BOEKVERSLAG
Jeroen Jansen A6-3
22 februari 2004 A. 1. Zakelijke gegevens: Auteur: Hugo Claus
Titel: Onvoltooid verleden, De Bezige Bij, Amsterdam, 1998, 1e druk, 175 blz. Genre: Psychologische Roman 2. Eerste reactie Ik heb voor dit boek gekozen omdat de titel mij aansprak. Ik was benieuwd waar het verhaal over zou gaan. In het begin vond ik het verhaal nog niet zo gemakkelijk te volgen, maar hoe verder je komt hoe duidelijker het wordt. Het is wel een lang stuk om te lezen, dit komt doordat het boek niet is opgedeeld in hoofdstukken. Ik vind dat de schrijver een goed verhaal gemaakt heeft. De hoofdpersoon is aan het begin een rare kerel die niet helemaal goed bij z’n hoofd is, maar aan het einde blijkt hij een moordenaar te zijn. Al met al een goed boek! 3. Verdieping
Samenvatting: Noël word verdacht van een aantal moorden. Hij vraagt aan of hij verhoord mag worden door de ex-commissaris Gilbert en verteld het hele verhaal met af en toe onderbrekingen van de commissaris die een vraag stelt. Noël werkt in een magazijn, op de twaalfde september gaat hij als gewoonlijk naar zijn werk en merkt dat Dekerpel zich een beetje vreemd gedraagt. Dekerpel blijft vragen of er al een pakje voor hem is gearriveerd, maar dat is niet het geval. Als Noël later de boel afsluit merkt hij een pakje op gericht aan Dekerpel. Hij neemt het mee naar huis en als hij het opent blijken er twee foto’s van een naakt meisje en een brief in te zitten. De brief is afkomstig van een onbekende John die, door wat hij schrijft, duidelijk maakt dat Dekerpel hierom gevraagd heeft. De volgende dag brengt Noël een bezoek aan zijn vriendin, die op het sterfbed ligt. Dit is vlak voor haar dood. Die avond schrijft Noël Dekerpel een driegbrief, maar als Dekerpel hem de volgende morgen ontvangt trekt hij er zich niets van aan en zegt dat er heel wat gekken in de wereld rondlopen. Noël besluit een brief aan Mevrouw Felix, de moeder van de heer Felix, baas van het bedrijf, te schrijven. Hierin licht hij haar in dat er schandelijke zaken worden gedaan in het bedrijf. Direct daarna verschijnt zij in de zaak er roept iedereen bijeen. Het blijkt dat haar boekhouder er achter is gekomen dat er boeken en andere waardevolle dingen worden achtergehouden. Camilla overlijdt en op haar begrafenis ontmoet hij de dochter van een escortdame werkzaam bij wijlen Camilla, genaamd Judith. De volgende dag krijgt Noël een brief waarin hij gevraagd word naar het bureau van notaris Albrecht te komen. Op het werk blijken boze tongen over hem te spreken en hij wordt ontslagen. Bij de notaris wordt het testament van Camilla voorgelezen, Judith krijgt de bar ‘Tricky’ onder haar hoede en de familie is het daar in de verste verte niet mee eens. Noël krijgt de twintigdelige encyclopedie ‘Le Monde Animal’ mee. Noël besluit een kijkje te gaan nemen bij Dekerpel, hij komt niet echt in de buurt, maar na er de zoveelste keer heen te gaan komt hij toch aardig dicht bij het huis. Na een tijdje komt Judith bij Noël aan de deur met de vraag of zij een paar nachten mag blijven. Noël stemt hier mee in en Judith vertelt hem dat ze de bar verkocht heeft en geld heeft gekregen van Albrecht. Samen kopen ze kleding en nadat Noël het hele verhaal van zijn ontslag verteld heeft wil zij die mannen wel eens zien. Ze gaan de shop binnen en Judith gedraagt zich als zijn vriendin, als een hoer. Een tijdje later blijkt Judith ineens verdwenen te zijn. Noël ziet dagen later een reportage op televisie van de vermiste meisjes met foto’s erbij. Hij belt anoniem de politie en vertelt hen dat ene Patrick Dekerpel er meer van weet. Die nacht gaat hij naar Oostende in de hoop misschien wel Dekerpel of Judith tegen het lijf te lopen, hij besluit op het laatst naar de stamkroeg van Kareltje, een vriend van hem uit het magazijn, en spendeert daar de hele nacht. Als Noël eindelijk heeft besloten om Dekerpel te confronteren met de foto’s, klopt Dekerpel bij hem op de deur. Hij is gekomen om te zeggen dat hij niet langer wil dat Noël daar zo rondsluipt, het zou zijn vrouw angst aanjagen. Noël brengt de meisjes op, maar Dekerpel houdt zich van den domme. Dit maakt Noël zo kwaad dat hij Dekerpel in elkaar slaat. Hij pakt een mes uit de keuken en steekt het in Dekerpels linkeroog. Het duurt niet lang meer af Dekerpel sterft en Noël snijdt het lichaam in stukken zodat het in zakken past, als symbool snijdt hij de penis van Dekerpel eraf een bewaart hem. Hij bergt de zakken in een kasteel, onder de puin en het zand, waar, wat later blijkt, Alice en Caramel, haar kat, ook liggen. Judith keert terug van weggeweest en vertelt Noël dat de notaris en Camilla haar bedrogen hebben, in de bar mag een oude kapitein tot zijn dood daar zijn leven doorbrengen. Dit bemoeilijkt natuurlijk de bar te verkopen. Maar Judith heeft dringend geld nodig, ze wil terug naar haar moeder na haar gewroken te hebben omdat zij destijds het land is uitgezet. Een paar dagen later gaan Noël en Judith naar de kapitein toe en vertellen hem dat hij binnen veertien dagen weg moet zijn. De kapitein gaat niet op Judith in. Onderweg gaan ze nog naar het graf van Cantillon, Judiths ‘eerste vader’. Uit wraak plast ze op het graf en vervloekt haar mogelijke vader. Thuis aangekomen vertelt Noël Judith alles over Dekerpel en ze laat hem als reactie haar blote lichaam zien. Omdat Judith haar geldverschaffende vriend al lang meer heeft gezien wil ze samen met Noël naar de notaris, haar ‘tweede vader’, om geld te claimen. Daar aangekomen eist Judith één miljoen Belgische frank van Albrecht. Hij geeft niet toe en probeert met geschenken van Judiths moeder haar te kalmeren, maar zij wil per se het geld. Als zij op de schoot van Albrecht gaat zitten om het zo te proberen, word het Noël te veel en begint op Albrecht in te slaan. Onder dwang opent Albrecht de kluis en samen vermoorden ze hem. Het geld wordt even later afgegeven aan een terrorist en naast dat een vriend van Judith. Noël gaat terug naar het café waar Kareltje altijd hangt en vertelt het hele verhaal. Kareltje biedt hem het flatje van zijn nicht, die tevens Noëls vaste hoer is, aan om tijdelijk in te verblijven. De twee maken hier gebruik van. Judith kondigt aan dat zij naar Engeland moet vertrekken omwille van ‘de partij’. Noël wil met haar mee en blijft aandringen, maar Judith geeft niet toe. De dag dat ze moet vertrekken is Judith eieren aan het bakken, maar de gasvlam springt over op haar nylon gewaad. Binnen enkele ogenblikken begint Judith te sterven, maar kan daarvoor nog net zeggen dat Noël met grote zekerheid haar echte vader is…
Verhaaltechniek
Plaats, ruimte en tijd Het speelt zich rond 1998, want op een gegeven moment zegt commissaris Gilbert dat ze in zijn tijd al computers hadden bij de politie. Aangezien dat 23 jaar geleden is en ze rond 1975 voor het eerst computers gebruikten bij bedrijven speelt het zich rond 1998 af. Verder vind je niet veel aanwijzingen dat het in deze tijd speelt, behalve dat er auto’s zijn en Judith met een vliegtuig naar Engeland wil gaan. Het verhaal speelt zich af in het Belgische dorp Alegem. Hij voelt zich veilig in zijn huis en daar hebben ook alle moorden zich afgespeeld op één na. Zijn werkplek was ook belangrijk voor hem, omdat het hem routine gaf. Andere plaatsen, zoals de bar Tricky en het kantoor van de notaris, hebben geen betekenis voor hem, want hij komt er nauwelijks. Verhaalfiguren -Noël: Hij is de hoofdpersoon. Toen hij klein was heeft zijn moeder hem van de fiets laten vallen en sindsdien is hij een beetje dom. In begin komt hij over als een hulpeloze ziel, die maar het beste van zijn leven maakt, maar later in het boek wordt hij demonischer en vindt hijzelf dat meer op zijn broer gaat lijken. Hij heeft een broer Renée waar hij al jaren niks meer van heeft gehoord en die altijd beter was en gemener dan hem. Hij kan niet echt goed het verschil zien tussen goed en rechtvaardigheid. -Judith Latifah: Ze heeft een matglimmende huid amberen huid, zwart kort haar met een dieproodbruine glans. Wijde kaaksbeenderen en schuine zwart-omrande blauwgroene ogen, de ogen van de kat Caramal. Caramel is de kat van Noël. Haar moeder was een hoer en op de dag dat ze verwekt was had haar moeder drie klanten. Eentje is dood en de ander is notaris en de ander wordt pas later bekend gemaakt. Ze gebruikt vaak haar uiterlijk om haar zin te krijgen. Haar moeder is vermoord en die moord wil ze wreken. -Patrick Dekerpel: Zijn rechterwang is verlamd, waardoor hij een misprijzende en hooghartige blik krijgt. Hij is iemand die zich goed kan verdedigen en ook snel in de verdediging springt. Hij is een pestkop en hij pest Noël vaak. Noël verdenkt hem van kinderporno, maar het wordt niet duidelijk of hij het echt zeker weten heeft gedaan. -Ex-commissaris Gilbert: Gilbert speelt geen grote rol in dit verhaal, maar is wel heel belangrijk. Hij ondervraagt Noël en vraagt dus af en toe wat. Hij is al 23 jaar geen commissaris meer. Verder kun je niet meer over hem zeggen. Vertelwijze Het verhaal staat in de ik-vertelsituatie. Je ziet het hele verhaal door de ogen van Noël en je weet zijn gedachten en gevoelens, maar je komt niet te weten wat de andere van een situatie vinden of wat ze denken. Thematiek Thema
In het boek draait het om wat goed of wat fout is, door de ogen van Noël dan. Hij vindt dat Dekerpel fout zat en moest boeten. Noël zorgde zelf voor de gerechtigheid, en wel tot de dood er op volgde. Ook bij de kat en Alice vond hij dat hijzelf goed zat, ze vroegen er zelf om. Titel Iedereen heeft een verleden, maar dat verleden is niet voltooid totdat je dood gaat. Elke keer wordt het verleden langer en komen er dingen bij. Pas als de mensen dood zijn is het verleden voltooid. Literatuurgeschiedenis Claus, Hugo Maurice Julien (Brugge 5 april 1929), Belgisch Nederlandstalig schrijver, schilder en film- en toneelregisseur, verbleef tussen 1948 en 1955 een tijd te Parijs en te Rome, was redacteur van Tijd en Mens, sloot zich in 1950 aan bij Cobra en wijdt zich geheel aan literatuur, schilderkunst en toneel. Sedert zijn bundel Registreren (1948) bezette hij een vooraanstaande plaats in de experimentele poëzie die ca. 1950 in Vlaanderen doorbrak en die in Claus’ rijpe bundel De Oostakkerse gedichten (1955) een van haar hoogtepunten bereikt. Claus bevindt zich in een situatie van ‘verloren geboren’ in een absurd bestaan en spreekt van daaruit, tussen droom en waken, in een op het surrealisme teruggaand woord- en beeldgebruik. Sinds Een geverfde ruiter (1961) komt de bezinning over het eigen ik duidelijker aan het licht en krijgen het Vlaams milieu en de hedendaagse maatschappij een scherpe, kritische aandacht, die spoedig een agressieve allure aanneemt. Meteen wijkt het experimentele poëziepatroon voor een belijdenispoëzie die de in het experiment verworven expressiemiddelen integreert; tegelijk wendt Claus naar het voorbeeld van Eliot en vooral van Ezra Pound mythen, symbolen, allusies en literaire citaten uit het internationale, bij voorkeur westerse, culturele patrimonium aan. Hoogtepunten zijn Het teken van de hamster (1963) en Heer Everzwijn (1970). De ongemene diversiteit, met haar heterogene thematiek en haast onbeperkte taalvirtuositeit, is kenmerkend voor zijn gehele oeuvre. Dit onderscheidt zich door een fel dynamisme, dat in het teken staat van de spanningen tussen een instinctief en rebels vitalisme en een door een grote belezenheid gevoed intellectualisme. In zijn roman De geruchten - dat de Librisprijs 1997 won - geeft Claus opnieuw een even indrukwekkend als benauwend portret van Vlaanderen. In de roman klinkt een koor van stemmen op uit het café De Doofpot in het Vlaamse dorpje Alegem in de jaren zestig. Vanuit het café verspreidt zich een spoor van geruchten over de terugkomst van de dorpeling René Catrijsse, die was gedeserteerd uit het Belgisch leger in het voormalige Kongo. René brengt een duivels blauw virus met zich mee dat het ene dodelijke slachtoffer na het andere eist. In de roman Onvoltooid verleden, dat als een averechts vervolg op De Geruchten kan worden gelezen, verhoort een gepensioneerde commissaris - we zijn inmiddels dertig jaar verder in de tijd - de broer van René Catrijsse, Noël. In deze zwak begaafde jongen blijkt een wreker van het kwaad schuil te gaan. Nadat hij een envelop met naaktfoto's heeft onderschept van een jong meisje, die voor zijn chef zijn bestemd (een verwijzing naar de affaire Marc Dutroux) knapt er iets in Noël. Als moordende vergelder eist hij net zoveel slachtoffers als het blauwe virus van zijn broer René in De geruchten. Claus speelt een onheilspellend en superieur spel met goed en kwaad in dit tweeluik van romans. Als plastisch kunstenaar onderscheidt Claus zich door een spontane werkwijze, waarbij aan toevalligheden van het materiaal een grote rol wordt toebedeeld. Hij is thuis in alle stijlen en trends sinds Cobra en diept geen enkele uit, omdat hij weigert de man van één richting te zijn.
4. Beoordeling
Ik vind dat de schrijver een goed thema gekozen heeft voor dit boek. Iedereen heeft een verleden, maar dit is pas voltooid zodra je dood bent. Noël denk dat hij zelf voor gerechtigheid moet zorgen en vermoord daarom een aantal personen. De passages waarin hij onder ander verteld dat hij denkt dat hij actie moet ondernemen spreken me dan ook het sterkste aan.
In het verhaal worden (gelukkig) geen moeilijke en oude woorden en termen gebruikt. Dit komt doordat het boek in 1998 geschreven is en dus nog niet zo heel oud is.
Ik zou een ander wel aanraden om dit boek te lezen. Hoewel het verhaal in het begin wat moeilijk te begrijpen is en het boek uit één groot stuk bestaat zonder hoofdstukken, is het toch de moeite waard om te lezen.
Jeroen Jansen A6-3
22 februari 2004 A. 1. Zakelijke gegevens: Auteur: Hugo Claus
Titel: Onvoltooid verleden, De Bezige Bij, Amsterdam, 1998, 1e druk, 175 blz. Genre: Psychologische Roman 2. Eerste reactie Ik heb voor dit boek gekozen omdat de titel mij aansprak. Ik was benieuwd waar het verhaal over zou gaan. In het begin vond ik het verhaal nog niet zo gemakkelijk te volgen, maar hoe verder je komt hoe duidelijker het wordt. Het is wel een lang stuk om te lezen, dit komt doordat het boek niet is opgedeeld in hoofdstukken. Ik vind dat de schrijver een goed verhaal gemaakt heeft. De hoofdpersoon is aan het begin een rare kerel die niet helemaal goed bij z’n hoofd is, maar aan het einde blijkt hij een moordenaar te zijn. Al met al een goed boek! 3. Verdieping
Samenvatting: Noël word verdacht van een aantal moorden. Hij vraagt aan of hij verhoord mag worden door de ex-commissaris Gilbert en verteld het hele verhaal met af en toe onderbrekingen van de commissaris die een vraag stelt. Noël werkt in een magazijn, op de twaalfde september gaat hij als gewoonlijk naar zijn werk en merkt dat Dekerpel zich een beetje vreemd gedraagt. Dekerpel blijft vragen of er al een pakje voor hem is gearriveerd, maar dat is niet het geval. Als Noël later de boel afsluit merkt hij een pakje op gericht aan Dekerpel. Hij neemt het mee naar huis en als hij het opent blijken er twee foto’s van een naakt meisje en een brief in te zitten. De brief is afkomstig van een onbekende John die, door wat hij schrijft, duidelijk maakt dat Dekerpel hierom gevraagd heeft. De volgende dag brengt Noël een bezoek aan zijn vriendin, die op het sterfbed ligt. Dit is vlak voor haar dood. Die avond schrijft Noël Dekerpel een driegbrief, maar als Dekerpel hem de volgende morgen ontvangt trekt hij er zich niets van aan en zegt dat er heel wat gekken in de wereld rondlopen. Noël besluit een brief aan Mevrouw Felix, de moeder van de heer Felix, baas van het bedrijf, te schrijven. Hierin licht hij haar in dat er schandelijke zaken worden gedaan in het bedrijf. Direct daarna verschijnt zij in de zaak er roept iedereen bijeen. Het blijkt dat haar boekhouder er achter is gekomen dat er boeken en andere waardevolle dingen worden achtergehouden. Camilla overlijdt en op haar begrafenis ontmoet hij de dochter van een escortdame werkzaam bij wijlen Camilla, genaamd Judith. De volgende dag krijgt Noël een brief waarin hij gevraagd word naar het bureau van notaris Albrecht te komen. Op het werk blijken boze tongen over hem te spreken en hij wordt ontslagen. Bij de notaris wordt het testament van Camilla voorgelezen, Judith krijgt de bar ‘Tricky’ onder haar hoede en de familie is het daar in de verste verte niet mee eens. Noël krijgt de twintigdelige encyclopedie ‘Le Monde Animal’ mee. Noël besluit een kijkje te gaan nemen bij Dekerpel, hij komt niet echt in de buurt, maar na er de zoveelste keer heen te gaan komt hij toch aardig dicht bij het huis. Na een tijdje komt Judith bij Noël aan de deur met de vraag of zij een paar nachten mag blijven. Noël stemt hier mee in en Judith vertelt hem dat ze de bar verkocht heeft en geld heeft gekregen van Albrecht. Samen kopen ze kleding en nadat Noël het hele verhaal van zijn ontslag verteld heeft wil zij die mannen wel eens zien. Ze gaan de shop binnen en Judith gedraagt zich als zijn vriendin, als een hoer. Een tijdje later blijkt Judith ineens verdwenen te zijn. Noël ziet dagen later een reportage op televisie van de vermiste meisjes met foto’s erbij. Hij belt anoniem de politie en vertelt hen dat ene Patrick Dekerpel er meer van weet. Die nacht gaat hij naar Oostende in de hoop misschien wel Dekerpel of Judith tegen het lijf te lopen, hij besluit op het laatst naar de stamkroeg van Kareltje, een vriend van hem uit het magazijn, en spendeert daar de hele nacht. Als Noël eindelijk heeft besloten om Dekerpel te confronteren met de foto’s, klopt Dekerpel bij hem op de deur. Hij is gekomen om te zeggen dat hij niet langer wil dat Noël daar zo rondsluipt, het zou zijn vrouw angst aanjagen. Noël brengt de meisjes op, maar Dekerpel houdt zich van den domme. Dit maakt Noël zo kwaad dat hij Dekerpel in elkaar slaat. Hij pakt een mes uit de keuken en steekt het in Dekerpels linkeroog. Het duurt niet lang meer af Dekerpel sterft en Noël snijdt het lichaam in stukken zodat het in zakken past, als symbool snijdt hij de penis van Dekerpel eraf een bewaart hem. Hij bergt de zakken in een kasteel, onder de puin en het zand, waar, wat later blijkt, Alice en Caramel, haar kat, ook liggen. Judith keert terug van weggeweest en vertelt Noël dat de notaris en Camilla haar bedrogen hebben, in de bar mag een oude kapitein tot zijn dood daar zijn leven doorbrengen. Dit bemoeilijkt natuurlijk de bar te verkopen. Maar Judith heeft dringend geld nodig, ze wil terug naar haar moeder na haar gewroken te hebben omdat zij destijds het land is uitgezet. Een paar dagen later gaan Noël en Judith naar de kapitein toe en vertellen hem dat hij binnen veertien dagen weg moet zijn. De kapitein gaat niet op Judith in. Onderweg gaan ze nog naar het graf van Cantillon, Judiths ‘eerste vader’. Uit wraak plast ze op het graf en vervloekt haar mogelijke vader. Thuis aangekomen vertelt Noël Judith alles over Dekerpel en ze laat hem als reactie haar blote lichaam zien. Omdat Judith haar geldverschaffende vriend al lang meer heeft gezien wil ze samen met Noël naar de notaris, haar ‘tweede vader’, om geld te claimen. Daar aangekomen eist Judith één miljoen Belgische frank van Albrecht. Hij geeft niet toe en probeert met geschenken van Judiths moeder haar te kalmeren, maar zij wil per se het geld. Als zij op de schoot van Albrecht gaat zitten om het zo te proberen, word het Noël te veel en begint op Albrecht in te slaan. Onder dwang opent Albrecht de kluis en samen vermoorden ze hem. Het geld wordt even later afgegeven aan een terrorist en naast dat een vriend van Judith. Noël gaat terug naar het café waar Kareltje altijd hangt en vertelt het hele verhaal. Kareltje biedt hem het flatje van zijn nicht, die tevens Noëls vaste hoer is, aan om tijdelijk in te verblijven. De twee maken hier gebruik van. Judith kondigt aan dat zij naar Engeland moet vertrekken omwille van ‘de partij’. Noël wil met haar mee en blijft aandringen, maar Judith geeft niet toe. De dag dat ze moet vertrekken is Judith eieren aan het bakken, maar de gasvlam springt over op haar nylon gewaad. Binnen enkele ogenblikken begint Judith te sterven, maar kan daarvoor nog net zeggen dat Noël met grote zekerheid haar echte vader is…
Plaats, ruimte en tijd Het speelt zich rond 1998, want op een gegeven moment zegt commissaris Gilbert dat ze in zijn tijd al computers hadden bij de politie. Aangezien dat 23 jaar geleden is en ze rond 1975 voor het eerst computers gebruikten bij bedrijven speelt het zich rond 1998 af. Verder vind je niet veel aanwijzingen dat het in deze tijd speelt, behalve dat er auto’s zijn en Judith met een vliegtuig naar Engeland wil gaan. Het verhaal speelt zich af in het Belgische dorp Alegem. Hij voelt zich veilig in zijn huis en daar hebben ook alle moorden zich afgespeeld op één na. Zijn werkplek was ook belangrijk voor hem, omdat het hem routine gaf. Andere plaatsen, zoals de bar Tricky en het kantoor van de notaris, hebben geen betekenis voor hem, want hij komt er nauwelijks. Verhaalfiguren -Noël: Hij is de hoofdpersoon. Toen hij klein was heeft zijn moeder hem van de fiets laten vallen en sindsdien is hij een beetje dom. In begin komt hij over als een hulpeloze ziel, die maar het beste van zijn leven maakt, maar later in het boek wordt hij demonischer en vindt hijzelf dat meer op zijn broer gaat lijken. Hij heeft een broer Renée waar hij al jaren niks meer van heeft gehoord en die altijd beter was en gemener dan hem. Hij kan niet echt goed het verschil zien tussen goed en rechtvaardigheid. -Judith Latifah: Ze heeft een matglimmende huid amberen huid, zwart kort haar met een dieproodbruine glans. Wijde kaaksbeenderen en schuine zwart-omrande blauwgroene ogen, de ogen van de kat Caramal. Caramel is de kat van Noël. Haar moeder was een hoer en op de dag dat ze verwekt was had haar moeder drie klanten. Eentje is dood en de ander is notaris en de ander wordt pas later bekend gemaakt. Ze gebruikt vaak haar uiterlijk om haar zin te krijgen. Haar moeder is vermoord en die moord wil ze wreken. -Patrick Dekerpel: Zijn rechterwang is verlamd, waardoor hij een misprijzende en hooghartige blik krijgt. Hij is iemand die zich goed kan verdedigen en ook snel in de verdediging springt. Hij is een pestkop en hij pest Noël vaak. Noël verdenkt hem van kinderporno, maar het wordt niet duidelijk of hij het echt zeker weten heeft gedaan. -Ex-commissaris Gilbert: Gilbert speelt geen grote rol in dit verhaal, maar is wel heel belangrijk. Hij ondervraagt Noël en vraagt dus af en toe wat. Hij is al 23 jaar geen commissaris meer. Verder kun je niet meer over hem zeggen. Vertelwijze Het verhaal staat in de ik-vertelsituatie. Je ziet het hele verhaal door de ogen van Noël en je weet zijn gedachten en gevoelens, maar je komt niet te weten wat de andere van een situatie vinden of wat ze denken. Thematiek Thema
In het boek draait het om wat goed of wat fout is, door de ogen van Noël dan. Hij vindt dat Dekerpel fout zat en moest boeten. Noël zorgde zelf voor de gerechtigheid, en wel tot de dood er op volgde. Ook bij de kat en Alice vond hij dat hijzelf goed zat, ze vroegen er zelf om. Titel Iedereen heeft een verleden, maar dat verleden is niet voltooid totdat je dood gaat. Elke keer wordt het verleden langer en komen er dingen bij. Pas als de mensen dood zijn is het verleden voltooid. Literatuurgeschiedenis Claus, Hugo Maurice Julien (Brugge 5 april 1929), Belgisch Nederlandstalig schrijver, schilder en film- en toneelregisseur, verbleef tussen 1948 en 1955 een tijd te Parijs en te Rome, was redacteur van Tijd en Mens, sloot zich in 1950 aan bij Cobra en wijdt zich geheel aan literatuur, schilderkunst en toneel. Sedert zijn bundel Registreren (1948) bezette hij een vooraanstaande plaats in de experimentele poëzie die ca. 1950 in Vlaanderen doorbrak en die in Claus’ rijpe bundel De Oostakkerse gedichten (1955) een van haar hoogtepunten bereikt. Claus bevindt zich in een situatie van ‘verloren geboren’ in een absurd bestaan en spreekt van daaruit, tussen droom en waken, in een op het surrealisme teruggaand woord- en beeldgebruik. Sinds Een geverfde ruiter (1961) komt de bezinning over het eigen ik duidelijker aan het licht en krijgen het Vlaams milieu en de hedendaagse maatschappij een scherpe, kritische aandacht, die spoedig een agressieve allure aanneemt. Meteen wijkt het experimentele poëziepatroon voor een belijdenispoëzie die de in het experiment verworven expressiemiddelen integreert; tegelijk wendt Claus naar het voorbeeld van Eliot en vooral van Ezra Pound mythen, symbolen, allusies en literaire citaten uit het internationale, bij voorkeur westerse, culturele patrimonium aan. Hoogtepunten zijn Het teken van de hamster (1963) en Heer Everzwijn (1970). De ongemene diversiteit, met haar heterogene thematiek en haast onbeperkte taalvirtuositeit, is kenmerkend voor zijn gehele oeuvre. Dit onderscheidt zich door een fel dynamisme, dat in het teken staat van de spanningen tussen een instinctief en rebels vitalisme en een door een grote belezenheid gevoed intellectualisme. In zijn roman De geruchten - dat de Librisprijs 1997 won - geeft Claus opnieuw een even indrukwekkend als benauwend portret van Vlaanderen. In de roman klinkt een koor van stemmen op uit het café De Doofpot in het Vlaamse dorpje Alegem in de jaren zestig. Vanuit het café verspreidt zich een spoor van geruchten over de terugkomst van de dorpeling René Catrijsse, die was gedeserteerd uit het Belgisch leger in het voormalige Kongo. René brengt een duivels blauw virus met zich mee dat het ene dodelijke slachtoffer na het andere eist. In de roman Onvoltooid verleden, dat als een averechts vervolg op De Geruchten kan worden gelezen, verhoort een gepensioneerde commissaris - we zijn inmiddels dertig jaar verder in de tijd - de broer van René Catrijsse, Noël. In deze zwak begaafde jongen blijkt een wreker van het kwaad schuil te gaan. Nadat hij een envelop met naaktfoto's heeft onderschept van een jong meisje, die voor zijn chef zijn bestemd (een verwijzing naar de affaire Marc Dutroux) knapt er iets in Noël. Als moordende vergelder eist hij net zoveel slachtoffers als het blauwe virus van zijn broer René in De geruchten. Claus speelt een onheilspellend en superieur spel met goed en kwaad in dit tweeluik van romans. Als plastisch kunstenaar onderscheidt Claus zich door een spontane werkwijze, waarbij aan toevalligheden van het materiaal een grote rol wordt toebedeeld. Hij is thuis in alle stijlen en trends sinds Cobra en diept geen enkele uit, omdat hij weigert de man van één richting te zijn.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden