Samenvatting: Casper is een verlegen jongen, zo’n beetje het tegenovergestelde van zijn vrienden Pim en Sophie. Op school gaat het wel goed, zijn cijfers vallen erg mee. Er is een ding dat Casper niet lekker zit. Zijn moeder heeft de laatste tijd erg vaak last van haar buik. Als Casper op een middag uit school komt ligt ze zelfs op de bank. Casper belt direct de dokter die onmiddellijk komt. Dat is niets voor zijn moeder, zelfs al heeft ze 40° koorts, ze moet en zal op kantoor zitten. De dokter verwijst haar door naar het ziekenhuis. Toen ze uit het ziekenhuis kwam deed ze maar een beetje vaag en zei dat het een gezwel was dat vanzelf over zou gaan. Ze had wel medicijnen voor de pijn gekregen. Ach, denkt Casper, zo is zijn moeder nu eenmaal. Casper zit op keyboard les bij Pien, een vrouw bij wie hij al zeven jaar op les zit. Casper wil graag in het landelijke jeugdorkest, hij wil al heel lang muzikant worden. Als hij krijgt te horen dat er een plaats vrij komt in het orkest is hij dolblij, maar hij moet eerst auditie doen. Pien stelt voor dat hij het samen met Anouk doet. Zij zit nog niet zo lang bij haar op zangles. Casper leert zo Anouk kennen en hij wordt al snel verliefd. Caspers moeder houd van verrassingen dus Casper sluipt op een middag haar werkkamer in om iets te regelen. Hij rommelt in haar tas op zoek naar haar agenda. Maar dan rolt er een kaartje van het ziekenhuis uit waarop staat dat zijn moeder kanker heeft……………… In de weken erna gaat het steeds slechter op school. Hij heeft wel veel steun aan Anouk. Haar vader heeft ook kanker gehad, maar hij is genezen door een alternatieve arts. Anouk heeft hem verteld over de arts van haar vader. Samen maken ze een plan om zijn moeder ook naar die alternatieve arts te krijgen. Als ze in Den Haag zijn zal hij zijn moeder pas vertellen waar ze heen gaan. En zo gezegd, zo gedaan. Caspers moeder krijgt een speciaal dieet en moet over een maand terug komen. Dan vertelt Casper zijn vrienden op school over zijn moeder. Pim weet niet hoe hij moet reageren, maar Casper weet wel hoe dat komt; bij Pim thuis wordt nooit ergens over gepraat. Casper vraagt zich steeds af hoe zijn vader er uit zou zien. Hij heeft hem nooit gekend, zijn ouders zijn gescheiden nadat Casper is geboren. Casper weet nu ook sinds kort waar zijn vader woont. Hij heeft hem op gebeld en een afspraak gemaakt bij de Bijenkorf! Het was heel gezellig maar z’n vader schrok wel toen Casper hem over zijn moeder vertelde. Als hij ’s avonds thuis komt ligt zijn moeder al in bed en Casper gaat nog even kijken. Hij schrikt erg als hij ziet dat er pijnstillers op haar nachtkastje staan. Zijn moeder zegt dat de arts zij dat de tumor weer groter werd. In de weken erna gaat het steeds slechter met zijn moeder. Ze is in een week tijd een keer zo dun geworden. Z’n moeders bed staat al in de kamer omdat ze niet meer kan lopen. Als Caspers moeder overlijdt zal Caspers tante Inge voor hem zorgen. Ze proberen nog zoveel mogelijk leuke dingen te doen, maar dan overlijdt ze. Casper weet niet goed hoe hij zijn verdriet moet verwerken. Met zijn school gaat het zo slecht dat iedereen denkt dat hij zal blijven zitten. Casper heeft al een paar maanden geen keyboard meer gespeeld; als hij keyboard speelt denkt hij te veel aan zijn moeder. Hij heeft ook ruzie met Anouk. Ze vond dat hij zijn verdriet verkeert verwerkte. Casper loopt zachtjes naar de kamer van zijn moeder. Daar is hij sinds haar dood niet meer geweest. Als hij er binnen komt krijgt hij een warm gevoel van binnen. Hij heeft het gevoel dat zijn moeder bij hem is. Nu weet hij wat Anouk bedoelt. Dit wordt zijn nieuwe kamer! In gedachten richt hij het vast in, hij heeft alleen een lege plek. Daar komt het te staan. Zijn keyboard natuurlijk!!! En vanaf dat moment gaat alles weer goed met Casper…………………!!!!!!! Titelverklaring: De titel “Pijnstillers” heeft te maken met de tumor van Casper’s moeder. Zijn moeder gebruikt pijnstillers om de pijn te verzachten. Eigenlijk krijgt zij ook al een soort pijnstiller van Casper, hij speelt zo mooi keyboard, zijn moeder vergeet dan even dat ze ziek is.
Soort verhaal: Ik denk dat het een roman is omdat, er meerdere hoogtepunten en dieptepunten zijn, een vrij groot deel uit het leven van de hoofdpersoon en een ‘round character’ en veel bijpersonen. Gebeurtenissen: Probleem en Hoofdlijn: Het verhaal begint midden in een gebeurtenis. Het probleem waar de hoofdpersoon (Casper) voor komt te staan is dat zijn moeder ongeneeslijk ziek wordt en later ook overlijdt. Hij kan dit niet oplossen. Eerst gaat het niet goed met hem want hij begroef zich in zijn huiswerk. Maar samen met de hulp van zijn vader, zijn vrienden en Anouk is hij er toch weer bovenop gekomen. De belangrijkste gebeurtenis in het verhaal is als zijn moeder overlijdt, omdat dat een heel droevig moment is. Het hoogtepunt is ook als zijn moeder overlijdt. Het boek eindigt als volgt: Anouk slaat haar armen om Casper heen. Casper weet niet hoe lang ze daar staan, innig tegen elkaar aan, terwijl ze af en toe naar elkaar kijken door hun tranen heen en dan zoenen ze. ‘Gaan we dit weekend met het orkest naar Baarn?’ vraagt Anouk. Casper knikt. Nu durft hij wel. Hij weet zeker dat zijn moeder niet op de voorste rij zal zitten, maar ze is wel in zijn hart en daar zal ze blijven, dicht bij hem, voor altijd. Het boek heeft dus een goed einde, ondanks het overlijden van zijn moeder. Casper is er weer helemaal bovenop gekomen. Personen: Hoofdpersoon: Casper en Marit
Bijfiguren: Bob, Anouk, Pien, tante Inge, Pim, Sofie, Roy
Casper van Lier: Casper is de hoofdpersoon in het verhaal. Hij is 15 jaar oud. Hij heeft donkerbruin haar. Hij maakt veel mee in het verhaal. Hij is erg muzikaal, hij wil dan ook muzikant worden. Eerst was hij een hele vrolijke jongen die veel lol met zijn vrienden maakte, maar toen hij hoorde dat zijn moeder ongeneeslijk ziek was stortte zijn wereld in. Toch is het weer goed gekomen. Hij is ook een hele zorgzame jongen, die er altijd voor zijn vrienden is als het nodig is. Hij woont in Amsterdam, bij zijn moeder thuis. Hij is een round character. Marit van Lier: Zij is de moeder van Casper. Uiterlijk wordt niet in het boek vermeld. Ze is ongeveer een jaar of 40. Ze is een hele sterke vrouw en zit vol verrassingen. Wanneer ze hoort dat ze ongeneeslijk ziek is sluit ze zich helemaal af en wil door niemand geholpen worden. Daar is ze ook veel te trots voor. Maar toen ze hoorde dat de alternatieve arts haar misschien beter kon maken vecht ook weer helemaal voor haar leven. Uiteindelijk overlijdt ze toch aan het eind van het verhaal
Bob van Laren: Hij is de vader van Casper. Hij is ook erg muzikaal maar zijn beroep is fotograaf. Hij ontmoet Casper pas na 15 jaar omdat zijn moeder hem alleen wilde opvoeden. Hij bouwt in het verhaal een hele goede relatie met Casper op. Hij is niet getrouwd, want vrouwen houden het toch niet lang met hem uit, zoals hij zelf zegt. Anouk Spoelstra: Anouk is een goeie vriendin van Casper. Ze is ook erg muzikaal, en doen samen auditie voor het jeugdorkest. Ze steunt Casper heel erg wanneer hij te horen krijgt dat zijn moeder ongeneeslijk ziek is. Ze weet wat het is want haar vader heeft ook kanker gehad, maar hij is er weer bovenop gekomen. Volgens Casper is ze een heel mooi meisje. Uiteindelijk worden ze verliefd op elkaar en krijgen ze verkering. Pien: Pien is de muzieklerares van Anouk en Casper. Ze is altijd heel recht voor haar raap. Wanneer ze stuk wat Casper op zijn keyboard speelt niet mooi vindt scheld ze op hem, maar als ze iets heel mooi vindt valt ze hem helemaal om de hals. Tante Inge: Zij is de tante van Casper. Ze is een heel lieve en zorgzame vrouw. Zij zorgt voor Casper als het slecht gaat met zijn moeder. Ze is zo ongeveer de tegenpool van Caspers moeder, want ze houdt erg van koken en besteed veel aandacht aan haar uiterlijk. Pim: Pim is de beste vriend van Casper. Hij is heel dun en klein en de clown van de klas. Hij wordt er constant uitgestuurd. Hij kan erg goed tekenen en zijn strip in de schoolkrant is dan ook razend populair. Sofie Boontjes: Sofie is de beste vriendin van Casper. Ze is een hele vrolijke meid en heeft verkering met Roy. Hij is Surinaams en haar vader heeft een hekel aan Surinamers. Dus bedenkt ze met Casper een plan zodat ze Roy toch kan blijven zien. Roy: Roy is een Surinaamse jongen en de vriend van Sofie. Hij is een beetje verlegen, maar wel heel eerlijk en erg trots op Sofie. Hij heeft erg veel medelijden met Casper en steunt hem dan ook in de moeilijke tijd.
Tijd: Het verhaal speelt zich in de tegenwoordige tijd af, zo rond 1997 toen het boek geschreven is. De tijd tussen het begin en het eind van het verhaal is ongeveer een half jaar. Het is een chronologisch verhaal. Het staat dus in de volgorde zoals het ook gebeurd is. Er zijn een aantal flash-backs, zoals wanneer de moeder van Casper overleden is en hij herinneringen aan haar ophaalt. Ze hebben niet echt een functie. Er zijn geen sprongen in de tijd. Plaats: Het verhaal speelt zich voor het grootste gedeelte af bij Casper thuis, bij zijn moeder. De kleinere gedeeltes worden afgespeeld op school, bij Sofie thuis en bij de muzieklerares Pien. De omgeving oefent niet echt invloed uit op de gebeurtenissen. Als er iets gebeurtenis komt heeft de omgeving er niks mee te maken. Met wie kijk je mee: De vertelsituatie is een hij-vertelstiuatie. Je bekijkt het dus niet door de ogen van iemand. Het is gewoon alsof het verhaal zich afspeelt en jij gewoon meekijkt. Een citaat uit het boek: Casper rent naar het bed. Hij pakt zijn moeders hand. Hij weet niet hoe lang hij daar zit, de hand van zijn moeder strelend die steeds kouder wordt. Plotseling springt hij overeind. Hij rent door de kamer en bonkt met zijn vuisten tegen de muur. “ Ze is dood…” schreeuwt hij. “Mijn moeder is dood…”. Casper hapt naar adem. Het heeft dus ook geen gevolgen. Onderwerp: Het thema is dood, omdat dat de belangrijkste gebeurtenis de dood van Caspers moeder is. De motieven in het verhaal zijn: Vriendschap, verliefdheid en discriminatie. Bedoeling/boodschap: De schrijver wil met dit boek zeggen dat als je veel verdriet hebt dat je het niet weg moet stoppen maar dat je er over moet praten en het proberen te accepteren. De schrijfster heeft ook wel een boodschap met dit verhaal. Ze wil iets naar de lezer overbrengen dat dit gewoon iedereen onverwachts kan overkomen. Het heeft mij wel aan het denken gezet. Ik denk dat het iedereen die dit boek leest wel aan het denken zet, want zoiets kan iedereen gebeuren. Taalgebruik: Het taalgebruik was wel makkelijk. Dat mag ook wel, want het is een jeugdboek. Het is een heel realistisch verhaal, de meeste jongeren moeten daar leren mee omgaan, hoe dat is enzo. Het verhaal bevat misschien één beschrijving. Het woord “alternatieve arts” wordt uitgelegd. Het boek is ook niet echt dik. Het verhaal bevat wel wat dialogen. Ook weer niet al te veel. Als Casper en zijn moeder praten over de tumor van haar. Zulke dialoogjes komen erin voor.
Mening: Ik vond het boek heel mooi, er zat een goed verhaal in, en het einde is niet te open. Het boek heeft me echt aangesproken, om te zien hoe zo’n jongen er achter komt dat niets zoveel voor hem betekent als zijn vrienden en zijn moeder. Het boek viel met totaal niet tegen, omdat ik er meestal geen verwachtingen aan stel. Ik kan me goed inleven in het verdriet van Casper. De karakters zijn precies goed, niet te overdreven en niet te veel op de achtergrond gebracht. Het boek is heel mooi, omdat je jezelf kan vinden in Casper, hoe het moet zijn om je moeder te verliezen. En het is heel gewoon dat je vrienden je wel eens vergeten als ze verliefd zijn, zoals Sofie. Het boek is gewoon heel herkenbaar en daarom spreekt het boek je heel erg aan. Informatie over de schrijver: De schrijver van het boek ‘Pijnstillers’ is Carry Slee. Carry Slee is geboren in 1949 in Amsterdam geboren. Na de middelbare school volgde ze een opleiding aan de Academie voor Expressie door Woord en Gebaar. Na het halen van haar diploma werkte ze als drama docent. Als een kind schreef ze al bijna dagelijks een verhaal in een schrift, ze begon dus letterlijk als een kind met schrijven. Doordat ze haar dochters voorlas, vonden ze dat zo leuk dat ze besloot haar verhalen naar de bobo te sturen. Haar eerste boek dat ze schreef was ‘Rik en Roosje’ in 1989. Ze schreef eigenlijk alleen voor kleine kinderen tot negen jaar. In dit soort boeken schreef ze over problemen maar wel met veel humor. Uiteindelijk gaat het zo goed dat ze stopt met les geven en besluit zich totaal aan het schrijven te weiden. Ze wint verschillende prijzen bijvoorbeeld die van de Nederlandse Kinderjury en de Venz Kinderboekenprijs. Carry Slee schrijft ook onder een andere naam: Sofie Mileau. Onder deze naam schrijft ze voornamelijk boeken voor volwassenen. Maar voor ons is ze dus bekend als: Carry Slee.