Saartje Tadema door Thea Beckman

Het boek “Saartje Tadema” is geschreven door Thea Beckman en de uitgever is Lemniscaat. Het genre is een mengsel van school en avontuur. Het speelt zich af in 1712 in Amsterdam. Het gaat over Saartje; zij is een wees vanaf haar zevende jaar. Ze heeft nog twee broers; Dirk (die is elf jaar) en Kobbetje (hij is 2½). Ze gaan naar een weeshuis, behalve Kobbetje, hij is nog te jong en wordt door een minnemoei verzorgd. Dirk ziet ze ook niet meer, omdat hij naar het jongenshuis gaat en zij naar het kinderhuis. Als Saartje te horen krijgt dat ze in het weeshuis naar school mag, is ze erg blij, want ze is een leergierig kind. Maar ze leert maar heel weinig nieuws, en ze heeft het helemaal niet naar haar zin in het weeshuis. Ze moet overal dankbaar voor zijn, mag niet nadenken en moet heel gehoorzaam zijn van de weeshuismoeders. Bovendien mist ze haar ouders en haar broers. Na een tijdje gaat de vervelende leraar weg, en komt er een aardige voor in de plaats, die haar wel nieuwe dingen leert en ook nieuwe boeken koopt, wat de oude niet deed. Als Kobbetje dan ook nog naar het weeshuis komt, is Saartje toch wel redelijk tevreden, al valt het haar nog steeds zwaar zo gehoorzaam te zijn. Maar net als ze erg blij is dat ze weer voor haar broertje kan zorgen, wordt ze overgeplaatst naar het meisjeshuis, en dat terwijl ze pas 9 jaar is, en het meisjeshuis is voor elf jaar en ouder. Maar ze gaat er ondanks haar protest toch naartoe, omdat ze erg slim is, en niets meer kon leren in het kinderhuis. In het meisjeshuis krijgt ze een goede vriendin; Geesje, en dat maakt het wat draaglijker voor haar. Als Saartje 17 is vindt ze een baantje in een herberg, waar ze kost en inwoning krijgt. Ze is dus eindelijk zelfstandig. In die herberg heeft ze het erg naar haar zin. Na een paar jaar wordt ze verliefd op Auke; een Friese zeeman die altijd als hij in Amsterdam is, in die herberg logeert. Hij is ook verliefd op haar, en ze trouwen en gaan in Friesland wonen, waar Saartjes grootvader vandaan komt. Ze wilde daar altijd al naartoe, want ze was heel trots op haar echte Friese grootvader. Het verhaal heeft een open einde, want je weet niet wat er gebeurt nadat ze hebben gezegd dat ze naar Friesland gaan. Het verhaal wordt in chronologische volgorde verteld. Het probleem in het verhaal is dat ze het niet leuk vindt in het weeshuis, maar daar komt een einde aan als ze in de herberg gaat werken. De hoofdpersoon is natuurlijk Saartje, en belangrijke bijpersonen zijn haar broers, Geesje, de herbergier en zijn vrouw, ‘oude’ Hein (een stamgast van de herberg, die er altijd is) en Auke. Ik vind het een erg leuk boek, het is makkelijk te lezen en niet saai. Er gebeurt ook veel. Wat me opviel, is dat het verhaal heel erg lijkt op het verhaal van “Wij zijn wegwerpkinderen”, ook geschreven door Thea Beckman (zie ander leesverslag). Dat gaat ook over een meisje en twee jongens die allemaal wezen zijn en in een weeshuis wonen, en daarvan is het meisje ook de hoofdpersoon. Verder lijken er dingen uit het weeshuis op elkaar (zoals de weeshuismoeders en –vaders, de regels en andere weeshuiskinderen). Maar uiteindelijk lopen die verhalen wel heel anders.