1. Tijd
De fabel en sujet zijn in dit boek niet hetzelfde. Dat komt omdat er flashbacks inzitten en daardoor wordt de fabel anders dan het sujet. In de fabel begint het in het ziekenhuis en krijgt Bennie te horen wat er met zijn moeder is. Daarna verdwijnt zij en je krijgt flashbacks van waar ze was toen ze vaker verdwenen was. Daarna gaan Fred en Bennie haar zoeken en vinden haar in Kroatië. Op het einde gaat ze dood. In het sujet is het iets anders en zou ze eerst een paar keer ‘verdwenen’ moeten zijn, ze was eigenlijk gewoon op vakantie. Pas daarna zou ze ziek worden en in het ziekenhuis belanden.
Het boek is dus niet chronologisch, want de fabel en sujet zijn niet hetzelfde. De gebeurtenissen lopen niet in de volgorde zoals ze gebeurd zijn. Als voorbeeld het reisje die Anneke naar Parijs had gemaakt, was niet op dat moment gebeurd, maar dat had al veel eerder plaatsgevonden.
Het verhaal is continu want er worden geen tijdsprongen gemaakt. Alle tijd die er wordt meegemaakt, word ook beschreven. De gebeurtenissen worden zonder onderbrekingen verteld. In sommige stukken wordt de tijd niet heel uitgebreid genoemd, maar het wordt wel even gezegd. De tijd is niet weggelaten en de gebeurtenissen lopen goed in elkaar over.
Anticipaties zitten er niet in. Retroversies zitten er in dit verhaal wel een paar. Bijvoorbeeld naar de ontmoeting tussen Bennie, Inge en Fred. En wordt er beschreven waar Bennie en Ruth elkaar van kennen. Dat wijst allemaal naar de toekomst. Er wordt niks gezegd over iets wat nog in de toekomst gaat gebeuren.
Er zitten wel een paar flashbacks in dit boek. Bijvoorbeeld het telefoongesprek tussen Anneke en Bennie, als Anneke in Parijs is. Dat is duidelijk een flashback, want er speelt zich echt een dialoog af en dat is bij de retroversies niet. Deze flashbacks verstoren de chronologie. Er komen niet heel veel flashbacks in voor, maar degene die erin zitten, zijn goed te herkennen.
De verteltijd is 93 pagina’s en de vertelde tijd is ongeveer 1 jaar. De vertelde tijd kan je niet precies weten, want er worden geen concrete tijdstippen genoemd. Wel weet je dat Anneke in 1994 overleden is, en dat ze toen een jaar ongeveer ziek was.
De historiciteit van dit verhaal is rond 1994/1995, dat was de tijd van de Bosnische oorlog en toen leefden de generatie ouderen die de tweede wereldoorlog meegemaakt hebben nog.
De bedoeling van de tijdmanipulaties is het verhaal duidelijker maken en het roept ook spanning op. Je weet niet wat er gaat gebeuren of wat er gebeurt is. Je weet bijvoorbeeld niet waar Anneke een trauma aan heeft overgehouden en waarom ze nooit met de trein gaat. Daar kom je op het einde pas achter. Tot die tijd blijft het een raadsel.
2. Personages
De meeste personages in dit verhaal zijn karakters, ze maken duidelijk een groei en ontwikkeling in karaktereigenschappen door. Fred vind ik een type, want over hem kom je niet veel te weten. Fred heeft niet echt een bepaald karakter.
De hoofdpersoon is Ben Weijs. Hij is een reclamecomponist en geeft veel om zijn moeder. Zijn moeder is Anneke Weijs. Anneke heeft een vriend, Fred Bachman. Dat zijn de drie belangrijkste personages. Verder is er nog de vriendin van Ben, Inge. Ruth is een vriendin van vroeger van Ben, maar die komt niet veel in het verhaal voor.
Het doel van Ben is om zijn moeder een goed leven te geven, een leven zonder zorgen op haar oude dag. Hij verzwijgt daarom ook de diagnose die de dokters hebben gesteld, om haar nog zoveel mogelijk van haar leven te laten genieten, zonder dat ze weet dat ze bijna dood gaat. En later is het doel om zijn verdwenen moeder terug te vinden.
De tegenstanders zijn in het begin de dokters en internisten, zij vinden dat Anneke het recht heeft om te weten wat er met haar aan de hand is. ‘de internist, zijn co-assistent en het hoofd van de verpleging probeerden me ervan te overtuigen dat ik daarmee mijn moeder op de verkeerde manier in bescherming nam, maar ik twijfel niet.’ De dokters wilden dus dat hij het vertelde. Ruth is ook een tegenstander, ze probeert te stoken tussen Ben en Inge. Mesic is een helper, het is een oud zakenpartner van Fred. Hij stuurt een grote man die hun naar Anneke brengt.
3. Structuur
De geleding van Serenade is in 19 stukken, elk stuk is gescheiden door drie sterretjes. De stukken zijn niet allemaal even lang. Er zitten geen hoofdstukken in. De gebeurtenissen hangen nauw met elkaar samen. Het verhaal is één geheel en het bestaat niet uit een reeks verschillende gebeurtenissen. De overgang tussen de gebeurtenissen is heel geleidelijk.
In het boek zit maar 1 verhaallijn. Het is de verhaallijn van Ben en Anneke. Dit boek begint in medias res, want er zitten ook stukken in die al eerder zijn gebeurt dus het begint niet bij het begin. Het begint midden in de operatie van Anneke en dat laat ook zien dat het midden in een handeling is. Dat betekent dat het in medias res is. De functie daarvan is om het onderwerp van het boek goed in te leiden. Je wordt meteen het verhaal ingezogen en niet eerst een lang en saai begin. Je blijft meteen doorlezen en je wordt nieuwsgieriger.
4. Ruimte
De ruimte wordt meerdere keren gedetailleerd verteld. Er wordt bijvoorbeeld in het begin gezegd ‘ze lag in een heldere kamer, verbonden aan apparaten en slangen, en haar hoofdje, waaruit haar gebit was verwijderd, zag er oud en vermoeid uit.’ Dat is een concrete beschrijving van hoe de kamer eruit zag en hoe Anneke erbij lag.
Er wordt een gespannen sfeer opgeroepen als de ruimte bij het huis van Mesic wordt verteld. Grote tafel met mannen met wapens, dure kaviaar en borden, dat straalt toch wel een bepaalde sfeer uit.
‘ik verliet de serre die vijf jaar geleden tot geluidsstudio was verbouwd, en sloot na het activeren van het alarm het huis af, een twee-onder-één-kap van tachtig jaar oud, gelegen in de schaduw van het Hilversumse stadhuis.’ Dat karakteriseert Ben, hij is een reclamespotjes componist en is een rustig iemand. Hij is erg gewoon en niet echt een avonturier, want woont in een gewoon huisje in Hilversum. Amsterdam bijvoorbeeld staat bekend om het avontuur, maar Hilversum staat bekend als redelijk burgerlijk. Verder heeft de ruimte die wordt verteld geen specifieke functie.
Het weer is ook niet echt belangrijk in dit boek. Dat wordt daarom ook niet echt besproken.
5. Perspectief
De vertelsituatie van dit boek is vanuit de ik-persoon. Die ik-persoon in Ben Weijs, dus je ziet alles vanuit zijn oogpunt. Dat is niet betrouwbaar, want je krijgt niet van alle partijen informatie. De functie hiervan is dat de lezer niet alle informatie krijgt, en dat betekent dat het spanning oproept. Ik heb gemerkt dat je niet alles mee krijgt wat er gebeurt. Bijvoorbeeld bij Mesic thuis, daar luistert de ik-persoon naar een taal die die niet verstaat. Je weet dus niet wat er gezegd word en misschien gaat het gesprek wel over iets heel anders dan dat je denkt. Het effect is dus dat je er nieuwsgierig van wordt en verder wilt lezen, om erachter te komen wat er gezegd is.
6. Thema(tiek)
De thematiek uit Serenade kunnen dood, oorlog, ziekte, generatiekloof zijn. De verhaallaag zijn alle gebeurtenissen, dus de ziekte van Anneke, het verdwijnen van Anneke en haar dood. De thematische en betekenislaag zijn anders, maar hoe precies daar let ik niet echt op. Ik ben meer een lezer die op de verhaallaag let en niet zozeer op de betekenis daarvan.
Een literair motief in dit verhaal is best algemeen, zoals oorlog en ziekte. Er zijn verschillende verhaalmotieven, zoals de telefoon. Alles is goed als de telefoon maar blijft gaan, als die niet meer gaat, moet er zorgen gemaakt worden. Ook het bordeaux rode vest met een zwart werkje is een motief. Anneke komt daar steeds op terug en ook de Bosnische oorlog is een motief. , Ik schrijf iets waarboven ik schaamteloos Serenade no. 1 noteer. Ik schrijf een stuk voor mijn moeder. Als ik de beelden van de Bosnische oorlog zie, hoor ik haar klacht dat de bandieten zegevieren terwijl de beschaving toekijkt. Gewapend met pen en piano, gekleed in een bordeauxrood vest met zwart werkje, zal ik ze in haar naam bestrijden.’
Er is geen ondertitel en een Serenade is een stuk muziek dat je voor iemand schrijft die je erg bewonderd. hij schrijft Serenade no. 1 en draagt het op aan zijn moeder (blz. 92). Dit boek is dus opgedragen aan Annie de Winter-Zeldenrust 1910-1994. Leon de Winter heeft dit boek waarschijnlijk aan haar opgedragen omdat zij ook de problemen van de oorlog heeft meegemaakt.
7. Samenvatting
Anneke Weijs heeft al een tijdje last van rugpijn en kan uiteindelijk geopereerd worden in een ziekenhuis dat gespecialiseerd is in galstenen. De operatie duurt langer dan verwacht en het blijken ook geen galstenen, maar kanker te zijn. Haar zoon Ben besluit om de diagnose niet tegen zijn moeder te vertellen. Na een paar weken knapt zijn moeder op en ontmoet ze Fred, dat wordt haar nieuwe vriend. Ze hebben het heel leuk totdat Fred belt dat Anneke verdwenen is, omdat ze niet meer opendoet of opbelt. Daarvoor belde ze Ben elke dat wel een paar keer op, de laatste keer dat ze belde zei ze iets over een programma dat ze gezien had en dat ze moest gaan helpen. Ben en Fred gaan haar zoeken. Ze weten niet waar ze moeten beginnen en of ze überhaupt nog leeft. Anneke ging wel vaker alleen op vakantie zonder dat iemand daarvan af wist. Maar dit was anders, daarom bellen ze de politie en de ziekenhuizen. Ze komen er via een reisbureau achter dat Anneke een vlucht naar Kroatie heeft geboekt. Fred en Ben gaan daar ook heen. Daar zoeken ze verder en komen ze bij een vroegere zakenrelatie van Fred terecht. Die vertelt hun dat hij misschien wel weet waar Anneke is. Hij heeft een verhaal over een oude vrouw gehoord en dat zou best eens over haar kunnen gaan. Fred en Ben worden naar de stad gebracht en ze zien Anneke daar staan. Ze wacht op een man aan wie ze geld heeft geleend om mensen mee te helpen. Anneke is opgelicht en de man is niet meer op komen dagen. Ze gaan weer terug naar Nederland. Daar gaat het niet meer zo goed met anneke en ze krijgt weer erge last van rugpijn. Weer komt ze in het ziekenhuis te liggen, maar dit keer komt het niet meer goed. Anneke sterft en Ben schrijft een serenade voor haar. Ben komt er ook achter waarom zijn moeder nooit met de trein ging en welk programma ze gezien had voor ze vertrok. En hij kwam er ook achter dat Anneke nog niet alles van de oorlog verwerkt had.
De fabel en sujet zijn in dit boek niet hetzelfde. Dat komt omdat er flashbacks inzitten en daardoor wordt de fabel anders dan het sujet. In de fabel begint het in het ziekenhuis en krijgt Bennie te horen wat er met zijn moeder is. Daarna verdwijnt zij en je krijgt flashbacks van waar ze was toen ze vaker verdwenen was. Daarna gaan Fred en Bennie haar zoeken en vinden haar in Kroatië. Op het einde gaat ze dood. In het sujet is het iets anders en zou ze eerst een paar keer ‘verdwenen’ moeten zijn, ze was eigenlijk gewoon op vakantie. Pas daarna zou ze ziek worden en in het ziekenhuis belanden.
Het boek is dus niet chronologisch, want de fabel en sujet zijn niet hetzelfde. De gebeurtenissen lopen niet in de volgorde zoals ze gebeurd zijn. Als voorbeeld het reisje die Anneke naar Parijs had gemaakt, was niet op dat moment gebeurd, maar dat had al veel eerder plaatsgevonden.
Anticipaties zitten er niet in. Retroversies zitten er in dit verhaal wel een paar. Bijvoorbeeld naar de ontmoeting tussen Bennie, Inge en Fred. En wordt er beschreven waar Bennie en Ruth elkaar van kennen. Dat wijst allemaal naar de toekomst. Er wordt niks gezegd over iets wat nog in de toekomst gaat gebeuren.
Er zitten wel een paar flashbacks in dit boek. Bijvoorbeeld het telefoongesprek tussen Anneke en Bennie, als Anneke in Parijs is. Dat is duidelijk een flashback, want er speelt zich echt een dialoog af en dat is bij de retroversies niet. Deze flashbacks verstoren de chronologie. Er komen niet heel veel flashbacks in voor, maar degene die erin zitten, zijn goed te herkennen.
De verteltijd is 93 pagina’s en de vertelde tijd is ongeveer 1 jaar. De vertelde tijd kan je niet precies weten, want er worden geen concrete tijdstippen genoemd. Wel weet je dat Anneke in 1994 overleden is, en dat ze toen een jaar ongeveer ziek was.
De historiciteit van dit verhaal is rond 1994/1995, dat was de tijd van de Bosnische oorlog en toen leefden de generatie ouderen die de tweede wereldoorlog meegemaakt hebben nog.
De bedoeling van de tijdmanipulaties is het verhaal duidelijker maken en het roept ook spanning op. Je weet niet wat er gaat gebeuren of wat er gebeurt is. Je weet bijvoorbeeld niet waar Anneke een trauma aan heeft overgehouden en waarom ze nooit met de trein gaat. Daar kom je op het einde pas achter. Tot die tijd blijft het een raadsel.
2. Personages
De meeste personages in dit verhaal zijn karakters, ze maken duidelijk een groei en ontwikkeling in karaktereigenschappen door. Fred vind ik een type, want over hem kom je niet veel te weten. Fred heeft niet echt een bepaald karakter.
De hoofdpersoon is Ben Weijs. Hij is een reclamecomponist en geeft veel om zijn moeder. Zijn moeder is Anneke Weijs. Anneke heeft een vriend, Fred Bachman. Dat zijn de drie belangrijkste personages. Verder is er nog de vriendin van Ben, Inge. Ruth is een vriendin van vroeger van Ben, maar die komt niet veel in het verhaal voor.
Het doel van Ben is om zijn moeder een goed leven te geven, een leven zonder zorgen op haar oude dag. Hij verzwijgt daarom ook de diagnose die de dokters hebben gesteld, om haar nog zoveel mogelijk van haar leven te laten genieten, zonder dat ze weet dat ze bijna dood gaat. En later is het doel om zijn verdwenen moeder terug te vinden.
3. Structuur
De geleding van Serenade is in 19 stukken, elk stuk is gescheiden door drie sterretjes. De stukken zijn niet allemaal even lang. Er zitten geen hoofdstukken in. De gebeurtenissen hangen nauw met elkaar samen. Het verhaal is één geheel en het bestaat niet uit een reeks verschillende gebeurtenissen. De overgang tussen de gebeurtenissen is heel geleidelijk.
In het boek zit maar 1 verhaallijn. Het is de verhaallijn van Ben en Anneke. Dit boek begint in medias res, want er zitten ook stukken in die al eerder zijn gebeurt dus het begint niet bij het begin. Het begint midden in de operatie van Anneke en dat laat ook zien dat het midden in een handeling is. Dat betekent dat het in medias res is. De functie daarvan is om het onderwerp van het boek goed in te leiden. Je wordt meteen het verhaal ingezogen en niet eerst een lang en saai begin. Je blijft meteen doorlezen en je wordt nieuwsgieriger.
4. Ruimte
De ruimte wordt meerdere keren gedetailleerd verteld. Er wordt bijvoorbeeld in het begin gezegd ‘ze lag in een heldere kamer, verbonden aan apparaten en slangen, en haar hoofdje, waaruit haar gebit was verwijderd, zag er oud en vermoeid uit.’ Dat is een concrete beschrijving van hoe de kamer eruit zag en hoe Anneke erbij lag.
Er wordt een gespannen sfeer opgeroepen als de ruimte bij het huis van Mesic wordt verteld. Grote tafel met mannen met wapens, dure kaviaar en borden, dat straalt toch wel een bepaalde sfeer uit.
‘ik verliet de serre die vijf jaar geleden tot geluidsstudio was verbouwd, en sloot na het activeren van het alarm het huis af, een twee-onder-één-kap van tachtig jaar oud, gelegen in de schaduw van het Hilversumse stadhuis.’ Dat karakteriseert Ben, hij is een reclamespotjes componist en is een rustig iemand. Hij is erg gewoon en niet echt een avonturier, want woont in een gewoon huisje in Hilversum. Amsterdam bijvoorbeeld staat bekend om het avontuur, maar Hilversum staat bekend als redelijk burgerlijk. Verder heeft de ruimte die wordt verteld geen specifieke functie.
Het weer is ook niet echt belangrijk in dit boek. Dat wordt daarom ook niet echt besproken.
De vertelsituatie van dit boek is vanuit de ik-persoon. Die ik-persoon in Ben Weijs, dus je ziet alles vanuit zijn oogpunt. Dat is niet betrouwbaar, want je krijgt niet van alle partijen informatie. De functie hiervan is dat de lezer niet alle informatie krijgt, en dat betekent dat het spanning oproept. Ik heb gemerkt dat je niet alles mee krijgt wat er gebeurt. Bijvoorbeeld bij Mesic thuis, daar luistert de ik-persoon naar een taal die die niet verstaat. Je weet dus niet wat er gezegd word en misschien gaat het gesprek wel over iets heel anders dan dat je denkt. Het effect is dus dat je er nieuwsgierig van wordt en verder wilt lezen, om erachter te komen wat er gezegd is.
6. Thema(tiek)
De thematiek uit Serenade kunnen dood, oorlog, ziekte, generatiekloof zijn. De verhaallaag zijn alle gebeurtenissen, dus de ziekte van Anneke, het verdwijnen van Anneke en haar dood. De thematische en betekenislaag zijn anders, maar hoe precies daar let ik niet echt op. Ik ben meer een lezer die op de verhaallaag let en niet zozeer op de betekenis daarvan.
Een literair motief in dit verhaal is best algemeen, zoals oorlog en ziekte. Er zijn verschillende verhaalmotieven, zoals de telefoon. Alles is goed als de telefoon maar blijft gaan, als die niet meer gaat, moet er zorgen gemaakt worden. Ook het bordeaux rode vest met een zwart werkje is een motief. Anneke komt daar steeds op terug en ook de Bosnische oorlog is een motief. , Ik schrijf iets waarboven ik schaamteloos Serenade no. 1 noteer. Ik schrijf een stuk voor mijn moeder. Als ik de beelden van de Bosnische oorlog zie, hoor ik haar klacht dat de bandieten zegevieren terwijl de beschaving toekijkt. Gewapend met pen en piano, gekleed in een bordeauxrood vest met zwart werkje, zal ik ze in haar naam bestrijden.’
Er is geen ondertitel en een Serenade is een stuk muziek dat je voor iemand schrijft die je erg bewonderd. hij schrijft Serenade no. 1 en draagt het op aan zijn moeder (blz. 92). Dit boek is dus opgedragen aan Annie de Winter-Zeldenrust 1910-1994. Leon de Winter heeft dit boek waarschijnlijk aan haar opgedragen omdat zij ook de problemen van de oorlog heeft meegemaakt.
7. Samenvatting
Anneke Weijs heeft al een tijdje last van rugpijn en kan uiteindelijk geopereerd worden in een ziekenhuis dat gespecialiseerd is in galstenen. De operatie duurt langer dan verwacht en het blijken ook geen galstenen, maar kanker te zijn. Haar zoon Ben besluit om de diagnose niet tegen zijn moeder te vertellen. Na een paar weken knapt zijn moeder op en ontmoet ze Fred, dat wordt haar nieuwe vriend. Ze hebben het heel leuk totdat Fred belt dat Anneke verdwenen is, omdat ze niet meer opendoet of opbelt. Daarvoor belde ze Ben elke dat wel een paar keer op, de laatste keer dat ze belde zei ze iets over een programma dat ze gezien had en dat ze moest gaan helpen. Ben en Fred gaan haar zoeken. Ze weten niet waar ze moeten beginnen en of ze überhaupt nog leeft. Anneke ging wel vaker alleen op vakantie zonder dat iemand daarvan af wist. Maar dit was anders, daarom bellen ze de politie en de ziekenhuizen. Ze komen er via een reisbureau achter dat Anneke een vlucht naar Kroatie heeft geboekt. Fred en Ben gaan daar ook heen. Daar zoeken ze verder en komen ze bij een vroegere zakenrelatie van Fred terecht. Die vertelt hun dat hij misschien wel weet waar Anneke is. Hij heeft een verhaal over een oude vrouw gehoord en dat zou best eens over haar kunnen gaan. Fred en Ben worden naar de stad gebracht en ze zien Anneke daar staan. Ze wacht op een man aan wie ze geld heeft geleend om mensen mee te helpen. Anneke is opgelicht en de man is niet meer op komen dagen. Ze gaan weer terug naar Nederland. Daar gaat het niet meer zo goed met anneke en ze krijgt weer erge last van rugpijn. Weer komt ze in het ziekenhuis te liggen, maar dit keer komt het niet meer goed. Anneke sterft en Ben schrijft een serenade voor haar. Ben komt er ook achter waarom zijn moeder nooit met de trein ging en welk programma ze gezien had voor ze vertrok. En hij kwam er ook achter dat Anneke nog niet alles van de oorlog verwerkt had.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden