Schijndood door Simone van der Vlugt

Titel: Schijndood. Schrijver: Simone van der Vlugt. Kris is een student die angstdromen heeft. In die dromen, zit hij in een kamer, waar hij zich erg alleen voelt, hij kan eruit, maar wordt tegengehouden door het gevoel dat achter de deur verschrikkingen bevinden. Als hij in de spiegel kijkt, ziet hij zichzelf als een mismaakt iemand. Als kind, en nu nog, tekent hij als hij niks te doen heeft een huis uit de zeventiende eeuw. Kris denkt dat dat iets met zijn dromen te maken heeft. Zijn ouders hebben er alles aan gedaan om zijn dromen te laten verdwijnen. Dat lukte niet, dus moet Kris er maar mee leren leven. Hij woont bij Dominique in het studentenhuis, zij verteld hem dat haar tante een reïncarnatietherapeute is, en dat hij daar maar naartoe moest gaan. Hij is eerst nog sceptisch, maar na nog een paar nachtmerries gaat hij toch maar. Eenmaal onder hypnose heet hij Olivier Moeriaans, een schilder in de leer van 18 jaar uit 1655. Als hij ontdekt dat hij allemaal schilfers op zijn armen heeft, gaat hij naar de dokter. Hij vertelt hem dat Olivier melaats is, en dat hij nooit meer in Alkmaar mag terugkomen. Hij moet naar de leprozerie toe, maar vind het daar verschrikkelijk en mist zijn familie. Een half jaar later is hij het daar zat. Hij pakt zijn schildersspullen en gaat naar een weiland om Alkmaar te schilderen. Even later hoort hij een koets aankomen. Het is een kwakzalver, genaamd Jeroom. Hij vraagt hem of hij Olivier’s schilderij mag zien. Hij vindt het mooi en vraagt of Olivier zijn koets wil schilderen. Olivier gaat met hem mee naar de steden om levenselixers te verkopen. Hij verzwijgt dat hij melaats is. Als ze in Haarlem aankomen, wordt er verteld dat de pest is uitgebroken in Leiden. Olivier wordt bang dat het ook in Alkmaar zal gebeuren, en als ze na een paar dagen langs een uitgestorven dorp in de buurt van Alkmaar rijden, en er ontdekken dat iedereen is gestorven, gaat Olivier terug naar Alkmaar. Hij komt makkelijk door de stadspoort heen, omdat de pest er is uitgebroken en het zinloos is om mensen tegen te houden. Hij ziet karren met lijken langsrijden, en raakt in paniek. Hij rent naar zijn oude huis toe. Er hangen planken voor de ramen en deuren. Hij loopt naar binnen en ruikt de geur van verrotting en zweet. Opeens hoort hij gebonk op de deur van de bedstee. Hij doet de deuren open en ziet zijn vader liggen, verschrompeld en zijn haar is uitgevallen. Hij vraagt aan hem wat er is gebeurd met de rest. Het antwoord weet hij eigenlijk al. De laatste paar dagen verzorgt hij zijn vader en als hij dood is, gaat hij naar de kerk om de graven op te zoeken van zijn overleden familieleden. Hij voelt onder zijn oksel en merkt dat er een buil zit. De ziekentrooster vraagt hem of hij zich wel goed voelt, Olivier zegt dat hij de pest heeft. Hij wordt naar het pesthuis gedragen waar hij sterft. Op dat moment wordt hij wakker in de kamer van de therapeute. Hij wil naar Alkmaar toe om te kijken of hij echt heeft geleefd. Hij gaat met Dominique naar het stedelijk museum om dingen uit die tijd te bekijken. Hij ziet een schilderij hangen en raakt in shock. Dat schilderij is van hem! Of eigenlijk van Olivier. Het is de Waag. Hij had het geschilderd toen hij in de leprozerie zat. Van nieuwsgierigheid gaat hij naar het gemeentehuis om te kijken of Olivier echt heeft geleefd. Hij ziet zijn families’ naam in een boek staan. Daaronder ook zijn eigen naam. Als Kris nu droomt, droomt hij niet meer over angst, maar over de tijd voordat Olivier ziek werd.