Point Blanc door Anthony Horowitz

Genre:

Dit boek past in de genres thriller, avonturenfictie en spionageroman. Het boek gaat over een jongen waarvan zijn oom, die bij de MI6 werkte, is vermoord. Hierdoor moet Alex, 14 jaar, zijn taak overnemen. Er is veel actie in dit boek en er gebeuren spannende dingen. Hij moet bijvoorbeeld op een verboden verdieping zien te komen in de school en daar onderzoek doen zonder gezien te worden. Ook gaat hij bijna dood. Hierdoor vind ik het boek goed bij het genre thriller en avonturenfictie passen. Spionageroman spreekt voor zich omdat hij nu meewerkt met de MI6, de Britse geheime inlichtingendienst. Dit heeft dus te maken met spionage.

Schrijfstijl:

In dit boek staan niet zo lange moeilijke zinnen. Soms wel wat ouderwetse woorden omdat het een boek is uit 2001, maar dit maakt het niet moeilijker om te lezen. Er zitten veel verschillende soorten stukken tekst in. Zo zijn er een aantal zakelijke gesprekken tussen de volwassenen maar ook delen met wat simpelere taal (voor tieners). Vooral de simpelere taal wordt gebruikt omdat de hoofdpersoon Alex zich in meer dan de helft van het boek zich op een school voor tieners bevindt. Er is weinig tot geen beeldspraak.

Personages:

De hoofdpersoon van het boek is Alex Rider. Het enige dat wordt verteld over zijn uiterlijk is dat hij blond is. Om eruit te zien als een probleemkind voor de privéschool, wordt zijn haar geknipt tot stekeltjes en krijgt hij onverzorgde, gescheurde en wat stoerdere kleding. Hij is nieuwsgierig en vindingrijk. Ook durft hij veel. Zijn ontwikkeling is dat zijn leven, ook al is dit al zijn 2^e opdracht van de MI6, veranderd van normale schooljongen naar een spion. Zijn leven wordt spannender en heel uniek.

Twee bijfiguren:

1. Als Alex op Point Blanc komt, lijk James eigenlijk de enige ‘normale’ jongen. James is een Duitse jongen die van zijn oude school is gestuurd doordat hij een leraar daar heeft verwond met een luchtbuks. Hij is de enige daar die lijkt te haten op Point Blanc en de enige die graag weg wil. Hij is snel opvliegend en druk.
2. Grief. Dr. Grief is een heel slim persoon die grote plannen heeft met de wereld. Hij heeft uitgevonden hoe hij zichzelf moest klonen. In Project Gemini, heeft hij zichzelf 16x gekloond en ze het uiterlijk gegeven van de jongens die naar zijn school zouden komen. Hierna zou hij uiteindelijk de echte jongens vermoorden en de klonen terugsturen naar hun ouders. Zo zouden er 16, slimme, klonen in de wereld gebracht worden met de hersenen van Dr. Grief. Hij geeft niets om anderen en vind zichzelf vooral ook erg slim.

Perspectief:

Dit boek is vanuit het perspectief de alwetende verteller geschreven. Hierbij wat voorbeeldzinnen:

‘Hij was zo verbijsterd en zo volstrekt niet in staat te vatten wat er nou precies gebeurd was, dat hij niet eens een gil gaf.’ Blz. 13.

‘Alex Rider liep op het schoolplein, omgeven door honderden jongens en meisjes van zijn eigen leeftijd.’ Blz. 15.

‘Aan het eind van zijn eerste week op Point Blanc stelde Alex een lijstje op van de zes jongens met wie hij op school was.’ Blz. 118.

Spanning:

Het boek blijft spannend omdat er bijna altijd actie is. Het wordt dus nooit saai waardoor je door wilt lezen. Er gebeuren gewoon veel spannende dingen waarvan je wilt weten hoe die aflopen. Alles wordt heel gedetailleerd beschreven, waardoor je je goed kunt inleven in de personen, wat het ook wat spannender maakt. De hoofdstukken eindigen niet vaak met een cliffhanger, maar je blijft aandacht houden doordat je nog steeds wilt weten wat er na dat hoofdstuk weer gebeurt.

Dit wil je ook lezen:

Online oplichting

Engagement:

Er is geen sprake van engagement.

Thema:

Het boek heeft me aan het denken gezet door één van de laatste hoofdstukken waarin Dr. Grief uitlegt wat zijn plan was en waarom hij dit wilde (met dat klonen). Ik ging erna nadenken over klonen en dat het soms wel handig kan zijn omdat je dan bijvoorbeeld meer hele slimme mensen op de wereld kan krijgen die dingen ontdekken die van pas kunnen komen bij de ontwikkeling van de wereld. Ik vroeg me ook af of het al iemand gelukt was om mensen te klonen net als in het boek. Dit is nog nooit gelukt volgens het internet. Het thema is spionage.

Reflectie

Ik vond dit boek erg leuk om te lezen. Ik vind het een origineel boek dat goed past bij mijn boekenvoorkeur (spannende boeken met veel actie). Ik kon me goed inleven in de hoofdpersoon Alex doordat alles zo goed gedetailleerd beschreven is. Ik vind ook dat de schrijver zich goed verdiept heeft op hoe iemand van 14 zich gedraagt en wat diegene leuk vindt. De kledingkeuze was goed en ook de spullen die Alex mee kreeg om bijvoorbeeld te kunnen communiceren met de MI6 zonder dat het bestuur van de school erachter kwam waren goed uitgekozen. Zo was er een Sony Discman (het is een wat oud boek) met muziek en een Harry Potter-boek waarin een pijltje zat die iemand kon verdoven. Ook vind ik zijn schrijfstijl en woordkeuze, ook al is het wat ouderwets, erg fijn. Niet te moeilijke en lange zinnen maar ook niet te kort. Na dit boek gelezen te hebben, ben ik erg benieuwd naar de andere avonturen die Alex beleeft in de volgende 8 boeken. Ik vind de voorkant van het boek, zie pagina 3, er wel goed bij passen alleen de zin die erbij staat niet (in de Alpen wacht de dood op Alex Rider…). Ik vind dat die er niet bij past omdat hij niet echt doodgaat. Dit maakt het wel wat aantrekkelijker om te lezen omdat je dan sneller benieuwd raakt over wat er dan precies gaat gebeuren.

Ik raad dit boek zeker aan!