Gebruikte editie voor het boekverslag
Gebruikte druk: 1e
Verschijningsdatum eerste druk: april 2008
Aantal bladzijden: 355
Uitgegeven bij: Ambo-Anthos te Amsterdam Beschrijving voorkant Een groene voorkant met een trapje van een bordes naar een oud huis dat het bordeel in Eindhoven waar Susan zit opgesloten, moet voorstellen. Genre van het boek Een keiharde actiethriller, maar hier en daar krijgt het verhaal ook trekken mee van een literaire thriller (o.a. het Vatersuchmotief) “Ongenade” is deel 3 van de Sil Maier trilogie van Escober, dat verder nog uit de delen “Onrust”en “Onder druk” bestaat. Het schrijversduo Berry en Esther Verhoef In
Metro van 19 mei 2008 stond de volgende uitleg van Luco Wierts over het schrijversduo en de held Sil Maier.
Keuze. Zou Esther Verhoef het boek onder haar eigen naam hebben uitgebracht, dan zou het wellicht veel meer verkopen, zo geeft ze ook zelf toe. Maar Ongenade, de derde Sil Maier-thriller, is geen Esther Verhoef-boek, maar een Escober. Zo legt de schrijfster met haar co-auteur, haar man Berry Verhoef, uit. Het schrijversechtpaar vertelt over het verschil tussen Verhoef-thrillers en Escober-thrillers. “Wij mogen van onze kinderen tijdens het eten niet over boeken praten.”
Eerst even wat rechtzetten. Ongenade is, na Onrust en Onder Druk, de derde thriller over de Duits-Nederlandse Sil Maier die in de vorige twee boeken een spoor van geweld en doden achter zich liet. Maar het is pas de eerste Maier onder het pseudoniem Escober. Berry: “We schrijven al heel lang samen en ik was ook al betrokken bij die andere twee boeken, maar ik vond mijn aandeel toen te klein.” Esther: Onrust en Onder druk zijn nu ook heruitgegeven onder de naam Escober. Het is een man-vrouw uitstraling, hoewel er ook genoeg vrouwen zijn die de Maierboeken lezen en mannen zijn die Rendez-Vous goed vonden.”
Zo is Ongenade ook niet enkel een aaneenschakeling van actie en zit er wel degelijk genoeg psychologie in. Esther: “Ik denk dat het verschil tussen boeken van Esther Verhoef en Escober zit in de dagelijkse herkenbaarheid die we hier meer loslaten. Daarvoor komt spanning terug. De Escobers zijn beklemmender.”
Esther geeft grif toe dat er nog unfinished business was met haar personage Sil Maier. “Sil Maier is een dertiger die alles heeft, maar zich toch niet compleet voelt. In Onrust is hij nog behoorlijk vol van zichzelf. In Onder Druk komen al scheuren in die fundering, maar wij waren nog helemaal niet klaar met die man.” Berry: “Voor ons ge¬voel brengen we hem thuis.” Esther: “Door te zoeken naar de bron van die onrust, wordt die in dit boek begraven.” Zo luistert Maier steevast naar harde rockmuziek – Esther: “Ja System of a Down, lekker! - maar halverwege Ongenade blijft het stil. “Dat is er ingeslopen.”
Na twee delen heeft Maier in Ongenade zijn vriendin Susan verlaten, maar het verleden afsluiten blijkt niet zo gemakkelijk. Berry: “Hij is in Onder Druk aardig ge¬confronteerd met zijn wijze van bestaan. Hij denkt het verleden achter zich te kunnen laten, maar dit is een typisch gevalletje van het verleden dat hem niet achter zich laat.”
Net als in de officiële eerste Escober-roman Chaos blijkt ook in On¬genade de voorliefde van het schrijversduo voor een niet onverdeeld happy end. Berry: “In het echte le¬ven ben ik een groot fan van happy ends. In een boek probeer ik zo te schrijven dat het past. Dit boek had voor mij maar één einde.”
Wat uit lezing van de Escobers nog zou kunnen opvallen is dat de auteurs fan zijn van mensen die het recht in eigen hand nemen, maar Esther heeft daar een andere verklaring voor. “We willen het terugbrengen naar de psychologie van een aantal personages. Dit is de eerste keer dat we een rechercheur een rol geven, maar we wilden de rol van de politie niet te groot ma¬ken. Iemand als Sil Maier is misschien niet helemaal echt...” Berry: “Ja, maar in die fantasie stap je in. Het mooie van schrijven vind ik dat je iemand moreel verkeerde dingen laat doen, maar toch zo kunt neerzetten dat hij sympathie opwekt.”
Mijn mening
“Ongenade” is een keiharde en zeer spannende actiethriller, psychologische thriller, maar het verschil met een literaire thriller is bij Escober nauwelijks meer aan te geven. Hoewel het verhaal 355 bladzijden lang, is zal een liefhebber van het genre het boek achter elkaar uitlezen (een pageturner van het hoogste niveau) Het was voor mij de eerste thriller die ik van Escober las, want de twee vorige delen waren mij als recensent blijkbaar ontgaan. Ik ben er echter wel benieuwd naar geworden en heb dus eigenlijk de verkeerde volgorde toegepast. Beginnen met het derde deel, maar ja, dat kan niet meer worden teruggedraaid. Het deel “Ongenade” kan overigens ook gewoon worden gelezen zonder voorkennis van de eerste twee delen.
Het is voor mij dan ook onbegrijpelijk dat dit derde deel van Sil Meier niet voorgedragen is voor de uitreiking van de Gouden Strop 2008 in de maand juni. Veel minder spannende boeken als “Koude Lente”( Lieneke Dijkzeul) en “Blauw water (Simone van der Vlugt) kregen die nominatie wel. Maar over het toekennen van literaire prijzen is in Nederland al voldoende geschreven. Evenals over de mislukking ervan.
Het boek van Escobar is zeker een aanrader voor scholieren. Voor eindexamenkandidaten van vwmbo-TL, Havo en Vwo kan het zeker op de literatuurlijst worden geplaatst. De amusementswaarde is hoog : 8. De puntentoekenning op de www. scholieren.com-lijst is 2 , al geef ik toe dat dit meer het genre dan met de kwaliteit van de thriller te maken heeft, die zoals ik hierboven al stelde ver boven het maaiveld van de gemiddelde thriller uitsteekt.
Samenvatting van de inhoud
Een jaar eerder
Vadim en zijn tweelingbroer Yuri zijn twee keiharde Russische criminelen. Ze zitten achter Sil Maier aan, maar vliegen bij een achtervolging uit de bocht. Ze weten de op de afgrond hangende auto te verlaten, voordat Sil bij hen terugkeert. Die duwt de wagen in de afgrond. Maar hij weet niet dat ze nog in leven zijn. Tenminste dat geldt voor Vadim, want Yuri overlijdt in de armen van zijn broer. Die zweert wraak te nemen.
Suzan Staal, de ex-vriendin van Sil Maier, komt een jaar later terug uit de Verenigde Staten , waar ze met haar moeder een bezoek aan haar zwangere zus heeft doorgebracht. Ze mist Sil Maier ontzettend. Hij heeft het kort ervoor uitgemaakt omdat hij niet langer van Susan kon verlangen dat hij haar met zijn levenswijze zo in gevaar bracht. Maar alles in het huis ademt nog naar Sil. De ook in de twee andere delen voorkomende junk Reno is in haar woning geweest, deze keer met een heel jong meisje. Susan laat weten dat ze dit niet op prijs stelt.
Sil Maier is inmiddels in München aangekomen, zijn geboortestad, waar hij op 8-jarige leeftijd zijn moeder heeft verloren, waarna hij door zijn oma in Nederland is opgevoed. Zijn vader heeft hij nooit gekend. Het is 27 jaar nadien en Sil moet dus 35 jaar zijn. Hij heeft op twee manieren veel geld verdiend: hij heeft zijn softwarebedrijf verkocht en hij heeft geld verdiend met “praktijken” waarbij hij andere misdadigers het leven zuur maakte.
Hij komt via via bij het graf van zijn moeder en hij vraagt zich af waarom de overblijfselen van het lichaam nog niet geruimd zijn. Dat betekent dat iemand de grafrechten voor zijn rekening moet nemen. Hij komt er op ietwat gewelddadige wijze achter (zet de ambtenaar van het graf wat onder druk) dat ene S. Flint uit Zuid-Frankrijk nog steeds de grafrechten betaalt. Hij wil die persoon gaan opzoeken.
Intussen is de op wraak beluste Russische misdadiger Vadim bij het adres van Susan Staal aan het posten. Ze is fotografe en bij terugkeer van een klus wordt ze door hem opgewacht en gepakt. Ze wordt door hem meegenomen en ondergebracht in een bordeel in Eindhoven, waar vrouwen uit Oost-Europa een treurig en beklagenswaardig bestaan leiden. Ze worden kort gehouden, geslagen en soms weer doorverkocht. Susan wordt door Vadim ruw ondervraagd en hij neemt digitale foto’s van haar. Hij wil namelijk wraak nemen op Sil en van haar weten waar deze zich bevindt, maar Susan weet het echt niet. De digitale foto’s verstuurt Vadim met de mail van Susan (waartoe hij toegang heeft) naar het mailadres van Sil Maier. Maar hij hoort niet zo snel iets terug van Maier.
Sil Maier is namelijk op weg naar Zuid-Frankrijk. Onderweg ontmoet hij een mooie, Zwitserse vrouw Martha, die hij gemakkelijk versiert. Elk jaar komt er een onrust over haar waardoor ze een weekje bij haar man en kinderen weg moet.(een vorm van escapisme) Ze gaat dan vreemd zonder dat dit gevolgen heeft, want ze laat nooit een adres achter en daarna heeft ze ook nooit contacten met haar tijdelijke lovers. Het is een plezierige week voor Sil. Hij herkent trouwens de onrust van Martha, want eigenlijk heeft hij hetzelfde gevoel als zij en dat is de reden dat hij Susan heeft verlaten. Ze nemen na enkele dagen afscheid en hij zal haar nooit meer terug zien.
Suzan wordt vastgehouden in het bordeel. Daar is ook een informant van de politie (Robby Faro) die een foto van haar neemt met een mobiele telefoon. Joyce Landveld , die na een akkevietje een administratieve functie bij de criminele recherche heeft, herkent haar foto. Bovendien krijgt ze van een VisaCard- medewerkster te horen dat Sil Maier richting Zuid-Frankrijk rijdt: zijn betalingen met zijn creditcard wijzen in die richting. Ze weet waarheen hij gaat. Ze heeft namelijk een heel dossier van hem in bezit en wil bovendien graag met hem kennismaken.
Sil Maier komt in Puyloubier aan en merkt dat het adres waar de onbekende Flint moet zitten, een retraitehuis van het Vreemdelingenlegioen is. Daar worden oud-legionairs beschermd tegen ongewenste vragenstellers, maar Flint wil later wel graag met hem praten. Wanneer hij de kamer binnenkomt, ziet hij de grote gelijkenis van de man met hemzelf. Het is namelijk zijn vader. Na de geboorte heeft de Amerikaan vele keren contact proberen te leggen met Sil, maar moeder Maria heeft dit geweigerd en later toen ze dood was, had ook de oma van Sil dat allemaal niet toegestaan. Flint heeft nog maar kort te leven: hij heeft leverkanker en zijn grote wens is begraven te worden in het graf van Sils moeder. Sil hoort van zijn vader dat hij ook zo’n rusteloos karakter heeft gehad en dat hij tenslotte in het Vreemdelingenlegioen is gegaan, omdat hij structuur wilde krijgen in zijn leven.
In Nederland heeft Joyce niet stilgezeten. Ze heeft een afspraak met Robby Faro gemaakt, maar die wil niet veel informatie over Susan prijsgeven. Wanneer hij dreigt zijn directe contactman te bellen, schiet Joyce hem neer en steekt de BMW in de fik. Een verkoold lijk is het gevolg. Maksim meldt dit later aan Vadim, die niet weet wat er allemaal is gebeurd. Hij vindt ook dat er wat met Susan moet gebeuren, want hij kan haar niet in het bordeel houden: vaste klanten willen gebruik maken van haar kamer. Maar Vadim staat hoger in de hiërarchie en weet hem voorlopig nog koest te houden. Toch wil hij haar overplaatsen naar Duitsland en hij verzint iets om meer druk te zetten op Sil Maier.
Joyce gaat naar Zuid-Frankrijk. Ze ontmoet Sil Maier en vertelt wie ze is en waarom ze achter hem aanzit. Ze wil de vrouwenhandel in Eindhoven oplossen en langs de reguliere weg is dat dan onbegonnen werk. Ze trekt Sil over de streep wanneer ze vertelt dat Susan Staal opgepakt is en opgesloten zit in het bordeel. Sil voelt zich immers nog wel verantwoordelijk voor Susan. Hij heeft veel van haar gehouden. Ze gaan meteen met de Porsche naar Nederland. Maar onderweg nemen ze een hotel en hoewel het een aantrekkelijke (Surinaamse) vrouw is, vindt Sil het vreemd dat ze geen seksuele aantrekkingskracht op hem uitoefent.
In Eindhoven komt een tweede politie-inval in het bordeel, omdat de recherche zoekt naar aanknopingspunten van de moord op Robby Faro. Hoewel Susan de aandacht probeert te trekken, lukt het haar niet de politie op haar spoor te zetten. De inval wordt ook beschreven vanuit een nerveuze Maksim. Hij vindt dat Susan gestraft moet worden voor haar pogingen aandacht te trekken en gezien zijn seksuele voorkeur (ruwe anale seks) is het zonder dat het wordt beschreven voor de lezer duidelijk wat hij daarna met haar uitspookt.
Joyce en Sil hebben de wapens gekozen: Joyce heeft een heel arsenaal tot haar beschikking, dat ze heeft verkregen door wapens tijdens acties achterover te drukken. Zij zal het bordeel van buiten beklimmen en daarna Sil binnenlaten, maar het gaat allemaal wat anders uitpakken. Ze wordt binnen opgewacht door Maksim, maar Sil die altijd in zijn eentje heeft gewerkt, vertrouwt het niet en gaat tegen de gemaakte afspraken in met hulp van een arriverende prostituee naar binnen. Hij doodt op koelbloedige wijze de drie aanwezige mannen, onder wie bordeelhouder Maksim.
Ze nemen Susan mee uit het hotel: die is door de verkrachting helemaal apathisch en zij wil niet naar het ziekenhuis gebracht worden. Ze gaan naar een soort hotel op zelfbedieningsbasis en daar wil Susan dat ze haar eigen kleren en verzorgingsartikelen weer terugkrijgt. Ze is min of meer haar identiteit kwijtgeraakt. Sil zal de spullen in haar appartement in Den Bosch ophalen en hij weet niet dat de verbijsterde Vadim daar in dezelfde straat zit te wachten bij het appartement van Susan. Vadim heeft zich inmiddels ontdaan van de junk Reno en diens vriendinnetje door hen de keel af te snijden. Hun lichamen liggen achteloos in het door hem in bezit genomen appartement dat uitzicht biedt op het onderkomen van Susan.
Intussen spreken Joyce en Susan met elkaar en uit dat gesprek wordt duidelijk dat Joyce een halfzus van Sil is. Ze hebben dezelfde vader (Flint), maar een andere moeder. Ze heeft altijd naar hem gezocht en een dossier over hem aangelegd. Maar dan vinden ze dat Sil te lang wegblijft en Joyce gaat op onderzoek uit.
Sil is inmiddels door Vadim gepakt en nu komt ook Joyce er nog aan. Sil wordt niet meteen gedood (dat vindt Vadim te simpel) maar gepijnigd: zo breekt Vadim o.a. zijn scheenbenen met een honkbalknuppel. Joyce wordt ook door Vadim overmeesterd en wanneer ze onder druk vertelt dat ze de zus van Sil is, krijgt Vadim het idee voor zijn ultieme wraak. Hij moest een jaar eerder zijn broer verliezen door Sil en hij wil nu dat Sil blijft leven met een schuldgevoel. Vadim snijdt de keel van Joyce in het bijzijn van Sil door. Hij heeft eindelijk zijn wraak. Oog om oog…..
Drie maanden later
Een moeilijk lopende en maar half herstelde Sil bezoekt de begraafplaats en het graf van zijn moeder. Op de grafsteen staat nu ook de inscriptie van Flint, die nog in 2004 is overleden. Sil lijkt een gebroken man. Bij de uitgang van de begraafplaats herkent hij de gestalte van Susan. Die weet dat ze hem hier kon vinden. Hij zegt tegen haar dat er geen andere plaats meer voor hem over is. “Kom “zegt Susan. [ Is er dan een sprankje hoop voor de positief ingestelde lezer?]
Titelverklaring
“Ongenade” kan worden verklaard met geen genade kennen. Het verhaal is dan ook een genadeloos verslag van een misdadiger die wraak wil nemen op de dood van zijn broer. Aan het einde kent deze man dan ook geen genade met Sil Maier.
Structuur en/of verhaalopbouw
Er is een soort proloog ( Titel “Een jaar eerder”) en een soort Epiloog ( “Drie maanden later”)
Daartussen in wordt het verhaal van Sil Maier in 70 van spanning zinderende hoofdstukken verteld. Deze hoofdstukken hebben alleen een nummer, geen titel.
Het verhaal begint in München in oktober 2004 en eindigt enkele weken later in hetzelfde jaar in het appartement van Susan Staal in Den Bosch. Het verhaal wordt vrijwel chronologisch verteld: hier en daar denkt een verteller terug aan wat er in het verleden is gebeurd, maar dat zijn nauwelijks flashbacks te noemen. De beleving van de lezer is ongetwijfeld dat hij een geschiedenis chronologisch krijgt voorgespiegeld. Tegelijkertijd is het de ontknoping van de Sil Maier-trilogie die begon met de delen “Onrust”en “Onder druk”
Gebruikt perspectief
Er worden diverse personale vertellers(hij/zij-vertellers) in deze thriller gebruikt. Daardoor kan de lezer het verhaal van verschillende kanten bekijken. Uiteindelijk vallen de diverse verhaallijnen natuurlijk samen.
De belangrijkste verteller is natuurlijk protagonist Sil Maier: hij neemt 27 hoofdstukken van de 70 voor zijn rekening. Zijn ex-vriendin Susan Staal 11, Joyce Landveld (die dus later zijn halfzus blijkt te zijn) 10, Vadim (de Russische crimineel die naar hem op zoek is) 12. Ook Maksim (de vrouwenhandelaar in Eindhoven) is in enkele hoofdsstukken de personale verteller.
Tijd van het verhaal
De handeling begint in oktober 2004 (blz.22) Aan het einde wordt de grafsteen van Maiers echte vader beschreven: die is eind 2004 overleden. Het sneeuwt in München en het zal begin 2005 zijn ( de epiloog speelt namelijk drie manden later)
De vertelde tijd is enkele weken, wanneer je de pro -en epiloog niet meetelt.
Plaats van handeling
Er zijn diverse plaatsen van handeling:
- München: Sil Maier gaat ernaar toe en keert aan het einde van het verhaal ernaar terug) Dat is een kenmerk van een queeste.
- Zuid-Frankrijk, de plaats Puyloubier (waar een opvangtehuis voor oud-strijders van het Vreemdelingenlegioen is)
- Eindhoven, waar Susan Staal in een bordeel zit opgesloten
- Den Bosch, waar Susan Staal haar appartement heeft
Motto
Het motto is van Gavin Rosdale.
Everything Zen?
I don’t think so
Het is een citaat uit het gelijknamige nummer van Bush (een hardrockband) Het is muziek die Sil Maier ook in de twee voorgaande boeken graag draait en die symbool staan voor zijn onrust. Zie voor de volledige tekst van dit nummer in de Bijlage onder dit verslag.
Thema, motieven en interpretatie
Het thema van deze actiethriller (maar ook psychologische thriller en literaire thriller is ook op zijn plaats) is ongetwijfeld wraak. De misdadiger Vadim is op zoek naar de “moordenaar”van zijn tweelingbroer en hij heeft er alles voor over om wraak te nemen op Sil Maier. Hij gijzelt daarom zijn vriendin (maar Sil heeft die intussen de bons gegeven.)
Sil gaat op zoek naar zijn verleden en eigenlijk is “Ongenade” het verhaal van het klassieke Vatersuchmotief. Elk kind wil tenslotte weten wie zijn biologische vader is en welke eigenschappen in de genen zijn doorgegeven. Wanneer hij in Zuid-Frankrijk (na onderweg de al even rusteloze Martha te hebben ontmoet) zijn vader eindelijk ontmoet, merkt hij dat hij het rusteloze in zijn leven van zijn vader heeft geërfd. Die is uiteindelijk in het Vreemdelingenlegioen gegaan om structuur in zijn leven te krijgen. Symbool voor de onrust van Sil is ook het feit dat hij graag hardrockmuziek draait (vgl. het motto van Bush)
De thriller heeft ook de klassieke kenmerken van een (Middeleeuwse) queeste: begin en einde zijn op dezelfde plaats (hier: München) en de held beleeft zijn avonturen op vreemd terrein. Hij weet ook altijd de moeilijkheden te overwinnen. Dat kan Sil Maier ook, maar de prijs is hoog.
In Frankrijk wordt Sil geconfronteerd met de politievrouw Joyce, maar ook die is al even onrustig en wil zich ook niet aan het strakke keurslijf van de politieafspraken houden. Ze wil het probleem van de vrouwenhandel onorthodox oplossen door samen met Sil het bordeel in Eindhoven (waar ook Susan zit) binnen te vallen. Later blijkt ze dan ook nog eens zijn halfzus te zijn, waardoor haar onrustige karakter genetisch verklaard kan worden.
De kille afrekening in de criminele sector komt Sil echter duur te staan. Vadim weet de ultieme wraak te bewerkstelligen door Sil niet te doden, maar hem te laten voortleven met de gedachte dat hij o.a. “medeschuldig” is aan de dood van Joyce. Dat lukt, want Sil Maier is aan het einde van de thriller niet meer of minder dan een wrak. Hij bezoekt het graf van zijn moeder waarin inmiddels ook zijn biologische vader is begraven, zoals diens laatste wens was geweest. Een greintje hoop is er misschien nog voor hem, omdat Susan bij de uitgang op hem wacht.
De motieven van deze zeer spannende thriller op een rijtje:
- het zoeken naar de ultieme wraak
- het zoeken naar de vader
- de queeste van zowel Sil als Joyce
- dood en verderf zaaien
- het aanpakken van de handel in vrouwen
- de georganiseerde misdaad
- de grens tussen goed en kwaad (soms heel dun)
- de onvoorwaardelijke liefde
- onrust als karaktertrek ( Sil, vader Flint, Joyce, Martha)
- escapisme
Recensies
De thriller van Escober is in de pers en op Internet heel goed ontvangen. Vooral sites met boeken over criminaliteit zijn lovend (o.a. Crimezone , die 4 sterren gaf) Kees de Bree beschrijft het laatste deel van de trilogie als volgt : Naast de wil om een spannende thriller te schrijven, heeft Escober ook de onmenselijke handel in vrouwen, bestemd voor de prostitutie, aan de kaak willen stellen. In die opzet is Escober volledig geslaagd. Er zitten scènes in het boek die zo schrijnend en mensonterend zijn, dat je zou willen dat je er iets aan kon doen. Scènes die een gloeiende haat oproepen ten opzichte van de meedogenloze uitbuiters van vrouwen. Want dat het hier gaat om situaties waarin nauwelijks onderscheid gemaakt wordt tussen werkelijkheid en fantasie is duidelijk..
Ongenade is een stevige mix van maatschappelijke betrokkenheid, actie en psychische problematiek. Het boek toont aan dat er meer tinten zijn dan zwart en wit. Meer smaken zijn dan goed en kwaad. Het is het einde van de innerlijke zwerftocht van Sil Maier. Zijn verleden heeft een plaats gekregen. De actieheld is teruggekeerd naar de eenvoudige status van held. De man is mens geworden. Nog steeds stoer, maar met emoties. Ongenade is een heldhaftig boek. Een rauw emotioneel leesavontuur.
In
De Volkskrant van 18 april 2008 schrijft Ineke van den Bergen over de thriller : De eerste twee delen van de Sil Maier-trilogie verschenen onder de naam van Esther Verhoef, het derde en laatste deel onder Escober – een samenvoeging van Esther en, haar man, Berry Verhoef. Onrust, Onder druk, en nu Ongenade zijn, zeker voor Nederlandse begrippen, harde, insnijdende boeken, waarin mensen, met al hun zwakke of slechte trekken ongenadig worden blootgelegd.
Als afscheid nemen altijd al een beetje pijn doet, was het te voorzien dat dit afscheid van hoofdpersoon Sil Maier gepaard gaat met scherpe steken van leed, vergelding, spijt, herkenning en verlies. Maier, 35 jaar, een meter vijfentachtig, gemillimeterd donker haar, diepblauwe ogen, krachtig gezicht, uitstekende lichamelijke conditie.[…..] De hellevaart van een geteisterd man, die er niet voor terugdeinsde te moorden, maar is hij daarom ook een psychopaat? Verleden en heden vinden en verliezen elkaar, in dit sterke verhaal, over de eeuwige strijd tussen goed en kwaad, waaruit niemand als overwinnaar tevoorschijn komt.
‘Er is iets dat erger is dan doodgaan. En dat is doorleven met herinneringen die te pijnlijk zijn om te dragen.’ Toch is het laatste woord: ‘Kom’. Een piepklein lichtje in een peilloze duisternis. Ze beoordeelt de roman bovendien met 4 (van de mogelijke 5) sterren)
In het NRC van 20 mei 2008 staat een recensie van Gert Jan de Vries: Ongenade verklaart het gedrag van Maier. Dat is mooi en zo wordt de trilogie keurig afgehecht, maar dat drukt wel het tempo en het gaat ten koste van die groezeligheid. Escober tracht dat met versnellende en vertragende stijlmiddelen op te vangen en dat werkt heel behoorlijk. Eigenlijk is Ongenade professioneler geschreven dan Onrust en Onder druk, gelikter, wat voor de fans van het eerste uur mogelijk een stap in de verkeerde richting is. Maar ook zij komen aan hun trekken, want te midden van het gepsychologiseer vindt er een bikkelhard, redelijk complex avontuur plaats dat Susan Staal in de wereld van vrouwenhandel en gedwongen prostitutie doet belanden. Je zou willen dat die ziekmakende passages fictie zijn, maar helaas heeft Verhoef als het om research gaat een naam hoog te houden.
Nee, Sil Maier was niet gek, maar zijn avonturen behoren vanaf nu wel tot het verleden en dat stemt toch ietwat droevig. Ongenade is een finale die ambivalente gevoelens oproept en zo hoort het ook.
Voor meer reacties op dit boek van Escober verwijs ik hier naar de website www.escober.nl
Over de schrijvers
Escober is zoals gezegd een pseudoniem van Esther Verhoef en Berry Verhoef. Esther Verhoef (1968) werd geboren als Esther Verhallen in ’s-Hertogenbosch en groeide grotendeels in het Brabantse op. De drang om te schrijven was al vroeg aanwezig en bleef een constante factor.
Vanaf 1995 tot nu schreef zij 46 boeken over huisdieren, verzorgde hiervoor het leeuwendeel van de fotografie, en begeleidde ruim 50 manuscripten van diverse auteurs. Esthers dierenboeken zijn in ongeveer 22 landen te koop, wereldwijd zijn er ruim 4,5 miljoen verkocht.
Tevens verzorgde Esther zeven jaar lang de hoofdredactie van het populaire magazine Dier en Vriend en was zij columniste voor Margriet en Flair. Haar foto’s van dieren worden internationaal gepubliceerd en gewaardeerd. Haar thrillerdebuut Onrust (2003) werd genomineerd voor de Gouden Strop 2004 en kreeg 4 sterren in VN Thrillergids. In maart 2006 verscheen Onrust in het Duits onder de titel Rastlos bij Grafit Verlag.
De opvolger Onder Druk (2004) kwam in 2005 eveneens op de shortlist van de Gouden Strop terecht, maar won in dat jaar de Diamanten Kogel, de Belgische tegenhanger van de Gouden Strop.
In april 2006 verscheen haar derde thriller, Rendez-vous, een autobiografisch getinte psychologische thriller over een gezin dat emigreert naar Frankrijk. Van Rendez-vous zijn inmiddels meer dan 125.000 ex verkocht. Rendez-vous werd genomineerd voor de NS Publieksprijs 2006 en De Zilveren Vingerafdruk 2006.
Samen met haar man Berry Verhoef schreef zij onder pseudoniem Escober in 2006 Chaos, een thriller over een Britse ex-militair.
Berry Verhoef (Waalwijk, 1967) ging op 17-jarige leeftijd op kamers in ’s-Hertogenbosch om te studeren, waar hij zijn huidige echtgenote Esther leerde kennen. Vervolgens werd hij opgeroepen voor militaire dienst, opgeleid voor sergeant-instructeur bij de landmacht en zwaaide anderhalf jaar later af.
In 1996 verruilde Berry zijn maatpak voor een jeans en zijn dagelijks gladgeschoren kin voor een veertiendaagse trim.
Na eerst intensief op de achtergrond mee te hebben gewerkt aan de dierenboeken van Esther, verscheen in 1998 zijn eerste eigen werk, de Bier Encyclopedie, gevolgd door De Grote Bier Encyclopedie. Beide boeken zijn in diverse landen vertaald, waaronder in Groot-Brittannië, Duitsland, Spanje, Italië, Hongarije en Tsjechië.
Berry en Esther hebben samen drie kinderen en wonen sinds 2004 in het zuidwesten van Frankrijk.
Bibliografie
De drie delen van de Sil Maier trilogie zijn:
Onrust (2004)
Onder druk (2006)
Ongenade (2008)
Verder schreven ze nog de actiethriller.
Chaos (2006)
Bijlage: Volledige Tekst van Everything Zen (Bush) (motto)
There must be something we can eat
Maybe find another lover
Should I fly to Los Angeles
Find my asshole brother
Mickey Mouse has grown up a cow
Dave`s on sale again
We kissy kiss in the rear view
We`re so bored
You`re to blame
Try to see it once my way
Everything zen
Everything zen
I don`t think so
Raindogs howl for the century
A million dollars a steak
As you search for your demi-god
And you fake with a saint
There`s no sex in your violence
There`s no sex in your violence
Try to see it once my way
Everything zen
Everything zen
I don`t think so
I don`t believe that Elvis is dead
I don`t believe that Elvis is dead
I don`t believe that Elvis is, Elvis is
There`s no sex in your violence Je kunt het nummer ook beluisteren op you Tube via onderstaande link
http://www.youtube.com/watch?v=H6uhbChcXYE
Verschijningsdatum eerste druk: april 2008
Aantal bladzijden: 355
Uitgegeven bij: Ambo-Anthos te Amsterdam Beschrijving voorkant Een groene voorkant met een trapje van een bordes naar een oud huis dat het bordeel in Eindhoven waar Susan zit opgesloten, moet voorstellen. Genre van het boek Een keiharde actiethriller, maar hier en daar krijgt het verhaal ook trekken mee van een literaire thriller (o.a. het Vatersuchmotief) “Ongenade” is deel 3 van de Sil Maier trilogie van Escober, dat verder nog uit de delen “Onrust”en “Onder druk” bestaat. Het schrijversduo Berry en Esther Verhoef In
Maybe find another lover
Should I fly to Los Angeles
Find my asshole brother
Mickey Mouse has grown up a cow
Dave`s on sale again
We kissy kiss in the rear view
We`re so bored
You`re to blame
Try to see it once my way
Everything zen
Everything zen
I don`t think so
Raindogs howl for the century
A million dollars a steak
As you search for your demi-god
And you fake with a saint
There`s no sex in your violence
There`s no sex in your violence
Try to see it once my way
Everything zen
Everything zen
I don`t think so
I don`t believe that Elvis is dead
I don`t believe that Elvis is dead
I don`t believe that Elvis is, Elvis is
There`s no sex in your violence Je kunt het nummer ook beluisteren op you Tube via onderstaande link
http://www.youtube.com/watch?v=H6uhbChcXYE
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden