Onvoltooid verleden door Hugo Claus

Tijd: Het verhaal speelt zich af rond 1998. In het boek zegt de ex-commissaris dat ze in hun tijd computers hadden. In 1975 ging men in politie bureau’s gebruik maken van computers. De ex-commissaris was zo’n 23 jaar in dienst als commissaris. Bij elkaar geteld is dit dus: 1975 + 23 = 1998. Het verhaal is opgedeeld in twee stukken. Het verhoor van de ex-commisaris en de verklaring van Noël. Het tijdsbestek van het gehoor duurt niet zo heel lang. Ongeveer 1 volle dag. Al op bladzijde 7 wordt gezegd: “zit je goed, want voor het donker zijn we hier niet mee klaar”. Het tijdbestek van de verklaring wordt niet in het boek vermeld. In het boek komt een flashback voor, de verklaring is elke keer een flashback op het verhoor. Op uitzondering van deze flashbacks is de rest wel chronologisch verteld. Ruimte-elementen: Er zijn in dit verhaal zo’n 3 belangrijke ruimtes van belang. Allereerst is het huis van Noël van belang. Dit is de plek waar hij tot zichzelf komt, dit is ook de plek waar de meeste moorden hebben plaatsgevonden. Verder is het kantoor van Noël ook een belangrijke ruimte-element. Hier begint het verhaal, in dit kantoor vindt Noël zijn dagelijkse routine. Die later door ontslag weer verdwijnt. Ook ontdekt hij dat bepaalde personen die hij vroeger vrienden noemde, eigenlijk het niet bleken te zijn. Verder is het kanoot van de notaris Albrecht belangrijk. Hier bevindt zich de laatste moord, die gepleegd is door zowel Noël als Judith. Deze ruimte beeld vooral bedrog en haat uit, omdat Judtih samen met de notaris de boel bedroog, maar tegelijkertijd Judith de notaris voor de gek hield.
Fabel: Noël vindt foto’s van een naakt meisje, die eigenlijk voor Dekerpel zijn bedoeld. Als Dekerpel het ontkent, wordt het Noël te veel en vermoord hem. Ondertussen heeft hij Judith ontmoet, als ze samen geld gaan uitpersen bij de notaris (tevens haar mogelijke vader) wordt Noël gek. Samen met Judith vermoord hij de notaris, nadat hij het geld heeft gegeven. Al snel gebeurt er een ongeluk en Judith verbrand levend, maar ze zei nog net dat Noël de vader van haar was. Hoofdstukken: Het boek bevat 175 bladzijden maar heeft geen hoofdstukken. De begin situatie is dat Noël aan de ex-commissaris zijn verhaal begint te vertellen.De climax ligt duidelijk aan het einde wanneer Judith in vlammen op gaat en tijdens het sterven nog kan zeggen dat Noël haar echte vader is. Motieven + passages: De belangrijkste motieven in dit verhaal zijn: - de kat Caramel; deze kat beeldt de persoon Judith uit. De manier waarop Judith zich gedroeg en eruit zag wordt dehele tijd vergeleken met Judith. De kat zelf straalt een soort mysterie uit, wat zeker bij Judith het geval was. - De bloedhonden; De bloedhonden beelden Noël uit. Zij drukken uit wat Noël op dat moment voelt of denkt. Zijn gevoelens worden vergeleken met de bloedhonden. - Het porseleinen beeldje; Dit beeldt de bedrog uit tussen Albrecht en Judith. Ook drukt het de woede uit van Noël. De kat Caramel: - En schuine zwartomrande blauwgroene ogen, de ogen van de kat Caramel. (blz. 55) - Haar ogen, die van Caramel, waren teergroen, de kleur van rogge. (blz. 136) - Minuten nadat zij haar ijsje op had likte zij haar lippen, vergeetachtig, zoals… Zoals Caramel. Vergeet dat beest van nu af aan. (blz. 80) De Bloedhonden: - Ik wil die hond zijn die als hij eenmaal mensenvlees heeft gegeten, afgemaakt moet worden. Men moet mij afmaken." (blz. 174) - Ik werd zwetend wakker door de warmte en door de honden. Het zijn doggen, gevlekt, een meter hoog, een stuk of zeven, het bloed druipt uit hun bek en hun kop is plat als van een bulterriër, maar ik heb hun soort nooit in het echt gezien. Met die klodderige bloedige snoet woelen ze in de aarde zodat er kluiten klei in het rond spatten. Zij snauwen en hijgen maar je hoort het geluid niet.(blz. 8/9) - Mijn maag rommelde. Als een dog in de verte. (blz. 59) Het porseleinen beeldje: - Op de vensterbank stond een porseleinen beeldje, een naakte jongen met een lauwerkrans op zijn hoofd. (blz. 71) - Op de vensterbank stond hetzelfde porseleinen beeldje als de vorige keer, de melkwitte jongeling met het opgebonden vrouwenhaar die zich vasthield aan een boomstam met afgeknotte takken. In de andere hand droeg hij een lier. Tegen zijn knie stond een boog met pijlen. (blz. 134) - Ik wou hem op de grond gooien toen ik het porseleinen beeldje op de vensterbank zag. Ik nam het op en sloeg het boven op zijn schedel. Het brak niet. (blz. 142)
Thema: Het thema uit het boek is: scrupule gerechtigheid. In het boek draait het om wat goed of wat fout is, door de ogen van Noël dan. Hij vindt dat Vanneste fout zat en moest boeten. Noël zorgde zelf voor de gerechtigheid, en wel tot de dood er op volgde. Ook bij de kat en Alice vond hij dat hijzelf goed zat, ze vroegen er zelf om. Verhaal perspectief Het verhaal is geschreven in een personaal perspectief. Je ziet de situatie maar vanuit 1 kant. Je krijgt alleen de gedachtes en de gevoelens van Noël mee. Natuurlijk worden andere personages ook aandachtig beschreven, maar de gevoelens van deze personen krijg je niet mee. De karakterschets van Noël: - Hij is onderdanig ten opzichte van zijn collega’s - Hij is somber en gesloten tegen de wereld - Laat over zich heen lopen - Heeft een afwijking waarbij hij niet goed kan bepalen wat nou goed en wat fout is. - Noël is niet bepaald slim, hij wordt als een dom iemand beschreven De karakterschets van Judith: - ze heeft wraak neigingen - Ze wil dat alles volgens haar wil loopt - Ze bedriegt mensen - Ze is somber en vol met haat tegenover haar mogelijke vaders De karakterschets van Dekerpel: ·gemeen tegenover anderen - verlamming in zijn kaak - hij denkt alleen aan zichzelf - Hij is ongeïnteresseerd in anderen - Hij wil dat alles volgens zijn willetje gaat