Schuld door Simone van der Vlugt

Leesverslag

Algemene gegevens:
Titel: Schuld
Schrijver: Simone van der Vlugt
Uitgever: Lemniscaat
(Prijs: €14,95)

Titel en genre
Ik heb voor dit boek gekozen omdat de samenvatting in de ECI gids me erg aansprak en ik de kaft erg mooi vond. Ook had ik weer eens zin in een mooi boek. Simone van der Vlugt staat ook bekend als een goede schrijver dus je doet niet snel een miskoop. Dit boek behoort tot het genre jeugdroman. Het gaat over liefde, beslissingen maken, opgroeien, verlies en zo kan ik nog een paar regels doorgaan. Ik vind de titel heel erg goed gekozen, de hoofdpersoon in dit boek vindt dat ze schuldig is aan dingen die fout gaan en die zij voorspelt. Daar woord haar leven door geregeerd. Ik vind de omslagillustratie ook goed bij het verhaal passen. De hoofdpersoon staat op de voorkant afgebeeld met het kettinkje dat ze van haar vriendin gekregen had voordat haar vriendin dood ging. Het is simpel maar heel effectief.

Vorm
Het boek is geschreven vanuit het hij/zij perspectief omdat je de gevoelens en gedachten alleen van Zoë meemaakt en wat zij vindt van de gedachten en gevoelens van andere mensen. Het perspectief blijft het hele boek hetzelfde. Het perspectief wordt al duidelijk op de eerste pagina: p.1
“Deze keer zegt ze niets. Dat heeft ze zich vast voorgenomen.” Ik vind dat het een goede keuze van de schrijver was om het hij/zij perspectief te nemen omdat je wel meeleeft met de hoofdpersoon maar toch een beetje objectief kan blijven. Bij het ik-perspectief weet je namelijk alleen wat er in het hoofd van de hoofdpersoon omgaat en bij de alleswetende verteller weet je dat juist helemaal niet. De schrijver bouwt de spanning op verschillende manieren op. Heel vaak door gedachtes van Zoë te laten zien maar ook door de omgeving aan te passen. Zoals hier: p. 12 “Haar huid lijkt strakgetrokken te worden, haar armen en benen voelen slap aan en haar hart bonst als een vuist tegen haar ribbenkast.” Je vraagt je echt af wat hier zal gaan gebeuren. De tijd wordt in dit boek niet erg vaak versneld ik heb er natuurlijk wel een citaat van gevonden: p. 20 “Zoë en Tijmen zitten tot vijf uur tegenover elkaar huiswerk te maken, dan ruimen ze hun spullen op.” Hier wordt verteld wat er in drie uur gebeurd. Daarentegen wordt er wel heel veel vertraagd in dit verhaal, hier heb ik ook een voorbeeld van: p. 17 “Ze kijkt naar Patrick, die nonchalant onderuitgezakt zit, en terwijl ze naar hem kijkt voelt Zoë de druk die op zijn schouders ligt, omdat hij als de populairste jongen van de klas altijd aan zijn imago moet denken. Zo kijkt ze iedereen vijf seconden aan.” Ik doe er langer over dan vijf seconden om die zin te lezen. Ik denk niet dat het veel met spanningsopbouw te maken heeft. Het je leert hierdoor meer de andere personages in het verhaal kennen.

Personen
De hoofdpersoon is Zoë, het verhaal gaat over haar gave en haar schuldgevoel en hoe ze daarmee omgaat. Het probleem aan het begin van het verhaal is dan Zoë op een nieuwe school in Hoorn komt waar ze niemand kent en daar heeft ze moeite met vrienden maken omdat ze net haar beste vriendin heeft verloren. Je leert de hoofdpersoon vooral kennen door haar denkwijze en de beslissingen die ze moet nemen. Je weet gelijk wat ze voelt en je begrijpt wat ze denkt. Één van de problemen die Zoë moet overwinnen is haar schuldgevoel. Ze denkt dat ze schuldig is aan de dood van haar vriendin omdat ze het voorspeld had. Op het eind kan ze dit overwinnen door een gesprek met haar overleden vriendin die ze zag door haar paranormale gave. Ze moet ook wennen aan haar nieuwe school en vriendschappen sluiten. Dit vindt ze moeilijk omdat ze niet over haar paranormale gave wil praten en omdat ze haar vriendin Evi nog niet vergeten is. Ook krijgt ze beelden door van een meisje in haar klas dat ze erg ziek word, dit valt uiteindelijk mee, ze blijkt een blindedarm ontsteking te krijgen. Je komt redelijk veel over het uiterlijk van Zoë te weten, in het eerste hoofdstuk kun je je al een goed beeld vormen. Dit is de zin waarin het al heel snel duidelijk wordt: p. 8 “Smal gezicht, blauwe ogen, lang blond haar dat nu nat is en tot ver over haar schouders valt.” Over het innerlijk kom je eigenlijk nog meer te weten. P.11
“Zoë heeft er al drie lesuren op zitten en met niemand een woord gewisseld.” P. 15 “Als de leraar iets uitlegt, staart Zoë afwezig naar het schoolbord.”Uit deze twee citaten maak ik op dat Zoë geen sociaal type is en vaak afwezig is. Verder merk je in het boek ook dat ze gevoelens opkropt en heel erg onzeker is. Ook lees je dat ze paranormaal begaafd is. De hoofdpersoon is zeker een karakter omdat ze veel verschillende kanten heeft en je haar door en door leert kennen. Ik zou het liefst Zoë willen zijn omdat zij dierbaren na hun dood nog kan zien, zij hoeft nooit echt afscheid te nemen. Zelf vind ik afscheid nemen één van de ergste dingen dat er is. Ook kan zij met iedereen omgaan en weet ze wat iedereen denkt en hoe je daar het best op in kan spelen, dat is voor normale mensen erg moeilijk. Ik zou anders gereageerd hebben wanneer ik er achter kwam dan de nieuwe vrouw van mijn vader in verwachting was, ik zou boos zijn geweest en het gelijk gezegd hebben. De hoofdpersoon zegt het tegen niemand en kropt alles op. Ook zou ik nooit naast een gothic gaan zitten op mijn eerste schooldag wanneer ik de keuze had tussen hem en een aardig uitziend meisje, Zoë deed dat wel.

Plaats en tijd
Het verhaal speelt zich af in deze tijd. Hier heb ik twee citaten van gevonden. P. 18 “Sinds haar ouders uit elkaar zijn en haar moeder de kost verdient, zijn ze er financieel een stapje op achteruitgegaan.” P. 25 “Zoë kijkt om zich heen, steekt haar hand uit naar het tv-kastje en zet MTV aan.” Over het eerste citaat, tegenwoordig is scheiden echt een hype en steeds meer vrouwen werken tegenwoordig. Over het tweede citaat, elke tiener kijkt tegenwoordig MTV. Het verhaal speelt zich voornamelijk in Hoorn af. Op de school van Zoë maar ook thuis en gewoon in de stad. Je komt voor de rest niet veel over de plaats te weten. Het verhaal had zich niet in het verleden kunnen afspelen omdat de hoofdpersoon dan al vermoord was voor hekserij en ik denk dat in de toekomst paranormale gaven meer geaccepteerd worden dus dan zouden haar gevoelens niet kloppen. Ik denk daarom dat de schrijver de goede tijd heeft gekozen en het ook niet anders had gekund. De plaats die me het meest aanspreekt is het huis van Zoë, ik heb deze plaats gekozen omdat ik er het meest vanaf weet. Het is een twee onder één kap woning met boven drie slaapkamers en één badkamer. Beneden zijn de keuken en de kamer erg koeltjes ingericht. Het is gewoon een standaard Nederlands huis en het is dus voor de rest niet erg bijzonder. Het verhaal had zich net zo goed in elke andere stad af kunnen spelen omdat elke stad een school en een bibliotheek heeft. Het verhaal heeft ook niks met de plaats te maken.

Samenvatting
Zoë verhuist van Gouda naar Hoorn. Ze wil een nieuwe start maken. In het verleden is er iets heel erg gebeurd, haar beste vriendin is overleden. Zoë denkt dat het haar schuld is. Zoë is namelijk paranormaal begaafd. Ze zag van tevoren dat Evi een ongeluk zou krijgen, als ze met een paardrijd wedstrijd mee zou doen. Maar ze geloofde haar niet. Zoë’s voorspellingen klopten namelijk niet altijd. Soms zijn het alleen maar haar verbeeldingen of is het iets wat ze heel graag zou willen of waar ze bang voor is.

In Hoorn gaat ze naar een nieuwe middelbare school. Aan het begin is ze heel erg afstandelijk, maar na een paar dagen heeft ze toch vrienden gemaakt. Ze vertelt niemand over haar gave, want is bang dat ze net zoals in Gouda niet geloofd zal worden en later weer allemaal problemen zal krijgen. Ze raakt erg goed bevriend met Shanna, een populair meisje uit de klas. Maar ze komt erachter dat Shanna steelt. Aan het einde van het boek word Shanna opgepakt en beloofd ze nooit meer te stelen. Verder gaat ze ook om met Ivar, een gothic, die thuis problemen heeft. Zoë weet dat, omdat ze paranormaal begaafd is. Ook heeft ze een voorgevoel dat het slecht met Renske gaat. Ze piekert heel lang over Renske’s eczeem en vraagt haar dus ook vaak, hoe het met haar gaat. Renske vindt dit maar raar en stoot Zoë van zich af. Uiteindelijk blijkt dat er toch iets is, maar minder ernstig dan Zoë gedacht had. Ze voelt zich daarom erg opgelucht.
Gedurende het verhaal ziet ze Evi af en toe zomaar verschijnen. Zo maakt ze haar duidelijk dat het niet haar schuld is dat ze dood is.

Mening
Ik vond het boek erg goed, het is vlot geschreven en heeft toch diepgang. Er zat namelijk een boodschap in verborgen, niet iedereen is was hij of zij lijkt. Je moet het boek goed lezen om erdoorheen te prikken, maar als je dat doet is het een mooi verhaal. Ook kun je je goed identificeren met de hoofdpersoon omdat ze de zelfde leeftijd heeft en op sommige punten dezelfde problemen. Niet iedereen vindt het makkelijk om nieuwe vrienden te maken. P. 34 “Ze voelt er helemaal niets voor om lid te worden van een club waar ze niemand kent. Ik voelde echt mee met de hoofdpersoon. P. 29 “Ze waren even stil, tot Evi over haar vakantie begon te vertellen. Zoë herinnert zich haar verhalen alsof z ze vanochtend nog heeft aangehoord; verhalen over afdalingen door de hoog opstuivende sneeuw, witte bergtoppen onder een stralend blauwe hemel, de warmte van de zon…” Aan de andere kant vond ik het verhaal soms een beetje ongeloofwaardig wanneer het over haar paranormale gave ging. Maar dat komt waarschijnlijk meer omdat ik daar heel sceptisch tegenover sta. Maar al met al vond ik het een goed boek wat ik zeker aanraad aan meisjes tussen die veertien en zestien jaar die van lezen houden.

Punten: *****