Schrijfster: Simone van der Vlugt.
Jaar van uitgave: 2005
Druk: 12de druk
Ik heb dit boek gekozen, omdat ik me verveelde. Ik had daarom een boek van mijn moeder gepakt. Ik had niet verwacht dat ik het een leuk boek zou vinden en hij was erg spannend. Het boek is niet verfilmd.
Het boek lees je het ene hoofdstuk in de ogen van Marjolijn en het andere hoofdstuk in de ogen van Marlieke. Ze zijn een eeneiige tweeling. Marjolijn werkt op een school en wordt bedreigd door een leerling met een mes. Sindsdien is ze erg bang en ze ontvangt een dreigbrief. Ze doet geen aangifte, want dat zou de naam van de school verpesten. Op een dag wordt ze vermoord. Iedereen zegt van Bilal (de leerling die haar bedreigde) de moordenaar is. Omdat de politie niet zoveel doet gaat Marlieke zelf op onderzoek. Bilal blijkt niet de moordenaar te zijn maar haar beste vriend Thomas. Als ze het ontdekt doet Thomas XTC in het koffie. Ze wordt wakker in het ziekenhuis. De verpleegsters vertellen dat Thomas dood is gegaan door de XTC. Hij heeft zelfmoord gepleegd, maar heeft de ambulance nog gebeld zodat ze Marieke nog konden redden. De gebeurtenissen waren erg boeiend en aangrijpend. Niet veel boeken gaan over dit onderwerp. Het heeft veel indruk op me gemaakt, omdat het een zielig en spannend verhaal is. De gebeurtenissen zijn totaal niet voorspelbaar. Vanaf het begin dacht ik dat Bilal of een van zijn vrienden Marjolijn had vermoord. Dat Thomas het heeft gedaan had ik nooit verwacht, omdat hij een hele goede vriend van Marlieke is. Ik heb zelf nog nooit zoiets meegemaakt. Niemand die ik ken is vermoord en ik heb geen tweelingzus. Een gebeurtenis waarop ik anders zou reageren is dat Marjolijn pas heel laat aangifte deed. Ik had het dezelfde dag nog gedaan. Dan gaat het maar minder goed met de school, maar zo’n jongen moet straf krijgen.
De hoofdpersonen in het verhaal zijn Marjolijn en Marieke. Marjolijn en Marieke zijn een eeneiige tweeling. Qua kledingstijl zijn ze heel anders. Marjolijn loopt altijd met de laatste mode en houd van vrolijke en vrouwelijke kleding. Marieke heeft een sportieve stijl. Een rok of jurk zal ze nooit dragen. Ze draagt altijd een spijkerbroek.
Ik verschil het meest met Marjolijn. Ze is heel druk en houd van rokjes enzovoort. Ik zou nooit een rok of jurk dragen.
De persoon die het meest indruk op me heeft gemaakt is Marlieke. Ze heeft erg veel verdriet. Ze zorgt voor Valerie, het kleine dochtertje van Marjolijn. Ook omdat ze in haar eentje naar Bilal gaat die erg agressief en onvoorspelbaar is. Dat vind ik erg dapper van haar.
Ik vind dat het onderwerp goed is uitgewerkt. Je kon goed lezen hoe de persoon zich voelde en het was erg spannend, omdat je steeds iets meer te weten kwam. Ik ben dankzij dit boek niet echt anders gaan denken over moord. Het blijft dom en dat zal niet veranderen door een boek. Heel veel boeken gaan over moord, maar niet een van de tweeling.
Het boek was wel spannender geweest als de moord op Marjolijn iets uitgebreider werd beschreven. Het werd heel snel verteld. Wat wel minder uitgebreid mocht beschreven worden zijn de tussensituaties, zoals de barbecue met de ouders van Marjolijn en Marlieke en het winkelen in de stad. Soms waren de stukjes daarom best saai. Het boek heeft me niet aan het denken gezet. Het was een heel spannend en aangrijpend boek, maar niet echt een boek waarover je gaat nadenken. Dat komt omdat ik alles in het boek nog nooit heb meegemaakt. Het heeft ook een gesloten einde, dus je hoeft ook niet meer te denken over het einde en hoe het verder zal gaan.
Simone van der Vlugt werd op 15 december 1966 in Hoorn als Simone Watertor geboren. Al op jonge leeftijd wist ze dat ze schrijfster wilde worden en op haar dertiende stuurde ze voor het eerst een manuscript op naar een uitgever. Ze bleef proberen een uitgever voor haar werk te interesseren, tot ze Nederlands en Frans ging studeren aan de lerarenopleiding in Amsterdam. Simone van der Vlugt is getrouwd, heeft twee kinderen en woont in Alkmaar. In het begin schreef ze vooral jeugdboeken. Nu schrijft ze vooral thrillers voor volwassenen. Schaduw zuster gaat niet over haarzelf. Ze heeft geen tweeling zus. De schrijfstijl van Simone van der Vlugt is fijn. Ze bouwt de spanning langzaam op en gebruikt niet al te moeilijke woorden. Ook schrijft ze erg duidelijk, waardoor je goed weet waar het over gaat en waar ze zijn.
Ze heeft veel jeugdboeken geschreven zoals de Amulet, Bloedgeld en Schijndood. Ook heeft ze veel volwassenen boeken geschreven zoals het laatste Offer en Blauw Water.
Ik vond het boek heel erg spannend, omdat er veel dingen gebeurde die eng zijn. Bijvoorbeeld er wordt iemand vermoord. Het boek was totaal niet voorspellend. Vanaf het begin af aan liet Simone je denken dat Bilal de moordenaar was. Daarna dat Silvie het was. Pas op de laatste paar bladzijden weet je dat Thomas de dader was. Het is een erg ontroerend verhaal. Marlieke had een sterke band met Marjolijn en heeft daarom veel verdriet. Ook is het zielig dat het dochtertje van Marjolijn nu geen moeder meer heeft. Het is voor mij geen herkenbaar verhaal, omdat ik geen vermoorde tweelingzus heb. Niemand die ik ken is vermoord of bedreigd. Het boek laat me erg meeleven met de familie van Marjolijn en vooral met Marlieke. Het was een interessant boek. Marjolijn kreeg dreigbrieven. Ik vind dat soort boeken altijd erg interessant.
Voor leerlingen die van spannende thrillers houden is dit zeker een aanrader. Het is niet echt een boek waar je bang van word, maar het is wel erg spannend. Je leest goed de gevoelens van de persoon waardoor je erg meeleeft met de hoofdpersonen. Het is een boek voor volwassenen, maar tieners kunnen het ook zeker lezen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden