Ronald Giphart - Phileine zegt sorry Verwachtingen en eerste reactie Ik heb wel eens fragmentjes van het boek gelezen, in een tijdschrift, en het leek me leuk om het boek eens helemaal te lezen. Er is ook een film van gemaakt, die heb ik laatst gezien, maar ik vond het boek leuker, want in de film hadden ze heel veel stukken weggelaten en het verhaal was heel anders, ik vond dat niet zo geweldig. Over Ronald Giphart had ik ook al veel verhalen gehoord, dat het een bekende schrijver was en dat hij goede boeken schreef. Ik dacht: “Nou, laat maar eens zien dan wat jij zoal schrijft.” De eerste hoofdstukken vond ik niet zo geweldig, het verhaal moest nog een beetje op gang komen. Ik heb wel doorgelezen, en later snapte ik wat er nou allemaal precies speelde. Je komt midden in het verhaal terecht, en zie daar maar een touw aan vast te knopen. Tijdens het lezen werd je verrast door allerlei dingen, die je helemaal niet had verwacht. Dat vind ik persoonlijk heel leuk om te lezen, je word compleet van je stuk gebracht. Samenvatting Als Phileines vriend Max naar New York vertrekt om in het toneelstuk rOmEO-n-jULieT te gaan spelen, mist ze hem vreselijk. Ze reist hem achterna en wordt voorgesteld aan zijn huisgenoten: Jules, Leonard en Gulpje. Je komt in dit deel van het boek achter Phileines uitgesproken mening over verschillende onderwerpen, maar voornamelijk over seks. Phileine gaat veel om met Gulpje, omdat zij op dezelfde negatieve manier naar de wereld kijkt. Samen doen ze alles wat er maar fout kan zijn, aangemoedigd door elkaar. Zo gaan ze naar een buitenlands restaurant, waar ze twee kwallen van mannen tegenkomen. Ze zetten het hele restaurant op zijn kop en worden er vervolgens uitgegooid. Ze gaat samen met Max’ (en inmiddels ook haar) vrienden van zijn toneelgroep naar de premiere van rOmEO-n-jULieT, waarna Phileine in allerlei moeilijke situaties terechtkomt. Ze is geschokt door wat ze op het toneel te zien krijgt, dat had Max haar namelijk helemaal niet verteld. Max voert tijdens het toneelstuk een heftig liefdesspel met Joanne op, wat ze totaal niet had verwacht. Ze houd zich in en legt het diezelfde avond weer bij. In de dagen die volgen, komt Phileine in allerlei vreemde situaties terecht. Ze gaat met Gulpje en L.T. (de vriend van Joanne) naar de tweede voorstelling van rOmEO-n-jULieT, die nog erger blijkt te zijn dan de premiere waar ze wel voor uitgenodigd was. Max en Joanne gaan dit keer veel verder, en Phileine schopt een rel, waardoor ze in een keer beroemd is. Ze staat op de voorpagina van alle kranten en ze wordt zelfs uitgenodigd voor de Late night show van David Letterman. Uit wraak gaat ze met L.T. mee naar zijn bootje, waar ze allebei stomdronken worden en dingen doen waar ze later spijt van krijgen. Max probeert het hierna goed te maken door haar mee te nemen naar een aids-gala, tot hij erachter komt dat Phileine is vreemdgegaan met L.T. Hij is vreselijk kwaad, maar vooral teleurgesteld. Phileine weet zich geen raad. Ze wordt door iedereen uitgekotst en niemand moet haar meer. Ze heeft het er zelf naar gemaakt, dat ziet ze ook in. Phileine zegt nooit sorry, maar ze zet zich er overheen en klimt het podium op bij het gala. Ze vertelt alles wat ze heeft gedaan, en uiteindelijk zegt ze dat het haar spijt. Aan Max, en aan alle andere aanwezigen die ze ooit iets heeft gedaan, en aan alle aanwezigen die ze nooit iets heeft gedaan. Phileine zegt sorry. Sorry dat ze bestaat.
Analyse Tijd: het speelt zich af in 1996, de tijd is in chronologische volgorde geordend. De vertelde tijd is zeven dagen, die Phileine in Amerika doorbrengt. Er zijn niet veel flachbacks, af en toe een klein stukje waar ze aan denkt, maar geen grote flashback. Er zijn geen flashforwards, en maar enkele tijdsprongen. Tijdverdichtingen waren er ook niet veel, alles werd bijna in detail beschreven, het was ook niet saai om te lezen. Ruimte het verhaal speelt zich af in New York, op straat, in de flat van Max, in het theater en op het aids-gala. Personages Hoofdpersoon: Phileine, uitdagend uiterlijk, vrij knap en zich bewust van dat ze er goed uitziet. Innerlijk: vrij bitchig, oversekst en maakt mensen snel belachelijk, gewoon voor de kick en de lol. Vaak met Lala, en in New York met Gulpje. Ze heeft een karakter, je kunt precies zien hoe ze zich voelt, wat ze denkt en hoe ze zich ontwikkelt. Perspectief: ik-perspectief (vanuit Phileine) Thematiek Thema: liefde & haat
Motief: abstract motief, liefde en haat, wraak. Genre: liefde
Stijl: gemiddeld taalgebruik, niet extreem moeilijk te volgen, moet wel je aandacht erbij houden anders snap je het verhaal niet meer. Sons een beetje lange zinnen, modern taalgebruik, redelijk wat dialogen, veel ruimtebeschrijvingen. Titelverklaring: het gaat er eigenlijk in bijna het hele boek over hoe Phileine zich ontwikkelt en sorry zegt voor wat ze heeft gedaan. Motto/opdracht: opdracht; tegen G. Eindoordeel De gebeurtenissen waren wel raar af en toe, het leek zo ongeloofwaardig. Dan werd er iets gezegd waarvan je dacht: waar háál je het vandaan?? Zoiets als Phileine meemaakt kun je volgens mij bijna niet in het echt meemaken, het is zo apart. Je leeft wel helemaal mee in het verhaal, dat is leuk om te lezen. Er waren wel schokkende gebeurtenissen bij, zoals te theatervoorstelling van Max, dat omgetoverd was tot een waar seksparadijs, dat wordt in detail beschreven. En Phileine zegt af en toe dingen die heel schokkend overkomen, als ze weer eens iemand zo zwaar voor schut zet. Het boek zet je aan het denken over alles wat er speelt in de maatschappij, en hoe mensen met elkaar omgaan. De personen kwamen wel echt over, je zou ze zo tegen kunnen komen op straat. Phileine en haar vrienden zijn zo antipathiek als maar zijn kan, vooral Phileine heeft er dus een handje van om botte opmerkingen te maken, gewoon omdat ze het leuk vind om mensen af te kraken. Je staat er gewoon van te kijken als je het leest: Hoe verzin je het?? Heel tegendraads, ik zou zoiets niet snel zeggen.