Serenade door Leon de Winter

Auteur: Leon de Winter, geboren in 1954. ("Ter nagedachtenis aan mijn moeder Annie de Winter-Zeldenrust 1910-1994." Blz. 94, Serenade, Leon de Winter). Titel: Serenade. Uitgever: De Bezige Bij, Amsterdam. Jaar van uitgave: 1995, hoeveelste druk staat er niet in dus ik denk                   de eerste (eerste druk 1995). Genre: Novelle. (Uit: Serenade, Leon de Winter, achterkant) Leon de Winter wordt op 24 februari 1954 in 's Hertogenbosch geboren als zoon van orthodox-joodse ouders, maar hij groeit op in een niet-joodse omgeving. Hij bezoekt in zijn geboorteplaats het gymnasium en in Waalwijk het gereformeerde Willem van Oranje College. Een jaar voor hij zijn diploma haalt, wordt zijn novelle Revolutie bekroond met de ontmoetingsprijs van de Stichting Literaire Dagen (1973)
. In 1974 verhuist hij naar Amsterdam en gaat aan de Nederlandse Filmacademie studeren. Zijn debuut Over de leegte in de wereld verschijnt in 1976. Een jaar daarop verschijnt de eerste speelfilm: De verwording van Herman Dürer. In de volgende jaren maakt hij enkele films voor de televisie, en in 1981 verschijnt de tweede speelfilm, De afstand. Voor zijn romandebuut De verwording van Herman Dürer, gebaseerd op het filmidee, krijgt De Winter de Reina Prinsen Geerligsprijs. Van 1978 tot 1982 is Leon de Winter als recensent verbonden aan Vrij Nederland, daarna is zijn medewerking aan dit blad. Naast La place de la Bastille is ook Zoeken naar Eileen W., beide verfilmd, een bekend werk van De Winter. Uit 1990 dateert Hoffmans honger, een televisieserie voor de VPRO, door hemzelf geregisseerd. In 1991 verschijnt Supertex, en zijn laatstverschenen roman tot op heden is
De hemel van Hollywood uit 1997. De angst voor de leegte vormt het centrale thema in het werk van De Winter. Wel hanteert hij het principe van de hoop. De zoektochten van de personages naar hun (meestal joodse) identiteit hebben tot doel het verleden te ordenen en te corrigeren, zodat er weer toekomst is.         (Uit:Http.www.schrijversnet.willemse.dewinter.nl, schrijver is Willemse) a. Waarom heb ik dit boek gekozen? Omdat er van de lijst die wij mochten lezen niet zo veel meer was. Toen heb ik van alle die er waren de achterkant gelezen en het  Serenade leek mij het leukst, omdat ik graag wou weten om welk geheim het ging. Ik wou heel graag weten over welke ziekte (met tumor) het zou gaan, omdat er drie personen in mijn familie (mijn opa, een tante en een oom) aan kanker (tumor) zijn overleden. b. Mijn eerst reactie van het boek toen ik het net gelezen had. Ik vond het een goed informatief boek, niet te langdradig. Het is spannend op het moment dat Anneke verdwijnt, want niemand weet waar ze is. Je kunt het boek goed gebruiken voor een leesverslag, want er staat heel veel goede informatie in, dat vind ik belangrijk. Ik vond het een heel goed informatief boek over kanker, omdat er drie personen in mijn familie (mijn opa, een tante en een oom) aan kanker zijn overleden. Met mijn oom gebeurde precies hetzelfde. Titel: Serenade. Leon de Winter draagt het boek op aan zijn overleden moeder. Er staat namelijk achter in het boek:
"Ter gedachtenis aan mijn moeder Annie de Winter-Zeldenrust 1910-1994." Volgens mij is het werk eigenlijk een serenade voor haar. In het boek wordt beschreven hoe de hoofdpersoon zich op de muziek stort en een muziekstuk componeert ter nagedachtenis aan zijn moeder. Hij noemt dit Serenade no.1. Een serenade is een muziekstuk. Ben Weiss, een joodse componist van reclamedeuntjes en top veertig-muziek, krijgt van de artsen van zijn moeder het bericht, dat zij niet lang meer te leven heeft. Zij lijdt aan kanker. Ben besluit het zijn moeder, Anneke, niet te vertellen. Hij denkt dat zij dan niet meer van haar leven zal kunnen genieten. Ze is namelijk op haar vierenzeventigste nog steeds een levenslustige vrouw. Zij is trots op haar enige zoon en belt hem elke dag op om allerlei kleinigheden te bespreken. Ben ergert zich daar eigenlijk aan. Na de dood van haar man is ze reizen gaan maken. Ook heeft ze een man leren kennen, met wie ze sinds een paar maanden een relatie heeft. Het lijkt erop dat ze op deze Fred Bachman verliefd is en een nieuw leven met hem wil beginnen. Toch is ze op een dag verdwenen. Ben neemt aan dat zij weer eens op reis is, maar hij krijgt niet het gewoonlijke telefoontje vanuit haar vakantiebestemming. Fred weet ook niet waar ze is. Uit de rekening van een reisbureau, die bij de post van Anneke zit, blijkt dat ze een reis heeft geboekt naar Split, in Kroatië. Ze wilde naar Sarajevo, nadat ze het televisieprogramma Nova had gezien. Er vloog echter geen enkele vliegtuigmaatschappij op Sarajevo. Omdat Split hier het dichtst bij in de buurt ligt, heeft ze een reis naar Split geboekt. Ben en Fred reizen samen naar Kroatië. Tijdens hun zoektocht naar Anneke, gaat Fred vreemd. Hij verdedigt zich door te zeggen dat Anneke ook wel buiten haar boekje gaat. Ben hoort dan verhalen over de betaalde liefde, waarvan haar moeder tijdens haar reisjes gebruikmaakte. Uiteindelijk vinden ze haar, via een vriend van Fred. Ze blijkt voor 175.000 gulden te zijn opgelicht. Een man zou voor wapens voor Sarajevo zorgen, zodat de stad zich zou kunnen verdedigen, maar het wapentransport is nooit aangekomen. Anneke is helemaal van de kaart en gaat met Ben en Fred mee naar Nederland. Daar sterft zij enkele dagen later aan haar ziekte. Ben en zijn vriendin Inge hebben na de dood van Anneke een gesprek met een psychiater. Deze is gespecialiseerd in oorlogstrauma's en Ben ontdekt dat zijn moeder hem eens heeft bezocht. Uit dit gesprek blijkt, dat Anneke vanwege haar eigen oorlogstrauma plotseling naar het oorlogsgebied is vertrokken om daar een daad te stellen. Ben besluit nu eens een echt muziekstuk te schrijven, ter ere van zijn moeder. De titel luidt: Serenade no.1. 1. De schrijfstijl. In het boek komen soms wel wat moeilijke woorden voor zoals: rangeerterrein, bakens, rip-off, baltsgedrag, auditieve en couturier. 2. De ruimte (plaats en tijd). Het verhaal speelt zich af in de jaren negentig, tijdens de oorlog in voormalig Joegoslavië. De vertelde tijd is niet precies te bepalen. Wel is duidelijk dat het verhaal begint met het bericht dat Anneke niet lang meer te leven heeft. Het eindigt als zij al een tijdje overleden is. Het verhaal wordt verteld in chronologische volgorde.  De tijd is heel belangrijk, want de oorlog in Joegoslavië was alleen in de jaren negentig en is dus een aanleiding voor haar reis. De plaats waar het verhaal zich afspeelt, is Amsterdam. Ook speelt een gedeelte zich in Split, Kroatië, af. De plaats is ook heel belangrijk, want als er geen oorlog was, was Anneke ook niet naar Kroatië gegaan. Het boek heeft een gesloten einde, want je weet precies wat er met alle figuren gebeurt. 3. De verhaalfiguren. Ben Weiss: Ben is de joodse ik-figuur in het boek. Hij componeert (met succes) reclamedeuntjes en top veertig-muziek. Zijn moeder is erg trots op wat hij doet, maar zelf wil hij eigenlijk wel eens  serieuzer werk schrijven. Zijn vader is al op jonge leeftijd overleden en hij is enig kind. Hij houdt erg veel van zijn moeder, maar ergert zich af en toe aan haar dagelijkse telefoontjes over onbelangrijke zaken. Ben heeft een joods uiterlijk, is van middelbare leeftijd, maar wordt meestal jonger geschat. Hij heeft een round character, omdat hij meemaakt dat zijn moeder overlijdt en omdat hij componist is schrijft hij een serenade voor zijn moeder.
Anneke Weiss-IJsman:    Anneke is de moeder van Ben. Ze is een 74-jarige weduwe. Anneke is een zeer levenslustige vrouw, nieuwsgierig naar alle dingen om haar heen. Ze gaat altijd heel netjes gekleed en heeft haar haar bruin geverfd. Op latere leeftijd wordt ze verliefd op Fred. Tijdens de reisjes die ze maakt, maakt ze gebruik van betaalde liefde. Anneke heeft kanker, maar weet dat zelf niet. Uit het verhaal blijkt, dat ze een oorlogstrauma uit de Tweede Wereldoorlog heeft en daarom is ze naar Split gegaan om daar een daad te stellen. Ze praatte er nooit over. Ze is de hoofdfiguur in het boek, een round character, omdat ze een ontwikkeling doormaakt, namelijk dat ze weer terug denkt aan de oorlog en naar een oorlogsgebied terug gaat om een daad te stellen. Fred Bachman: Fred is de vriend van Anneke. Ook hij is joods en nog zeer vitaal. Hij draagt spijkerbroeken en heeft een staartje. Hij heeft een flat character. 4. De situaties. Er verdwijnt een verhaalfiguur, namelijk Anneke. Ik vond dat het stuk dat Anneke weg is een spannend stuk, want je wist ook niet waar ze heen zou kunnen gaan. 5. De vertelwijze. Het boek is in de ik-vorm geschreven. De ik-figuur is Ben. Volgens mij heeft dit boek drie thema's, namelijk: 1. Oorlog ('de vijftigste mei'): Anneke heeft een oorlogstrauma uit de Tweede Wereldoorlog. In de periode dat het verhaal speelt, heerst er oorlog in het voormalige Joegoslavië. De onmacht daartegen valt Anneke zwaar. Toch vindt ze, dat je op z'n minst moet proberen iets te doen. Ben, lid van de nieuwe generatie, sluit zich juist af voor deze oorlog. 'De vijftigste mei' staat voor de viering van bevrijdingsdag, vijftig jaar na de Tweede Wereldoorlog. Het boek is namelijk in 1995 als boekenweekgeschenk uitgegeven. Het wordt duidelijk dat de vorige generatie en die van nu heel anders tegen het begrip 'oorlog' aankijken. 2. Ongeneeslijke ziekte: Help je mensen door niet te vertellen dat ze ongeneeslijk ziek zijn? En heb je het recht om zoiets belangrijks achter te houden?
3. Moeder-zoon-relatie: Ben denkt dat hij zijn moeder door en door kent. Hij ontdekt echter, dat zij enkele dingen voor hem verborgen heeft gehouden. Hij had er geen idee van, dat zij nog zoveel moeite had met haar oorlogsverleden. Het boek is in 1995 geschreven door Leon de Winter. De ziekte kanker is in heel veel werelddelen bekend. Het lijkt of deze ziekte steeds meer voor begint te komen. Ik denk dat dit alles te maken heeft met wanneer het boek geschreven heeft. Het is dus echt een boek van de jaren negentig. En ook de oorlog die in Joegoslavië in de jaren negentig is. Het kon dus nooit eerder geschreven zijn. Ik vond dit een heel ontroerend boek. Ik vond het zo ontroerend, omdat er drie personen in mijn familie (mijn opa, een tante en een oom) aan kanker zijn overleden. Met mijn oom gebeurde precies hetzelfde als wat er in het boek gebeurde. Bij alle momenten dacht ik terug aan mijn opa, tante en mijn oom. Ik denk dat het voor andere die nog niet iets hebben meegemaakt wat over kanker gaat het een heel goed informatief boek vinden. Ik zou het zeker aan iedereen aanraden, want dan weten ze ook eens met welke woorden ze lopen te schelden. De schrijver heeft dit boek geschreven ter nagedachtenis van  zijn moeder, er staat achter in het boek: "Ter nagedachtenis aan mijn moeder Annie de Winter-Zeldenrust 1910-1994."  Ik vond het echt een heel erg goed boek qua informatie over een ziekte. Http//www.schrijversnet.willemse.dewinter.nl, schrijver is Willemse Serenade, Leon de Winter, achterkant 1