Titel: Phileine zegt sorry
Auteur: Ronald Giphart.
Uitgever: Podium
Plaats van uitgave: Amsterdam.
Jaar van uitgave: 2003
Druk: Vijfde druk
ISBN: 90-417-0290-3
Aantal bladzijden: 262 bladzijden
Hoofdpersonen:
Phileine, Max, Gulpje, L.T. en Jules.
Eerste persoonlijke reactie en leesmotivatie:
Ik heb, zoals u vast niet ontgaan is, het boek ‘Phileine zegt sorry gelezen’. Ik heb het boek gekozen omdat mijn zus zei dat het een leuk boek was. Ook had ik de film ooit wel eens gezien, en wat ik me kan herinneren was dat er veel seks en humor in voor kwam. Dat was voor mij dan ook de reden om het boek te lezen. Ik heb erg genoten van het boek. Het is geschreven in een stijl die ik als zeer prettig ervaar. Als de andere boeken van Giphart ook zo zijn, ga ik voor het volgende verslag nog een boek van hem lezen. Het boek sluit (nog) niet echt aan op mijn belevingswereld. Het verhaal speelt zich af in New York, een stad waar ik nog nooit ben geweest. Ook de seksueel getinte delen kan ik nog niet echt over meepraten. Toch vond ik het een leuk boek, en zeker de moeite waard!
Samenvatting van de gebeurtenissen:
NB: Dit is meteen mijn beschrijving van de gebeurtenissen.
Phileine is gelukkig met haar vriend Max. Maar het mag niet baten; Max gaat naar New York vanwege Shakespeare-project. Phileine en Max sluiten een ‘gebonden vrijheid’ wat in zou moeten houden dat ze elkaar trouw blijven, maar toch eerlijk zijn tegen elkaar. In het begin vindt Phileine het best, ze vermaakt zich en alles gaat goed. Toch, ze houdt het niet langer en besluit in een opwelling Max op te zoeken, in New York. In het vliegtuig komt ze een echtpaar tegen, zij zorgen later in New York dat Phileine terecht komt. Door hen wordt Phileine uitgenodigd om het ‘echte’ leven in New York te ontdekken, waar zij niet op in gaat. Eenmaal aangekomen wordt ze gelijk tegemoet gekomen door een ene Jules, dat is een kamergenoot van Max. Ze krijgt te horen dat Max later komt, omdat hij moet repeteren. Zodra Max en Phileine worden verenigd hebben ze seks. Later die avond is er een feestje om Phileine welkom te heten in New York. Daar ontmoet ze ook voor het eerst de andere medebewoners van Max en ook de medespelers van het toneelstuk ‘Romeo and Julliet’.
Eerste dag:
Phileine besluit iets te gaan doen met Gulpje ook een kamergenoot van Max, dit is een vlaams meisje. Zij gaan er op uit. Later op die dag belt ze Fabian, die ze heeft ontmoet in het vliegtuig. Ze gaan wat drinken, Phileine merkt dat Fabian wel meer van haar wil, maar dat gaat ‘mooi niet door’. Phileine laat hem echter wel denken dat hij ooit een kans heeft. Die avond zou zij gaan dineren met dat kamergenoten van Max en Max zelf, maar hij komt te laat en ruikt ook naar een vrouwengeur…..
Tweede dag:
De volgende dag gaat ze naar het park. New York zou een gevaarlijke stad moeten zijn, maar toch voelt ze zich op haar gemak. Die avond is de première van het toneelstuk ‘Romeo and Julliet’. Ze gaat erheen met de kamergenoten van Max. Iedereen lijkt gespannen te zijn, behalve Phileine en Gulpje, zij spotten een beetje met de mensen die langzaam binnendruppelen. Het is een experimenteel stuk, de acteurs lopen namelijk naakt over het toneel en doen van alles met skateboards mobiele telefoons enz. Dat naakt over het toneel heen lopen dat maakt Phileine helemaal niks uit, totdat haar vriend, opeens seksuele handelingen verricht met Joanne, zijn tegenspeelster. De vriend van Joanne, L.T (reserve weerman bij CBS), zit naast Phileine, ze kijken elkaar aan. Phileine heeft wraak gevoelens en is woedend op Max. Op de afterparty draaft Phileine dan ook door en zegt verschillende kwetsende dingen tegen de gasten. Phileine en Max hebben die avond knallende ruzie, die ze later weer bijleggen. Vervolgens gaan ze naar een café, waar ze nog lang blijven.
Derde dag
Max is alweer weg als ze die ochtend opstaat. Die dag heeft ze een afspraak met L.T. Ze hebben afgesproken om te gaan varen op L.T’s boot. L.T. haalt Phileine op en even later zitten ze op zijn boot. Daar hebben ze het over van alles en nog wat; het draait uit op een sekspartij.
Vierde dag
Max moet deze dag naar een extra repetitie. Phileine besluit met Gulpje naar een café te gaan. Later komt L.T er ook bij. Dan komt L.T op het idee om weer naar het toneelstuk te gaan, maar dan onaangekondigd. Hij wil zien of zijn vriendin en Max het zelfde toneelstuk opvoeren, of dat ze er nog een schepje bovenop doen. Phileine vindt het een goed idee, Gulpje gaat ook mee. Even later zitten ze in de schouwburg. Hun voorspelling komt uit. Het is nog erger dan op de première. Max gaat zelfs met Joanne naar bed gaan op het podium. Nu gaat het Phileine te ver en ze stormt het podium op. Op het podium krijgt ze ruzie met Max, tijdens de voorstelling! De regisseur weet deze ruzie mooi te verbergen, door te zeggen dat het erbij hoort. Maar dan laat Phileine Max de keus. Met haar meegaan en het komt goed, of daar blijven en dan kan hij het bij haar wel vergeten. Dan loopt ze weg, zonder Max.
Vijfde dag
Phileine wordt wakker in een vreemd huis. Dit blijkt later het huis van Fabian te zijn. Phileine was daar afgezet door haar vrienden. Fabian vertelt haar wat er is gebeurd, ook dat ze de voorpagina heeft gehaald van verschillende kranten. Later probeert Phileine Fabian te verleiden, maar ze worden onderbroken door een urgent telefoontje. Het is L.T hij heeft ervoor gezorgd dat Phileine bij David Letterman (een talkshow, gepresenteerd door David Letterman) mag komen. Ze reageert heel koel en hangt daarna weer op. Na een halfuur wordt ze opgehaald door een taxi. Ze gaat naar de studio. Die avond zit ze in het programma van David Letterman. Hij vindt Phileine geweldig. Niet alleen hij geniet van haar, maar ook het publiek. Ze maakt de ene na de andere grap. Dit was een geslaagde actie voor Phileine. Ze krijgt geld voor het optreden en geeft dat vervolgens uit aan een dure hotel kamer.
Zesde dag
Max komt haar halen uit haar hotel kamer, ze wil eigenlijk helemaal niet. Maar Max overmeestert haar en neemt haar over zijn schouder mee naar zijn kamer. Vervolgens legt hij uit dat zij meegaat naar een conferentie (gala) voor een Aids-patiënten organisatie. Ze krijgt een gala jurk en de ruzie tussen hun is weer bijgelegd. Eenmaal op dat gala aangekomen gaat ze heel veel beseffen. Dingen die ze nog nooit had beseft. Ze ziet dan dat ze niet aardig is geweest tegen de wereld en besluit dit mee te delen op het podium waar zojuist is opgetreden. Ze biedt haar excuses aan voor haar gedrag en geeft een verklaring voor alles. Hiermee eindigt Phileine’s zoektocht naar zichzelf, en ook het boek.
Onderwerp:
Het boek heeft naar mijn idee twee onderwerpen. Het eerste, en ook meteen het belangrijkste onderwerp is de realiteit. De tijd waarin het zich afspeelt is de jaren ’90. Een tijd die je over het algemeen nog tot het recente verleden kunt rekenen. Het staat allemaal heel dicht bij de huidige samenleving. Het andere onderwerp is seks. Seks met Max, L.T. (uit wraak). Ook heeft ze het er vaak over met haar vriendin Gulpje. Dan worden de gedachten van Phileine beschreven, die dan weer ver doorgaan op seks, die ze ooit gehad heeft met mannen, of andere daarmee overeenkomende dingen.
Het sluit niet aan op mijn belevingswereld. Het leven dan Phileine leidt zie ik als een studentenleven. Ik ken niet zoveel studenten, maar ik had natuurlijk wel een idee van een studentenleven. Leren natuurlijk, en veel belangrijker dan dat, alcohol, feestjes en seks. Wat dat betreft heeft dit boek mijn idee van het studentenleven alleen maar versterkt. Het is voor mij moeilijk om te oordelen over de correcte beschrijving van het onderwerp, dit omdat het niet aansluit bij mijn belevingswereld. Toch, alle dingen die ik enigszins verwacht had komen er goed in naar voren. Als antwoord op de vraag of het onderwerp goed beschreven is, antwoord ik ‘ja’. Het onderwerp spreekt me zeer aan, vooral ook omdat je op latere leeftijd toch meer met dit soort dingen geconfronteerd gaat worden, voor zover dit nu al niet het geval is. De visie van de schrijver op het onderwerp kom je niet echt te weten, Phileine beschrijft alles. Als de schrijver zijn visie via Phileine uit, ben ik het wel met die visie eens. De kijk op het leven die Phileine heeft heb ik ook in veel gevallen.
Personages:
Phileine:
Zij is een recht voor zijn (haar) raap vrouw. Ze zegt heel snel wat ze vindt van mensen, iets wat haar niet door velen in dank wordt afgenomen. Ze heeft ook een beetje een eigenzinnige kijk op het leven, iets wat mij wel bevalt. De manier waarop haar gedachte gang loopt, de veelal rare dingen die haar opeens te binnen schieten bij het zien van een bepaald persoon, of voorwerp. Dat heb ik ook wel vaak, hoewel ik het (niet altijd) veelal voor mij houd, uit angst voor onbegrip van anderen. Dat is iets wat zij niet heeft, en dat bewonder ik. Phileine is al met al, zoals Max het ook zei: ‘Brains, Beauty, Beast, Best.’
Max:
Over Max krijg je hoofdzakelijk dingen te weten die in verband staan met Phileine. Hij is een normale jongen die ook zo zijn eigen dromen en werkelijkheden heeft. Zo ziet hij het stuk waarin hij een hoofdrol speelt niet als een simpel seksstuk en heeft hij op veel gebieden een totaal andere mening dan Phileine. Hoe ze het dan toch steeds weer bijleggen vind ik bijzonder. Volgens mij geeft Max wel vaak toe aan Phileine, dit om de relatie lopende te houden. Of dit zo is weet ik natuurlijk niet zeker. Ik vind Max al met al wel een sympathiek personage.
Gulpje:
Gulpje lijkt, hoe onnavolgbaar Phileine ook is, het meest op Phileine. Ze kunnen het dan ook goed met elkaar vinden. Gulpje blijkt aan het einde van het boek toch wel van Phileine te verschillen. Ze deden zich nogal niet medelevend voor tegenover de rest van de wereld. Van Gulpje mag werkelijk alles en iedereen barsten. Op een gegeven moment blijkt Phileine toch nog ergens medelevend voor te zijn, terwijl Gulpje het allemaal weer zou laten gaan. Al met al zou je Gulpje kunnen omschrijven als een rasechte ‘bitch’.
L.T.:
De reserve ontbijtweerman van CBS, en de vriend van Joanne waarmee Max de seksscène ‘toneelspeelt’. Vanaf het eerste optreden, wat hij samen met Phileine ziet, is hij al van plan Joanne, en ook Max, samen met Phileine terug te pakken. Daardoor doet hij zijn best Phileine beter te leren kennen en ondanks haar lompheid gaat hij haar toch leuk vinden en gaat eigenlijk onder het motto van wraak met Phileine vreemd. Echt veel kom verder niet over L.T. te weten.
Jules:
Zij (of later hij, zo blijkt) is een huisgenote van Max. Zij is de meest rare figuur uit het hele verhaal. Je krijgt van haar het idee dat het ongelofelijke mafkees is, wat ook wel klopt want transseksuelen zijn meestal niet de meest helderde personen. Zij is de eerste die Phileine confronteert met haar ‘onacceptabele’ gedrag. Ze had volgens mij al een hekel aan Phileine nadat zij, bij wijze van grap, toen de deur open ging nadat ze voor het eerst had aangebeld bij Max’ adres tegen Jules had gezegd: ‘Hai Max, so this is how you look like after your sexchange!’
Opbouw:
De opbouw van het verhaal is eenvoudig en toegankelijk. Het bevat een proloog, die net als de met dagen aangegeven hoofdstukken, worden opgedeeld in delen, met hun eigen titel. Wat ik wel opmerkelijk vond was dat het boek soms werd gepresenteerd als een film. Dit blijkt wel uit de volgende woordgroepen: ‘als dit een film was geweest dan…’, ‘Volgens het script zitten Gulpje en ik nu in een restaurant dat Veselka’s heet.’
Dat vond ik wel grappig. Ik had het ook gezien in een fragment van een ander boek van Giphart: ‘Ik ook van jou’. Het is dus iets kenmerkends voor de boeken van Giphart.
Taalgebruik:
Het taalgebruik is modern, iets wat met wel beviel. Het is niet echt in volledige politieke correctheid geschreven. Er zitten namelijk flink wat scheldwoorden en vloeken in. Ook, omdat seks er vaak in voorkomt is het niet voor iedere lezer geschikt. Ook worden er sommige woordgroepen in een andere taal geschreven. Het taalgebruik van dit boek beviel me wel. Het was anders dan wat ik in andere boeken tegen ben gekomen, dus het boek was in dat opzicht ook wel vernieuwend voor mij. Ik ben ook wel dingen tegen gekomen die ik niet snapte, maar door er over heen te lezen kwam ik er toch wel achter wat het betekende.
Perspectief:
Het boek is geschreven vanuit het ik-perspectief. Dit is in de eerste zin van het verhaal al te merken; “Eindelijk ben ik aangekomen bij de dag dat ik ontzettend blij was met mijzelf en alle dingen die ik deed.” Ik vind het een lastige vraag te vertellen of de vertelsituatie betrouwbaar is, ja of nee. Phileine is een beetje een raar meisje af en toe. Vaak komen haar opvattingen niet overeen met die van anderen. Maar ik denk dat je als lezer met verstand de situaties goed ik kan schatten. Ook lees je de reacties van anderen, dan kun je beslissen in hoeverre je het eens bent met Phileine, de ikfiguur. In denk dat ik de vertelsituatie onbetrouwbaar zou noemen. Als je namelijk klakkeloos alle ‘levenswijsheid’ van Phileine overneemt, zou het niet goed met je komen, Phileine krijgt immers ook de nodige kritiek over zich heen, hoewel ik wel de manier waarop ze daarmee omgaat bewonder.
Secundaire literatuur:
Ik zal eerst mijn mening geven over de vertelsituatie en de structuur in het verhaal, daarna zal ik deze gaan vergelijken met de informatie in de recensie:
De vertelsituatie gaat duidelijk uit van Phileine, (opmerkelijk!: spreek uit als: vilein(boosaardig)) en is in de ik-vertelsituatie geschreven. De betrouwbaarheid van de vertelsituatie is niet helemaal zeker. De structuur van het verhaal is duidelijk. Wat wel opmerkelijk is, zijn de verwijzingen naar het de film. Zoals al eerder aangegeven zijn er in het boek nogal wat verwijzingen naar een film zoals bv. bij de woorden ‘volgend shot’ en op bladzijde 36 staat: ‘volgens het script zitten Gulpje en ik nu in een restaurant dat Veselka’s heet’. Dat was wel opmerkelijk.
Ik vond de informatie in recensie niet echt goed. Er was niets te vinden over het perspectief maar of de structuur. Helaas viel er dus niet veel te vergelijken.
Verder is de recensie zelf ronduit slecht, dat komt omdat de schrijver, een man die het allemaal wel beter dacht te weten, het hele boek, naar mijn mening steengoed, af zat te kraken. Deze recensie is dus geen goede. Hij kwam dan ook niet van een kwaliteitssite, zoals schrijversnet.nl of knipselkranten.nl, die niet bereikbaar waren.
Leven en werk van de schrijver:
Ronald Giphart werd geboren op 17 december 1965 in Dordrecht. Zijn moeder Wijnie Jabaai († 1995) was een geruchtmakend kamerlid voor de PvdA. Giphart studeerde Nederlands en was jarenlang nachtportier in een Utrechts ziekenhuis. In die tijd schreef hij zijn debuutroman ‘Ik ook van jou’ (1992). Het boek werd bekroond met het Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut. In 2001 werd het boek verfilmd.
In zijn tweede roman:‘Giph’ (1993) vervolgt hij zijn ‘grote queeste naar literatuur en seks’. In met vaart en bijtende humor geschreven brieven vertelt hij hierin een verhaal dat zich afspeelt in het studentenmilieu en waarin met een literaire vaderfiguur wordt afgerekend. Giphart noemde dit boek laatst ergens zijn ‘Avonden’.
Behalve de verhalenbundel ‘Het feest der liefde’
(1995), waarvan net zo veel exemplaren verkocht
werden als zijn romans (ca.150.000 exemplaren), publiceerde Giphart het literaire ‘winterboek’ Planeet
literatuur en het zowel vrolijke als leerzame
non-fictieboek Ten liefde! Ook publiceerde hij de
romans ‘Phileine zegt sorry’ (1996), ‘De Voorzitter’ (1999) en ‘Ik omhels je met duizend armen’ (2000). Evaluatie: Ik vond het een leuk boek om te lezen. Je kon je goed inleven in de personages, het was een origineel verhaal.Het maken van een verslag erover was ook niet al te moeilijk. Het boek was in zekere zin vernieuwend voor mij; ik had nog nooit een dergelijk taalgebruik meegemaakt, de opbouw sprak mij erg aan. Iets waarbij ik mij bij andere boeken niet zo over verwonderde. Al met al is het mij erg goed bevallen en stimuleerde het lezen van dit boek mij, voor een eventueel volgend verslag, weer een boek van Ronald Giphart te lezen.
werden als zijn romans (ca.150.000 exemplaren), publiceerde Giphart het literaire ‘winterboek’ Planeet
literatuur en het zowel vrolijke als leerzame
non-fictieboek Ten liefde! Ook publiceerde hij de
romans ‘Phileine zegt sorry’ (1996), ‘De Voorzitter’ (1999) en ‘Ik omhels je met duizend armen’ (2000). Evaluatie: Ik vond het een leuk boek om te lezen. Je kon je goed inleven in de personages, het was een origineel verhaal.Het maken van een verslag erover was ook niet al te moeilijk. Het boek was in zekere zin vernieuwend voor mij; ik had nog nooit een dergelijk taalgebruik meegemaakt, de opbouw sprak mij erg aan. Iets waarbij ik mij bij andere boeken niet zo over verwonderde. Al met al is het mij erg goed bevallen en stimuleerde het lezen van dit boek mij, voor een eventueel volgend verslag, weer een boek van Ronald Giphart te lezen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden