titel: Pijnstillers Naam schrijver: Carry Slee Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf Soort: Jeugdroman over dood, kanker, liefde en vriendschap Aantal pagina`s: 160 Druk: 5e, 1998 Bekroond door: De Nederlandse Kinderjury 1998 Hoofdpersoon: Casper Andere belangrijke personen:  moeder van Casper  Sofie (goede vriendin)  Anouk (verkering)  vader van Casper (maar meer aan het eind) Het verhaal Casper heeft op zich een gelukkig leventje. Hij heeft toffe vrienden in zijn klas (3b), zit op keyboardles en doet (vaak onverwachte) leuke dingen met zijn moeder. Maar de afgelopen weken dacht hij vaak aan zijn vader. Waar zou die nu uithangen? Zou hij me nog willen zien? Zijn moeder is heel open tegen Casper en vertelt dingetjes die ze nog weet van hem. Ze zou het zelfs heel leuk vinden als hij goed contact kreeg met zijn vader. Ze had al een keer geprobeerd contact te zoeken, toen hij 4 was. Maar zijn vader was voor een paar jaar naar het buitenland toe, en toen zijn vader terug was Casper zijn hem alweer vergeten Op een dag vindt Casper zijn moeder met buikpijn op de bank. Ze ziet wit en Casper belt de dokter want als zijn moeder tussen 9 en half 6 van het werk af komt, moet er wel iets heel ergs aan de hand zijn. Na een paar dagen mag zijn moeder de uitslag van een röntgenonderzoek ophalen. Ze wil er alleen niet over praten…… Ondertussen speelt Casper het vriendje van Sofie. Sofie heeft verkering met Roy, een donkere, Surinaamse jongen. De vader van Sofie is een racist en wil niet dat zijn dochter met ‘die zwarten’ omgaat. Als Sofie een keer met Roy weg wil, gaat Casper met Sofie mee naar huis en vertelt waar ze ‘samen’ heen gaan. Ondanks die nepverkering is Casper verliefd op Anouk, een meisje van muziekles. Samen moeten ze meedoen aan een talentenjacht en als ze ook nog door de auditie komen zouden ze samen gaan optreden in Praag. Casper heeft (na lang wachten) ook een afspraak met zijn vader gemaakt en ze zien elkaar voor het eerst in de Bijenkorf. Bob blijkt een aardige, vrolijke man te zijn die al jaren hoopte op een teken van Casper. Hij is blij zijn zoon te zien. Hij laat Casper ook zijn atelier zien waar hij werkt. Bob ontwerpt kaarten en uitnodigingen. Als hij een keer iets anders te doen heeft, sluit hij het atelier gewoon een middagje. Casper vindt hem meteen al een toffe vent, die heel anders is dan zijn moeder die altijd gewoon door werkt ook al is ze ziek. Bij de moeder van Casper is een tumor (kanker) ontdekt in haar buik, en er wordt een kijkoperatie uitgevoerd. Als Casper op bezoek gaat in het ziekenhuis hoort hij twee mensen met elkaar kletsen. “Ze kunnen niks meer voor haar doen. Het is een hele slag om zoiets te horen te krijgen.” zegt een vrouw. “En zo jong nog” zegt een man, “Tweeënveertig.” “Is ze alleen?” vraagt een ander. “Nee, ze heeft een zoon van vijftien.” Casper begrijpt dat het over zijn moeder gaat en rent in paniek het ziekenhuis uit. Als hij thuis is belt hij Anouk. Zij begrijpt het verdriet van Casper maar al te best, haar vader had 2 jaar geleden ook kanker, maar gelukkig is hij er bovenop gekomen door een speciaal dieet. Casper zegt tegen zijn moeder dat ze iets leuks gaan doen, maar hij neemt haar mee naar de diëtist. Ze is in het begin heel eigenwijs, maar gaat toch mee. Als ze weer buiten staan is zijn moeder heel enthousiast en ze vertrouwt de man helemaal. En ja hoor, net zoals bij Anouk’s vader wordt de tumor steeds kleiner. Als Casper na een paar maanden besluit om zijn moeder te verrassen en de agenda van zijn moeder opzoekt, ziet hij een klein doosje naast het bed. Het zijn PIJNSTILLERS...
Mijn mening Ik vind Pijnstillers een mooi boek, want er wordt gemakkelijk over zo’n moeilijk onderwerp geschreven en je kan je er goed bij inleven. Ik ken ook mensen die door kanker zijn overleden, dus het verdriet ken ik wel een beetje. De wereld gaat ondanks Casper’s problemen en verdriet toch door (er zijn stukken over school en vrienden). Er gebeuren ook dingen die je niet zo snel verwacht, zoals die nepverkering.