PAAZ
Persoonlijk leesverslag
Bibliografische gegevens
Auteur: Myrthe van der Meer
Titel: PAAZ
Jaartal 1e druk: 2012
Aantal bladzijden: 352 Wat gebeurt er in het boek?
Emma Nieuwenhuis is redactrice bij een uitgeverij. Ze is zesentwintig jaar en ze leeft voor haar werk. Emma heeft een niet erg realistische kijk op haar eigen wereld. Ze heeft haar leven lang al een neiging naar de dood en ze denkt dat iedereen liever dood dan levend zou zijn. Zelf ziet ze dus niet zo goed in dat ze een serieus probleem heeft. Ze heeft behoorlijk veel gewerkt en daardoor denkt ze meer aan zelfmoord dan ze meestal doet, maar volgens haar is dat niets vreemds. Ze is er dan ook van overtuigd dat ze 'even' opgenomen wordt op de psychiatrische afdeling (de PAAZ) en dat ze dan gewoon weer op tijd terug van vakantie kan komen zonder dat er echt iets aan de hand is. In de vijf maanden die volgen, gaat Emma door een hoop emoties, behandelingen en diepe dalen. In het begin verzet ze zich overal behoorlijk tegen. Ze heeft een kritische houding ten opzichte van zowel haar behandelingen als haar behandelaars en ze staat heel lang niet echt open voor wat ze haar te bieden hebben. Uiteindelijk komt Emma erachter dat haar problemen mogelijk zijn ontstaan in haar kindertijd. Haar broertje David is mentaal niet in orde en is altijd erg gewelddadig geweest. Als oudste kind kreeg Emma al vroeg de verantwoordelijkheid over haar broertje en zusje. Langzaam maar zeker vindt Emma steeds meer haar draai op de PAAZ. Ze raakt bevriend met enkele afdeling genoten en ze gaat kleine dingen steeds meer waarderen. Echt beter wordt ze niet. Er is uiteindelijk geen acute dreiging voor zelfmoord meer en ze heeft momenten waarop ze zich ineens wel gelukkig voelt. Wanneer Emma na vijf maanden de afdeling mag verlaten, is ze haar baan kwijt. Haar vriend is er nog steeds voor haar en ze krijgt zelfs een lief bericht van haar broertje. Voor het eerst heeft ze het gevoel dat de dingen een beetje kloppen. Waar gaat het boek eigenlijk over?
Thema: Psychische afwijking
Het hele boek draait om het feit dat Emma aan een ernstige depressie lijdt.
Motieven:
1. Eenzaamheid
2. Emma voelt zich eenzaam doordat ze problemen heeft en niet inziet dat het niet normaal is dat ze zo denkt. Daardoor vindt ze dat ze niet moet zeuren en vraagt ze niet om hulp uit zichzelf.
3. “Ik loop drie passen achter mezelf en haat me zo verschrikkelijk. Doe normaal! Goed, je voelt je rot, maar zo voel je je al jaren!”(blz. 18) 1. Psychische afwijkingen
2. Het hele boek draait om de depressies waar de hoofdpersoon aan lijdt.
3. “ik ben zesentwintig jaar, heb een droombaan als redacteur en heb me het afgelopen jaar zo volledig over de kop gewerkt dat het monster dat depressie heet me nu eindelijk heeft neergehaald. Nu zit ik op de paaz, opgesloten in een zielloos gebouw met ernstig gestoorde mensen en het ergste is: ik hoor erbij.”(blz. 20) Titel: PAAZ is de afkorting van Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis; de plek waar Emma vijf maanden werd opgenomen. Personages:
Emma Nieuwenhuis:
Emma is een intelligente jonge vrouw die als redactrice werkzaam is. Ze is heel analytisch en nuchter ingesteld. Ze is hard voor zichzelf en ziet niet in dat haar problemen serieus zijn en dat haar gedachten niet normaal zijn. Sergei:
Sergei is de vriend van Emma. Hij heeft een goedlopende carrière en had er geen idee van dat het zo slecht ging met zijn vriendin. Toch blijft hij haar steunen en is hij er voor haar als ze weer naar huis mag. Alice:
Alice is een medepatiënt waar Emma een goed contact mee opbouwt. Zonder dat ze het wist, heeft ze meerdere persoonlijkheden. Op die manier heeft ze zichzelf geleerd om te gaan met bepaalde herinneringen. Langzaam krijgt ze via de andere persoonlijkheden al haar herinneringen terug. Wat vind je van het boek?
1. Emotieve argumenten
Het boek roept geen gevoelens bij mij op, toch leef je wel mee met de hoofdpersoon.
2. Esthetische argumenten
Ik vind het boek origineel omdat k niet goed wist wat er zich nou eigenlijk afspeelde binnen de deuren van een psychiatrisch ziekenhuis.
3. Morele argumenten
Ik weet niet zo goed wat voor standpunt de schrijfster heeft op het gebied van goed of kwaad.
4. Realistische argumenten
Het boek komt realistisch over want het boek is bijna helemaal autobiografisch. Alleen zijn er namen en situaties aangepast voor de privacy van andere patiënten.
5. Structurele argumenten
Het boek is chronologisch geschreven, dit vind ik prettig om te lezen.
6. Intentionele argumenten
Ik denk niet dat de schrijfster een extra bedoeling heeft met het boek. Is het onderwerp nieuw voor je?
Het onderwerp is nieuw voor mij.
Lastig als collega's vrienden worden
Myrthe van der Meer schreef een reportageachtige roman over haar verblijf op de psychiatrische afdeling van een algemeen ziekenhuis. Namen veranderde ze en gebeurtenissen zette ze naar haar hand, zodat de lezer letterlijk van binnenuit kan meebeleven wat een psychiatrisch patiënt tijdens zo'n opname meemaakt.
Van der Meer beschrijft een episode uit het leven van een depressieve vrouw met een lichte toets. In dit serieuze boek is plaats voor relativerende humor en ontnuchterende zelfspot. PAAZ begint op de laatste werkdag van de hoofdpersoon die redelijk 'normaal' verloopt. Dat Emma Nieuwenhuis tegen een overspannenheid aanzit is duidelijk, maar op dat moment lijkt het nog mogelijk de zaak af te blussen met enkele weken vakantie. Pas wanneer de zekerheid van dagelijkse arbeid wegvalt, slaat de depressie genadeloos toe.
Het bijzondere van het gebruikte ik-vertelperspectief is dat het volkomen normaal lijkt een doodswens te hebben. Emma heeft zich tot dan toe staande weten te houden door alles wat ze tegenkomt te rationaliseren. Gaandeweg de behandeling blijkt ze - wat de lezer al vermoedt - behalve zwaarmoedig te zijn ook autistische trekken te bezitten.
Hoe autisme werkt, maakt Van der Meer helder door Emma te laten beschrijven hoe moeilijk het is als flat characters zich ontwikkelen tot round characters. 'Als collega's vrienden worden, of als medestudenten borrelgenoten worden. Kortom als mensen uit het hokje proberen te klimmen dat ik in mijn hoofd voor ze gereserveerd heb.'
PAAZkerstballen
Hoewel Van der Meer kritisch is over eindeloos pillen-voorschrijvende psychiaters en onderling verdeeld verplegend personeel rekent ze niet af met “de psychiatrie". Daarvoor is dit boek met te veel warmte geschreven. Het is verfrissend om te lezen hoe patiënten de draak steken met bezigheidstherapie. Tijdens de donkere decemberdagen produceren ze voor de grap 'paazkerstballen' met opschriften als 'Soms voel ik me zo leeg van binnen' en 'Een echte boom heeft ballen!' Dit grappige intermezzo komt op een goed moment, net wanneer de wat al te laconieke verteltoon een beetje gaat irriteren. Het boek leest lekker, al heeft Van der Meer er te veel herhaling in gestopt en blijft ze wat hangen in feitelijkheden.
literatuur
__________________________________________________________________________
Recensent: Johan Bakker
Bron: Nederlands Dagblad
Datum: 15-11-2013 De recensent vindt dat het bijzondere van het ik-perspectief is dat het in dit geval volkomen normaal lijkt om een doodswens te hebben. Ook zegt hij dat Myrthe van der Meer Emma goed en helder heeft laten beschrijven hoe autisme werkt. En hoewel Myrthe van der Meer kritisch is over het eindeloos pillen voorschrijven van psychiaters en andere dingen ze niet afrekent met “de psychiatrie”. Dit komt volgens de recensent doordat het boek met te veel warmte is geschreven. De recensent zegt dat het verfrissend is om te lezen hoe patiënten omgaan met bezigheidstherapie. “Het is verfrissend om te lezen hoe patiënten de draak steken met bezigheidstherapie.” Ook vind hij dat het boek lekker leest, maar dat er wel veel herhaling in zit.
Openhartig en met humor schetst Van der Meer hoe het toegaat op een gesloten afdeling.
'Huilen psychisch lijden?' vraagt Emma verbaasd in het autobiografische Paaz - een psychiatrische roman van Myrthe van der Meer (pseudoniem, 1983). 'Huilen is normaal, dat doe ik al zo ongeveer mijn hele leven.' Wanneer de 26-jarige Emma wordt opgenomen op de psychiatrische afdeling van een algemeen ziekenhuis (paaz), vindt ze eigenlijk dat er een hoop drukte om niets wordt gemaakt. Ze heeft familie, een geweldige vriend, een leuke baan, een nooit aflatend gevoel voor humor, en ja, natuurlijk, ze heeft ook wel erg heftige huilbuien en concrete plannen een einde aan haar leven te maken, maar kom op, wil diep van binnen niet iedereen eigenlijk liever dood?
Hoe ziek ze is, leert ze in de vijf heftige maanden op de gesloten afdeling. Paaz is het met humor geschreven, openhartige relaas van deze periode. Traumatische jeugdervaringen, voorzichtige vriendschappen, het verlies van medepatiënten die naar huis mogen en dan zelfmoord plegen, schaarse contacten met psychiaters die resulteren in steeds weer nieuwe pillen en diagnoses en, ten slotte, het geleidelijk herwinnen van de nodige levenszin om weer op eigen benen verder te kunnen.
Behalve een persoonlijke geschiedenis, is Paaz een schets van het reilen en zeilen van een gesloten afdeling voor psychiatrische patiënten. Hoe het is om gehoor te vinden bij behandelaars, om de veiligheid van een beschermende omgeving te ervaren, om met psychiaters geconfronteerd te worden die toegeven het allemaal ook niet precies te weten.
Inrichtingen kennen nog problemen te over, maar de sfeer waarin naar oplossingen wordt gezocht, is in de loop der decennia aanzienlijk verbeterd. Ook dat laat dit document goed zien.
__________________________________________________________________________
Recensent: Ranne Hovius
Bron: de Volkskrant
Datum: 05-01-2013 De recensent heeft in deze recensie niet heel erg haar mening naar voren laten komen, wel zegt ze dat de sfeer waarin problemen worden opgelost in inrichtingen in de loop der decennia aanzienlijk is verbeterd. __________________________________________________________________________
Beide recensenten vonden het een goed boek, ze zeggen ook beide dat er een duidelijker beeld is ontstaan van wat er nou op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis zich afspeelt. __________________________________________________________________________
Ik ben het wel eens met de recensenten, want ik vond het ook wel een interessant boek omdat ik ook niet echt wist wat er zich nou afspeelde in een psychiatrisch ziekenhuis. Ik denk dat de tweede recensent meer haar mening had moeten geven, verder vind ik dat beide recensenten niet echt over de personages uit het boek hebben gesproken.
Bibliografische gegevens
Auteur: Myrthe van der Meer
Titel: PAAZ
Jaartal 1e druk: 2012
Aantal bladzijden: 352 Wat gebeurt er in het boek?
Emma Nieuwenhuis is redactrice bij een uitgeverij. Ze is zesentwintig jaar en ze leeft voor haar werk. Emma heeft een niet erg realistische kijk op haar eigen wereld. Ze heeft haar leven lang al een neiging naar de dood en ze denkt dat iedereen liever dood dan levend zou zijn. Zelf ziet ze dus niet zo goed in dat ze een serieus probleem heeft. Ze heeft behoorlijk veel gewerkt en daardoor denkt ze meer aan zelfmoord dan ze meestal doet, maar volgens haar is dat niets vreemds. Ze is er dan ook van overtuigd dat ze 'even' opgenomen wordt op de psychiatrische afdeling (de PAAZ) en dat ze dan gewoon weer op tijd terug van vakantie kan komen zonder dat er echt iets aan de hand is. In de vijf maanden die volgen, gaat Emma door een hoop emoties, behandelingen en diepe dalen. In het begin verzet ze zich overal behoorlijk tegen. Ze heeft een kritische houding ten opzichte van zowel haar behandelingen als haar behandelaars en ze staat heel lang niet echt open voor wat ze haar te bieden hebben. Uiteindelijk komt Emma erachter dat haar problemen mogelijk zijn ontstaan in haar kindertijd. Haar broertje David is mentaal niet in orde en is altijd erg gewelddadig geweest. Als oudste kind kreeg Emma al vroeg de verantwoordelijkheid over haar broertje en zusje. Langzaam maar zeker vindt Emma steeds meer haar draai op de PAAZ. Ze raakt bevriend met enkele afdeling genoten en ze gaat kleine dingen steeds meer waarderen. Echt beter wordt ze niet. Er is uiteindelijk geen acute dreiging voor zelfmoord meer en ze heeft momenten waarop ze zich ineens wel gelukkig voelt. Wanneer Emma na vijf maanden de afdeling mag verlaten, is ze haar baan kwijt. Haar vriend is er nog steeds voor haar en ze krijgt zelfs een lief bericht van haar broertje. Voor het eerst heeft ze het gevoel dat de dingen een beetje kloppen. Waar gaat het boek eigenlijk over?
Thema: Psychische afwijking
1. Eenzaamheid
2. Emma voelt zich eenzaam doordat ze problemen heeft en niet inziet dat het niet normaal is dat ze zo denkt. Daardoor vindt ze dat ze niet moet zeuren en vraagt ze niet om hulp uit zichzelf.
3. “Ik loop drie passen achter mezelf en haat me zo verschrikkelijk. Doe normaal! Goed, je voelt je rot, maar zo voel je je al jaren!”(blz. 18) 1. Psychische afwijkingen
2. Het hele boek draait om de depressies waar de hoofdpersoon aan lijdt.
3. “ik ben zesentwintig jaar, heb een droombaan als redacteur en heb me het afgelopen jaar zo volledig over de kop gewerkt dat het monster dat depressie heet me nu eindelijk heeft neergehaald. Nu zit ik op de paaz, opgesloten in een zielloos gebouw met ernstig gestoorde mensen en het ergste is: ik hoor erbij.”(blz. 20) Titel: PAAZ is de afkorting van Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis; de plek waar Emma vijf maanden werd opgenomen. Personages:
Emma Nieuwenhuis:
Emma is een intelligente jonge vrouw die als redactrice werkzaam is. Ze is heel analytisch en nuchter ingesteld. Ze is hard voor zichzelf en ziet niet in dat haar problemen serieus zijn en dat haar gedachten niet normaal zijn. Sergei:
Sergei is de vriend van Emma. Hij heeft een goedlopende carrière en had er geen idee van dat het zo slecht ging met zijn vriendin. Toch blijft hij haar steunen en is hij er voor haar als ze weer naar huis mag. Alice:
Alice is een medepatiënt waar Emma een goed contact mee opbouwt. Zonder dat ze het wist, heeft ze meerdere persoonlijkheden. Op die manier heeft ze zichzelf geleerd om te gaan met bepaalde herinneringen. Langzaam krijgt ze via de andere persoonlijkheden al haar herinneringen terug. Wat vind je van het boek?
Het boek roept geen gevoelens bij mij op, toch leef je wel mee met de hoofdpersoon.
2. Esthetische argumenten
Ik vind het boek origineel omdat k niet goed wist wat er zich nou eigenlijk afspeelde binnen de deuren van een psychiatrisch ziekenhuis.
3. Morele argumenten
Ik weet niet zo goed wat voor standpunt de schrijfster heeft op het gebied van goed of kwaad.
4. Realistische argumenten
Het boek komt realistisch over want het boek is bijna helemaal autobiografisch. Alleen zijn er namen en situaties aangepast voor de privacy van andere patiënten.
5. Structurele argumenten
Het boek is chronologisch geschreven, dit vind ik prettig om te lezen.
6. Intentionele argumenten
Ik denk niet dat de schrijfster een extra bedoeling heeft met het boek. Is het onderwerp nieuw voor je?
Het onderwerp is nieuw voor mij.
Lastig als collega's vrienden worden
Van der Meer beschrijft een episode uit het leven van een depressieve vrouw met een lichte toets. In dit serieuze boek is plaats voor relativerende humor en ontnuchterende zelfspot. PAAZ begint op de laatste werkdag van de hoofdpersoon die redelijk 'normaal' verloopt. Dat Emma Nieuwenhuis tegen een overspannenheid aanzit is duidelijk, maar op dat moment lijkt het nog mogelijk de zaak af te blussen met enkele weken vakantie. Pas wanneer de zekerheid van dagelijkse arbeid wegvalt, slaat de depressie genadeloos toe.
Het bijzondere van het gebruikte ik-vertelperspectief is dat het volkomen normaal lijkt een doodswens te hebben. Emma heeft zich tot dan toe staande weten te houden door alles wat ze tegenkomt te rationaliseren. Gaandeweg de behandeling blijkt ze - wat de lezer al vermoedt - behalve zwaarmoedig te zijn ook autistische trekken te bezitten.
Hoe autisme werkt, maakt Van der Meer helder door Emma te laten beschrijven hoe moeilijk het is als flat characters zich ontwikkelen tot round characters. 'Als collega's vrienden worden, of als medestudenten borrelgenoten worden. Kortom als mensen uit het hokje proberen te klimmen dat ik in mijn hoofd voor ze gereserveerd heb.'
PAAZkerstballen
Hoewel Van der Meer kritisch is over eindeloos pillen-voorschrijvende psychiaters en onderling verdeeld verplegend personeel rekent ze niet af met “de psychiatrie". Daarvoor is dit boek met te veel warmte geschreven. Het is verfrissend om te lezen hoe patiënten de draak steken met bezigheidstherapie. Tijdens de donkere decemberdagen produceren ze voor de grap 'paazkerstballen' met opschriften als 'Soms voel ik me zo leeg van binnen' en 'Een echte boom heeft ballen!' Dit grappige intermezzo komt op een goed moment, net wanneer de wat al te laconieke verteltoon een beetje gaat irriteren. Het boek leest lekker, al heeft Van der Meer er te veel herhaling in gestopt en blijft ze wat hangen in feitelijkheden.
literatuur
__________________________________________________________________________
Recensent: Johan Bakker
Bron: Nederlands Dagblad
Datum: 15-11-2013 De recensent vindt dat het bijzondere van het ik-perspectief is dat het in dit geval volkomen normaal lijkt om een doodswens te hebben. Ook zegt hij dat Myrthe van der Meer Emma goed en helder heeft laten beschrijven hoe autisme werkt. En hoewel Myrthe van der Meer kritisch is over het eindeloos pillen voorschrijven van psychiaters en andere dingen ze niet afrekent met “de psychiatrie”. Dit komt volgens de recensent doordat het boek met te veel warmte is geschreven. De recensent zegt dat het verfrissend is om te lezen hoe patiënten omgaan met bezigheidstherapie. “Het is verfrissend om te lezen hoe patiënten de draak steken met bezigheidstherapie.” Ook vind hij dat het boek lekker leest, maar dat er wel veel herhaling in zit.
Openhartig en met humor schetst Van der Meer hoe het toegaat op een gesloten afdeling.
Hoe ziek ze is, leert ze in de vijf heftige maanden op de gesloten afdeling. Paaz is het met humor geschreven, openhartige relaas van deze periode. Traumatische jeugdervaringen, voorzichtige vriendschappen, het verlies van medepatiënten die naar huis mogen en dan zelfmoord plegen, schaarse contacten met psychiaters die resulteren in steeds weer nieuwe pillen en diagnoses en, ten slotte, het geleidelijk herwinnen van de nodige levenszin om weer op eigen benen verder te kunnen.
Behalve een persoonlijke geschiedenis, is Paaz een schets van het reilen en zeilen van een gesloten afdeling voor psychiatrische patiënten. Hoe het is om gehoor te vinden bij behandelaars, om de veiligheid van een beschermende omgeving te ervaren, om met psychiaters geconfronteerd te worden die toegeven het allemaal ook niet precies te weten.
Inrichtingen kennen nog problemen te over, maar de sfeer waarin naar oplossingen wordt gezocht, is in de loop der decennia aanzienlijk verbeterd. Ook dat laat dit document goed zien.
__________________________________________________________________________
Recensent: Ranne Hovius
Bron: de Volkskrant
Datum: 05-01-2013 De recensent heeft in deze recensie niet heel erg haar mening naar voren laten komen, wel zegt ze dat de sfeer waarin problemen worden opgelost in inrichtingen in de loop der decennia aanzienlijk is verbeterd. __________________________________________________________________________
Beide recensenten vonden het een goed boek, ze zeggen ook beide dat er een duidelijker beeld is ontstaan van wat er nou op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis zich afspeelt. __________________________________________________________________________
Ik ben het wel eens met de recensenten, want ik vond het ook wel een interessant boek omdat ik ook niet echt wist wat er zich nou afspeelde in een psychiatrisch ziekenhuis. Ik denk dat de tweede recensent meer haar mening had moeten geven, verder vind ik dat beide recensenten niet echt over de personages uit het boek hebben gesproken.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden