Carry Slee - Razend 1 oktober 2006
De reden waarom ik dit boek heb gelezen is omdat de voorkant mijn aansprak en ik heb van mensen gehoord dat Carry Slee mooie boeken schrijft dus daarom waagde ik de kans om dit boek voor mijn eerste boekverslag te gaan gebruiken. Dit boek is voor mij persoonlijk heel mooi en droevig maar toch de moeite waard om te lezen omdat het boek speciaal bedoelt is voor de jongeren en misschien kunnen de jongeren er wel misschien wat van leren over dit boek. En wat me ook opviel was de voorkant. De illustratie van het boek, toen ik het boek voor het eerst zag, is dat de jongen, Sven genoemd, een mes in zijn handen had. Ik wilde gelijk weten wat Sven deed bij het plaatje, maar gauw toen ik het boek bij het eerste hoofdstuk, de eerste letters las, was ik gelijk verliefd op het boek. Klinkt raar maar waar. Toen ik het boek uit gelezen had, begon ik er over na te denken, dus persoonlijk denk ik dat het boek bedoelt is om over het verhaal na te denken. Dus kortom; dit boek moet je gewoon gelezen. Dit boek heeft 144 bladzijdes en 18 hoofdstukken. Ik vind de titel goed gekozen voor dit boek. De titel wil eigenlijk zeggen dat Sven woedend (razend) is op zijn Vader, en dat vooral op het einde. Vandaar het titel. De voorkant ziet u vervolgens; De illustratie bij de voorkant van het boek wil zeggen dat Sven het mes, dat hij in zijn handen heeft, wil gaan gebruiken om zijn vader op proef te stellen omdat hij denkt: ”Als mijn vader me toch zo haat, laat hij me dan ook maar vermoorden dat is beter voor iedereen”. Het genre van dit boek is, denk ik persoonlijk, familie roman. Mijn reden daarvoor is omdat ik denk dat dit verhaal om een zoon en om een vader gaat. En tegenwoordig worden er nog steeds kinderen door hun vader mishandeld, dus het genre kan ook waargebeurd verhaal zijn. En het hoofdthema: mishandeling en liefde. Het onderwerp van dit boek was in mijn eerste opzicht over dat Sven mishandeld wordt door zijn vader. Maar wat me ook opviel is dat de situatie van Roosmarijn ook ernstig was. Want de leraar kan zeg maar niet zijn handen thuis houden van haar. Dus het onderwerp denk ik over dit boek gaat over de jongeren die in moeilijke situatie zitten toch dingen kunnen oplossen, maar toch moeilijk gaat. Maar Sven is het ware onderwerp over dit verhaal, omdat hij op het einde van het verhaal het toch voor elkaar kreeg met zijn vader te praten en zijn samen gaan oplossen. Dus dit laat eigenlijk zien dat in moeilijke situaties toch hoop is voor de jongeren als ze worden mishandeld of worden misbruikt. Dit boek heeft een gesloten einde. De eerste hoofdpersoon waar ik het eerst over wil hebben is Sven. De situatie van Sven is dat hij mishandeld word door zijn vader, net zoals eerder gezegd. De persoonlijkheid van Sven is zeer verdroefend. Want hij is zeer ongelukkig en hij wil wel vrienden hebben en onderhouden, maar door de situatie waar hij in beleeft is dat helaas bijna niet mogelijk. Zijn hobby’s zijn zwemmen en filmen, maar dat zwemmen vindt hij niet leuk, dus daar kapte hij mee, maar de gevolgde daarvan was dat Sven weer geslagen werd door zijn vader. En verder wat me opviel dat het toch een zeer moedige en verstandige jongen is, zelfs doordat de vriendschap ophield met Bart… De tweede hoofdpersoon is Roosmarijn. Het karakter van haar is dat ze spontaan is en zij is populair op school. Maar over het uiterlijk kon ik niets achterhalen in het verhaal want dat werd er helemaal niks over gezegd. Ze wil later actrice worden en haar situatie is dat ze aangetast wordt door de leraar Bob. En dat ze verhalen hoort van Lennart over dat Sven niet echt verliefd is op haar. En verder gezien had ze geen contact meer met Sven doordat ze leugens had gehoord, maar op het einde ging het weer goed met hun. Ze hadden zelfs verkering met elkaar. Het verhaal speelt zich af in en rond het huis van Sven, op school en af en toe voor een paar film opnames bij Roosmarijn thuis en om een paar keer te chatten bij Bart. Maar de belangrijkste omgevingen zijn het huis van Sven en de school. De jaar van het verhaal is moeilijk in te schatten maar ik denk persoonlijk ergens in het jaar 1999. Het verhaal is als volgt: zie volgende bladzijde. Sven is een jongen die door zijn vader mishandeld wordt. En omdat hij in deze situatie beleeft, is hij erg vaak onzeker over zijn toekomst. Hij wil wel vrienden maken en onderhouden maar omdat hij vaak door zijn omstandigheden niet komt opdagen, wordt hij nog onzekerder van dus vriendschap wil hij niet meer. En als Lennart dan ook nog eens aan Roosmarijn vertelt dat Sven eigenlijk ook niet echt verliefd op haar is (wat niet waar is), maar dat hij alleen haar versiert om stoer te doen, wil Roosmarijn eerst ook niets met Sven te maken hebben. Sven gaf zijn zwemmen op en koos ervoor om met films bezig te zijn, maar daardoor krijgt hij nog meer slaag van zijn vader. Toen hij van Bart (zijn beste vriend) nog een laatste kans kreeg om het goed te maken ging dat helaas niet goed. Ze zouden gaan zwemmen, maar omdat Sven geslagen was door zijn vader en zijn blauwe plekken nog zichtbaar waren door de slagen van zijn vader, durfde Sven niet te komen opdagen, ook al wist hij dat hij de vriendschap tussen hem en zijn beste vriend op het spel zette. En het gevolgde daarvan is dat hij de vriendschap met Bart verloren ging. Ze waren niet meer bevriend. Uiteindelijk liep Sven weg van huis en kocht hij vervolgens een mes en hij dacht; ”Als mijn vader me toch zo haat, laat hij me dan ook maar vermoorden, dat is beter voor iedereen”. En de vader ging daar niet mee in. Wat me ook opviel is de manier van lezen. Je kijkt het via de hoofdpersoon ogen, en voor mij is dat een heel aparte manier van lezen. Dus voor mij was het nog nieuw, maar leuk dat ik dat manier juist heb ontdekt. Mijn mening verder over dit boek is dat het boek mooi en krachtig geschreven is, dus ik heb ook ontdekt dat Carry Slee, ( waar ik ook pas laat achter kwam dat het een vrouw is) heel mooi kan schrijven, want het taalgebruik, en het gevoelens die ze omschrijft komen mooi naar voren in dit boek. Ik ben benieuwd naar haar andere boeken. Verder wat ik kwijt wil, dat ik geen spijt heb gehad dat ik dit boek heb gelezen, want meestal lees ik graag horror boeken, maar op deze manier heb ik ontdekt dat andere boeken lezen ook leuk kan zijn.