Saïdjah en Adinda door Multatuli

Titel: Saïdjah en Adinda

Het verhaal heet Saïdjah en Adinda omdat de twee hoofdpersonen van het verhaal zo heten.

Biografie van de auteur: Het verhaal komt uit het boek Max Havelaar. Dit boek is geschreven door Eduard Douwes Dekker. Hij is op 2 maart 1820 in Amsterdam geboren. Hij schreef het boek onder de naam Multatuli. Dit betekend in het Latijn: ik heb veel leed gedragen.

Eduard Douwes Dekker was erg slim. Hij zat op de Latijnse school maar verliet deze school na twee of drie jaar zonder diploma. In

In 1838 voer hij met zijn vader naar Indonesië (dat toen nog Nederlands-Indië heette). Ze kwamen daar in 1939 aan in Batavia.  Hij kreeg daar een baan als ambtenaar. Na een aantal jaar begon hij Batavia steeds minder leuk te vinden en solliciteerde daarom bij de gouverneur-generaal voor een baan in een buitengewest. Hij heeft later in verschillende delen van Indonesië gewerkt.

In 1846 trouwde Eduard Douwes Dekker met Tine van Wijnbergen. Hij kreeg uit dit huwelijk twee kinderen, een zoon en een dochter.

Vrijwel zijn hele leven werd hij achtervolgd door schuldeisers. Deze schulden kreeg hij voor een groot deel door het gokken in casino’s.

Nadat zijn eerste boek Max Havelaar was uitgegeven besloot Eduard Douwes Dekker schrijver te worden. In 1866 emigreerde hij naar Duitsland. Hier bleef hij wonen tot aan zijn dood. 

Hij is in 1887 overleden aan een astma-aanval in zijn eigen huis.

In 2002 is het boek Max Havelaar uitgeroepen tot het beste Nederlandse letterkundige werk aller tijden.

Literair-historische context: Het boek Max Havelaar is het bekendste werk van Eduard Douwes Dekker. Hij schreef dit boek op basis van zijn eigen ervaringen in Indonesië.

In de negentiende eeuw was de Nederlandse regering de baas in Indonesië. Omdat de Nederlandse regering meer winst wilden maken werd het cultuurstelsel ingevoerd. Hierdoor moesten de boeren op een deel van hun land waardevolle landbouwproducten verbouwen in plaats van alleen voedingsmiddelen. Ook werd er een belastingstelsel ingevoerd.

De combinatie van deze twee stelsels zorgde voor veel corruptie in Indonesië. Dit zorgde voor veel armoede en honger bij de bevolking van Indonesië.

Eduard Douwes Dekker schreef het boek uit protest tegen deze maatregelen. Met zijn boek heeft hij veel invloed gehad op de koloniale politiek en de Nederlandse literatuur.  

Genre: Novelle omdat het maar een kort verhaal is met weinig verschillende personen. Ook veranderen de personen niet in het verhaal.

Motivatie: Ik heb dit verhaal gekozen omdat het me een interessant verhaal leek over de periode dat Indonesië een kolonie was van Nederland.

Oordeel: Ik vond het een mooi verhaal. Niet alle stukken worden even uitgebreid verteld wat het boeiend maakte. Ook vind ik dat het verhaal een goed beeld geeft over de leefomstandigheden van de mensen op Java in die tijd. Ik vond het verhaal goed te lezen ondanks dat er een aantal woorden in zaten die tegenwoordig niet meer gebruikt worden.

Samenvatting: Het verhaal speelt zich af tijdens de gezag voering van Nederland in Nederlands-Indië. Daar woonden, in Lebak, Saïdjah en Adinda. Zij waren voorbestemd om met elkaar te gaan trouwen. Het verhaal begint als Saïdjah ongeveer zeven jaar oud is. De buffel van zijn vader werd afgenomen door het districtshoofd. Twee jaar later gebeurt hetzelfde met de tweede buffel. De derde buffel was wel niet zo sterk als zijn voorgangers, maar redde toch het leven van Saïdjah door een tijger te doden. Saïdjah’s vader vluchtte nadat deze buffel afgenomen werd voor de slacht. Dit omdat hij bang was dat hij gestraft zou worden omdat hij geen inkomsten meer had en zijn landrente niet kon betalen. Saïdjah was toen vijftien jaar. Hij besloot werk te zoeken in Batavia. Eerst nam hij afscheid van Adinda en sproken ze af om na 36 manen elkaar terug te zien onder een boom. In Batavia werd hij meteen als bediende aangenomen. Na drie jaar keerde hij terug met genoeg geld om drie buffels te kopen. Toen hij bij de boom aankwam was Adinda daar niet. Hij wachtte een hele tijd en ging tenslotte naar het dorp om haar te zoeken. Maar hij vond haar niet, zelfs haar huis vond hij niet. En ook zijn eigen familie vond hij niet. Zijn dorpsgenoten vertelden hem dat zijn vader was gestorven in de gevangenis en dat Adinda met haar familie was gevlucht. Hij luisterde niet en barstte uiteindelijk in een soort vreemd gelach uit. Een oude vrouw neemt hem mee naar huis en als het wat beter met hem gaat vertrekt hij en sluit zich aan bij de opstandelingen om Adinda te zoeken.

Op een dag liep hij door een dorp dat het Nederlandse leger platgebrand had. Hij vond het lijk van Adinda’s vader en broer en later ook het mishandelde lijk van Adinda. Doodongelukkig stortte hij zich daarop in de bajonetten van de soldaten en stierf.

Thema: Het thema van dit verhaal is het slechte behandelen van de Indonesische bevolking door de Nederlandse regering.

Motieven:

1. De ketapan-boom, hier zouden Saïdjah en Adinda elkaar weer zien nadat de 36 manen voorbij waren.
2. Dood
3. Buffels

Vertelde tijd: De vertelde tijd is ongeveer 11 jaar.

Chronologie: Het verhaal is chronologisch omdat er geen flash backs in voorkomen.

Tijdverdichting: Bladzijde 2. De tijd tussen de tweede buffel en de derde buffel wordt overgeslagen.

Versnelling: Bladzijde 7. De tijd dat Saïdjah in Batavia is gaat veel sneller dan de rest van het verhaal.

Vertraging: Bladzijde 9/10. Het wachten onder de ketapan-boom gaat veel langzamer dan de rest van het verhaal.

Vooruitwijzing: Bladzijde 13. De gedachtes van Saïdjah waarom Adinda nog niet gekomen is verwijzen vooruit naar dat Adinda niet meer in het dorp is.