3. Samenvattingen:
Tijdens een hete zomer verhuizen het zeventienjarige meisje Robinson en haar moeder van de hoofdstad naar een provinciestad. Robinsons vader is kapitein op zee. De nieuwe school valt Robinson mee, al is ze op haar hoede voor de rector. Met de neef van de rector, Daniël Bierwolf, trekt Robinson veel op. Daniël is ook nieuw op school, van de vorige is hij weggestuurd. Zijn oom moet hem in de gaten houden. Daniël is een buitenbeentje, hij praat veel met Robinson over het kwaad en de duivel, maar Robinson wil liever over schuld praten. Zij voelt zich schuldig, maar ze weet niet waarom. Op een middag moet ze bij de rector komen, die door haar moeder was gebeld omdat ze ongerust was over de vriend die Robinson scheen te hebben. De rector waarschuwt Robinson dat hij geen gedonder wil met Daniël. Huilend zwerft Robinson door de stad, en in plaats van kwaad op haar moeder te zijn, richt ze haar boosheid tegen zichzelf. 's Avonds schrijft ze in gedachten een brief aan haar vader.

Toen Robinson bij de rector moest komen zag ze de nieuwe lerares Duits, die tegen de rector schreeuwde en de deur hard dichtsloeg. Deze lerares, Johanna Freida, boeit Robinson. Ze ontdekt dat Johanna Freida onrust zaait op school door haar alternatieve methode. Ook Daniël bewondert haar. Tijdens een opvoering vlak voor Kerstmis die door Johanna geregisseerd wordt, zingt Daniël met valse stem een lied waarvan de tekst zijn oom openlijk uitdaagt. Als Daniël na de pauze als vrouw verkleed nog een lied zingt, last de rector de voorstelling af. De volgende ochtend komt Daniël Robinson ophalen om samen met haar zijn verontschuldigingen aan Johanna Freida aan te bieden. Robinson is opgewonden.

Een paar dagen later komt Robinsons vader thuis. Het huwelijk van Robinsons ouders is kapot, ze blijven alleen bij elkaar uit misplaatst fatsoen. Op een dag gaat Robinson met haar vader en Daniël schaatsen, en komen Johanna Freida tegen. Na een schaatswedstrijd, waarbij Daniël vlak voor de eindstreep valt en tot voor de voeten van Johanna glijdt, gaan ze wat drinken. In het café probeert Robinsons vader indruk te maken op de lerares Duits. Na de vakantie vindt Robinsons moeder een bont ijsmutsje in de broekzak van haar man. Het is van Johanna Freida, maar Robinson doet alsof het van haar is. Robinson probeert de betekenis ervan te verdringen. Ze gaat op in de natuurkunde les over water en ijskristallen.

Daniël komt steeds vaker bij Robinson huiswerk maken. Hij is stiller geworden na de vakantie en heeft veel last van migraine. Op een middag gaat hij met Robinson naar bed. Daarna vertelt hij snikkend dat Robinsons vader en Johanna Freida een verhouding hebben. daarna volgt Robinson Johanna voor een week, en gaat ze naar haar toe om het mutsje terug te brengen. Johanna bevestigt de verhouding, en om Robinsons hart stapelen zich ijskristallen.

Het gaat steeds slechter op school met Robinson. Ze kan Daniëls onophoudelijke geklets, nu over heksen, steeds minder verdragen. Ze voelt zich steeds meer buitengesloten. Haar moeder is actief in het oudercomité. Tijdens de paasvakantie komt Robinsons vader weer thuis. Hij nodigt Robinson en Daniël uit voor een zeiltocht over het IJsselmeer, en Johanna Freida is er ook. Het uitstapje wordt een mislukking als Daniël tegen Johanna gilt dat ze ontslagen is en best weet waarom.

De zomervakantie brengt Robinson door in de bibliotheek, ze heeft namelijk twee herexamens. Daniël is blijven zitten en gaat van school af. Vlak voor hij op vakantie gaat, vertelt hij Robinson dat hij de verhouding tussen haar vader en Johanna aan haar moeder verteld heeft. Haar moeder heeft de rector op de hoogte gebracht, met als gevolg dat Johanna’s voorlopige contract niet verlengd wordt. Vervolgens ziet Robinson een verhuiswagen voor de deur van Johanna Freida staan. Ze wil niet meer verder. Voortaan zal alles anders zijn dan vroeger en de herexamens zal ze niet halen. Toch gaat ze die hete zomer braaf elke dag naar de bibliotheek, waar ze staart naar een vierkantje zonlicht op een oud muurtje. Aan het eind van een middag barst er een soort muziekfeest los op het plein. Robinson heeft het gevoel dat de vrolijke muziek wegloopt van haar, een richting uit die zij ook zo graag gegaan was.

4. Verhaaltechniek:

A. verhaalfiguren:
o Robinson: Is net met haar moeder verhuist en moet nu naar een nieuwe school. Op het begin vind ze het maar niks want ze kent er helemaal niemand en vindt het maar een beetje raar. Maar verder in het varhaal trekt ze steeds meer op met mensen van de school. En vooral begint ze op te trekken met Daniël. Zij en Daniël allemaal een paar vreemde avonturen en na een paar keer komt hij (Daniël) steeds vaker bij Robinson thuis en zo krijgt Daniël een steeds betere band met de ouders van Robinson. Na een paar weken komt de vader van Robinson thuis en daar krijgt Daniël ook een goede bant mee. Op het einde van het verhaal gaat Daniël weg.
o Daniël: ook de pas net op school en heeft ook geen vrienden. Hij is op deze school gekomen omdat hij van alle andere schollen is afgetrapt. Hij is op deze school gekomen omdat de directeur van deze school de oom van Daniël. Maar hij de oom van Daniël wil helemaal niet dat Daniël bij hem op school komt want hij heeft ook de verhalen gehoord hij zich gedraagt op de andere scholen. En aan het einde van het verhaal wordt Daniël nog van school getrapt.

B. ruimte:
Het speelt zich in een provinciestad dichtbij zee, waarschijnlijk wordt hier Haarlem mee bedoeld, omdat schrijfster Doeschka daar is opgegroeid. De belangrijkste plaatsen zijn hier de school, het station, het huis van Robinson en de haven waar de vader van Robinson aankwam. Ook komen het IJsselmeer en de plaats Hoorn erin voor.

C. vertelwijze:
via Robinson beleeft de lezer wat zij meemaakt. Dit is dus het hij/zij-perspectief.

D. structuur:
Dit verhaal begint vanaf het begin. De verteltijd van het boek is 116 bladzijden en de vertelde tijd ongeveer een jaar en er komt maar één keer een flashback, over toen ze een twee en een half jaar oud was en doodsbang werd van de boeg van een schip die voor haar opdoemde. dat maakt het boek dus erg chronologisch. Het eind van het boek is gesloten.

E. motieven en thema:
Het thema van dit verhaal is vriendschap. Door het hele boek heen zie je dat het een belangrijk punt is. Robinson komt alleen op school en heeft nog geen vrienden verder in het verhaal krijgt ze een vriend en die wordt steeds belangrijker voor haar.

Motieven:
- Water:
Water vormt samen met de trefwoorden 'zee' en 'schip' een ander belangrijk thema. Het water zorgt ervoor dat mensen zich eenzaam voelen: iedereen zit op zijn eigen eiland of op zijn eigen boot. Aan de ene kant zijn mensen door water geboeid, aan de andere kant zorgt het water ervoor dat mensen nooit dicht bij elkaar kunnen komen.

- IJs (-kristallen):
Robinson voelt zich vaak koud, niet letterlijk, maar in de betekenis van 'in de steek gelaten'. IJs komt vaak terug: de ijsbaan waar Freida en Robinsons vader elkaar ontmoeten, het ijsmutsje van Freida en de kristalstructuur van ijs uit de natuurkunde les. Bij elkaar wijzen deze ijzigheden ook naar het thema eenzaamheid.

G. titelverklaring:
De titel van het boek, Robinson, kan worden verklaard doordat de vader van Robinson eigenlijk een jongen wilde en dat tot realiteit wilde brengen door haar een jongensnaam te geven.

H. schrijfstijl:
Het verhaal is soms niet goed te volgens, ondanks dat de schrijven niet moeilijk taalgebruik heeft. De manier van schrijven is koel, waardoor je niet wordt betrokken bij het verhaal en de personages.

5. beoordeling:
voordat ik heb verhaal ging lezen had ik de achterkant van het boek doorgenomen en leek het me een erg leuk boek. maar ik wist nog niet hoe het verhaal verder ging lopen. Het eerste hoofdstuk was een beetje lastig omdat alles door elkaar stond, maar dat gaf uiteindelijk verder geen problemen.
al lezende kwam ik veel meer te weten over Robinson en haar familie. verder kreeg ik ook meer informatie over plaats, tijd en andere achterliggende dingen.
Ik vond dus dat het boek wazig en niet heel leuk begon, maar uiteindelijk was het nog best een leuk verhaal.

Je kunt je goed verplaatsen in Robinson, waardoor je een beetje medelijden met haar krijgt. Ik vond haar erg zielig dat zij zo'n schuldgevoel had, terwijl zij niks gedaan had. Dat schuldgevoel werd alleen maar veroorzaakt door haar moeder en Daniël.

Soms vond ik dingen een beetje te uitvoerig en langdradig beschreven, wat wel vervelend was. Verder vond ik het verhaal zeker niet moeilijk, het las heel makkelijk en er werd weinig gebruik gemaakt van moeilijke woorden. Ik was ook erg snel door het boek heen. wel was het jammer dat het zo’n voorspelbaar boekje was.