Ruben door Wim Daniëls

Titel: Ruben Auteur: Wim Daniëls Inleiding: In de brugklas heb ik “De zwaan” van Roald Dahl en “Kappen” van Carry Slee gelezen. In de tweede klas heb ik de boeken “Lotus brengt geluk” van Ellen Tijsinger ,”Razend” van Carry Slee en “Hoe overleef ik mijn ouders?!” van Francine Oomen gelezen. Bij fictie gaat het erom dat de schrijver met het geschreven boek de lezer amuseert. Dat maakt het zo leuk om fictie te lezen. Fictie is niet echt bedoeld om je te informeren, maar om je te amuseren. Dat merk je heel goed in dit boek. Door de manier waarop het is geschreven, wil je graag verder lezen in het boek; je bent benieuwd naar wat er nog meer gaat gebeuren. Schrijvers schrijven het boek zo om je aandacht te trekken. Ik heb dit boek gekozen, omdat ik een artikeltje las in de Fancy, een meidenblad. Het boek Ruben kon je winnen, bij het artikel zat een kleine samenvatting, een aantal sites waar je wat meer informatie op kon vinden, en een plaatje waarbij je zag hoe het boek eruit zag. Toen ik dat artikeltje gelezen had, leek me dat een leuk boek en ben ik naar de bieb gegaan om het boek te halen. Het boek sprak me ook heel erg aan omdat een vriendin van me een aantal jaren terug ook een ongeluk heeft gehad, gelukkig was het niet zo ernstigs als bij Ruben, die overleed, en heeft ze er nu niks aan overgehouden. Wel had ze haar been en neus gebroken en natuurlijk had ze veel schaafwonden, op dat moment was ik ook heel erg geschrokken toen ik haar op de grond zag liggen, huilend en schreeuwend van de pijn. Toen ik dat artikel las, moest ik aan haar denken, ik wilde wel eens weten wat andere mensen op dat moment dachten en voelden. Toen ik het artikel las en de samenvatting ervan, verwachtte ik dat het een heel mooi boek was om te lezen, doordat de gevoelens zo nadrukkelijk werden beschreven. Het leek me wel een heel emotioneel boek, een boek vol emoties van mensen. Mijn eerste reactie was dat mijn verwachtingen juist waren, het boek zit vol emoties, en je leeft met mensen mee. Mijn eerste reactie was ook van”Wauw, waar ben ik in beland, wie was Ruben, hoe is hij verongelukt?” Ik wilde gelijk alles weten, ik had de drang om achteraan in het boek een stukje te lezen om meer te weten te komen. Het boek begint met: “Het was zeldzaam mistig op de dag van de begrafenis van Ruben Steering, maar de dichte mist leek er niemand van weerhouden te hebben naar de kerk te komen”. Je wilt weten waarom en hoe, gelukkig vertellen ze je dat vrij snel in het boek. Samenvatting: Als je begint met lezen kom je gelijk in een gebeurtenis terecht. Ruben is verongelukt. Er zijn 12 hoofdstukken, met iedere keer een andere persoon aan het woord die vertelt hoe hij/zij het ongeluk en de begrafenis heeft beleefd. Het eerste hoofdstuk gaat over Lilian; zij denkt dat ze een soort van relatie had met Ruben. Ze dacht dat ze een soort van verkering had omdat hij haar elke keer aankeek en seintjes gaf. Ze komt erachter dat dat niet zo is omdat een klasgenootje van haar een toespraak houdt en vertelt dat ze niet alleen een klasgenootje was van Ruben, maar ook dat het haar vriend was. Als ze dat hoort, staat ze op en wil ze gaan schreeuwen. Maar een vrouw houdt haar tegen. In het tweede hoofdstuk komt Rubens moeder aan het woord. Vanaf het moment dat ze hoorde dat Ruben dood was, had ze zich niet meer anders aangekleed, ze was helemaal in de war. Ze komt erachter dat haar man Fred, heel raar doet. Ze wil weten waarom. Ook twijfelt ze aan Karin Spotters, de vriendin van Ruben. Ze dacht dat Karin Ruben eerder een xtc-pil had aangeboden. Ze dacht dat door de xtc-pillen Ruben was verongelukt omdat hij een heel hoog reactie vermogen had en ze dacht dat zijn reactievermogen door de xtc-pillen was afgenomen. In het derde hoofdstuk komt Remco aan het woord, de broer van Ruben. Remco moet een toespraak houden maar daar is hij niet goed in. Als hij gaat spreken, dan gaat hij stotteren. Op de begrafenis moet hij daarom ook stoppen. Ook twijfelt hij aan de verliefdheid tussen Ruben en Karin. Karin was het oude vriendinnetje van Eppie, Eppie liet haar altijd de pillen die hij verkocht rondbrengen. In het vierde hoofdstuk komt Rector Nanjoe aan het woord. Rector Nanjoe doet net of hij het erg vind dat Ruben dood is. Hij leert zijn toespraak uit zijn hoofd, en weet precies op wat voor toon hij de toespraak moet houden. Rector Nanjoe ligt in de clinch met allerlei leraren op school, vooral met Deffring de leraar Engels van Ruben. In het vijfde hoofdstuk komt Michelle aan het woord, Michelle is de nieuwe vriendin van Fred (de vader van Ruben) maar de vrouw van Fred weet dat nog niet. Michelle heeft vreselijke schuldgevoelens, ze denkt aan later hoe het verder zal gaan tussen Fred en haar, of Fred het nog gaat vertellen aan zijn vrouw of dat Fred het uitmaakt tussen hen. Michelle zit boordevol vragen over hoe het verder zal gaan. Michelle zit naast Lilian en houdt Lilian tegen als ze naar voren wil gaan, nadat Karin heeft gesproken om te zeggen dat zij de vriendin was van Ruben. In het zesde hoofdstuk komt Karin Spotters aan het woord. Ze wil wraak nemen op haar oude vriendje Eppie, die haar heeft gevraagd om zich uit te kleden voor een paar vrienden. Dat wilde ze niet, en daarom heeft ze het uitgemaakt. Ze weet dat overal waar zij is, ook Eppie is. Daarom zegt ze in de kerk waar Eppie ook is dat ze de vriendin van Ruben was sinds kort. In het zevende hoofdstuk komt Dirk van Beuningen aan het woord. Dirk van Beuningen is de bestuurder die Ruben heeft aangereden. Dirk heeft vroeger een heel ziek kindje gehad, Iffie ze had een virus. Gelukkig is Iffie in leven gebleven. Elke keer moet hij aan die tijd denken van vroeger, doordat wat er met Ruben is gebeurd, komen alle gebeurtenissen van vroeger weer helemaal terug. In het achtste hoofdstuk van het boek komt Deffring aan de beurt, Deffring was de leraar Engels van Ruben, hij vond Ruben een ijverige leerling en een doorzetter. Deffring heeft contact met Vieveke, een meisje dat in het laatste hoofdstuk aan bod komt. Als Vieveke de kerk uitloopt, gaat Deffring haar achterna. Deffring ligt in de clinch met Rector Nanjoe. Hij heeft haatgevoelens naar hem. In het negende hoofdstuk komt Eppie aan het woord, het ex-vriendje van Karin Spotters, hij verkoopt allerlei soort drugs, vooral pillen. Hij gaat naar de kerk omdat hij Karin na de begrafenis mee wil nemen in zijn auto. Net voor het moment dat Karin gaat spreken, voelt hij zich niet goed worden, want hij heeft de verkeerde pillen geslikt, denk hij. Hij hoort alleen nog de woorden van Karin die zegt dat ze de vriendin van Ruben was. Daarna wordt alles donker voor zijn ogen. In het tiende hoofdstuk komt Fred aan het woord. Fred is de vader van Ruben, maar niet de vader van Remco. De moeder van Ruben werd in Portugal door een andere man zwanger gemaakt, en een maand daarna had ze met Fred, en 8 maanden daarna beviel ze van Remco. Daarna kregen ze samen nog een zoon, Ruben, Fred had altijd toch wel een ander band gehad met Ruben dan met Remco. Fred hoorde Karin Spotters spreken maar geloofde niet dat het waar was waar Karin het over had, en daarna zag hij Michelle en zag hij zijn leven niet meer zitten. In het elfde hoofdstuk komt Iffie aan het woord. Iffie is de dochter van de man die Ruben heeft aangereden, Dirk van Beuningen. Als Iffie hoort dat haar vader een jongen heeft aangereden, denkt ze weer aan de tijd dat ze zo ziek was en haar vader haar veel steun gaf. Ze moest en zou naar de begrafenis om haar vader te steunen zoals hij dat vroeger ook bij haar had gedaan. In het twaalfde hoofdstuk komt Vieveke aan de beurt, Vieveke kent Ruben van een werkgroep, ze schrijven elkaar brieven en de laatste brief die ze van Ruben krijgt is een liefdes brief. Op de dag dat hij het ongeluk krijgt, ontvangt Vieveke zijn brief. Ze overlegt het alleen met Diffring, die haar zegt dat ze Ruben een brief moet schrijven, ook al leeft hij niet meer. Hij zal altijd op antwoord wachten.
Hoofdpersoon: De hoofdpersoon in dit boek is Ruben. Ik vind dat het boek op een bijzondere manier geschreven is, het draait namelijk allemaal om Ruben, maar je leert Ruben alleen kennen door de andere personen die aan het woord komen, Ruben zelf komt namelijk niet aan het woord in het boek. Gaandeweg heb je het idee Ruben steeds beter te leren kennen. Ook zijn karakter komt in het verhaal naar voren, hij was slim, aardig, geliefd, hij deed geen vlieg kwaad en hij was erg behulpzaam. Remco, Ruben’s broer, zegt tijdens de begrafenis: “Ruben, een zoon en een broer om trots op te zijn. Een leerling die elke leraar in zijn klas zou willen hebben. Ruben, 16 jaar oud. Een vriend van en voor velen.” In het verhaal kom je niks te weten over het uiterlijk van Ruben, ook veranderd zijn karakter niet, dat kan natuurlijk ook niet als je dood bent. Ruben is een jongen die zich goed gedraagt, hij luistert goed naar anderen en is zelfs een beetje verlegen. Hij heeft met veel mensen een goede relatie, want (bijna) iedereen vindt hem aardig. De hoofdpersoon in dit verhaal heeft geen probleem, maar er staan wel twee gebeurtenissen centraal. De ene is het dodelijk ongeluk van Ruben, de tweede is zijn begrafenis. Over de gedachtes en de gevoelens van Ruben kom je maar een paar dingen te weten, omdat hij niet zelf aan het woord komt in het boek. Je weet wel dat Ruben tijdens het ongeluk heel bang was, toen hij de auto recht op hem af zag rijden. Hij had daarna geen pijn meer, want hij was op slag dood. Vieveke die nadenkt: ‘In haar herinnering zocht ze naar momenten waarop Ruben iets speciaals voor haar had gevoeld. In zijn brief had hij geschreven dat hij speciale gevoelens voor haar had, en dat hij in de week voor de herfstvakantie verliefd op haar was geworden.’ De bijfiguren: De bijfiguren in dit boek zijn alle mensen die tijdens een hoofdstuk aan de beurt zijn gekomen en Benno, Bert en de vader van Eppie. De bijfiguren die in het hoofdstuk aan bod zijn gekomen zijn: Lucy: De moeder van Ruben, die niks weet van de relatie van haar man met een andere vrouw, maar die wel vindt dat haar man de laatste tijd raar doet. Ook vertrouwt ze Karin niet helemaal. Lucy is een vrolijk en gelukkig persoon maar door de dood van Ruben veranderd ze in een verbitterd en ongelukkig persoon. Ze heeft een relatie met Fred. Remco: De broer van Ruben die Karin niet vertrouwt. Hij weet dat ze eerst met een andere jongen had, die pillen verkocht. Hij is aardig, behulpzaam, zelfstandig en een opgewekt persoon. Door de dood van Ruben wordt hij droevig. Over zijn relaties kom je niet zoveel te weten, wel heeft hij een betere relatie met zijn moeder dan met Fred. Fred: De vader van Ruben. Hij is vreemdgegaan en ziet het leven niet meer zitten, hij weet niet hoe hij verder moet. Hij was voor de dood van Ruben een zelfverzekerde en blije man, maar naar de dood van Ruben is hij héél onzeker over zichzelf en zijn relatie met Lucy en Michelle, hij weet niet voor wie hij moet kiezen.
Michelle: De nieuwe vriendin van Fred, zij weet niet goed wat ze met de situatie moet, en weet niet wat er van de relatie tussen haar en Fred overblijft. Over haar karakter en haar karakter ontwikkelingen kom je niet zo veel te weten, wel kom je te weten dat ze heen onzeker is, maar die onzekerheid neemt alleen maar toe na de dood van Ruben. Lilian: Lilian is verliefd op Ruben, ze denkt dat Ruben ook verliefd op haar was. Maar dat blijkt niet zo te zijn na de uitspraak van Karin. Lilian is een zelfverzekerd persoon, ook loopt ze veel met haar hoofd in de wolken. Na de dood en de begrafenis is ze niet meer zo zeker over zich zelf, ze denkt dat al haar gevoelens niet kloppen. Karin Spotter: Een klasgenoot van Ruben, die de dood van Ruben gebruikt om haar vriendje terug te pakken door te zeggen dat Ruben haar vriend is sinds korte tijd. Karin spotters is een heel gemeen persoon, en toch bang. Ze veranderd niet ze wordt wel banger, omdat ze toch wel bang is wat de gevolgen van haar uitspraak zijn. Ze is heel gemeen omdat ze de begrafenis gebruikt om zichzelf beter te laten voelen. Rector Nanjoe: De rector van de school van Ruben. Hij doet net alsof hij het heel erg vind dat Ruben is overleden, maar eigenlijk is hij vooral opgelucht dat hij naar de begrafenis moet, in plaats van naar een vergadering waarbij veel kritiek op hem geleverd zou gaan worden. Rector Nanjoe is een heel nep persoon, hij doet zich niet voor zoals hij in werkelijkheid is. Hij is ongevoelloos, onbetrouwbaar en achterdochtig. Hij vindt het niet erg dat Ruben overleden is, hij is (eigenlijk) alleen maar blij dat zijn vergadering niet doorgaat. Ook is hij heel achterdochtig, omdat hij allemaal plannetjes bedenkt hoe hij zijn toespraak zou gaan houden. En hij verzint altijd wel iets om iets goed te praten als het over zichzelf gaat. Ook is hij heel onbetrouwbaar, veel leraren vertrouwen hem niet. Omdat er veel dingen zijn die niet door de beugel kunnen, maar hij doet het zelf wel. Als een ander het ook doet dan krijgen ze op hun kop van hem. Maar zelf mag hij het wel. Deffring: De leraar Engels van Ruben. Hij is de enig die weet van de brief van Ruben aan Vieveke. Hij heeft ruzie met rector Nanjoe. Hij is heel zachtaardig, behulpzaam, en wantrouwig. Hij is heel aardig tegen zijn leerlingen, heel veel kinderen vinden hem een leuke leraar, hij wordt niet vlug boos en veel kinderen vinden hem een zachtaardig persoon. Ook is hij een behulpzaam persoon, Deffring helpt Vieveke met de brief die ze van Ruben gekregen heeft en wat ze met de brief moet doen.
Eppie: De ex van Karin, wil Karin heel graag terug. Daarom gaat hij naar de begrafenis om Karin op te halen en haar naar zijn auto te sleuren. Hij is drugshandelaar. Hij valt flauw in de kerk en hoort alleen de laatste woorden van Karin als ze zegt dat ze het vriendinnetje van Ruben was. Eppie is een gierig en egoïstisch persoon. Eppie denkt alleen maar aan geld, hij vraagt aan iedereen of ze drugspilletjes willen. Hij haalt ze over door alleen de goede kanten te vertellen van de werking van de drugs, maar niet de slechte kanten. Hij maakt geen karakterverandering door. Dirk van Beuningen: De aanrijder van Ruben. Hij denkt door het ongeluk steeds terug aan de tijd dat zijn dochtertje heel ziek was, en bijna overleed. Dirk van Beuningen is een persoon die van het leven geniet, hij denkt heel erg na bij dingen die hij doet. Hij is een bezorgde persoon, dat komt doordat zijn dochtertje vroeger zo ziek is geweest. Iffie: De dochter van Dirk van Beuningen, die de ziekte heeft overleefd en haar vader bij komt staan zoals hij dat vroeger ook bij haar heeft gedaan. Ze is altijd al een beetje een laf persoon geweest, ze durfde niet veel doordat ze vroeger zo ziek is geweest, ze liet veel dingen vallen omdat ze bang was weer ziek te worden. Ze verandert tijdelijk in een moedige persoon omdat ze eigenlijk niet naar de begrafenis durfde te gaan, maar uiteindelijk toch gaat voor haar vader. (Je weet niet of ze na de begrafenis nog steeds moedig is). Vieveke: Het meisje dat een brief van Ruben had gekregen met daarin een liefdesverklaring. Zij wil graag antwoorden op de brief van Ruben en haar antwoordbrief legt ze op het graf. Ook zij schrikt ervan als Karin vertelt dat zij de vriendin van Ruben was. Je komt niet zoveel te weten over Vievekes karakter vóór de begrafenis dus je kunt ook niet echt zeggen of er verandering in het karakter heeft plaatsgevonden. Je weet wel dat ze na de brief een onzeker persoon is geworden doordat ze niet goed weet wat ze met de brief moet van Ruben, en voor advies gaat naar haar leraar Engels, Deffring. Over het uiterlijk van de personages kom je niks te weten in dit boek. De andere 3 bijfiguren: Benno: De vriend van Eppie. Hij helpt Eppie met al zijn zaakjes, en helpt Eppie met het “vangen” van Karin.
De vader van Eppie: Hij helpt Eppie aan de pillen en hij wil dat zijn zoon de pillen verkoopt. Bert: De man waarbij Michelle is weggegaan, omdat ze het niet samen meer uit konden houden. Er zijn in dit boek niet echt helpers van Ruben, ook geen echte tegenstanders, maar er zijn wel 2 jongens die Ruben haten nadat Karin Spotter heeft verteld dat ze Rubens “vriendin” was. De jongens die Ruben haten zijn Eppie en Benno. Eppie is de ex-vriend van Karin en hij wil Karin terug, maar Karin wil hem terug pakken door te zeggen dat ze met Ruben had, daardoor gaat Eppie Ruben haten, en Benno volgt Eppie en haat Ruben dus ook. Karakter, Flat character, Type: De hoofdpersoon in het verhaal, Ruben, is een “flat character”. Hij verandert niet en hij heeft een vriendelijk karakter. Je komt alleen maar dingen over hem te weten door wat andere mensen zeggen. Ruben is niet veranderlijk. Je krijgt in dit boek alleen de goede kanten over hem te zien. De bijfiguren in dit verhaal zijn karakters, veel van de personages veranderen allemaal door wat er is gebeurd met Ruben en hebben veel karaktereigenschappen. Over Bert, de vader van Eppie en Benno, kom je niet zoveel te weten. Eppie, Benno en Bert hebben één echte opvallende karaktereigenschap. Daardoor zijn het types. Personages leren kennen: Je leert de personages kennen door wat ze denken en voelen, en door wat ze doen en zeggen. Ook leer je de personages kennen door wat anderen over hen zeggen, en welke andere gevoelens een andere persoon heeft over een persoon. Keuzeopdracht: Ik heb gekozen voor de opdracht: ‘Laat enkele personages uit het verhaal met elkaar corresponderen. Schrijf minstens 4 brieven’ Ik vertel hieronder hoe het verder was gegaan tussen Ruben en Vieveke, als Ruben nog had geleefd. Zij schrijven een aantal brieven aan elkaar: Als eerste de brief die Ruben aan Vieveke had geschreven voor zijn dood, en daarop weer de brieven die ze aan elkaar schrijven: Brief 1 Heey Vieveke, Laatst zat ik in een werkgroepje met je, weet je nog? Ik zag je en toen sloeg er gelijk een vonk in me over. Later zag ik je op de gang en voelde ik een raar gevoel, dat ik nog nooit eerder gehad heb. Ik zal er niet langer om heel leuteren, Vieveke ik ben verliefd, verliefd op jou!! Ik weet niet goed wat ik er mee moet, en of jij ook wat voelt voor mij? Schrijf alsjeblieft zo snel mogelijk terug! Dan weet ik hoe ik ervoor sta. Ik ben zo benieuwd, als jij ook wat voor mij voelt, schrijf me dan snel, ook als je niks voor me voelt. Maak me niet belachelijk tegenover mijn vrienden, vertel het aan niemand, het blijft tussen ons!! Mag k je e-mail adres misschien? ook al vind je me niks! Ik hoop dat je echt snel terug schrijft…!! Veel liefs,,Ruben (je weet toch wel wie ik ben!!), uit h4b
Brief 2 Heey Ruben,, Natuurlijk weet ik wie je bent, ik weet alleen nog niet zo goed wat mijn gevoelens voor jou zijn, ik denk dat ik ook wel een beginnende verliefdheid voor je heb, k zag je wel kijken tijdens de werkgroep, ik vond je eigenlijk ook gelijk wel leuk! Mijn email adres is Vieveke_112@hotmail.com, meld je me even aan dat vind ik zelf ook super leuk! Misschien kunnen we wat afspreken om elkaar te ontmoeten misschien kunnen we een keer samen uit!(als jij dat ook leuk vind natuurlijk) dan kan ik je wat beter leren kennen, ik hoop dat je nu genoeg weet!! Sorry ik weet niks meer te schrijven, ik vind het zo moeilijk om mijn gevoelens te omschrijven, nou dan stop ik nu maar weer eens.!! Wist je trouwens dat Deffring en Rector Nanjoe met elkaar in de clinch liggen, Lachen hé !! k ben natuurlijk voor Deffring die Rector Nanjoe is toch zo’n enge vent..!!! Schrijf je nog wat terug das toch leuker? Dan alleen op MSN! Veel liefs, en tot gauw!!! Vieveke Brief 3 Heey Vief, Kwas in de kast aan het kijken en toen zag k je laatste brief weer liggen(waar ik nog niet op had geantwoord doordat we zoveel gesproken hadden over MSN), eigenlijk best chenant dat ik het zo via een brief een soort van heb gevraagd(rare zin maar als je um maar snapt). We hebben nu al weer ½ jaar hé! De tijd gaat snel, K vond het zo leuk gister avond in de kroeg, vooral die twee zatlappen die vet raar gingen doen! Maar eigenlijk als ik er nu weer over na denk was het best gevaarlijk. Weetje?? Gister toen bood Eppie mij xtc-pillen aan! Echt een raar ventje…!! En die Karin das ook al zo’n rare! Waarom hadden ze het nu ook al weer uitgemaakt? Ja ik vind Rector Nanjoe ook een rare vent hoor, weetje nog die eenu keer dat we moesten gaan schrobben in de aula? Hahah dat was vet lache man toen de conciërge ons net vrij wilde geven en Rector Nanjoe achter hem stond..!! hahah, en wist je dat het met Mam nu steeds beter gaat, eigenlijk best stom van Fred, in het begin had ik echt een pokkehekel aan die vent!! En ook aan die Michelle, maar nu gaat het steeds beter tussen ons. Die Bert komt ook nog weleens langs, Michelle en hij zijn weer vrienden ofzo iets.. Maar Mam die heeft haar leven gelukkig weer opgepakt, fijn dat je haar die eenu keer overhaalde om met ons naar de film te gaan om haar ook een leuk avondje te geven(en ons zelf ook)!! Nou k hou er super super super super (zo kan ik de hele bladzijde wel vol schrijven) veel van je!! Een dikke zoen,, Ruben Brief 4 Heey Ruben, Ik vind brieven schrijven toch wel wat romantisch hebben.. Ja we hebben nu al vet lang hé! Ik die netjes elke keer terug schrijft, maar ik vergeef het je hoor, je hebt nog terug geschreven!! Gelukkig dat het weer goed gaat met je Moeder,, ze heeft ook zoveel liefde van je gehad en van Remco. Is Fred weer een beetje normaal? Wel raar dat hij je eerst een beetje ontliep, maar ik denk dat komt omdat hij zich schaamde tegenover jullie!! Ik vond het eer gister ook vet leuk! Die mannen waren echt raar !!! Gelukkig beschermde jij mij(hhahahaah slijm slijm…) Ja die eenu keer was leuk met de conciërge, ik hoop echt dat de rector nog een keer word ontslagen!!! Ja ik houd ook super super super super(k kan de hele bladzijde wel volschrijven maar dan krijg ik een lamme hand) veel van jou!! Moet nu gaan,, Heel veel succes met je yoets morgen hé!! Een dikke zoen terug,, Je vief!(hahaaahah, real love!!!) Thema: Het thema van dit verhaal is rouwverwerking, iedereen in dit boek voelt en beleeft de begrafenis op een andere manier; iedereen verwerkt de dood van Ruben op een andere manier. Bijvoorbeeld Fred, hij trekt zich helemaal terug, maar Vieveke gaat juist naar iemand toe, om samen over de dood van Ruben te praten. Zij gaat naar haar leraar Engels toe, meneer Deffring.
Motieven: In het boek zijn er verschillende motieven. Er worden steeds gebeurtenissen herhaald. De begrafenis is een motief, maar in dat motief zijn er weer verschillende motieven. De motieven komen elk hoofdstuk terug, maar elk persoon voelt het anders. De motieven van dit verhaal zijn: Schaamte: Lilian, die opstaat en naar voren wil en wil beginnen te schreeuwen maar er is een vrouw die haar tegen houdt. Dat komt bijvoorbeeld terug bij de vrouw die Lilian tegen houdt en bij Lilian zelf. Lilian zit naast Michelle, de vrouw die haar tegen houdt:”Ik spreek hier namens de klas, maar ook namens mij zelf want behalve dat ik klasgenoot was, was ik ook zijn vriendin” Het meisje naast haar zat, ging direct wat rechter zitten. Michelle keek haar aan. Ze leek verbijsterd te zijn over wat ze hoorde. En nu stapte ze ook nog uit haar bank. Michelle probeerde haar arm nog te pakken, maar ze was net te laat. Michelle moest wat doen. Ze stond op en ging naar het meisje toe, en haalde haar terug.” Aan het einde van de begrafenis schaamt Lilian zich ervoor dat zij zo gedaan heeft. Angst en spanning: Remco die een toespraak houdt, en zelf aanvoelt dat hij niet verder kan praten. Hij heeft heel lang geoefend, omdat hij bang was dat het niet goed zou gaan. Bij elk hoofdstuk komt dit terug bijvoorbeeld bij Remco zelf en bij Deffring, de leraar Engels. Remco spreekt en voelt dat het niet goed gaat: “Meteen was alle rust die hij had verdwenen, terwijl hij verder sprak voelde hij hoe zijn hart het tempo opvoerde, en hoe de rol prikkeldraad weer in zijn strot geduwd werd.” In het hoofdstuk van Deffring komt het ook terug:“ Remco sprak verder, maar Deffring hoorde aan zijn stem dat het bijna niet meer ging. Het waren de bekende piepjes en kraakjes die Deffring vaak hoorde bij leerlingen die zenuwachtig waren.” Schrik: De uitspraak van Karin Spotters dat Ruben haar vriend was sinds korte tijd. Dat komt bijvoorbeeld bij Lucy (de moeder van Ruben) terug maar ook bij Karin zelf. De moeder van Ruben: Het meisje had die eerste zin nog niet uitgesproken of Lucy wist het weer, Ruben had op een morgen bij het ontbijt verteld dat een meisje uit zijn klas hem de avond ervoor twee pillen had aangeboden, xtc-pillen.”Je voetbalt er nóg beter door” had ze tegen hem gezegd. “Wie biedt jou zoiets aan?” had ze hem gevraagd. Karin spotters ze wist het zeker dat was het antwoord. Liefde: De brieven van Ruben aan Vieveke, maar ook liefde van Lucy voor haar zoon. Het gaat ook over de liefde tussen Fred en Michelle. Vieveke: In haar herinnering zocht Vieveke weer naar momenten waarop ze had kunnen merken dat Ruben iets bijzonders voor haar had gevoeld. De afgelopen dagen had ze dat al vaak gedaan. In zijn brief had hij geschreven dat hij in de week voor de herfstvakantie verliefd op haar was geworden.
Genre: Het genre van dit verhaal is psychologisch jeugdroman, je komt vooral veel te weten over de gedachtes en gevoelens over de personen. Het gaat niet zozeer over de gebeurtenissen. Wel zijn soms de gevoelens ook fysiek, de moeder van Ruben die rillingen over haar lijf krijgt tijdens de begrafenis, Remco die gaat stotteren tijdens zijn toespraak. Tijd: De tijd waarin het verhaal zich afspeelt kan zijn vanaf ongeveer 50 jaar terug tot nu. Dat kun je baseren op het feit dat er Engels werd gegeven op de middelbare school, dat er auto’s waren, fietsen en stoplichten. Dan weet je dus al dat het geen honderd jaar terug was of langer. Verteltijd: De verteltijd is van bladzijde 7 tot en met bladzijde 104. De verteltijd is dus 97 bladzijden. Vertelde tijd: De vertelde tijd is ongeveer een tot 3 uur, een begrafenis kan heel lang duren maar ook niet zo heel lang, er komen best veel mensen aan bod die een toespraak houden, dus ik denk daarom ongeveer 1 tot 3 uur lang. Verteltempo: Het verteltempo ligt heel laag in dit verhaal. Dat komt omdat er allerlei personen over dezelfde gebeurtenis praten en er haast geen tijd verstrekt. Terugwijzingen: In het verhaal komt er een grote terugwijzing; het ongeluk van Ruben. Vooral in het hoofdstuk van de man die Ruben heeft aangereden. Er waren beslist ook mensen in de kerk die wisten dat hij degene was die Ruben had aangereden. Hij had gehoord dat er verteld werd dat hij door rood zou zijn gereden, wat absoluut niet waar was, en wat gelukkig ook door enkele getuigen bevestigd. Hij was niet eens door oranje gereden, maar gewoon door groen. Bouw: Het verhaal is chronologisch, bij ieder persoon zie je de gebeurtenissen in de zelfde volgorde. Wel kom je gelijk in een gebeurtenis terecht, maar vanuit die gebeurtenis ga je gewoon chronologisch verder met de gebeurtenissen. Het begint met de dood van Ruben en daarna komt er een gebeurtenis de begrafenis, maar in die gebeurtenis gebeuren als het ware allemaal kleine gebeurtenisjes, die chronologisch zijn. Het motorisch moment van dit verhaal is het dodelijk ongeluk van Ruben. De verhaallijn van dit verhaal is het gevolg van een gebeurtenis, de dood van Ruben, de verhaallijn is de begrafenis van Ruben.
Afloop: Het verhaal heeft een open einde, je vraagt je nog dingen af zoals: Hoe loopt het af tussen Fred en Lucy? En hoe loopt het af met Karin Spotters? Komt het ooit uit dat ze heeft gelogen?, Worden Vieveke en Lilian boos op haar?, Wordt Eppie boos op haar? Hoe loopt het verder af met Rector Nanjoe? Gaat Vieveke werkelijk nog een brief schrijven naar Ruben en het op zijn graf plaatsen? Spanning: In dit boek is er geen globale spanning, je vraagt je niks in het begin af in het boek waar je pas in het einde antwoord op krijgt. Wel is er veel lokale spanning zoals: - Gaat Lilian werkelijk naar voren en gaat ze dan schreeuwen? Die spanning wordt vrij snel opgelost, want Michelle trekt haar terug. - Waarom doet Fred zo raar? Daar kom je vrij snel achter, dat komt omdat hij een nieuwe vriendin heeft, Michelle. - Haalt Remco de toespraak helemaal? Je leeft met hem mee en hoopt dus dat hij de hele toespraak kan houden, maar uiteindelijk dan moet hij stoppen. - Gaat Karin Spotters echt zeggen dat ze Rubens vriendin was? Daar kom je ook vrij snel achter, ze doet het echt. - Hoe gaat Eppie reageren als Karin zegt dat ze Rubens vriendin was? Die spanning wordt ook vrij snel opgelost, Eppie reageert niet omdat hij flauw valt. In het verhaal zitten allemaal korte spanningsbogen, sommige bogen zijn zo klein, dat het antwoord nog op de zelfde bladzijde word gegeven. Ook zijn er iets langere van een paar bladzijden. Verder worden er ook geen trucs gebruikt op spanning op te wekken, in dit boek gaat het ook niet echt om spanning. Perspectief: De vertelsituatie van dit verhaal is de personale vertelsituatie, alles staat in de hij- of zij- vorm. Rector Nanjoe: Hij had veel tijd in het voorbereiden van zijn toespraak gestoken. Hij moest geroerd overkomen. Ruimte: Bij dit boek is er een verband tussen het thema en de ruimte, het rouwproces speelt zich voor een groot deel af in de kerk, waar de begrafenis plaats vindt. Zo kunnen de ouders van Ruben na de begrafenis een soort van nieuwe start beginnen, wel zonder zoon maar met een schone lei. Als ze zich droevig voelen, kunnen ze ook naar de kerk gaan en daar nadenken over de dood van hun zoon Ruben. Mijn beoordeling van het boek: Onderwerp: Het onderwerp van het verhaal spreekt me heel erg aan, je komt nieuwe dingen te weten over een onderwerp, in dit boek hoe mensen een klein stukje rouw verwerken. Het verhaal heeft me nieuwe kanten van het onderwerp laten zien. Wat ik een heel aangrijpend stuk vind, is dat Karin de begrafenis gebruikt om iemand terug te pakken, daar zou ik niet eens aan (durven) denken. Mijn verwachting van het verhaal klopte, ik dacht dat het een heel mooi boek was vol emoties en dat is ook zo. Je komt zo veel gevoelens en gedachtes van een persoon te weten, daardoor ga je echt meeleven met de persoon of je gaat een persoon er door haten. In het boek zit geen mening over het onderwerp, je kunt eigenlijk ook niet echt een mening hebben over rouwverwerking. Ik ben door het boek wel even na gaan denken, ik kon heel veel personen helemaal begrijpen en als ik hen was had ik het zelfde gedaan. Als mijn broer overleed zou ik ook heel graag een stukje willen voordragen net zoals Remco dat deed. Het onderwerp van het verhaal wordt goed en grondig uitgewerkt, doordat alle personen erover vertellen. Het onderwerp is voorspelbaar, want er is een begrafenis en er is iemand dood gegaan, dan heeft het al vaak te maken met Rouw en bij de begrafenis zit een stukje verwerking van de Rouw, dus Rouwverwerking. Alle kanten van het onderwerp zijn goed beschreven, misschien hadden ze nog in het boek kunnen beschrijven hoe hij naar beneden getakeld werd in het graf, hoe die gebeurtenis was, dan was het echt helemaal afgerond geweest. Ik heb nog nooit eerder een verhaal gelezen dat over dit onderwerp ging. Dit boek is heel bijzonder geschreven doordat je alleen maar door de bijfiguren wat over de hoofdpersoon te weten komt, de hoofdpersoon zelf verteld niets.
Gebeurtenissen: Het verhaal bevat maar een gebeurtenis: de begrafenis. Doordat er in die gebeurtenis weer meerdere gebeurtenissen zijn, blijft het een boeiend boek. Ook omdat iedereen een andere belevenis heeft bij de gebeurtenissen blijft het boek boeiend. In het verhaal zit niet zo veel tempo omdat er maar een gebeurtenis is. Het verhaal valt nooit stil, omdat er zo veel personen aan bod komen die wat beleven/vertellen. Het verhaal draait vooral om de gedachten en gevoelens tijdens de gebeurtenis. Als dat niet zo zou zijn geweest, het verhaal zo afgelopen zijn. Omdat dan de gevoelens en gedachten niet uitvoerig werden beschreven. De gebeurtenissen zijn heel geloof waardig, het zou zo in de realiteit kunnen gebeuren. De gebeurtenissen zijn best herkenbaar en bekend, als je naar een begrafenis gaat, hangt er altijd een droevige sfeer. Vaak gaan mensen ook heel erg nadenken over hun leven, en over de goede dingen die de overleden persoon heeft gedaan, vaak denk je dan niet aan de slecht dingen van een persoon. Ik heb zelf ook wel eens zo iets meegemaakt, iedereen gaat in zijn leven wel een keer naar een begrafenis. Ook ben ik vlak naar dat mijn vriendin was aangereden, wezen kijken en wachten tot de ambulance kwam. Gelukkig heeft zij geen dodelijk ongeluk Gehad. In dit verhaal zijn geen gebeurtenissen die ik mee wil maken, ik kan me ook niet indenken, dat iemand er van houd dat mensen dood, vooral as je van die persoon hebt gehouden. Ik denk ook niet dat er mensen zijn die even veel van naar het pretpark gaan of nieuwe kleren kopen houden als van naar een begrafenis gaan, de sfeer die er hangt, is nooit fijn of gezellig. Personages: De hoofdpersoon leeft niet maar is juist dood, de andere personages die leven wel echt dat komt omdat je hun gevoelens en gedachtes helemaal precies weet, en je volgt ook al hun handelingen. Je kunt je daardoor dus ook heel goed in de gedachtewereld verplaatsen. De hoofdpersoon lijkt me een heel aardige jongen, als ik een jongen was wilde ik wel het zelfde karakter als hem zijn. De personen reageren allemaal heel voorspelbaar op de gebeurtenis, ze zijn allemaal bedroeft. Ik vind dat Karin Spotters wel op een heel verrassende manier naar voren komt een negatieve verrassende manier, zij gebruikt de dood van Ruben om haar ex terug te pakken. Ook heeft ze mij beïnvloed en aan het denken gezet, ik had nooit gedacht dat iemand een begrafenis zou gebruiken voor zoiets onzinnigs. In het verhaal krijg je een beetje haat gevoelens tegenover Karin. Ook rector Nanjoe heeft me aan het denken gezet, dat hij zo nep doet. Dat verwacht je niet zo gauw van een rector. Doordat alles in de gevoelens en gedachtes van de personages word beschreven leer je ze heel goed kennen, daardoor begrijp je hun gedrag ook heel goed. Ik snap aan de ene kant best dat Fred(de vader van Ruben) zich zo terug trekt, hij weet gewoon echt niet wat hij met de situatie aan moet. Je hoeft zelf niets in te vullen bij het innerlijk van de personages, doordat je eigenlijk alleen maar alles over hun innerlijk leert kennen. Alle personages veranderen door de gebeurtenis, dat snap ik ook wel. Als er iemand is overleden die je zo goed kent, dan zit je een tijdje niet zo goed in je vel, want dan leer je pas, hoeveel je aan die persoon had. Ik vind het heel onbegrijpelijk dat Rector Nanjoe beslist om een toespraakje te houden tijdens de begrafenis, terwijl hij helemaal niets met Ruben had. Bouw: De gebeurtenissen komen logisch achter elkaar, het is niet eerst dat Lilian opstaat en dan pas dat Karin heeft gezegd dat Ruben haar vriend was, het gebeurt juist andersom dat is ook logischer. Het verhaal is niet echt spannend opgebouwd. Dat is ook niet nodig want dit verhaal gaat meer over hoe mensen zich voelen tijdens een begrafenis, en over wat ze denken. Er zijn geen meerdere verhaal lijnen er is maar een verhaal lijn, het is het gevolg van een dodelijk ongeluk. Het bevat steeds terugverwijzingen, dat is ook nodig want anders weetje helemaal niet over welke persoon het gaat en waarom er een begrafenis is. Het heeft een goed slot, de begrafenis die af is. Taalgebruik: Het boek was vrij gemakkelijk te lezen, doordat er verschillende mensen aan bod komen die ongeveer even oud zijn als de lezer zelf (het boek is namelijk geschreven voor “kinderen” tussen de 14-16 jaar) denken ze in de zelfde woorden, en er wordt in het boek bijvoorbeeld ook scheldwoorden gebruikt, die van nu zijn. Het boek is heel modern geschreven vind ik. Het verhaal bestaat soms uit best lange zinnen, maar doordat er geen moeilijke woorden tussen staan is het wel te begrijpen. Het verhaal bevat veel beschrijvingen over wat een persoon precies voelt, daardoor is het verteltempo ook heel laag. Er zitten niet zoveel dialogen in het verhaal, wel in een terugverwijzing tussen Rector Nanjoe en Deffring. Plus en minpunten van het boek: + De manier waarop het boek geschreven is, ik denk dat er niet zoveel boeken zijn die op deze manier zijn geschreven, er is maar een gebeurtenis, waar een heel boek overschreven is. Je komt alle gevoelens en gedachtes van een mens te weten. + Hoe de schrijver door andere mensen te laten vertellen, Ruben omschrijft, terwijl Ruben geen persoon in het verhaal is die ook wat zegt over zich zelf. - Er hadden eigenlijk nog een/twee gebeurtenissen bij moeten komen, om het boek nog boeiender te maken. Nu is het boek ook al boeiend, maar met een/twee gebeurtenissen meer was het nog iets boeiender geweest.
Informatie over de auteur: Wim Daniëls is schrijver en taalkundige. Hij schreef een groot aantal boeken, over taalverschijnselen, over de geschiedenis van het Nederlands, over spelling, enzovoort. Voor jongeren schrijft hij ook romans en verhalenbundels. Daarnaast ontwikkelde hij dit jaar ook een gezelschapsspel over taal: Het grote Taalspel. Geboortedatum: 11 oktober 1954
Geboorteplaats: Aarle-Rixtel, Nederland. Burgerlijke staat: Gehuwd
Kinderen: Twee kinderen
Opleiding: Universiteit Nijmegen
Website: www.wimdaniels.nl
Hobby's: Dansen en fietsen. Huisdieren: Vissen
Lievelingseten: Preitaart en yoghurt met muesli. Houdt van: Vriendelijke mensen. Heeft een hekel aan: Agressie en mensen die geen rekening houden met anderen. Interview: Een aantal gestelde vragen aan Wim Daniëls: Welk boek hebt u als kind verslonden? Arendsoog-boeken Wat vindt u zelf het beste boek dat u ooit hebt geschreven en waarom? Ruben. Het is een heel persoonlijk boek over een gebeurtenis die ikzelf heb meegemaakt. Bovendien vind ik de manier waarop ik het onderwerp heb uitgewerkt, wel bijzonder. Wie is uw favoriete illustrator? Elise Rave
Wanneer en waarom bent u begonnen met schrijven? Ik ben begonnen toen ik een jaar of 25 was. Ik wilde allerlei ideeën die ik had, op de een of andere manier kwijt. Via schrijven bleek dat goed mogelijk. Wat voor boeken schrijft u? Ik schrijf niet alleen kinderboeken. Ik schrijf allerlei soorten boeken: taalboeken voor kinderen en volwassenen, boeken over uiteenlopende onderwerpen voor volwassenen en kinderen, enz. Hoe en waar schrijft u het liefst? Meestal toch wel in een rustige omgeving. Liefst 's morgens en 's avonds. Wat wilt u met uw boeken bereiken? Dat kinderen en jongeren met plezier lezen en van mijn personages leren dat er niets beter is dan aardig zijn voor elkaar. Hoe komt u aan ideeën voor uw boeken? Sommige dingen maak ik zelf mee of heb ik zelf meegemaakt. Verder let ik altijd goed op of er onderweg of tijdens een bezoek dat ik aan iemand breng, geen dingen gebeuren waar ik iets mee kan doen. Soms verzin ik een verhaal van A tot Z. Hebt u boeken geschreven die gebaseerd zijn op gebeurtenissen die u zelf hebt meegemaakt? En zo ja, welke zijn dat? Ja, voor een deel Ruben: toen ik op de middelbare school zat, heeft een meisje uit mijn klas zich doodgereden. Verder allerlei gebeurtenissen uit Alle dingen van Daan.
Over welk thema schrijft u het liefst? Verliefdheid, vriendschap, dansen, verdriet, taal Hoelang doet u ongeveer over het schrijven van een boek? Vier maanden. Bezoekt u weleens scholen en bibliotheken? Hoe vindt u dat? Ja, heel veel. Het is bijna altijd erg leuk. Welke tips hebt u voor kinderen die ook schrijver willen worden? Oefenen, oefenen, oefenen. De teksten die je hebt geschreven aan anderen laten lezen, commentaar vragen, goed tegen kritiek kunnen, herschrijven, herschrijven, herschrijven.