Rico's vleugels door Rascha Peper

Algemene gegevens Het is voor het eerst uitgegeven in 1993 in Amsterdam en is voor een tweede keer uitegeven in 2000. Het genre is moeilijk te onderscheiden tussen een romantische en griezelige boek. Hoewel het niet zo is, het boek heeft niet de structuur van een griezel boek, maar ik vond het toch wel griezelig. Maar als ik echt een keuze zou maken tussen de twee zou het een romantische drama worden. Inhoudelijke gegevens Rico Gabrieli is een vier-tien-jarig jongetje, die zich voor doet als een zestien-jarige. Hij heeft donker bruine haar en ogen en is vrij lang voor z'n leeftijd. Hij draagt vrijwel altijd zwarte kleding. Hij rijdt (al) op een brommer, waar hij aan heeft zitten monteren (zo heeft hij bijvoorbeeld een stuur van een Harley Davidson erop gemonteurd) Hij is met school gestopt, zijn ouders weten daar niks van, en zoekt een baantje. Hij is een meelopertje en wordt veel beinvloed door zijn omgeving. Cecile Rochèl is een rijke vrouw van midden vijftig. Ze heeft haar hele leven overgegeven aan het zoeken en verzamelen van schelpen. Zo woonde ze eerst in het Caraïbische gebied, maar verhuisde naar Nederland met haar man om de schelpen beter te kunnen beschermen. De collectie schelpen is zo groot dat het beroemd is geworden. Dr. Bol wil graag deze collectie overnemen en aan zijn museum doneren. Ze is vrij onrustig en beschermend wanneer het om haar schelpen gaat. Ze is heel gedreven door haar passie, misschien een teveel. Eduard Rochèl is een zestig jaar oude man en is getrouwd met de rijke Cecil. Hij was eerst ambassadeur van Tunis maar door een onbekend voorval, trad hij af. En werd door de hype van zijn vrouw gedreven om schelpen te zoeken. Hij is een rustig persoon stil, bescheiden en vrij teruggetrokken. Hij is ook tamelijk lucride. Ernst Bol is erg opgenomen in zichzelf. Zo is zijn enige belang met de Rochèls puur zakelijk, want zodra de collectie in zijn handen komt, zal hij rijk worden. Dat is ook het enige rol dat hij is een klein, kalend, gedreven mannetje van rond de veertig. Het verhaal speelt zich af in de toekomstige, chronologische tijd. De woonplaatsen zijn een beetje vaag beschreven. Zo wonen de Rochèls in een villa aan het water er wordt niet vermeld welke, dus ben ik er maar vanuit gegaan dat ze de Noorzee bedoeld heeft. Rico woont in een dorpje niet ver van de villa. Het wordt beschreven als een klein, arm dorpje met veel kleine rijtjes huizen die bewoond worden door een aantal allochtonen. Meneer Bol woont in een appartement in Amsterdam waar ook zijn museum staat. Het perspectief is altijd in de vertellersvorm. De schrijfster heeft geprobeerd om het om en om te vertellen, in de hoofdstukken, zo begint ze met Rico dan slaat het weer om naar de Rochèls en dan weer terug. En terwijl je het leest weet je dat ze samengevoegd gaan worden maar het is heel erg verwarrend om te lezen want soms is het niet altijd even regelmatig.
Samenvatting Meneer Bol rijdt op een avond van de villa vandaan en krijgt op een afgelegen weg autopech. Totdat er een jongen voorbij rijdt en hem aan bied zijn auto te repareren. Omdat meneer bol zo was geraakt werd door de beleefdheid van de jongen, bood hij hem een baantje aan om schelpen in en uit te pakken. Rico greep de kans want hij zocht een baantje, omdat hij met school was gestopt. De reden waarom mr. Bol en de Rochèls een extra hulpje wel konden gebruiken was omdat Cecile op bezoek ging bij haar dood zieke zus in Frankrijk voor een week. Ze was helemaal niet blij om de schelpen te verlaten. Vooral niet bij een 'roekeloze' student, ze wou absoluut geen jongen voor het werkje, maar waarom had ze dr. Bol niet uitgelegd. Maar meneer Bol dacht straks is ze toch niet dus wat maakt haar dat uit. En dus had hij Rico maar aangenomen. Na enige tijd begint er een band te vormen tussen mr. Rochèl en Rico. Er otstaat een heel vriendschappelijke sfeer in de villa. Rico wordt er ook heelveel voor betaald dus hij vindt het allemaal wel goed. Op een dag komt Bol erachter waarom Eduard ineens werd ontslagen in Tunis. De oorzaak was dat Eduard een relatie aanging met een minderjarige jongen. Terug in de villa begint er steeds meer spanning te komen tussen hen. Maar Rochèl durft niet zijn liefde voor Rico te laten zien. Pas wanneer Rico doorkrijgt wat Rochèl van plan is, begint hij ook zijn gevoelens te laten zien. Volgens Rico kan het geen kwaad en zou hij er veel meer voor betaald krijgen. Maar wanneer het gelegenheid er is wordt het ontnomen door de schoonmaakster. En kort daarna komt Cecile vroeger dan verwachts thuis. Zij ziet dat haar man weer verliefd is en stuurt Rico 'geweldadig' naar huis. Haar man is ontroostbaar. De volgende avond neemt Rico een paar pilletjes met zijn vrienden. Hij beland in een bad-trip en gaat terug naar de villa. Hij was zo boos, hij voelde zich verraaden. En nam wraak. Zo prbeerde hij de gang in brand te steken want daar stonden alle dozen gevult met schelpen. Toen liep hij naar de achterkant van het huis en gooide een baksteen door de ruit. Cecile kwam naar buiten gerend. Rico sprong vannuit de bosjes, waar hij zich had verstopt, op Cecile en probeerde haar te steken met zijn stiletto. Eduard kwam achter hem staan en hield hem tegen, maar zijn greep verzwakte, Rico draaide zich om en stak hem. Toen rende hij weg, Eduard rendde erachteraan. Nu stond de villa in brand, Cecile rende naar binnen om te redden wat ze redden kon. Terwijl ze de schelpen naar buiten aan het sjouwen was reedt Bol de oprit op, die begon haar te helpen. Eduard rendde nog steeds achter Rico aan maar zijn pas verlangzaamerde totdat hij viel van de pijn in zijn zij. Bol en Cecile hebben maar ¼ van de collectie kunnen redden. En Eduard kon niet meer worden gered... Beoordeling Het begin, het midden van het boek is ongelofelijk opbouwend, dat merk je niet totdat je het uitgelezen hebt. Het is dan ook ongelofelijk saai. Het begint pas 'spannend' te worden, tien bladzijdes voor het eind. In het begin lees je alleen over schelpen, hoe kan je interesse daardoor worden opgewekt? Toch wordt je onbewust heel bewaakzaam over hoe veel Cecile van de schelpen houdt en Eduard van Rico. De titel zegt iets over de t-shirt van Rico, zo heeft hij er een met een bevleugelde motor afgebeeld. Ik had het eind helemaal niet zo verwacht, ik was ook heel erg verbaasd over de plotselinge omkeer tussen buitengewoon saai en hartversnellend spannend. Dat is denk ik ook het enige leuke aan dit boek het element van verrassing. Ik zou dit boek aan niemand aanraaden, het verhaal is saai, vies, smerig en niet geschikt. Ik bedoel wie wil er over een schelprijke-pedofiel lezen? Ik snap ook eerlijk gezegd niet waarom dit boek (en blauwe maandagen een andere boek waar ik net in ben begonnen, maar meteen ben gestopt) wordt aangeraaden door school? Wat er precies literair aan is weet ik ook niet? Misschien is mijn mening wel hard, maar er moeten toch wel goede Nederlandse boeken zijn? Zou je mij er alsjeblieft een kunnen aanraaden, want ik wil van mijn mening kunnen veranderen over de Nederlandse auteurs en regisseurs. (Wat volgens mij een samenzwering is tussen de beide werelden om de gedachten van mensen volledig te verzieken met drugs, seks en grof taalgebruik!!)