Palmwijn door Adriaan van Dis

Uitgeverij: J.M Meulenhoff
Plaats: Amsterdam Eerste persoonlijke reactie: Op het begin vond ik het wel een mooi en boeiend boek maar halverwege snapte ik het niet meer, waardoor ik het alleen maar vervelend vond om het boek verder te lezen. Wat ook verwarrend was, het eerste hoofdstuk beleef je vanuit de ik-persoon en de hoofdstukken erna beleef je vanuit Susan. Samenvatting: De ik-persoon ontvangt een enveloppe met een krantenartikel. Tragische dood Susan Courtland staat er boven het krantenartikel. De ik-persoon krijgt er koude rillingen van. Susan woonde op een eilandje bij Afrika.Susans huis lag hoog en keek uit over zee en groene heuvels. Er was niemand die in het huis van Susan durfde te wonen omdat men dacht dat het daar spookte. Ze leefde van kunst, maakte tekeningen die ze verkocht aan mensen die het eiland verlieten. De ik-persoon woonde op dat zelfde eilandje in het Ecologischcentrum bij William. Hij werkte hier als internationaal werknemer. William hield zich bezig met het milieu. William hield zich aan alle regels en wetten van het eiland en vulde die zelf aan. Hierdoor werd het voor de ik-persoon steeds zwaarder om te voldoen aan zijn regels en wetten. William nam het de ik-persoon ook uiterst kwalijk dat hij/zij omging met Susan. Dat was ook de reden dat de ik-persoon het eiland voortijdig verliet. Op een gegeven moment komen de ik-persoon en Susan elkaar voor de zoveelste keer op een dag tegen. Ze raken ingesprek en vanaf dat moment begint het verhaal van Susan. Als kind moest Susan vaak verhuizen want haar vader was landmeter. Ze haatte het en trouwde dan ook later met een man die lid was van alle plaatselijke clubs. Ze kregen een zoon (Jim) die moest vechten voor de vrijheid in Vietnam. Jim maakt allerlei vreselijke dingen mee en wordt levensmoe. Op een gegeven moment viel hij een bank binnen en daarbij werd hij neer geschoten. Jim had iemand gezocht die de trekker voor hem over kon halen.Twee jaar daaran stierf de man van Susan van verdriet. Susan liet alles achter en ging reizen. Zo liep ze dagen lang door de woestijn heen en kwam dan uiteindelijk op het eiland terecht. Sow is haar gids op het eiland, die de hele tijd bij haar blijft. Als ze aan komt op het eiland is er feest, voor het eerst in haar leven drinkt ze palmwijn. Ze raakt er aan verslaafd. Ze raakt geobsedeerd door een vuurdanser die haar aan het eind van de avond mee neemt. Als ze terug gaat vangt Sow haar op in het ecolgische centrum. Nachtmerriebeelden achtervolgen Susan de hele dag, pas na 2 dagen is de palmwijn uitgewerkt. Susan blijft op het eiland wonen. Ze ontmoet een rijke amerikaanse man, genaamd Diller. 3 dagen gaat ze met hem om totdat ze ruzie krijgt met Diller. Diller is een man die niet goed tegen zijn verlies kan, hij kan er dan ook niet tegen dat Susan een talisman draagt die ze van Sow heeft gehad. Ze zegt dat het haar sterker maakt, maar Diller beweert dat het een teken van zwakte is. Intussen is er al een tijdje een opstand ontstaan op het eiland. Niemand mag het eiland meer op of af. Susan besluit zieke en gewonde mensen op te vangen in haar huis. Maar op een gegeven moment wordt het te zwaar en wil ze van het eiland vluchten. Sow beloofde een boot te regelen, hij kende nog iemand die ergens een oud moterschip had liggen. Maar dat bleek geen veilig schip dus regelde Diller een schip. Op de dag van vertrek willen er zoveel mensen mee dat er niet genoeg plaats is op het schip. Het schip is veel te vol. Terwijl Sow en Diller ook met het schip mee gaan, besluit Susan op het laatste moment om toch maar niet mee te gaan. Het schip vertrekt met te veel mensen en een hevige storm. Ze redden het niet en het schip vergaat. De passagiers zijn woest op Diller en binden hem vast aan een paal. Sow laat ze hun gang gaat, hij probeert tot het laaste moment mensen te rdden, maar niemand die het overleefd. Dagen lang bleven er lichamen aanspoelen. Alle mensen vinden dat Susan vervloekt is en mijden haar deur. Toch krijgt ze elke nacht bezoek, elke dag roepen er geesten naar haar dat ze een moordenaar is. De dag na het verhaal trekt de ik-persoon bij haar in en leeft mee met haar gewoontes. Een tijdje later pleegt Susan zelfmoord. Onderwerp: Uit het onderwerp en het verhaal kan je merken dat er heel goed over nagedacht is. Het onderwerp spreekt me wel aan omdat ik het interessant vind om te horen hoe ander mensen over dingen denken en hoe ze problemen oplossen. Ik had niet verwacht dat het verhaal op deze manier uitgewerkt zou worden. Ik vind het knap hoe de schrijver zich kan verplaasten in 2 verschillende personen.
Gebeurtenissen: Het is boek bestaat uit 2 verhalen, één van de ik-persoon en één van Susan. Beide verhalen bevatten heel veel gebeurtenissen. Doordat er regelmatig wordt terug gekomen op (soms zelfs hele kleine) gebeurtenissen die eerder zijn gebeurd wordt het verhaal nog geloofwaardiger. Ik vond het jammer dat er zo weinig verteld werd over de tekeningen die ze verkocht aan de mensen die vertrokken van het eiland. Ik had daar wel wat meer over willen weten aan het eind van het boek. De gebeurtenissen hebben me niet echt aan het denken gezet omdat er weinig gebeurde wat je zelf ook dagelijks meemaakt. De gebeurtenis die het meeste indruk maakte was toen het schip zonk en Susan stond toe te kijken zonder dat ze iets kon doen en hoe ze dan elke nacht aan moet horen dat ze een moordenaar is. Het lijkt me vreselijk om met zo’n schuldgevoel te moeten leven. Personages: Ik vind het echt heel knap van Susan hoe zij leeft, omdat ze zoveel vreselijke dingen steeds opnieuw meemaakt en toch steeds heel sterk blijft. Ik bewonder het dat Susan steeds opnieuw weer een doel vindt om voor te leven. Alle personages worden best goed beschreven waardoor ze allemaal ook echt duidelijk aanwezig zijn in het verhaal. De manier waarop Susan met haar problemen omgaat is heel goed, het si duidelijk dat ze er heel goed over nadenkt. Het is een realistisch verhaal. Tijd: Het verhaal speelt zich waarschijnlijk zo’n 20 jaar geleden af. Over de tijd die er verloopt is moeilijk wat te zeggen. De tijden in de verhalen van Susan, daar gaan echt wel wat jaren overheen. Maar tussen het verhaal dat Susan verteld en het moment dat de ik-persoon de overleidensadvertentie ontvangt zit misschien maar een jaar. Susan verteld haar verhaal in 1 dag aan de ik-persoon. Plaats: Het verhaal speelt zich af op een eiland in West-Afrika. Verwerkingsopdracht: In sommige verhalen zie je alles door de ogen van één persoon. In andere verhalen zie je alles door de ogen van verschillende personen of door de ogen van de alwetende verteller. In dit verhaal wordt er heel duidelijk gekeken vanuit de ogen van 2 personen. De eerste is de ik-persoon, waar je verder weinig over te weten krijgt. De ik-persoon kan de schrijver “Adriaan van Dis “ zijn maar het kan ook iemand zijn die het verhaal verteld. Daarna krijg je het verhaal te zien vauit de ogen van Susan. Omdat zij haar verhaal verteld over wat zij heeft mee gemaakt en omdat ze echt een naam heeft enz. bekijk je het verhaal toch meer vanuit de ogen van de ik-persoon die het verhaal aanhoort, dan vanuit de ogen van Susan. Maar het verhaal gaat wel echt leven. Je kijkt dus eigenlijk op een afstandje mee wat Susan mee maakt. Schrijfopdracht: Interview met Susan: Waarom mogen we u maar één vraag stellen? Ik probeer niemand tot last te zijn. Wie bent u tot last? Ik zou het zéér op prijs stellen als ik u wat meer vragen mocht stellen. Hoor eens, ik ben niemand verantwoording schuldig. Goed, dan stel ik u 1 vraag, waar haalt u de kracht vandaan om elke keer weer een nieuw doel in uw leven te vinden?
Mijn motto: We carry within us the wonders we seek without us: There is all Africa and her prodigies in us. Vertaling: We hebben in ons, de wonderen die we zonder ons zouden zoeken.