veel beter is dan de rest van de mensheid. Zelfs de mensen die van hem hielden behandelt hij slecht. Hij realiseert zich niet dat andere mensen ook gevoelens hebben en hij daar begrip voor moet hebben. Hitler is een flat character. Je komt weinig te weten over zijn denken en doen.

Perspectief (§2)

Het perspectief ligt bij de verteller. Het verhaal is geschreven vanuit een auctoriaal perspectief. Je kunt alleen de gedachten van personen lezen, als deze het zelf ook werkelijk vertellen. De Falks, vertellen tijdens hun verhaal zelf wat ze toen dachten. Ook wanneer Herter zijn theorie bedenkt, lees je dat omdat hij hardop aan het denken is.
Het fragment uit het dagboek van Eva Braun is vanuit een ik-perspectief geschreven. Ze vertelt het zelf al haar gedachten en gevoelens tijdens de laatste paar weken van haar leven.

Structuur (§3)

Het boek is verdeeld in 19 hoofdstukken die genummerd zijn en geen titel hebben. Het verhaal loopt door, het volgende hoofdstuk begint daar waar het vorige hoofdstuk is afgelopen, er zit geen tijdsspanne tussen. Alleen hoofdstuk 18 is anders, dit is een stuk uit het dagboek van Eva Braun. In het begin van het boek is er een verteller. Tussendoor wordt een ‘verhaal’ door Julia en Ullrick Falk verteld, maar de verteller neemt het steeds weer over. Dan heb je weer een heel stuk dat wordt verteld door de verteller, dan lees je een gedeelte uit het dagboek van Eva Braun en ten slotte is er de verteller weer.
Het fabel valt dus niet gelijk met het sujet. De dood van Siegfried gebeurt natuurlijk veel eerder dan dat Ullrich Falk dit aan Herter vertelt. Het verhaal is naar mijn idee wel in ab ovo geschreven omdat de dood van Siegfried ook als een grote flashback kan worden gezien. Flash forwards komen naar mijn idee niet voor in het boek.

De vertelde tijd is dus groter dan de verteltijd.

Het hoofdintrige van het boek is het verhaal rondom Hitler en z’n zoon Siegfried. Daar omheen als nevenintrige loopt het verhaal rondom Herter en Maria in Wenen.

Het boek heeft een gesloten einde. Op de laatste bladzijde wordt duidelijk dat Herter gestorven is aan een hartaanval. 

Ruimte (§4)

Het verhaal speelt zich op zeer veel verschillende plaatsen af. De voornaamste plekken waar het boek zich afspeelt zijn het hotel van Herter en Maria, het bejaardentehuis van de Falks, de berghof van Hitler en de schuilbunker in Berlijn.

De tijd waarin het boek zich afspeelt is november 1999. De historische tijd is tussen 1933 en 1945.

Spanning (§5)

Het boek kent niet echt een vorm van spanning. Wel kent het verhaal een climax maar dit is van te voren niet duidelijk te merken door een spanningsopbouw. Wel blijft het verhaal je pakken en blijft het ook een nieuwsgierig boek. Dit komt vooral omdat het boek aangrijpend is.

Stijl (§6)

Het taalgebruik is van een bepaald niveau. Een aantal zinnen heb ik opnieuw moeten lezen door de moeilijke zinsopbouw. De zinsopbouw en woordkeuze hebben me verder niet belemmert bij het lezen van het boek. Het heeft me misschien zelfs wel geholpen om mijn woordenschat uit te breiden.  

Motief en thema (§7)

Het thema van dit boek is de oplossing van de vraag wie of wat Hitler eigenlijk was. Hitler was geobsedeerd door de Endlösung der Judenfrage. Maar bij Mulisch is dat juist de Endlösung der Hitlerfrage.

De kleur bruin is een motief dat steeds weer terugkomt. Eva’s achternaam was Braun, de SA-ers werden de bruinhemden genoemd, Hitler was geboren in Braunau, de partijcentrale heette het Braune Haus en door Göring werd de Berghof ook wel Braunhaus genoemd. Ook hield Hitler erg van chocola. In het stuk uit het dagboek van Eva Braun veegt ze wat chocola weg van Hitlers gezicht. Een ander motief is “Niets”. Hitler is Niets, want niets kan zo onmenselijk zijn als hij. Mulisch vindt dat je hem geen persoon meer kunt noemen. Ook wordt Hitler met het getal nul vergeleken. Alles wat met nul wordt vermenigvuldigd wordt vernietigd. Hitler is nul en nul is Niets.

Titelverklaring, ondertitel en motto (§8)

• 
  Het verhaal draait om Siegfried, de fictieve zoon van Hitler.
  
  Ondertitel + verklaring:
  Een zwarte idylle;
  Ik denk dat het hier gaat om idylle in de betekenis van “bekoorlijk tafereeltje” (Van Dale).

Een 'zwarte idylle' is een paradox, een schijnbare tegenstelling.
Het verhaal begint als een idylle, maar gaandeweg wordt het steeds donkerder en grauwer tot zelfs zwart aan het eind, als Herter dood gaat. 

Motto:
Warum holt mich der Teufel nicht?
Bei ihm ist est bestimmt schöner als hier.

Dit betekent zoiets als: “Waarom haalt de duivel mij niet? Bij hem is het zeker mooier dan hier”.
 

Deze gevoelens komen duidelijk terug in het verhaal. Eva Braun wordt steeds ongelukkiger en ze spreekt ook steeds minder met Hitler. Je kunt ook de parallel trekken met de periode waarin Siegfried vermoord wordt. Dit zou ook ongeveer rond 1935 zijn geweest.

De schrijver (§9)

Leven
Harry Kurt Victor Mulisch wordt geboren op 29 juli 1927 in Haarlem. Over zijn eigen geboorte zegt hij: 'Op vrijdag 29 juli werd ik, negen pond zwaar, uit de Stille Oceaan opgevist. Die zelfde dag kwam de Vesuvius plotseling in verhevigde werking, maar de kranten vermeldden niet of dat kwam door mijn geboorte of door Mussolini, die ook die dag zijn verjaardag vierde'.
Mulisch is de enige zoon van Karl Victor Kurt Mulisch en Alice Schwarz. Zijn vader komt uit het toenmalige Oostenrijk-Hongarije (nu: Jablonec in Tsjechië). Na de Eerste Wereldoorlog is hij naar Nederland geëmigreerd. Zijn moeder is joods, geboren in Antwerpen. Hoewel er thuis Duits wordt gesproken, wordt hij opgevoed met Nederlands. In 1936 scheiden zijn ouders, zijn moeder verhuist naar Amsterdam en Mulisch wordt vooral opgevoed door de huishoudster Frieda Falk.
Hij gaat na de lagere school (1933-1939) naar het Christelijk Lyceum in Haarlem. Tijdens de oorlog werkt zijn vader bij de collaborerende bank Lippmann-Rosenthal&Co en in deze positie kan hij zijn zoon en ex-vrouw beschermen tegen deportatie. In zijn middelbare schooljaren raakt Mulisch in de ban van de wetenschap. Hij richt een laboratorium in voor zijn experimenten, geïnspireerd door het jeugdboek De avonturen van Bram Vingerling van Leonard Roggeveen. Deze hobby gaat ten koste van zijn schoolprestaties: hij zakt voor zijn overgangstentamen in 1944 en gaat van school. Na de oorlog wordt vader Mulisch tot drie jaar gevangenisstraf veroordeeld vanwege zijn baan bij Lippmann-Rosenthal & Co. Zijn moeder emigreert naar Amerika.
Mulisch' belangstelling verschuift meer en meer van de wetenschap naar de kunst. Hij tekent veel en schrijft in 1946 het verhaal Mijn kamer, dat in 1947 gepubliceerd wordt in het tijschrift Elsevier. Daarnaast begint hij met het lezen van grote schrijvers als Multatuli en Dostojevski, gaat toneelspelen en treedt op in een operette. Vanaf 1949 richt hij zich volledig op het schrijven. Zijn vader overlijdt in 1957.
In 1958 verhuist Mulisch naar Amsterdam. In datzelfde jaar wordt hij lid van de redactie van het tijdschrift Podium. Hij is ook redacteur van Randstad en tot 1990 van het bekende literaire tijdschrift De Gids. In de zestiger jaren toont hij zich sterk betrokken bij de nieuwe maatschappelijke en politieke ontwikkelingen. Hij voelt zich aangetrokken tot een communistische staat als het Cuba van Fidel Castro.
 

In 1971 trouwt Mulisch met Sjoerdje Woudenberg. Met haar krijgt hij twee kinderen. In 1992 wordt er nog een zoon geboren uit een verhouding met een nieuwe partner. Op zijn vijftigste verjaardag wordt Mulisch benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. In 1992, bij het uitreiken van het eerste exemplaar van De Ontdekking van de Hemel, volgt een bevordering tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Van de gemeente Amsterdam ontvangt Mulisch de zilveren eremedaille.

Werk
Het werk van Mulisch vertoont ondanks zijn omvang en variatie toch een duidelijke samenhang. Zijn afzonderlijke boeken vormen als het ware bouwstenen voor een coherent geheel. In zijn essaybundel Voer voor Psychologen (1961) formuleert hij zijn opvatting over het schrijverschap: 'Het oeuvre van een schrijver is, of behoort te zijn, een totaliteit, één groot organisme, waarin elk onderdeel met alle andere verbonden is door ontelbare draden, zenuwen, spieren, strengen, en kanalen (…), raakt men het ergens aan, ergens anders reageert het'.
Er is een ontwikkeling aan te geven binnen dit omvangrijke oeuvre. In de beginperiode wordt in de boeken het alledaagse verbonden met magische en mythologische elementen. Mulisch heeft in deze periode een intense belangstelling voor occulte en alchemistische opvattingen. Dit brengt voor de schrijver een aantal vertelkarakteristieken met zich mee als getallensymboliek, naamsymboliek, synesthesie, paradox.
In de periode die volgt wordt het aspect van vernietiging, dat in de eerste periode zijn aanzet vond, uitvergroot. Personages klimmen tot op grote hoogte maar het einde van het verhaal betekent ook voor hen het noodlot. De geschiedenis en de Griekse mythologie worden vermengd, toch lopen realiteit en fictie meer door elkaar dan in vroeger werk.
In zijn latere werk komt de realiteit meer op de voorgrond te staan. De persoon van de schrijver zelf en zijn maatschappelijke betrokkenheid staan centraal. In deze periode schrijft hij uitsluitend non-fictie: essays als De zaak 40/61 (1962) over het proces tegen oorlogsmisdadiger Eichmann.
In de laatste fase van zijn werk keert Mulisch in zijn thema's weer terug bij de verbeelding, hoewel de persoon van de schrijver en zijn literaire werk regelmatig prominent aanwezig zijn. Opvallend hierin is de opkomst van Mulisch als dichter. Van 1973 tot 1978 publiceert hij maar liefst zes dichtbundels. In zijn proza valt op dat zijn schrijfstijl beheerster, strakker wordt. Hij lijkt zich bewust te richten op de verwerking van antieke mythen.
Over al zijn werk kan gezegd worden dat het wordt gedomineerd door een magisch -mythische levensfilosofie. Zijn romans zijn niet realistisch in de traditionele zin van het woord. Veelal zijn de verhalen in eerste instantie heel werkelijk en vertonen ze naar verloop van tijd steeds meer fictionele trekken. Veel van zijn werk heeft autobiografische trekken maar het is altijd verweven met fictie.
Thema's die terugkomen zijn de relatie tussen het alledaagse en het goddelijke en de Oedipus-mythe. Ook kan het thema van de vraag naar schuld en verantwoordelijkheid nog genoemd worden.

Meestal wordt dit behandeld in relatie tot het onderwerp waarvoor in Mulisch' werk een belangrijke centrale positie is weggelegd: de Tweede Wereldoorlog.
In Siegfried beschrijft Mulisch zijn eigen dood. Herter is net als Mulisch een bekende Nederlandse schrijver van 72 jaar oud. Herter heeft net het boek: Uitvinding van de Liefde geschreven, terwijl Mulisch het boek: Ontdekking van de hemel op zijn naam heeft staan. Ook heeft Mulisch een dienstbode die Julia heet.

Bibliografie

Poëzie
- Woorden, woorden, woorden, 1952
- De vogels,1974
- Tegenlicht, 1975
- Kind en Kraai, 1975
- De wijn is drinkbaar dank zij het glas, 1976
- Wat poëzie is, 1978
- De taal is een ei, 1979
- Opus Gran, 1982
- Egyptisch, 1983
- De gedichten 1974-1983, 1987

Romans
- Archiblad strohalm, 1952
- De diamant, 1954
- Het zwarte licht, 1956
- Het stenen bruidsbed, 1959
- De verteller, 1970
- Twee vrouwen, 1975
- De Aanslag, 1982
- Hoogst tijd, 1985
- De pupil, 1987
- De elementen, 1988
- De ontdekking van de hemel, 1992
- De Procedure, 1999
 

Verhalen
- De kamer, 1947
- Tussen hamer en aanbeeld, 1952
- Chantage op het leven, 1953
- De sprong der paarden en de zoete zee, 1955
- Het mirakel, 1955
- De versierde mens, 1957
- Paralipomena Orphica, 1970
- De grens, 1976
- Oude lucht, 1977
- De verhalen 1947-1977, 1977
- De gezochte spiegel, 1983
- Het beeld en de klok, 1989
- Voorval, 1989
- Vijf fabels, 1995
- Het theater, de brief en de waarheid, 2000

Theater
- Tancht elijn, 1960
- De knop, 1960
- Reconstructie, 1969
- Oidipous Oidipous, 1972
- Bezoekuur, 1974
- Volk en vaderliefde, 1975
- Axel, 1977
- Theater 1960-1977, 1988

Studie, tijdsgeschiedenis, autobiografie, etc:
- Manifesten, 1958
- Voer voor psychologen, 1961
- De zaak 40/61, 1962
- Bericht aan de rattenkoning, 1966
- Wenken voor de Jongste Dag, 1967
- Het woord bij de daad, 1968
- Over de affaire Padilla, 1971
- De Verteller verteld, 1971
- Soep lepelen met een vork, 1972
- De toekomst van gisteren, 1972
- Het seksuele bolwerk, 1973
- Mijn getijdenboek, 1975
- Het ironische van de ironie, 1976
- Paniek der onschuld, 1979
- De compositie van de wereld, 1980
- De mythische formule, 1981
- Het boek, 1984
- Wij uiten wat wij voelen, niet wat past, 1984
- Het Ene, 1984
- Aan het woord, 1986
- Grondslagen van de mythologie van het schrijverschap, 1987
- Het licht, 1988
- De zuilen van Hercules, 1990
- Op de drempel van de geschiedenis, 1992
- Een spookgeschiedenis, 1993
- Twee opgravingen, 1994
- Bij gelegenheid, 1995
- Zeilespiegel, 1997
- Het zevende land, 1998

(Bron www.scholieren.com)

1. Ik vind de uitwerking van het verhaal prima. Er stonden wat moeilijke woorden in de tekst en de zinsopbouw was iets pittiger dan anders maar het boek was prima te doen.

1. De verwerkingsopdracht is het balansverslag deze zit apart bij het leesverslag.
2.  

1. Wat me het meest opgevallen is, is de verschrikkelijke invloed die Hitler had. Ook het verschrikkelijke leven van Eva Braun vond ik heftig.
2. Ik heb bij het maken van het balansverslag erachter gekomen dat mijn leessmaak wel degelijk veranderd. Aan het begin van het jaar dacht ik die blijft vast hetzelfde maar niks bleek minder waar. Aan het begin van dit jaar hield ik van boeken waar nagenoeg direct spanning inzat maar nu vind ik een langzame opbouw naar een climax prettiger. Ook geef ik nu de voorkeur aan boeken met een diepere inhoud zoals mijn laatste boek wat grotendeels over Hitler gaat.
3. Ik vond het lezen van het boek te doen. Ik had het boek vrij snel uit toen ik er eenmaal goed in zat.
4. Ik heb voornamelijk van het boek ‘geleerd’ dat ik me behoorlijk mag prijzen met in welke tijd en situatie ik nu leef. Ik had het echt vele malen minder kunnen treffen in het leven zoals in de oorlog.

(Bron www.scholieren.com)

1. Ik vind de uitwerking van het verhaal prima. Er stonden wat moeilijke woorden in de tekst en de zinsopbouw was iets pittiger dan anders maar het boek was prima te doen.

1. De verwerkingsopdracht is het balansverslag deze zit apart bij het leesverslag.
2.  

1. Wat me het meest opgevallen is, is de verschrikkelijke invloed die Hitler had. Ook het verschrikkelijke leven van Eva Braun vond ik heftig.
2. Ik heb bij het maken van het balansverslag erachter gekomen dat mijn leessmaak wel degelijk veranderd. Aan het begin van het jaar dacht ik die blijft vast hetzelfde maar niks bleek minder waar. Aan het begin van dit jaar hield ik van boeken waar nagenoeg direct spanning inzat maar nu vind ik een langzame opbouw naar een climax prettiger. Ook geef ik nu de voorkeur aan boeken met een diepere inhoud zoals mijn laatste boek wat grotendeels over Hitler gaat.
3. Ik vond het lezen van het boek te doen. Ik had het boek vrij snel uit toen ik er eenmaal goed in zat.
4. Ik heb voornamelijk van het boek ‘geleerd’ dat ik me behoorlijk mag prijzen met in welke tijd en situatie ik nu leef. Ik had het echt vele malen minder kunnen treffen in het leven zoals in de oorlog.