Persoonlijke gegevens Titel: Russisch blauw
Titelverklaring: Het boek gaat over Rusland. De hoofdrolspeler (Lex) gaat daar zo in op dat hij er denkt achter te komen dat hij de achterkleinzoon van de laatste Russische tsaar is. Lex denkt dat hij adellijk bloed heeft en dat is vaak blauw. Op dat moment is hij heel gelukkig en hij ziet in een herenzaak een jasje dat perfect bij hem past. De verkoper vindt het een bijzondere kleur. Lex zegt dat het “Russisch blauw” is. Auteur: Rascha Peper
Uitgeverij: L.J. Veen

Plaats: Amsterdam/Antwerpen
Genre: roman
Thema: Rusland, de tsarenfamilie
Toelichting Thema: in het boek verdiept Lex zich in de laatste tsarenfamilie. Je leest hoe de familieleden op brute wijze vermoord zijn. Lex gaat hier zo in op dat hij erover begint te beredeneren en hij denkt uiteindelijk dat hij zelf familie is van de tsaren. Motieven:  Obsessie: Lex is geobsedeerd door de laatste Russische tsarenfamilie en denkt er zelf een afstammeling van te zijn. Hij is ook geobsedeerd door zijn eigen zwembad en hij wil eigenlijk dat niemand anders behalve hij er in zwemt  Hemofilie: Lex leidt ook aan de ziekte hemofilie, waardoor hij niet oud zal worden.  Eenzaamheid: Hij zondert zich af van de wereld en heeft maar één vriend. Hij is vaak alleen. Pas op het eind van het boek ontdekt hij wat het leven waard is en wil hij Loti verleiden.  Dolfijnenbassin: Hij is erg gesteld op zijn bassin en zwemt er graag in. Zijn liefde voor zwemmen is groot. Mening Russisch blauw, een mooi maar moeilijk boek. Het is een goed samenhangend geheel dat op het begin toch nog wat onduidelijk is. Op het begin wordt er verteld over de hoofdpersoon, maar dan volgt er ineens een gebeurtenis uit het Russische verleden. Het ging toen ineens over Olga en Anastasia. Dat vond ik op het begin erg lastig, omdat je eigenlijk eerst de hoofdpersoon een beetje wilt leren kennen. Maar later in het boek merkte ik dat wanneer het over de Russische tsarenfamilie ging Lex erover aan het lezen was. Wanneer Lex erover begon te beredeneren en zijn eigen moeder in verband bracht met de Russische tsarenfamilie werd het voor mij een stuk interessanter, want dat zorgde natuurlijk voor een beetje spanning. Ik kan dus zeggen: ‘Hoe meer ik van het boek las, des te beter ik het kon begrijpen, en dan werd het ook leuker. Het einde was heel onvoorspelbaar. Ik verwachtte dat Lex er uiteindelijk achter zou komen dat hij echt familie was van de Russische tsaren maar het bleek dat zijn “Russische moeder” zijn moeder helemaal niet was. Dat was wel een klap in het gezicht voor Lex, waardoor hij werd geconfronteerd met de werkelijkheid. Namelijk dat hij helemaal geen adellijk bloed had. Het thema sprak mij niet zo aan, want het ging over de familie Romanov en daar heb ik niet veel over gelezen. Dus ik wist er niet veel van. Daardoor was het boek soms lastig, want er waren veel verschillende Russische mensen die er in voorkwamen. Soms raakte ik even kwijt wie, wie was. Er werden ook verschillende situaties besproken. Het ene moment ging het over Olga en Anastasia die in de tuin zaten en later ging het over iemand die in de gevangenis zat en weer later werd er beschreven wat er met de lijken van de Russische tsarenfamilie werd gedaan. Verder in het boek bleek weer dat toch niet alle leden van de tsarenfamilie geëxecuteerd waren. Dit vond ik soms wat verwarrend. En ik denk dat als ik meer over Rusland rond de 1e wereldoorlog geweten had, dat het voor mij dan makkelijker te volgen zou zijn. Maar het kan ook zo zijn dat in het boek meer toegelicht had moeten worden over de geschiedenis van de familie Romanov. Het is een vrij realistisch boek. De hoofdpersoon (Lex) wordt als een eenzame man beschreven. Hij houdt zich met bijna niemand bezig en wil vaak alleen zijn. Ik vind het goed van Sweder dat hij Lex juist in contact wil brengen met de buitenwereld. Sweder is een goede vriend voor hem. Loti en Lex vinden elkaar meteen aardig, wat ook goed is voor Lex’ sociale leven. De moeder van Lex is ook een belangrijke persoon in het verhaal. Ik vind het wel erg dat ze nooit heeft verteld dat Lex niet echt haar kind is. Het was vredelijk toen Lex hoorde dat hij niet echt haar zoon was. Vooral nu hij op het spoor was dat “zijn moeder” een kleinkind van de laatste Russische tsarenfamilie was. Soms was het taalgebruik van de schrijver wat lastig. Dat was vooral bij de delen uit het Russische verleden. Sommige woorden zoals “papulja” en de “witten” waren voor mij onbekend. Om dat soort dingen te weten moet je, je een beetje verdiept hebben in het onderwerp. Maar de belevenissen van Lex en zijn herinneringen worden wel duidelijk verteld (zonder veel moeilijke woorden). Alles bij elkaar was het een leuk boek, dat op het begin wat moeilijk was, omdat ik er toen nog in moest komen. Ik zou een bepaalde groep zeker aanraden om het boek te lezen. Mensen die veel over Rusland en de tsarenfamilie weten zouden het boek zeker moeten lezen. Het mooiste deel van het boek was het einde. Lex dwong zichzelf om te kiezen voor de dood, (omdat hij aan hemofilie leidt) of voor het meisje. Het was een moeilijke maar belangrijke keuze. Hij weet dat hij niet lang zal leven, daarom wil hij niet aan de liefde toegeven die hij misschien voor het meisje gaat voelen en zij voor hem zal gaan voelen. Anderzijds wil hij de laatste jaren van zijn leven genieten nu het nog kan. Hij kiest voor de tweede optie en zwemt naar Loti toe en verleidt haar.