Pijnstillers
Van Holkema & Warendorf, Houten, 6e druk 1998
Eerste druk: 1997 Titelverklaring Dit boek heet Pijnstillers, omdat de moeder van Casper kanker heeft en veel medicijnen slikt. Samenvatting Dit boek speelt zich af in Nederland, in de jaren ‘90. Het gaat over een groep vrienden: Casper, die z’n vader probeert te vinden, Roy, Pim en Sofie. Sofie heeft verkering met Roy, maar Roy is donker en Sofies vader is tegen donkere mensen. Daarom doet Casper net alsof hij verkering met Sofie heeft. Ook speelt Casper muziek op zijn keyboard. Hij wil met het orkest meedoen dus hij wacht elke dag af, of Pien, z’n muzieklerares, zegt dat er een plekje vrij komt in het orkest. Caspers moeder heeft vaak last van buikpijn, later ontdekt Casper dat z’n moeder kanker heeft. Casper krijgt van Pien te horen dat er een plek vrijgekomen is in het orkest. Hij moet wel eerst auditie doen; samen met een zangeres: Anouk. Op een dag besluit Casper z’n vader op te zoeken, maar hij is niet thuis. De kanker in moeders buik wordt steeds erger. Dan komt Casper via Anouk aan het adres van een alternatieve geneesheer. Moeder krijgt een dieet voorgeschreven en dat lijkt te helpen. Casper heeft z’n vader opgebeld en een afspraak gemaakt: ze kunnen het goed met elkaar vinden. Anouk en Casper moeten auditie doen en ze winnen. Het gaat steeds slechter met Caspers moeder. Als Sofies vader naar Casper belt (voor Sofie) verraadt Anouk per ongeluk dat Sofie bij Roy is. Sofie krijgt ruzie met haar vader, later is alles uitgepraat. Als Caspers moeder overlijdt, wil Casper uit het orkest stappen. Later verandert hij van gedachten, en gaat hij toch door met het orkest. Het probleem van het verhaal is half opgelost, want Casper heeft z’n vader gevonden en zit in het orkest, maar z’n moeder is overleden. Eigen mening Ik vind dit boek echt heel erg leuk, maar ook erg zielig. Ook is het boek leuk om te lezen, en erg spannend want toen ik begon met lezen, kon ik het bijna niet meer wegleggen. Het is ook niet moeilijk om te lezen, want er staan niet echt moeilijke woorden in het verhaal. Het is een realistisch verhaal, en daar hou ik wel van. Ik vind dit verhaal zielig omdat ik af en toe bijna moest huilen, bijvoorbeeld toen Casper er achter kwam dat z’n moeder kanker had en toen ze dood ging. Maar ik vind het ook een heel leuk boek; met Sofie die altijd achter Roy aanliep, en Pim die altijd de klas uit werd gestuurd. Maar ik ben het eigenlijk niet eens met de vader van Sofie dat hij tegen donkere mensen is, want als je er een niet mag, dan hoef je toch niet tegen alle donkere mensen te zijn? Daarom vond ik het opzicht geen slecht idee dat Casper zogenaamd verkering met Sofie had, maar je weet van tevoren al dat iemand zich zal verspreken, en het was ook wel een beetje lullig van Casper en Sofie dat ze tegen Sofies vader logen. Dat Casper z’n vader probeerde te vinden kon ik mij wel voorstellen, want ik zou ook nieuwsgierig zijn over hoe mijn vader is, of hij aardig is, en hoe die er uit ziet. Maar ik vind het wel dom van Casper dat, toen z’n moeder dood ging, hij niet verder wou met het orkest, want als z’n moeder dood is vind ik dat hij moet proberen door te leven en dus niet te stoppen met muziek maken.