Vriendschap en vertrouwen
ik sluit het op
in mijn hart. Echte vriendschap
zal groeien
en bloeien. Heel bijzonder
en ook heel apart. Dat gevoel wil ik delen
met iemand
waar ik met vertrouwen
onvoorwaardelijk
op kan bouwen. Dan geeft het
een nóg groter geluk. Zo'n band
voor het leven
is uit gouddraad
geweven
en gaat
nooit meer stuk. Anneke Bakker
http://gedichtenparadijs.nl/vriendschap.htm Herinnering Alleen de herinnering is niet voldoende
en evenmin het geweeklaag, kijk naar de werkelijkheid. Misschien zal morgen of overmorgen
of anders over een langere poos
de geschiedenis die u hebt gehoord
zich herhalen gaan. Een fragment uit ‘lied’ van Luis Advis
Uit: Alleen de herinnering is niet voldoende – Chileense poëzie
Uitgeverij: De Geus (Breda), 1986. Het verslag: Algemene info Nina is het hoofdpersonage; Luna werd dood geboren en was de tweelingzus van Nina; Laura is haar kotgenote & beste vriendin; Judith is haar kotgenot & vriendin; Bo, David en Karim zijn haar kotgenoten: Ib is de rat van Nina. Vriendschap en vertrouwen In het verhaal komt het verleden van Nina aan bod, en voor het zover kwam om haar verleden te vertellen, had ze nood aan een goede vriendin waartegen ze alles kwijt kon, en die kwam ze op kot tegen, namelijk Laura. Eerst was Nina zeer gesloten, maar door het toedoen van Laura heeft ze beetje per beetje haar verleden prijs. De vriendschap ging in het begin van het verhaal wel eens op de klippen, bijvoorbeeld in het volgend fragment: “Laura en Nina zitten bij Judith om te praten, want Judith heeft heel wat problemen: Het is uit met haar ex-vriendje Bo, ze heeft de rat van Nina laten ontsnappen en op de koop toe is ze misschien zwanger. Dit wordt Nina allemaal te veel, ze loopt weg en Laura, noemt haar een ‘hysterische trut’.” Dit zorgde voor ruzie tussen de twee, maar het einde van het verhaal toe werd die vriendschap alleen maar versterkt. Dit stemt overeen met regel 3-4: “echte vriendschap zal groeien”. Het vertrouwen groeit alsmaar, want wanneer een jong van Ib sterft, maakt Nina er een heel drama van, ze wil het jong zelfs begraven in het park. Judith en Laura snappen het niet, daarom doet Nina het verhaal van haar zus. Dit kan vergeleken worden met regel 10-13: “…Waar ik met vertrouwen onvoorwaardelijk op kan bouwen.” Het vertrouwen in haar moeder stond ook maar op een laag pitje, maar werd terug opgekrikt toen ze hun éérste, deftig gesprek hadden omtrent de dood van Luna: “Haar moeder vertelt dat er iets mis was met haar moederkoek en dat Nina groot gelijk had dat ze eruit wilde, Luna was al een hele tijd dood.” Het waren die woorden dat Nina na meer dan 18 jaar wou horen, de woorden dat zij geen schuld had aan de dood van haar zus. Na dat gesprek voelde ze zich opgelucht en voor de eerste keer in haar leven echt blij. Dus ook hierin speelt vertrouwen en vriendschap een grote rol. Kortom, dit stukje poëzie komt sterk overeen met het verhaal van Nina. Herinnering Dit gedicht past goed bij een “onderdeel” van het verhaal, namelijk de dood van Nina’s zus Luna. Nina’s moeder was zwanger en mocht een tweeling verwachten. Haar moeder had enkele maanden voor de bevalling het gevoel dat er één kindje niet meer bewoog, maar 20 jaar geleden was het nog niet de gewoonte om bij elk probleempje een echografie te nemen. Het was pas toen ze beviel, dat ze wisten dat Luna, Nina’s zus al enkele maanden dood in de baarmoeder zat. Nina heeft aan die feiten slechte herinneringen, want haar moeder rouwde zoveel om haar zus dat ze haar niet kon zien of aanraken, en zo had Nina een schuldgevoel omdat zij het wel overleefd had. Op kot schreef Nina steeds brieven naar haar zus, om aan haar te blijven denken. De kotgenoten denken dat Luna écht leeft, maar wanneer ze de brieven onder Nina’s bureau vinden, snappen ze er niets meer van. Wanneer het jong van Ib sterft, komen de herinneringen opnieuw naar boven. Bij de “begrafenis” van het jong, vertelt Nina alles aan haar vriendinnen. Alles loopt volledig samen met regel 4-7, want na 18 jaar herhaalt de hele geschiedenis zich. Er zijn naast deze passage ook kleinere passages waar herinneringen naar boven komen, bijvoorbeeld wanneer kotbaas Pol en zijn vrouw Lien hun herinneringen vertellen aan de studenten, over hoe het vroeger was. Zij hebben immers in het zelfde kot gezeten. Dit was slechts een kleinere herinnering, want de herinnering aan Nina’s zus was toch wel een rode draad in het verhaal.
in mijn hart. Echte vriendschap
zal groeien
en bloeien. Heel bijzonder
en ook heel apart. Dat gevoel wil ik delen
met iemand
waar ik met vertrouwen
onvoorwaardelijk
op kan bouwen. Dan geeft het
een nóg groter geluk. Zo'n band
voor het leven
is uit gouddraad
geweven
en gaat
nooit meer stuk. Anneke Bakker
http://gedichtenparadijs.nl/vriendschap.htm Herinnering Alleen de herinnering is niet voldoende
en evenmin het geweeklaag, kijk naar de werkelijkheid. Misschien zal morgen of overmorgen
de geschiedenis die u hebt gehoord
zich herhalen gaan. Een fragment uit ‘lied’ van Luis Advis
Uit: Alleen de herinnering is niet voldoende – Chileense poëzie
Uitgeverij: De Geus (Breda), 1986. Het verslag: Algemene info Nina is het hoofdpersonage; Luna werd dood geboren en was de tweelingzus van Nina; Laura is haar kotgenote & beste vriendin; Judith is haar kotgenot & vriendin; Bo, David en Karim zijn haar kotgenoten: Ib is de rat van Nina. Vriendschap en vertrouwen In het verhaal komt het verleden van Nina aan bod, en voor het zover kwam om haar verleden te vertellen, had ze nood aan een goede vriendin waartegen ze alles kwijt kon, en die kwam ze op kot tegen, namelijk Laura. Eerst was Nina zeer gesloten, maar door het toedoen van Laura heeft ze beetje per beetje haar verleden prijs. De vriendschap ging in het begin van het verhaal wel eens op de klippen, bijvoorbeeld in het volgend fragment: “Laura en Nina zitten bij Judith om te praten, want Judith heeft heel wat problemen: Het is uit met haar ex-vriendje Bo, ze heeft de rat van Nina laten ontsnappen en op de koop toe is ze misschien zwanger. Dit wordt Nina allemaal te veel, ze loopt weg en Laura, noemt haar een ‘hysterische trut’.” Dit zorgde voor ruzie tussen de twee, maar het einde van het verhaal toe werd die vriendschap alleen maar versterkt. Dit stemt overeen met regel 3-4: “echte vriendschap zal groeien”. Het vertrouwen groeit alsmaar, want wanneer een jong van Ib sterft, maakt Nina er een heel drama van, ze wil het jong zelfs begraven in het park. Judith en Laura snappen het niet, daarom doet Nina het verhaal van haar zus. Dit kan vergeleken worden met regel 10-13: “…Waar ik met vertrouwen onvoorwaardelijk op kan bouwen.” Het vertrouwen in haar moeder stond ook maar op een laag pitje, maar werd terug opgekrikt toen ze hun éérste, deftig gesprek hadden omtrent de dood van Luna: “Haar moeder vertelt dat er iets mis was met haar moederkoek en dat Nina groot gelijk had dat ze eruit wilde, Luna was al een hele tijd dood.” Het waren die woorden dat Nina na meer dan 18 jaar wou horen, de woorden dat zij geen schuld had aan de dood van haar zus. Na dat gesprek voelde ze zich opgelucht en voor de eerste keer in haar leven echt blij. Dus ook hierin speelt vertrouwen en vriendschap een grote rol. Kortom, dit stukje poëzie komt sterk overeen met het verhaal van Nina. Herinnering Dit gedicht past goed bij een “onderdeel” van het verhaal, namelijk de dood van Nina’s zus Luna. Nina’s moeder was zwanger en mocht een tweeling verwachten. Haar moeder had enkele maanden voor de bevalling het gevoel dat er één kindje niet meer bewoog, maar 20 jaar geleden was het nog niet de gewoonte om bij elk probleempje een echografie te nemen. Het was pas toen ze beviel, dat ze wisten dat Luna, Nina’s zus al enkele maanden dood in de baarmoeder zat. Nina heeft aan die feiten slechte herinneringen, want haar moeder rouwde zoveel om haar zus dat ze haar niet kon zien of aanraken, en zo had Nina een schuldgevoel omdat zij het wel overleefd had. Op kot schreef Nina steeds brieven naar haar zus, om aan haar te blijven denken. De kotgenoten denken dat Luna écht leeft, maar wanneer ze de brieven onder Nina’s bureau vinden, snappen ze er niets meer van. Wanneer het jong van Ib sterft, komen de herinneringen opnieuw naar boven. Bij de “begrafenis” van het jong, vertelt Nina alles aan haar vriendinnen. Alles loopt volledig samen met regel 4-7, want na 18 jaar herhaalt de hele geschiedenis zich. Er zijn naast deze passage ook kleinere passages waar herinneringen naar boven komen, bijvoorbeeld wanneer kotbaas Pol en zijn vrouw Lien hun herinneringen vertellen aan de studenten, over hoe het vroeger was. Zij hebben immers in het zelfde kot gezeten. Dit was slechts een kleinere herinnering, want de herinnering aan Nina’s zus was toch wel een rode draad in het verhaal.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden