Titel: Perenbomen bloeien wit

Auteur: Gerbrand Bakker

Plaats van uitgave: Amsterdam

Eerste uitgave: 1999 

Tijd en Plaats

Het verhaal speelt zich waarschijnlijk af in deze tijd aangezien er auto’s in voorkomen. De periode waarin het verhaal zich afspeelt is van mei tot december (dit wordt ook vermeld in het verhaal). De belangrijkste plaatsen in het verhaal zijn het huis van Gerson, het perenbomenveld waar het ongeluk gebeurd en het meer waar Gerson zelfmoord pleegt. 

Hoofdpersonage

Gerson is het jongste kind in een familie van vier man. Gerson is 13 jaar oud en wordt in de loop van het verhaal 14. Hij is een boerenjongen en heeft twee oudere broertjes. Zijn moeder is er vandoor gegaan met een andere man dus hij woont alleen met zijn vader en broertjes in huis. Hij is een aardige sympathieke jongen en kan goed met dieren omgaan. Gerson wordt na een auto-ongeluk blind en kan hier moeilijk mee omgaan. Na dit ongeluk wordt hij erg chagrijnig, koppig en hij sluit zich af van de rest van de wereld. 

Bijpersonen

Gerard is de vader van Gerson. Hij leeft erg in vakjes, daarmee bedoel ik dat hij bijvoorbeeld elke zaterdag zijn auto wast. Hij gaat vooral met Gerson om omdat de tweeling Klaas en Kees elkaar al hebben. Hij is erg rustig en aardig, maar hij kan zijn gevoelens niet goed uiten. 

Klaas is de broer van Gerson en de tweelingbroer van Kees. Hij is behulpzaam en trekt vooral op met zijn tweelingbroer. 

Kees is de broer van Gerson en de tweeling broer van Klaas. Hij is net als Klaas behulpzaam en trekt ook met Klaas op. Kees is iets minder aandringend dan Klaas en Gerson kan dan ook beter met Kees opschieten.

Moeder van Gerson wordt niet echt vermeld in het verhaal. Zij is er al vroeg van door gegaan met een andere man naar Italië.

Samenvatting

Nadat de moeder van Gerson vertrokken was had iedereen het erg zwaar. Uiteindelijk heeft iedereen een manier gevonden om het vertrek van moeder te verwerken. Zo besteed vader veel tijd aan zijn auto terwijl de zoontjes van hem het spel “zwart” spelen. In “zwart” is het de bedoeling om een doel te vinden met je ogen dicht. Op een dag gaan ze met zijn allen naar opa en oma. Na een stuk op de snelweg te hebben gereden geeft Gerson aan dat hij graag de perenbomen wil zien bloeien waarnaar vader de afslag neemt en langs de perenbomenvelden rijdt. Na het zien van de perenbomen rijden ze door tot het kruispunt. Als ze daar afslaan worden ze aangereden en Gerson raakt in coma. Als  Gerson weer bij kennis komt merkt hij dat hij blind is. Hierdoor wordt hij erg chagrijnig. Als de jongens bij opa en oma gaan logeren gaat Gerson met de hond lopen en pleegt hij zelfmoord in het meer. Als hij eenmaal gevonden en begraven is besluiten vader en de broertjes moeder te gaan zoeken. 

Verhaaleinde

Het verhaal heeft een open einde. Vader en zoons besluiten moeder weer op te sporen en daar eindigt het verhaal. 

Titel

De titel van het verhaal is “perenbomen bloeien wit”. Waarschijnlijk is dit de titel omdat dit het laatste beeld van Gerson is voordat hij werd aangereden. Hij heeft ook zelf aangegeven dat hij de perenbomen wou zien, dus hij geeft zich zelf de schuld van het ongeluk. 

Perspectief

Het perspectief is hier “de alwetende verteller”. Je ziet alles als ware van bovenaf. Alleen wanneer Gerson in coma ligt zie je stukken uit zijn ogen. 

Thema

Het thema van dit verhaal is leven met een handicap. 

Mening

Ik vond perenbomen bloeien wit een gemiddeld boek qua moeilijkheidsgraat om het te lezen. Er zaten stukjes in die ik soms twee keer moest doorlezen, maar ook stukjes waar je erg vlot doorheen las. Het was nou niet bepaald een spannend of griezelig boek. Eerlijk gezegd vond ik het nogal een erg saai boek. Er gebeurd weinig schokkends in en je herkent jezelf ook nergens in tenzij je misschien een tweelingbroers hebt of gehandicapt bent. Het was een erg langdradig verhaal, maar liet toch wel een indruk op me achter. Het boek was ondanks de saaiheid wel aangrijpend. Er zat zoveel verdriet en ongeluk in het boek dat ik er zelf ook minder blij van werd (voor depressieve mensen dus geen aanrader). Ik kon me niet heel goed inleven in de hoofdpersoon omdat dit toch wel iets is wat je zelf mee moet maken om echt te kunnen begrijpen. Het verhaal was wel realistisch en het zou zomaar nu kunnen gebeuren. De afloop was leuk. Niet omdat de hoofdpersoon zelfmoord pleegde, maar omdat er eindelijk weer een beetje actie in het verhaal kwam. Het einde was wel een beetje te voorspellen. Er zou eventueel nog een vervolg op kunnen komen omdat het eind open is. De humor in het boek was dramatisch aangezien er geen één grapje of woordspeling instaat. Hierdoor raak je dan ook snel mijn aandacht kwijt, want ik ben niet echt iemand van de dramaseries, soaps en dramaverhalen. Het verhaal lijkt me wel een aanrader voor GTST-kijkers.