Phileine zegt sorry, Ronald Giphart


















Inhoud





H. 1 Beschrijving leeservaring blz. 2

- 1. Primaire gegevens

- 2. Verantwoording keuze

- 3. Verwachting vooraf

- 4. Eerste reactie achteraf

- 5. Korte samenvatting van de inhoud



H. 2 Verdieping blz. 4

- 1. De ruimte

- 2. De tijd

- 3. Perspectief

- 4. Thema en motieven

- 5. Personages en karakter

- 6. Titel, ondertitel, motto

- 7. Relatie tekst en context

- 8. Symboliek



H. 3 Eindoordeel blz. 6

- 1. De recensie

- 2. Persoonlijke beoordeling

- 3. Belangrijke passage










1

1: Beschrijving leeservaring

1.1 Primaire gegevens

Auteur: Ronald Giphart

Titel: Phileine zegt sorry

Ondertitel: Geen

Verschenen in: Eerste druk 1996, zestiende druk 2003

Uitgever: Podium, Amsterdam

Aantal blz.: 214

Uitgelezen op: 28 dec. 2006


1.2 Verantwoording keuze

Ik heb het boek al eens gelezen en het leek me leuk om er een verslag van te maken.


1.3 Verwachting vooraf

Ik had het boek al eens gelezen zoals ik zei en ik vond hem erg grappig en leuk. Ik ken hem dus eigenlijk al, maar ik vind het niet erg om hem nog eens te lezen. Ook heb ik de film al een stuk of 4 keer gezien.


1.4 Eerste reactie achteraf

Spannend: een beetje

Meeslepend: een beetje

Ontroerend: niet

Grappig: erg

Realistisch: erg

Fantasierijk: een beetje

Interessant: erg

Origineel: erg

Goed te begrijpen: erg


Dit werk heeft mij aan het denken gezet: Nee

Ik heb iets aan dit werk gehad: Nee

Dit werk spreekt me aan: Ja


Dit verhaal is luchtig en ook luchtig geschreven, het is dus goed te begrijpen. Wat ik vooral leuk aan het boek vond was dat het ontzettende humor bevat en toch ook wel een origineel verhaal heeft. Het verhaal gaat over Phileine die naar haar liefde vliegt in New York, voor een toneelstuk waar hij in meespeelt van Shakespeare. Niet iedereen is zo impulsief, dus ook een beetje fantasierijk. Maar het is realistisch geschreven. De personages worden goed uitgediept. Het heeft niet echt een romantische scène of een ontroerende passage, wel een seksscène maar dat vond ik niet erg ontroerend! Een beetje spannend is het boek wel want je vraag je elke keer af of het wel weer goed komt en wat er nu weer gaat gebeuren, omdat ze best vaak in de problemen zit. Dit werk heeft mij niet aan het denken gezet en ik heb er ook niet zoveel aan gehad, het is gewoon een luchtig en leuk leesboek en dat spreekt mij aan.


2

1.5 Korte samenvatting van de inhoud

In dit boek is het verhaal door de ogen van Phileine geschreven. Phileine heeft een relatie met Max, die al vrij snel in het boek naar New York vertrekt om te gaan optreden in een eigentijdse versie van Shakespeare’s Romeo & Juliet.

Phileine mist Max enorm en besluit om hem op te gaan zoeken in Manhattan. Aangekomen in Max’ pand, leert ze al snel een paar collega’s en huisgenoten van Max’ kennen. Ze raakt bevriend met Gulpje, een Vlaamse ultra-bitch (net als Phileine). Samen bespotten ze iedereen die ze tegenkomen en praten ze vooral over seks. Als Phileine de première van Romeo & Juliet bezoekt reageert ze geschokt. Het stuk blijkt een pornografisch liefdesspel te zijn, waarin Max openlijk de liefde bedrijft met zijn tegenspeelster Joanne. L.T. (de vriend van Joanne) en Phileine kunnen het moeilijk accepteren elkaars geliefden zo te zien en trekken veel met elkaar op, wat uitloopt in een vrijpartij op L.T.’s speedboot. Als blijkt dat Max de voorstelling nog twee keer moet spelen is Phileine nog meer geschokt. Samen met Gulpje komt ze ondertussen in allerlei hectische situaties terecht in Manhattan en blijkt ze zelf ook niet zoveel waarde te hechten aan haar relatie met Max, tenminste lichamelijk dan. Samen met L.T. en Gulpje besluit ze de derde en laatste voorstelling van Max’ toneelstuk bij te gaan wonen, om te kijken of Max en Joanne zich misschien hebben ingehouden bij de eerste voorstelling, omdat ze wisten dat Phileine en L.T. in de zaal zaten. Tijdens dit optreden neemt het toneelspel nog extremere vormen aan en slaat Phileine compleet door. Ze onderbreekt ruw het toneelspel en komt door deze actie de volgende morgen in alle New Yorkse kranten te staan, wat leidt tot een uitnodiging voor The Late Show, van David Letterman. Na haar optreden hierin, komt Max haar weer opzoeken om het weer goed te maken. Ze gaan samen naar een Aids-festival waar Phileine ineens beseft dat ze zich niet goed heeft gedragen en ze besluit publiekelijk haar excuses aan te bieden voor haar gedrag. De eigenwijze Phileine die nooit sorry zegt, durf het nu eindelijk te zeggen.






3

2: Verdieping

2.1 De ruime

In dit boek komt een ‘beeldvormende’ ruimte voor. Je weet bijv. wanneer ze in het appartement van Max zit of in het theater. Toch is de beeldvormende ruimte niet zo heel erg gebruikt, het beschrijft niet vaak de omgeving om haar heen. Vaker vertelt (in haar gedachten of ze zegt het tegen iemand) ze zelf waar ze naartoe gaat en hoe ze zich voelt, maar niet hoe het er uitziet om haar heen. Verder wordt een ‘sferische’ ruimte en een ‘symbolische’ ruimte niet echt gebruikt, het speelt zich vaak op neutrale plekken af. Het speelt zich af in Manhatten, New York en verder vaak in het appartement van Max, het theater, maar ook een hotelkamer, café enz.


2.2 De tijd

De vertelde tijd: Ong. 3 maanden en een week

De verteltijd: Ong. 4,5 uur


Er wordt wel af en toe met flashbacks gewerkt. Over hoe ze Max ontmoet heeft en ze vertelt over haar vriendinnen en hun gesprekken.


Er wordt in dit boek ook met discontinuïteit gewerkt. In de paar eerste bladzijden beschrijft ze dat Max vertelt dat hij weg gaat en dat hij weg is, vervolgens gaan er 3 maanden voorbij en zit ze in het vliegtuig. Daar wordt een enorme sprong gemaakt. Verder beschrijft hij de 6 dagen in New York over het hele boek. Toch is er nog steeds discontinuïteit omdat er altijd wel stukjes worden overgeslagen.


In dit verhaal komt geen ‘in medias ras’ voor. Het verhaal begint gewoon bij het begin en loopt in chronologische volgorde af.


Het boek heeft een gesloten einde. Er zijn weinig vragen over op het eind. Phileine is naar New York gevlogen, heeft ruzies gekregen met Max maar uiteindelijk komt alles weer goed.


2.3 Perspectief

In dit boek wordt gebruik gemaakt van de ‘ik-verteller’. Phileine vertelt het verhaal.


2.4 Thema en motieven

Thema: Jezelf vinden

Motieven: 1. Phileine vliegt naar New York.

2. Phileine ziet Max op een podium overspel plegen met tegenspeelster Joanne.

3. Phileine gaat naar bed met Joanne's vriend als wraak.

4. Phileine biedt voor een groot publiek haar excuses aan.






4

2.5 Personages en karakter

In dit boek zitten ‘round characters’ en ‘flat characters’. Ze lijken op echte mensen en ze maken een ontwikkeling door in het boek. Een paar bijpersonages zijn ‘flat characters’ die hebben meer bepaalde kenmerken en veel komt er niet bij.

Het hoofdpersonage is Phileine (round character) ze is een jaar of 21 schat ik. Ze woont in Utrecht in een appartementencomplex. Phileine is een keiharde alles hater die alles en iedereen afkraakt, kwetst en voor schut zet. Plezier heeft ze ook het liefst voor zichzelf. Ze vindt zichzelf ontzettend leuk, schaamt zich nooit en zegt al helemaal nooit sorry. Ook aan mensen heeft ze een hekel want ze doen altijd wel iets fout.

De bijpersonages zijn Max en Gulpje. Max is Phileine haar vriend. Dit zijn flat characters. Max is een acteur is opzoek naar zijn grote doorbraak en reist daarvoor helemaal naar New York af om in een toneelstuk Romeo ‘nd Juliet te spelen. Hij is eigenlijk de tegenpool van Phileine, kalm, rustig en zachtaardig. De indruk wordt gewekt dat hij zijn carrière belangrijker vindt dan zijn vriendin.

Gulpje is de Vlaamse bitch die Phileine ontmoet in het appartementencomplex van Max (waar meerdere mensen wonen). Gulpje is net als Phileine en vindt het heerlijk om mensen belachelijk te maken en te kwetsen. Ze schreeuwen er samen het hardst om dat ze ‘de grootste bitches die er op aarde rondlopen’ zijn. In het boek blijkt wel dat Phileine toch nog ergens medelevend voor kan zijn, terwijl Gulpje het allemaal echt niets kan schelen.


2.6 Titel, ondertitel, motto

Titel: De titel heeft te maken met dat Phileine altijd zo egoïstisch is dat ze nooit ‘sorry’ zegt en nooit haar fouten toegeeft, maar dat nu eindelijk wel doet voor al haar daden.

Ondertitel: Geen

Motto: Op de eerste pagina staat een cartoon van de tekenaar Gummbah. Bovenaan staat: ‘Meisje met een onverdraaglijk hoog IQ’. Het meisje op de voorgrond schreeuwt: “Oh god! Wat zijn ze dom!!!” Terwijl achter haar twee mensen staan en de 1 aan de ander vraagt: Nog koffie? Waarop de ander “Ja, graag” antwoordt. Dat meisje dat zo schreeuwt is ook hoe Phileine over de mensen denkt.


2.7 Relatie tekst en context

Het verhaal erg is deze tijd en er zijn jonge personages gebruikt. Het gaat veel over seks, liefde en relaties. Het is een soort uitgebreide versie van de welbekende soap ‘Goede tijden, slechte tijden’.


2.8 Symboliek

De reis naar Manhatten en naar Max gaat vooral om de zoektocht naar jezelf. Phileine heeft het moeilijk met zichzelf, vooral haar liefdesleven en af en toe ook haar eenzaamheid. Het mannelijke geslacht wordt vaak met vreemde woorden weer gegeven en heeft ook iets kwetsbaars wanneer Max helemaal naakt op het podium staat en Phileine Max tot orde roept. Giphart geeft personages uit het boek vaak bijnamen (die in het boek als Phileine haar scheldwoorden worden gebruikt tegenover die mensen, of als bijnamen) zoals voor Jules “Het Levende Brilmontuur" of "de aan elkaar gelaste fietsenwielen". Ook voor 3 mannen in een restaurantje verzinnen Phileine en Gulpje de bijnamen “Kwak, Kwak en Kwak”


3: Eindoordeel

3.1 De recensie





3.2 Persoonlijke beoordeling

Ik vond het boek erg leuk om te lezen. Het las lekker makkelijk en gewoon in chronologische volgorde. Natuurlijk ook flashbacks tussendoor maar dat was juist leuk om te lezen. Al die herinneringen en verhalen over haar vriendinnen met idiote acties, en over Max. Alle spontane gedachtes van Phileine werden beschreven. Vaak heel grof, want Giphart heeft geen blad voor de mond genomen.

De personages waren door de flashbacks redelijk goed uitgediept maar het bleven een flat characters. Sommige personages waren tegen het type figuur aan. Toch vond ik dit niet storend, omdat ze zo herkenbaar waren – zoals Phileine de bitch – was dit ontzettend grappig. Al die uitspraken van haar waren geweldig! De hoofdpersoon heeft goed gehandeld in het boek. Eerst niet natuurlijk, ethisch gezien (ookal was dit wel heel grappig), maar later wel.

De gebeurtenissen zouden natuurlijk waar kunnen zijn, maar het is wel een heel origineel verhaal. Het moet dan ook al echt een wereldberoemd verhaal worden. Dus aan de andere kant is het ook weer niet realistisch. De gebeurtenissen waren wel heel verrassend door de impulsieve Phileine.

Phileine heeft verder niet echt dezelfde gedachtegang als ik want ze heeft een hekel aan mensen en houdt niet van theater, ik ben het tegenovergestelde. Ze is wel impulsief, misschien niet zo erg als zij, maar ook doe ook vaak eerst voordat ik erover nagedacht heb.

De afloop vond ik niet echt verrassend gezien de titel, maar ook weer wel omdat de vreselijke Phileine uiteindelijk toch haar excuses aanbiedt, wat je van haar karakter nooit verwacht. Dat ze uiteindelijk inziet dat haar extreme kant ook zijn nadelen heeft en ze zich daarom eenzaam voelt. Dat ze zelf ook af en toe fout kan zitten.


3.3 Belangrijke passage

Na lang peinzen en persen met de spieren rond mijn mond weet ik eindelijk, behoorlijk spastisch, uit te brengen: ‘Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het me spijt hoe vervelend en cynisch ik me de afgelopen dagen heb gedragen. Dat het me spijt en dat ik alles terugneem.’

Ik slik hoorbaar.

‘Ik bied mijn verontschuldigingen aan. Ik zeg sorry. Sorry, Max. Sorry, mensen,’ fluister ik en iets harder – misschien té hard – voeg ik eraan toe: ‘Sorry dat ik besta.’


Dit sluit het hele verhaal af, Phileine is eindelijk in gaan zien dat ze fout zat en dat ze ook wel eens sorry mag zeggen. Dus eindelijk is het zover; Phileine zegt sorry. Dit verklaart ook titel van het boek.