Serenade door Leon de Winter

Titel: Serenade
Auteur: Leon de Winter
Uitgever: De Bezige Bij te Amsterdam
Jaar v. uitgave: 1995
Genre: Novelle Verwachting en eerste reactie: Ik had niet echt veel van het boek verwacht, het was immers geschreven als boekenweekgeschenk. Bovendien zag het boek er nogal saai uit. De achterkant gaf niet echt veel informatie, maar mijn leraar heeft er het een en ander over verteld waardoor het boektoch wel interessant werd. Helaas was het niet echt mijn genere, ik heb liever actie/oorlog. Beknopte samenvatting en analyse. Het verhaal gaat over een jongeman, Ben Weiss, wiens moeder het vreemde gebruik heeft om zomaar te verdwijnen naar een of ander land. Als ze dan in haar hotel is aangekomen belt ze Ben op om te zeggen waar ze is. Maar op een dag verdwijnt ze, zonder te bellen. Ben en de nieuwe vriend van zijn moeder gaan op onderzoek uit. Ze komen er achter dat Mevr. Weiss zich in Bosnië bevindt om de oorlogsslachtoffers daar wapens te geven.
Analyse: Personages: Ben Weiss: Schrijver van top-40 hits, gaat samen met Fred Bachman op zoek naar zijn moeder. Ook weet hij van de ziekte van Anneke. Anneke Weiss-Ijsman: Zij lijdt aan een dodelijke ziekte, is al 74 en erg levenslustig. Af en toe heeft ze vreemde trekjes (zomaar op vakantie gaan, allerlei opmerkingen maken over haar zoon). Aan het eind van het boek overlijdt ze. Fred Bachmann: Hij is de nieuwe vriend van Anneke en helpt Ben met zijn zoektocht naar Anneke. Hij is een beetje een vreemdfiguur, in het boek krijg je de indruk dat hij vroeger een belangrijk persoon uit de onderwereld is geweest. Inge: De kettingrokende vriendin van Ben. Ze is erg nauw betrokken met de ziekte van Anneke, helpt waar ze kan en probeert Ben zoveel mogelijk bij te staan. Na een foutje van Ben besluiten ze dat ze wat afstand moeten nemen. Motieven: Het belangrijkste motief is: de oorlog in voormalig Joegoslavië. Andere motieven zijn: muziek, reizen en de liefde: Ik citeer: 'Liefdesperikelen. Blijkbaar verdwenen die ook na je zeventigste niet. Fred was bang dat mijn moeder er een tweede op na hield. Voor zoiets had ze niet de overtuiging. Niet mjin moeder. 'Ik krijg haar niet te pakken,' zei Fred. 'Alsof ze zich voor mij verbergt.' 'ze is dol op je. Ik heb haar nog nooit zo zien doen tegen iemand.' 'Waren er anderen dan?' 'De afgelopen dertig jaar niet maar daarvoor was ze getrouwd, zoals je weet.' 'Ik wou dat ik haar eerder ontmoet had, Bennie. Wat 'n vrouw. Ik wil haar niet kwijt, dat zeg ik in alle eerlijkheid. En daarom doet het me zo'n pijn dat ze niet opneemt of opendoet.' Perspectief: Het verhaal is voor het grootste deel in het Ik perspectief geschreven. Ruimte en tijd: Het verhaal speelt zich af in Hilversum en in Bosnië in het jaar 1994. Stijl: Het verhaal is op een makkelijke manier geschreven, met niet te lange zinnen en geen moeilijke woorden. Thema: Het thema van het boek is het treuren om zijn moeder’s dood. Citaat: 'Ik heb mijn reclame-relaties verteld dat ik da komende tijd niet beschikbaar ben. De notitieboekjes zijn van de duisternis van de la bevrijd en liggen nu kwetsbaar op de Roland. Ik schrijf iets waarboven ik schaamteloos Serenade no. 1 noteer. Ik schrijf een stuk voor mijn moeder. Als ik de beelden van de Bosnische Oorlog zie, hoor ik haar klacht dat de bandieten zegevieren terwijl de beschaving toekijkt. Gewapend met pen en piano, gekleed in een bordeauxrood vest met zwart werkje, zal ik ze in haar naam bestrijden.' Titelverklaring: Het boek heet ‘Serenade’ omdat Ben aan het einde van het verhaal, als zijn moeder is overleden, een serenade voor haar schrijft.
Eindoordeel: Het boek is erg goed en realistisch geschreven, maar helaas was het niet mijn genre. Ik denk dat de meeste mensen dit echter een goed boek vinden en ik zal het zeker aanraden om een boekverslag over te maken. Het boek is immers makkelijk te lezen en niet erg dik (perfect als je een deadline hebt die dichtbij ligt of als je te laat begonnen bent (geen verwijzing naar mijn vorige boekverslag!)).