Schijndood door Simone van der Vlugt

Samenvatting
Het boek gaat over Kris Blanken, een doodgewone jongen uit Amsterdam. Hij woont daar in een soort studentenhuis samen met Dominique. Kris heeft echter een probleem, hij heeft heel vaak dezelfde nachtmerrie. In die droom zit hij in een donkere kamer, waar hij wel uit kan maar om de een of andere reden niet uit wil. De sfeer is erg beklemmend en als hij weer eens wakker schrikt dan blijft dat gevoel hem soms wel de hele dag bij. Op aanraden van Dominique gaat Kris naar een reïncarnatie therapeut. Die brengt hem in een trans en dan, opeens, is hij in de gedachte van iemand anders, Olivier Moeriaans, uit Alkmaar, in het jaar 1655. Het lijkt allemaal heel echt.

Hij, Olivier, is in de Sint-Jacobskapel in de leprozerie in Haarlem. Dat is waar mensen geschouwd worden als ze ervan verdacht worden een besmettelijke ziekte te hebben. Hij is daar vanwege een rare plek op zijn huid waarvan niemand in Alkmaar wist wat het was. Olivier wordt onderzocht door een Chirurgijn (een geneesheer die niet gestudeerd heeft), een dominee en een arts kijken toe. Vervolgens word Olivier naar de regentenkamer gebracht, daar zitten de artsen die hem onderzocht hebben en leproosmeesters (artsen gespecialiseerd in melaatsheid). Ze hebben de uitslag voor hem, hij blijkt besmet te zijn bevonden met melaatsheid. Hij mag een heleboel dingen niet als hij op straat is en moet speciale kleding dragen enz. en hij mag niet in steden komen. Hij mag zich wel op laten nemen in de leprozerie (het huis voor melaatsen) van Alkmaar. Hij krijgt een vuilbrief mee, die hij moet laten zien bij zijn terugkeer in Alkmaar en dan zal hij worden verbannen. Hij wordt in de grote kerk verbannen en gaat naar het Klaphuis, zo wordt de leprozerie van Alkmaar ook wel genoemd.

In de leprozerie verveelt hij zich stierlijk en op een dag besluit hij om tijdens de jaarmarkt, wanneer het druk is in de stad, stiekem de stad in te glippen, daar zoekt hij even zij vader op en ziet hij een rondreizende apotheker waarvan door mensen gezegd wordt dat ze door de man genezen zijn. Buiten de stad komt hij hem weer tegen en hij besluit hem te vragen om de plekken te onderzoeken. Deze komt tot iets onschuldigs. Olivier gaat met de man en zijn vriendin met haar kinderen meereizen, als tegenprestatie schildert hij zijn wagen.

Olivier gaat steeds meer vertrouwen in het kunnen van de man, en vindt het ook steeds gezelliger worden bij het gezin. Op een dag bereikt hun het bericht dat de pest ergens is uitgebroken. Niet veel later blijkt dat de pest ook in Alkmaar is aangekomen, waar Oliviers familie woont. Als Olivier een rare bult in zijn nek aantreft begrijpt hij dat de artsen zich niet vergist hebben. Hij besluit terug te keren naar Alkmaar. Dat lukt, want nu de pest er is wordt er minder goed gecontroleerd bij de poorten. In Alkmaar hoopt hij zijn familie te treffen. Tot zijn schrik is alleen zijn vader nog in leven en die is ook besmet, Olivier verzorgt hem op zijn sterfbed en als zijn vader dood is leeft hij verder in zijn ouderlijk huis.

De sessie is ten einde en Kris zou moeten terugkomen voor het slot van het verhaal, maar hij gaat naar Alkmaar, (waar hij tussen de twee eerdere sessies in al eens was geweest, en Oliviers naam had zien staan in het geboorte register) en droomt daar, lopend door de stad het verhaal uit: ‘Hij, Olivier, krijgt de pest en wordt opgenomen in het pesthuis, daar sterft hij.’ Kris is door deze onthulling vermoedelijk van zijn nachtmerries verlost. Hij besluit schilder te worden en leeft nog lang en gelukkig.

Eigen mening
Ik vind dit echt een heel goed boek, vooral omdat ik totaal niet in reïncarnatie geloof en het boek mij toch erg aansprak door de manier van schrijven. Ook vind ik het heel interessant om een boek te lezen waar echte historische feiten in verwerkt zijn, zoals de uitbraak van de pest in Alkmaar.
Ook vind ik het erg mooi dat je de personages uit het boek leert kennen door wat ze doen, zeggen, voelen en denken, dat en gaat dieper dan alleen het uiterlijk.

Van Kris wordt heel vaak uitgelegd hoe hij zich voelt en hoe hij er mee omgaat dat hij het leven van iemand die ooit geleefd heeft met zich meedraagt. Dat vind ik een hele duidelijk omschrijving van hoe iemand diep van binnen is en daarom vind ik dit het best omschreven personage uit het boek.

Van Olivier wordt precies verteld wat hij doet en hoe hij over bepaalde dingen denkt. Dat is in dit verhaal wel heel handig, maar je komt er wat minder gemakkelijk achter hoe hij zich voelt, daarvoor moet je wel zelf nadenken over wat hij doet en hoe hij denkt. Daarom zal het voor jonge kinderen lastig zijn om de gevoelens van Olivier te begrijpen en dat maakt het boek wel een stuk minder aantrekkelijk voor hun.

Informatie over de auteur
Simone van der Vlugt (haar eigen naam is Simone Watertor) is geboren op 15 december 1966 in Hoorn. Ze wilde al op jonge leeftijd schrijfster worden. Op haar dertiende stuurde Simone voor het eerst manuscripten voor historische verhalen naar een uitgever. Die wees haar werk af, maar raadde haar aan om wel door te gaan met schrijven.

Ze studeerde in Amsterdam en na haar studie ging ze aan het werk als secretaresse en in de avonduren schreef ze over heksenvervolging. Dit werd haar eerst boek: “De Amulet,” het boek kwam uit in 1995. Sindsdien schrijft Simone boeken over allerlei periodes uit de geschiedenis, voor jongeren en boeken voor jonge kinderen, die zich in hun eigen belevingswereld afspelen.

In het najaar van 2004 debuteerde ze met literatuur voor volwassenen. Tegenwoordig schrijft ze ook voor kinderen van de basisschool, en boeken voor volwassenen die niet tot de literatuur behoren.