1.
Het boek heet Palmwijn en is geschreven door Adriaan van Dis.
2.
De titel is Palmwijn, omdat in het boek veel Palmwijn gedronken wordt.
3.
Het verhaal speelt af op een klein eiland ten zuiden van
Afrika. 4. Het verhaal speelt ongeveer 20 jaar geleden. 5. Het boek heeft geen voorwoord of nawoord. 6. Het boek is in een beetje vage stijl geschreven, omdat de schrijver daarvan houdt. 7. Het boek is een uitgave van de Stichting Collectieve Propaganda ter gelegenheid van de kinderboekenweek (1996). 8. Het genre is betrokkenheid. 9. De verteller is de ik-persoon. 10. De hoofdfiguren: Susan Courtland: Zij lijdt best een ongelukkig leven, omdat haar ouders, enige kind en man zijn overleden. Oorspronkelijk is ze een Amerikaanse, maar ondat haar familie ‘uitstierf’ is zij Susan gaan reizen en is ze op het onbekende eiland in Afrika terecht gekomen. Sow: Hij is een minnaar van Susan. Hij is een neger en houdt zich bezig met inheemse geneeswijzen en kruidenmagie.Hij is gids op het eiland. Diller: Hij is de andere minnaar van Susan. Hij woont al zijn hele leven in Afrika en is een rijke kolonist uit Engeland. Hij heeft kanker en een groot huis op het eiland. De ik-persoon: Daar weet ik niets van, alleen dat hij/zij Susan op het eiland heeft ontmoet. 11. De bedoeling van het boek is je wat te vertellen over Afrika. 12. De ik-persoon ontvangt een rouwadvertentie uit Afrika van Susan Courtland. Ze hebben elkaar op het eiland leren kennen. Susan vertelt dat zij in een huis woont waar niemand wil wonen, omdat men zegt dat het er geesten zitten. Voor het eerst drinkt ze palmwijn op een feest vlak naar haar aankomst op het eiland. Hier ontmoet ze Sow, haar gids. Hij zorgt dat Susan onderdak krijgt in het Ecologisch Centrum. De palmwijn is pas naar twee dagen uitgewerkt. Susan denkt erover om voor altijd op het eiland te blijven wonen. Later leert Susan Diller kennen, als hij ladingsjouwers en drie mannen van elkaar probeert af te houden tijdens een ruzie. Susan en Diller drinken samen palmwijn en Susan blijft drie dagen bij Diller. Na een ruzie vertrekt ze weer bij Diller. Susan gaat zwarte gevangenen helpen en ze gaat samenwonen met Sow. Als de toestand onhoudbaar wordt, besluiten ze te vluchten. Sow zorgt voor een boot waarmee ze kunnen ontsnappen. Als ze naar de haven gaan (naar de boot) sluiten steeds meer zwarten zich bij de stoet aan. Zo wordt er geruzied wie er meekan met de boot en wie niet. Daarom blijft Susan toch maat op het eiland en vertrekt de boot overbelast.Een tijdje later pleegt ze zelfmoord omdat ze depressief is. 13. Ik vond het een boek een beetje vaag, omdat ik niet echt snapte waar het nu over ging. Later werd me alles wel duidelijk. Wat ik al eerder zei, is dat het boek een beetje vaag geschreven is. De meeste gebeurtenissen worden wel goed beschreven en zijn duidelijk.
Afrika. 4. Het verhaal speelt ongeveer 20 jaar geleden. 5. Het boek heeft geen voorwoord of nawoord. 6. Het boek is in een beetje vage stijl geschreven, omdat de schrijver daarvan houdt. 7. Het boek is een uitgave van de Stichting Collectieve Propaganda ter gelegenheid van de kinderboekenweek (1996). 8. Het genre is betrokkenheid. 9. De verteller is de ik-persoon. 10. De hoofdfiguren: Susan Courtland: Zij lijdt best een ongelukkig leven, omdat haar ouders, enige kind en man zijn overleden. Oorspronkelijk is ze een Amerikaanse, maar ondat haar familie ‘uitstierf’ is zij Susan gaan reizen en is ze op het onbekende eiland in Afrika terecht gekomen. Sow: Hij is een minnaar van Susan. Hij is een neger en houdt zich bezig met inheemse geneeswijzen en kruidenmagie.Hij is gids op het eiland. Diller: Hij is de andere minnaar van Susan. Hij woont al zijn hele leven in Afrika en is een rijke kolonist uit Engeland. Hij heeft kanker en een groot huis op het eiland. De ik-persoon: Daar weet ik niets van, alleen dat hij/zij Susan op het eiland heeft ontmoet. 11. De bedoeling van het boek is je wat te vertellen over Afrika. 12. De ik-persoon ontvangt een rouwadvertentie uit Afrika van Susan Courtland. Ze hebben elkaar op het eiland leren kennen. Susan vertelt dat zij in een huis woont waar niemand wil wonen, omdat men zegt dat het er geesten zitten. Voor het eerst drinkt ze palmwijn op een feest vlak naar haar aankomst op het eiland. Hier ontmoet ze Sow, haar gids. Hij zorgt dat Susan onderdak krijgt in het Ecologisch Centrum. De palmwijn is pas naar twee dagen uitgewerkt. Susan denkt erover om voor altijd op het eiland te blijven wonen. Later leert Susan Diller kennen, als hij ladingsjouwers en drie mannen van elkaar probeert af te houden tijdens een ruzie. Susan en Diller drinken samen palmwijn en Susan blijft drie dagen bij Diller. Na een ruzie vertrekt ze weer bij Diller. Susan gaat zwarte gevangenen helpen en ze gaat samenwonen met Sow. Als de toestand onhoudbaar wordt, besluiten ze te vluchten. Sow zorgt voor een boot waarmee ze kunnen ontsnappen. Als ze naar de haven gaan (naar de boot) sluiten steeds meer zwarten zich bij de stoet aan. Zo wordt er geruzied wie er meekan met de boot en wie niet. Daarom blijft Susan toch maat op het eiland en vertrekt de boot overbelast.Een tijdje later pleegt ze zelfmoord omdat ze depressief is. 13. Ik vond het een boek een beetje vaag, omdat ik niet echt snapte waar het nu over ging. Later werd me alles wel duidelijk. Wat ik al eerder zei, is dat het boek een beetje vaag geschreven is. De meeste gebeurtenissen worden wel goed beschreven en zijn duidelijk.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden