Verwachtingen
Ik heb voor “onder professoren” van Willem Frederik Hermans gekozen, omdat mijn broer mij dit boek aanraadde. Hijzelf had dit boek in de 5e ook voor zijn lijst gelezen en dus wist ik zeker dat dit boek ook geschikt zou zijn voor mijn lijst. Hij vond dat “onder professoren” een makkelijk leesbaar boek was, dat tevens interessant was om te lezen. Ik hechtte veel waarde aan zijn oordeel, omdat mijn broer ongeveer gelijke capaciteiten op het gebied van Nederlands had toen hij in 5VWO zat en hij in de meeste gevallen ongeveer dezelfde smaak heeft.
Ik had niet echt een speciale verwachting van het boek, omdat ik voordat ik aan het lezen begon de achterflap nog niet bekeken had. De titel echter, deed mij verwachten dat het boek over een professor zou gaan die problemen krijgt met medeprofessoren. De titel deed mij dus ook niet verwachten dat er veel actie en spanning in het boek zouden voorkomen.
Mijn verwachtingen kwamen grotendeels uit. Het boek ging namelijk inderdaad over een professor die allerlei problemen, maar ook positieve dingen meemaakt met medeprofessoren. Een ding dat ik niet verwacht was, was dat de Nobelprijs een centrale rol zou innemen en dat er een maatschappelijk probleem in naar voren wordt gebracht. Mijn verwachting op het gebied van actie kwam ook uit, want er was in dit boek in zijn geheel geen sprake van actie of spanning, wel van nieuwsgierigheid naar hoe het verhaal verder zou lopen.
Eerste reactie
Mijn eerste reactie op “onder professoren” was erg slecht. Dat komt omdat er in de eerste hoofdstukken bijna niets gebeurde op de Nobelprijs na wat ook maar van enig belang leek voor de rest van het verhaal. De eerste hoofdstukken gaven de indruk dat in dit boek het uiterst simpele leven van een normaal persoon beschreven zou worden. Deze indruk was wel verkeerd, omdat dit simpele leven van professor Dingelam toch een stuk ingewikkelder bleek te zijn. Dit kwam mede door de studentenactie en door het tegenwerken van enkele professoren.
Samenvatting
Professor doctor Rufus Dingelam, bijnaam "Roef", is hoogleraar in de technische scheikunde aan de Rijksuniversiteit in Groningen. Hij woont met zijn vrouw Gré in een boerderij even buiten Groningen. Op een dag krijgt hij een telegram waarin hem wordt medegedeeld dat hem de Nobelprijs is toegekend voor een ontdekking die hij al 20 jaar geleden heeft gedaan. Dingelams vrouw Gré is alleen maar geïnteresseerd in het geld (ƒ280.000) wat aan die prijs verbonden zit. Gré is een wat kleinburgerlijke vrouw en lijkt aan een soort van minderwaardigheidscomplex te lijden.
Het grote nieuws verspreidt zich razendsnel door het dorp en de universiteit. Zijn jeugdvriend Eddy Barend, psychiater, is de eerste die hem komt gelukwensen. Zijn buurman, boer Lagerwij, geeft hem een haan als cadeau, en probeert tegelijkertijd wat geld te lenen. Roef en Gré besluiten de haan niet op te eten, maar hem als huisdier te houden. Op de universiteit is men ook wel enthousiast over de prijs, maar overheerst er toch het gevoel van jaloezie. Men gunt het Dingelam eigenlijk niet. Veel van zijn collegae vinden dat het geld dat aan de prijs verbonden zit, niet aan Dingelam moet worden uitgekeerd, maar aan de universiteit. Men ziet de prijs dan ook meer als een verbetering van het imago van de universiteit. Vooral zijn collega/baas Knellis Tamstra, hoogleraar-directeur van het Laboratorium voor Technische Scheikunde, laat duidelijk merken dat hij Dingelam de prijs niet gunt. Als Het Nieuwsblad van het Noorden bericht over de Nobelprijs van Dingelam, plaatst zij per abuis een foto van Tamstra bij het artikel. Hier zal hij later misbruik van maken. Tamstra vormt een sinister duo met zijn collega Mathias Goudewolf, oud SS-er en jodenhater.
Ook de opstandige studenten proberen gebruik te maken van het positieve imago van de universiteit. Ze bereiden een actie voor tegen het universiteitsbestuur en stellen eisen die onmogelijk kunnen worden ingewilligd. Hierbij worden genoemd Lucas Kroondijk en zijn vriendin Laetitia en Louis Cuffeler.
Op de avond van de dag waarop Dingelam het telegram krijgt, komen de echtparen Paps, Ongering en Stroomer langs om de Dingelams te feliciteren. Hierdoor worden de Dingelams in verlegenheid gebracht, omdat ze niets in huis hebben. Om toch wat te kunnen drinken, gaan ze met zijn allen naar de sexclub om iets te drinken. Daar ziet hij Tamstra en Goudewolf.
De volgende dag neemt Dingelam een taart mee om z’n onderscheiding te vieren. Onderweg krijgt hij een aanrijding die het fietsen onmogelijk maakt. Na een lift komt hij eindelijk aan bij de universiteit. Uitgerekend de dag waarop hij gehuldigd wordt, vindt er een protestactie plaats voor de ingang van de universiteit. Op naam van Dingelam heeft Tamstra de politie gewaarschuwd, maar stelt zich tegelijkertijd solidair op tegenover de studenten. Nu zien de studenten Dingelam als de grote boosdoener. Hij wordt door een televisieploeg lastiggevallen, kan zijn laboratorium niet in, en verlaat uiteindelijk het universiteitsterrein. Hij rijdt mee terug met Gonnie Stroomer, en wil haar z’n boerderijtje laten zien, in de hoop met haar te kunnen vrijen. Maar onderweg krijgen ze autopech en worden ze opgehaald door Gré.
De volgende dag wordt Dingelam in de aula gehuldigd, maar de plechtigheid loopt mis doordat studenten een rookbom in de zaal gooien. ‘s Avonds bellen een paar studenten bij Dingelam aan om hem uit te leggen dat ze het niet op hem gemunt hadden, maar Dingelam laat hen niet binnen. Als even later de haan van boer Lagerwij wegloopt, is Gré volledig overstuur , en besluit Rufus om samen op vakantie te gaan in Frankrijk, om de gemoederen wat tot rust te laten komen. Onderweg ontmoeten ze Nobelprijswinnaar professor Gurrie, en voor het eerst sinds zijn onderscheiding voelt Dingelam zich in zijn nopjes, omdat hij met een "gelijke" praat die niet jaloers op hem is. In Monaco brengen Gré en Rufus een bezoek aan een casino, waar hij zich realiseert dat toeval een grote rol speelt. Tijdens een afdaling in een grot komt hij tot het besef dat alles wat de mens doet in feite absurd is, omdat leven en dood elkaar in feite in een kringloop afwisselen.
In Groningen verschijnen Laetitia en Lucas Kroondijk bij het huis van Dingelam. Ze bieden een pannetje blanquette de volaille aan, bereid van de haan die per ongeluk is doodgereden.
Aan het eind blijkt dat Dingelam eigenlijk helemaal niet gelukkig is met zijn Nobelprijs. Hij had liever een rustig normaal leven willen leiden. Maar de onderscheiding heeft hem dat onmogelijk gemaakt.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
T.
T.
Graag zou ik bij dit verslag willen aanvullen dat de samenvatting is aangehaald van een ander leesverslag op scholieren.com (http://www.scholieren.com/boekverslag/42784)
8 jaar geleden
AntwoordenT.
T.
Graag zou ik bij dit verslag willen aanvullen dat de samenvatting is aangehaald van een ander leesverslag op scholieren.com (http://www.scholieren.com/boekverslag/42784)
8 jaar geleden
Antwoorden