Gebruikte editie In de eerste week van oktober 2005 verscheen de tweede literaire thriller van Simone van der Vlugt bij de uitgeverij Anthos te Amsterdam. De roman telt 339 bladzijden. De voorkant van de uitgave is overwegend blauw waarop een afbeelding van een sleutelhanger in de vorm van een hartje te zien is. De flaptekst Marjolein is een betrokken, bevlogen docente op een zwarte middelbare school in Rotterdam. Ondanks het begrip en inlevingsvermogen dat ze altijd toont voor haar leerlingen, maakt ze op een dag ook de andere kant van het onderwijs mee; ze wordt tijdens de les bedreigd door één van haar leerlingen. Vanaf dat moment verandert haar leven totaal. Ze komt tussen twee vuren te staan, met aan de ene kant de loyaliteit die ze voelt naar de school toe, en aan de andere kant haar angst voor de bedreigingen die door blijven gaan. Maar wie heeft het nu precies op haar gemunt, en tot hoever wil diegene gaan? Aanbeveling Een lekker boek om te lezen als je van spannende verhalen houdt en niet al te veel wil nadenken over literaire achtergronden (symboliek e.d.) want die zitten er gewoon niet in. Het is een vlot lopend verhaal met vaart geschreven dat over twee verhaallijnen wordt uitgesmeerd (voor en na de moord). Er zijn twee vertellers (zie hieronder) maar die worden duidelijk aangegeven, zodat je die ook gemakkelijk kunt herkennen. Aangezien de roman ook nog eens over school en geweld op school gaat (een actueel thema) is de roman voor leerlingen aantrekkelijk om te lezen ondanks de 339 bladzijden. Je ziet een heleboel herkenning in de vertelling. Leerlingen die bovendien in de omgeving van Rotterdam wonen, zullen ook in het decor veel herkenbaars tegenkomen. Dat maakt een boek eveneens aantrekkelijk. "Schaduwzuster" is dus een roman die je heel goed kunt lezen en op je literatuurlijst van school kunt zetten, wanneer je docent het tenminste goed vindt. Het is een boek in het genre van Saskia Noort (De eetclub en Terug naar de kust) Maarten ’t Hart (Lotte Weeda, De Zonnewijzer) en Nicci French. De roman lijkt me geschikt voor een gretige lezer van vmbo-TL, de havo en misschien ook wel het vwo.
Genre Net als de eerste roman van Simone van der Vlugt , "De reünie", is "Schaduwzuster" een literaire of psychologische thriller. In een literaire thriller is de vraag niet alleen "whodunit", maar vooral ook "waarom" iemand tot een moord komt. Motto en opdracht Het boek is opgedragen aan "Ivo, mijn broer en maatje". Er is geen motto. Structuur en verhaalopbouw De roman is opgebouwd in 63 genummerde, maar ongetitelde hoofdstukken. Er zijn twee vertellers: de vermoorde Marjolein en haar tweelingzuster Marlieke. Ze nemen elk om beurten een aantal hoofdstukken voor hun rekening. De schrijfster geeft dit aan door de naam van de verteller boven dat deel te plaatsen. Marjolein begint en vertelt de volgende hoofdstukken: 1-5; 8-12; 16-21; 26-29; 36-39; 48-52; 58-61. Marlieke eindigt de roman als verteller: zij onthult wie Marjolein heeft vermoord. Haar hoofdstukken zijn: 6-7; 13-15; 22-25;30-35;40-47;53-57;62-63. Marjolein is dus in 33 hoofdstukken aan het woord; Marlieke in 30 hoofdstukken. Ook wat dit aspect betreft blijft ze in de schaduw van haar zuster. Door de afwisseling in vertellerfiguur blijft de spanning in de roman volop aanwezig, hoewel je in hoofdstuk 6 als lezer al weet dat Marjolein vermoord is. Perspectief Beide vertellers (Marjolein en Marlieke) vertellen in de ik-vorm. Zo leer je de gedachten en gevoelens van beide zussen goed kennen. Omdat ze tweelingzussen zijn, zijn ze even oud. Marjolein is een dertigjarige docente Nederlands op een zwarte school in Rotterdam. Marlieke is een even oude beroepsfotografe, die op zoek gaat naar de moordenaar van haar zus. Titelverklaring Er is een letterlijke verklaring voor de titel in de roman te vinden. Op blz. 131 van de roman vertelt Marlieke het volgende: "Ik voel haar steeds achter me, als een schaduw en als ik omkijk is ze weer weg"... Ze geeft met die mededeling aan dat ze haar zus Marjolein ook na haar dood steeds in haar nabijheid voelt. Maar er is ook een wat meer symbolische verklaring mogelijk. Marlieke voelt zich in haar leven toch steeds een beetje de mindere van haar zus: Marjolein is erg succesvol geweest : met studie, baan en relaties en Marlieke heeft zich toch altijd de mindere gevoeld. In dat opzicht leeft ze in de schaduw van haar zus.
Tijd en decor De plaats waar de gebeurtenissen zich afspelen is heel herkenbaar gemaakt. Marjolein is docente Nederlands aan een middelbare school, het Rotterdams Lyceum. Dat bepaalt meteen de plaats van de handelingen. Ook andere heel herkenbare Rotterdamse elementen worden in de roman genoemd: de Bijenkorf, de Lijnbaan, Blijdorp Zoo, de Euromast, diverse straatnamen en discotheken (Nighttown). De tijd waarin de gebeurtenissen zich afspelen, is goed af te leiden uit de verhaalgegevens. Eind april wordt Marjolein door een leerling bedreigd, begin mei wordt ze al begraven. Aangezien Marjolein in haar klas met de multiculturele leerlingen de dood van Theo van Gogh heeft besproken (2 november 2004) moet het verhaal dus in het voorjaar van 2005 afspelen. Er wordt ook gesproken over de zomervakantie (eerste week juli 2005 ) en het zomercarnaval in Rotterdam (31 juli 2005). De ontknoping is enkele weken later (augustus of begin september 2005) Daarmee heeft de schrijfster een poging gedaan om de roman zo actueel mogelijk te maken. De roman verscheen immers op 1 oktober 2005. De vertelde tijd is daarom 4 tot 5 maanden. De verteltijd 339 bladzijden. Door de eenvoudige vertelstijl en de vaart waarmee de roman geschreven is, leest de roman snel weg. Samenvatting van de inhoud Er zijn twee verhaallijnen en vertellers (zie hierboven) in de roman. Dat maakt een aantal keuzes voor de samenstelling van het boekverslag mogelijk. In dit boekverslag is gekozen voor de opzet zoals de schrijfster die heeft gemaakt. Marjolein (ho 1-5) In een les Nederlands trekt de Marokkaanse scholier Bilal ineens een mes als hij zich door de docente Marjolein geschoffeerd voelt. Als hij een opmerking over haar uiterlijk maakt, (ze loopt er sexy, maar volgens hem nogal hoerig bij) kijkt ze opzichtig naar zijn kruis. Dan trekt hij zijn mes. Ze loopt de les uit naar de conrector van het Rotterdams College, die aangeeft dat hij de jongen zal schorsen en zal overplaatsen naar de dependance, zodat ze hem niet meer hoeft te zien. Hij raadt haar af aangifte te doen bij de politie: de school zal daardoor in de reputatie beschadigd worden en dat zal leerlingen kosten. Het aantal loopt toch al terug. Ze wordt opgevangen door collega’s, o.a. door haar sectiegenoot en vriendin Jasmijn. Ze neemt de rest van de dag vrij af en rijdt toch langs het politiebureau, maar besluit nog geen aangifte te doen. Daarna rijdt ze naar haar tweelingzus Marlieke: zij is fotografe en heeft een studio in de Karel Doormanstraat. Ze denkt na over haar huwelijk met Raoul met wie ze een dochtertje van 6 heeft, Valerie. Marlieke en Raoul kunnen heel goed opschieten met elkaar (!) Marlieke ziet aan haar zus d’r gezicht onmiddellijk dat er iets gebeurd is die middag. Marlieke (ho 6-7) Het is al na de begrafenis van Marjolein (die is dus vermoord). Marlieke vertelt in een flashback over de trouwerij die ze met haar collega-fotograaf Thomas heeft gedaan. Ze was al wat eerder naar huis gegaan. Dan komt Marjolein binnen die vertelt dat er op school iets gebeurd is. Marjolein (ho 8-12) Marjolein vertelt aan haar zus Marlieke wat er is gebeurd op school. Tijdens haar verhaal komt een vriendin van Marlieke binnen. Deze Sylvie is voor Marjolein niet zo sympathiek. Ze gaat dan ook vrij snel weg. Thuis moet ze het verhaal opbiechten aan haar man Raoul, die een eigen computerbedrijf met geld van Marjoleins ouders heeft opgezet. Raoul ziet hier meteen aanleiding in om haar te bewegen van school weg te gaan. Ze kan zo bij hem in de zaak komen werken, maar Marjolein is heel bevlogen voor haar leerlingen. Daarom gaat ze de volgende dag gewoon naar haar werk. Ze vertelt in een flashback hoe ze Raoul heeft leren kennen. In een vechtpartij in de trein was hij tussenbeide gekomen en hij was een heel aantrekkelijke man. Na een korte periode van samenwonen, waren ze getrouwd en hadden ze Valerie gekregen. Als ze op school komt, ondervindt Marjolein de sympathie van diverse collega’s: de conciërge, de homofiele collega Luuk. De vraag is of ze aangifte gaat doen bij de politie. Marlieke (ho 13-15) Marlieke gaat uit eten met Thomas: het is na de dood van Marjolein. Ze vertelt dat ze haar dode zus nog steeds om haar heen voelt. Thomas vindt dat flauwe kul. Daarna gaat ze met Raoul uit. Ze verhaalt van haar eerste ontmoeting met haar zwager: eigenlijk is ze vanaf het begin een beetje verliefd op hem geweest. Er is in dat opzicht altijd een strijd tussen de zussen geweest. Marlieke heeft zich steeds de mindere gevoeld van Marjolein. Ze stond altijd een beetje in de schaduw van haar tweelingzus.
Marjolein (ho 16-21) In de lessen ondervindt Marjolein steun van de leerlingen die het gedrag van Bilal veroordelen. In de pauze loopt ze naar buiten en ziet Bilal met een aantal Marokkaanse vrienden aan de overkant van de school wachten. Ze ervaart dat als dreiging. Ineens staat haar collega Luuk achter haar die haar weer meeneemt naar binnen. Het is de "talk of the school" die dag. Marjolein denkt na over haar loopbaan: eerst kon ze geen orde houden en had ze het heel zwaar. Toen bracht haar vader haar op het idee om weer strafregels in te voeren (dat gaat ten koste van de vrije tijd van de leerlingen). Dat werkte heel goed en sindsdien voelde ze zich als een vis in het water op de school die veel multiculturele leerlingen telt. Het is een zgn. "zwarte school". Na afloop van de lesdag loopt Marjolein over het schoolplein. De Turkse leerling Tarik waarschuwt haar voor Bilal. Bij haar auto gekomen ziet ze dat die zwaar beschadigd is. Ook staat er "hoer" op de motorkap gekrast. Raoul is boos als ze het vertelt. Ze merkt die avond een Swarovski-armband in zijn zak op, maar hij geeft aan dat het voor hun trouwdag van over twee maanden is. Toch wordt enige verdenking op Raoul gelegd, omdat ze vertelt dat hun seksuele relatie sinds de komst van Valerie heel wat minder goed geworden is. Raoul is bovendien een echte "womanizer". Marlieke (ho 22-25) Marlieke voelt de aanwezigheid van Marjolein als een schaduw om haar heen. Zo kan ze 's nachts niet slapen en hoort een deur opengaan. Ze ziet afbeeldingen van Marjolein om haar heen. Haar vriendin Sylvie kan dat allemaal nog wel begrijpen, maar Thomas kan het niet geloven. Hij vertelt haar dat "dood nu eenmaal dood is". Marjolein (ho 26-29) Marlieke belt Marjolein en vraagt of ze op zaterdag mee wil gaan shoppen: ze doet dit om haar bedreigde zus wat te laten ontspannen. Maar Raoul zegt dat hij niet op Valerie kan passen en dat hij een klant moet ontvangen. Maar hij gaat weg in een spijkerbroek, wat hij anders nooit zou doen. Dat klinkt een beetje verdacht. Wanneer Marlieke en Marjolein op een terrasje uitblazen, ziet ze aan de overkant van de straat ineens Bilal met zijn vrienden staan. Ze voelt zich opnieuw bedreigd. Marlieke (ho 30-35) Marlieke is met Valerie die heel goed met haar kan opschieten bij haar ouders. Rechercheur Noorda komt weer eens binnenvallen en vraagt of ze ene Huibert IJlkema kennen. Diens dienstpistool is jaren geleden gestolen en nu is gebleken dat met kogels uit dat dienspistool Marjolein neergeschoten is. Maar de naam zegt verder niemand iets. Marlieke gaat later met Raoul en Valerie naar Blijdorp. Raoul vertelt haar dat hij een tijdje tijdens zijn huwelijk verliefd geweest is op een andere vrouw. Het is wel een schok voor Marlieke. Die hoort later bovendien dat vriendin Sylvie een date heeft met Thomas met wie ze zelf zo’n goede vriendschappelijke relatie onderhoudt. Het zijn allemaal klappen voor Marlieke. Bovendien wil ze wel eens een gesprek met Bilal tegen wie onvoldoende bewijs kan worden verzameld om hem langer vast te houden. Ze zoekt zijn woonstraat op, maar uit alles blijkt dat ze daar niet welkom is. Daarna gaat ze naar de discotheek Nighttown en stelt daar ook al vragen over Bilal, maar iedereen is nogal bang om antwoord te geven. Marjolein (ho 36-39) Het verhaal gaat verder met Marjolein die zich tijdens het shoppen bedreigd voelt door Bilal. Valerie wordt meegenomen door Marlieke en zij weet op een slimme manier aan de jongens te ontkomen door op het laatste moment een bus in te springen. Als ze thuiskomt, ligt er een dreigbrief in de gang. Ze belt Marlieke en Raoul. De laatste is niet bereikbaar. Veel later komt hij thuis met een doorzichtige smoes en gaat ze met hem naar de politie om melding te maken van de dreigbrief. Maar tot een aanklacht komt het weer niet. De volgende dag zal ze met Marlieke bij haar ouders gaan barbecuen.
Marlieke (ho 40-47) Marlieke neemt uit de discotheek een taxi, maar de chauffeur neemt een heel andere route. Het blijkt Bilal te zijn die het op haar gemunt heeft. Ze wordt meegnomen naar het Kralingse Bos. Na een felle woordenwisseling dumpt hij haar met de dreiging dat ze niet langer achter hem aan moet komen. Hij heeft verder niets gedaan en is inmiddels gezakt voor het eindexamen vwo (juni 2005). Raoul vraagt haar of ze wil inspringen als oppas voor Valerie en als ze bij hem komt, is er ook Jasmijn (de collega-vriendin van Marjolein) die hem blijkbaar regelmatig eten brengt. Opnieuw is ze jaloers. Is Jasmijn de vrouw met wie hij een relatie heeft gehad? Maar deze Jasmijn vertelt juist dat ze Raoul een tijdje geleden met een andere vrouw op de Euromast heeft gezien. (Dat was tijdens het middagje shoppen.) Na een foto-opdracht komt Marlieke in aanraking met Linda, de moeder van Sylvie. De laatste heeft echter met haar moeder gebroken. Sinds haar moeder een nieuwe relatie had, met ene IJlkema, was het slecht gegaan tussen Sylvie en haar moeder. Het meisje had haar stiefvader van seksueel misbruik beschuldigd en dat was absoluut niet waar, zegt Linda. De fantasie van Sylvie is altijd heel groot geweest. Marlieke krijgt nu een verdenking tegen haar vriendin en doorzoekt haar huis. Ze vindt van foto’s van Raoul en Sylvie en liefdesbrieven. Plotseling komt Sylvie thuis en Marlieke confronteert haar vriendin met de foto’s. Sylvie geeft aan dat ze relatie heeft met Raoul. Marlieke vraagt op de "man" af of Sylvie Marjolein vermoord heeft. Marjolein (ho 48-52) Tijdens de zondagse barbecue vertelt Marjolein het gebeurde aan haar ouders. Die steunen haar. Op maandagmorgen wacht de pers haar op bij school. Door de media-aandacht is er veel onrust op school: dat gaat leerlingen kosten. Na de lessen gaat Marjolein bij haar zus eten. Valerie brengt ze naar Jasmijn, die haar vertelt dat ze Raoul met een andere vrouw heeft gezien. Marlieke (ho 53-57) Sylvie geeft de verhouding met Raoul toe. Ze praten erover aan de keukentafel.. In de keukentafella ligt een pistool. Marjolein grijpt het en vlucht weg. Ze komt Thomas tegen en samen gaan ze naar het politiebureau. Marlieke gaat daarna naar Raoul en vraagt opheldering over zijn relatie met Sylvie. Die geeft toe, maar zegt ook dat de relatie allang voorbij is, omdat Sylvie altijd zo raar deed. Raoul belt Marlieke later op dat Valerie verdwenen is uit het dagverblijf. Sylvie is de verdachte. Ze gaan samen zoeken in Blijdorp en dan wordt Marlieke gebeld door Sylvie en verneemt ze dat ze met Valerie op de Euromast is. Ze snellen er naar toe, treffen alleen Valerie aan. Sylvie is gevlogen. Marjolein (ho 58-61) Marjolein gaat uit eten met Marlieke, Thomas, Sylvie en Luuk. Later komt ook Raoul erbij. Sylvie is Luuk aan het versieren, maar die is immers homofiel. Marjolein besluit het te vertellen. Luuk is heel boos en Sylvie voelt zich heel beschaamd. Het zijn beide potentiële kandidaten voor de moord die deze avond zal volgen. Raoul en Marjolein blijven achter en praten over hun relatie en vreemdgaan. Er komt nog een spannende episode in een parkeergarage, omdat Marjolein denkt dat ze achtervolgd wordt. Als ze later die avond nog even langs Jasmijn loopt, merkt ze opnieuw dat ze achtervolgd wordt. Iemand richt een pistool op haar. Het fatale schot volgt. Marlieke (ho 62-63) Marlieke trekt voorlopig in bij Raoul. Thomas helpt haar verhuizen. Dan vertelt hij plotseling na wat vragen van haar kant dat hij Marjolein vermoord heeft. Hij was van mening dat ze altijd een te groot stempel op het leven van Marlieke had gedrukt. Thomas wilde Marlieke met de moord op Marjolein haar vrijheid teruggeven. Hij heeft een brief geschreven naar de politie om Sylvie vrij te pleiten. Hij had haar pistool gebruikt en het later weer teruggelegd. Inmiddels heeft hij een vloeibare drug GHB in haar koffie gedaan en ze raakt buiten westen. Ze heeft een bijna-doodervaring, maar haar zus stuurt haar terug: ze moet Valerie verder helpen. Als ze in het ziekenhuis bijkomt, hoort ze van de dokter dat Thomas een overdosis GHB heeft genomen en dus zelfmoord heeft gepleegd.
Thematiek Het gaat in een thriller natuurlijk altijd om het "whodunit"-motief. Wie heeft de moord gepleegd en waarom. Dat blijft in deze roman van Simone van der Vlugt natuurlijk ook het thema. En zoals in een goede thriller hoort, valt de verdenking natuurlijk eerst op anderen. Allereerst is er de Marokkaanse scholier Bilal die haar bedreigt, omdat hij geschorst wordt voor school. Ze gedraagt zich volgens hem hoerig en heeft hem in zijn eer gekrenkt door opzichtig naar zijn kruis te kijken. Het lijkt er dan ook op dat hij haar heeft vermoord, maar de verdenking valt ook op andere personages. Zo zijn er kandidaten te over om Marjolein te hebben vermoord. Raoul haar man, die met geld van haar ouders een zaak heeft opgezet en er een overspelige relatie op na houdt, Sylvie een vrouw aan wie Marjolein een hekel heeft en de relatie met haar man heeft gehad. De zo vriendelijke homoseksuele collega Luuk is op de avond van de moord ook heel boos op haar, omdat ze zijn homofiele geaardheid aan Sylvie verklapt. Zelfs Marjolein kan tot de schaduwkandidaten horen, omdat ze jaloers zou kunnen zijn op haar zuster, die altijd even wat beter uit de verf kwam dan zij. De uiteindelijke moordenaar Thomas is eigenlijk de minst verdachte persoon. Hij doet dan wel vreemd en de sympathie van Marjolein voor hem is niet groot, maar de reden waarom hij de moord op marjolein pleegt, is toch niet zo heel sterk. Hij wilde zijn vriendin Marlieke van het juk van haar zus bevrijden. Marlieke heeft dat juk overigens niet zo sterk ervaren. Het motief van de moord dat Thomas geeft, komt op mij wat ongeloofwaardig over. Bovendien is er eigenlijk geen reden waarom hij de moord opbiecht, want hij is niet echt nummer één in het rijtje van verdachte personen. Waarschijnlijk zou de moord anders niet opgelost zijn. Literair-historische motieven die in deze thriller een rol spelen, zijn: het schoolleven, (hierover wordt uitvoerig verhaald) geweld op school, (een actueel thema sinds de moord van Murat D. op zijn conrector Van Wieren in Den Haag) het dubbelgangersmotief, (in de vorm van de eeneiige tweelingzus) homoseksualiteit, overspel, discriminatie (Bilal voelt zich gediscrimineerd) en drugs. Recensies en waardering Vlak voordat de roman uitkwam, verscheen er een paginagroot interview met Simone van der Vlugt in De Volkskrant.(30 september 2005). Hierin gaat ze in op de vraag van de thriller in de literatuur. Ze wil gewoon een spannend boek schrijven. Heel veel literatuur voor volwassenen vindt ze maar saai en om bij in slaap te vallen. Simone van der Vlugt: "Ik weet al precies wat de teneur zal zijn in sommige recensies van mijn nieuwe boek. Waarschijnlijk word ik weer langs een literaire meetlat gelegd, die ik zelf niet heb uitgevonden en die ik ook niet heb nagestreefd. Dat komt natuurlijk ook door dat stigma van 'literaire thriller' op de omslag, in feite gewoon een verkooptechniek van de uitgevers. Maar wat is literair? Reve, en noem dat hele stelletje maar op. Oké, als dat literair is, dan hoef ik niet literair te zijn, want ik hou niet van dat soort boeken. Het is misschien heel erg knap, maar ik val erbij in slaap. Klaar." "Wat ik het meest ergerlijk vind in recensies is het verwijt dat het vlak zou zijn. Ik ben geen metaforenschrijfster, zal ik ook nooit worden. Maar de zinnen die ik schrijf, bekijk ik allemaal nog drie keer, of ze mooi lopen, of ik dingen niet kan omdraaien en verbeteren. Met jeugdboeken pak ik dat ook heel serieus aan. Ik heb geen poëtische gaven, maar ik doe wel mijn best en ik hou van duidelijke spreektaal. Ik krijg aardige brieven en e-mails van vrouwen van heel uiteenlopende leeftijden, hoewel mijn hoofdpersonen in de twintig of begin dertig zijn." Het gehele interview is te lezen op de officiële website van Simone van der Vlugt. Op de website van Crimezone.nl verscheen een drietal recensies van redacteuren. Niet iedereen is even gecharmeerd van deze tweede roman. Maar te zien aan de beoordeling ben ik uiteindelijk niet zo gecharmeerd van dit boek. Waarom niet? Ondanks de gedurfde opzet slaagt Van der Vlugt er op de één of andere manier niet in me te overtuigen en me mee te slepen in het verhaal. Wat mij betreft heeft het grotendeels te maken met haar schrijfstijl en de huis-tuin-en-keuken-dingetjes die constant terugkomen. Van der Vlugt valt erg veel in herhaling. Zo benoemt Marjolein wel tig keer wat 'haar reden is waarom ze in het onderwijs is gegaan'. Marlieke benoemt steeds weer 'dat ze altijd in de schaduw van haar zus stond'. Van der Vlugt expliciteert heel veel details, terwijl impliciete beschrijvingen van personages en hun gedrag vaak veel meer spanning opleveren. Ik blijf dus zitten met dubbele gevoelens over dit boek met dubbele bodems. Ik waardeer de opzet die op zich potentie heeft. Maar de aankleding levert niet echt een spannend verhaal op en echt boeien deed het boek me uiteindelijk niet. Van de schrijfster is al bekend dat ze een vlotte pen heeft en dat blijkt ook in Schaduwzuster. Het verhaal snelt van bladzijde naar bladzijde en laat zich makkelijk lezen. Sterker dan in haar eerste boek, dat meer een roman dan een thriller was, bouwt Van der Vlugt in Schaduwzuster spanning op. Daarbij volgt ze de lijn van de traditionele Engelse detectiveverhalen waar de speurder op de laatste bladzijde onverwachts de butler als schuldige aanwijst. Net als bij boeken van Ruth Rendell of P.D. Jamer blijkt de lezer voortdurend op het verkeerde been te zijn gezet. Het geeft Schaduwzuster dat beetje extra dat het tot een goed boek maakt. (Crimezone)
Over de schrijfster Simone van der Vlugt werd op 15 december 1966 in Hoorn geboren. Eigenlijk heet ze Simone Watertor. Ze is fulltime schrijfster van kinderboeken (jeugdliteratuur). Ze heeft de lerarenopleiding Frans en Nederlands gevolgd, maar heeft geen baan in het onderwijs aanvaard. Haar voorkeur gaat uit naar het schrijven van historische romans en lijkt hierin geïnspireerd te zijn door haar grote voorbeeld Thea Beckman. De bekendste boeken van haar zijn : "De Amulet", "Bloedgeld", "Zwarte Sneeuw", "Slavenring", "De guillotine". Met "De reünie" schreef ze de eerste roman voor volwassenen. De roman werd genomineerd voor de NS literatuurprijs 2005.