In Module 2 moesten we voor Nederlands een literatuurboek lezen. Op het moment dat we de opdracht kregen, was ik al bezig met het lezen van een boek, maar na overleg met de docent bleek dit toch iets te moeilijk. Het was namelijk de bedoeling een groot aantal vragen over het gekozen boek te beantwoorden, en daarom heb ik voor dit eerste literatuurboek voor een iets makkelijker boek gekozen. Mijn keuze viel op “Onder Ijsbergen” van J. Bernlef. Ik kwam op het idee om juist dit boek te gaan lezen doordat mijn moeder me er op attendeerde. Zij had “Onder Ijsbergen” zelf een keer gelezen en dacht dat het wel een leuk boek voor mij zou zijn. J. Bernlef heeft het boek “Onder Ijsbergen” geschreven in 1981, het verhaal speelt dan ook rond die tijd (1975). In “Onder Ijsbergen” wordt de 63-jarige Deen Jakob Olsen als waarnemer naar Groenland gestuurd. Hij moet daar de fouten van de zaak Jon Eira onderzoeken, een zaak die speelde in 1973, toen Jon Eira’s grootmoeder vermoord werd. Eira werd als verdachte aangehouden en 2 jaar later pleegde hij zelfmoord in de gevangenis. Hierdoor kwam de zaak weer in opspraak. Tijdens zijn reis naar Groenland ontmoet Jakob Olsen Nick Morello, die in hetzelfde hotel als hem blijkt te logeren. Via hem komt Olsen in contact met Lina Krog. Olsen brengt in de plaats Jakobshavn een bezoek aan verschillende mensen die hem misschien meer over de zaak Eira kunnen vertellen, onder andere met voormalig onderzoeksrechter Sivertsen, maar wordt niet veel wijzer. Als Olsen met de vroegere dorpsgenoten van Jon Eira gaat praten, komt hij er achter dat Eira zijn grootmoeder heeft vermoord. De bewoners vertellen hem dat hij de gebeurtenis niet kan begrijpen als hij niet in hun vroegere woonplaats, Eqe, is geweest. Olsen spreekt met Umanatsiaq af dat hij met hem mee naar Eqe vaart, maar daar aangekomen vermoordt Umanatsiaq Jakob Olsen, en zo blijft de zaak Jon Eira nog steeds onopgelost. Aanvankelijk leek het onderwerp van “Onder Ijsbergen” me wel interessant; een onderzoek naar een moordzaak op Groenland. Het onderwerp sprak me aan omdat ik detectives en boeken over moordzaken meestal wel leuk vind om te lezen. Nadat ik deel van het boek had gelezen was mijn mening over het onderwerp nog steeds hetzelfde, ik vond alleen dat in “Onder Ijsbergen” het onderwerp niet genoeg aandacht kreeg. De moordzaak zelf, waar het hele boek eigenlijk om draait, wordt niet uitgebreid besproken. Ik vind dat hieraan wel meer aandacht had mogen worden besteed dan aan de activiteiten van Jakob Olsen in het hotel waar hij verblijft. De personages daarentegen vind ik heel goed beschreven. Om te beginnen legt J. Bernleff zo goed uit wie Jakob Olsen is en wat voor kleding hij draagt dat ik hem als het ware voor me kan zien. Een ander sterk punt vind ik dat elke persoon die Olsen tegenkomt ook weer heel goed beschreven is, tot in de kleinste details. Hierdoor kun je je goed in de gebeurtenissen inleven. De opbouw van het verhaal is eigenlijk heel simpel, de hoofdpersoon verblijft vijf dagen op Groenland en deze vijf dagen zijn, op enkele flashbacks na, chronologisch beschreven. Toch vond ik de opbouw tijdens het lezen enigszins vaag overkomen, aan het begin wordt er duidelijk verteld dat Jakob Olsen een zaak gaat onderzoeken, maar in de rest van het boek is er van een onderzoek eigenlijk niet veel te merken. Alleen aan het eind komt het onderwerp weer duidelijk naar voren. J. Bernleffs taalgebruik in “Onder Ijsbergen” sprak me wel aan, het was niet al te moeilijk en daardoor was het verhaal goed te begrijpen. Voor een eerste literatuurboek vond ik het dus wel meevallen, ik had verwacht dat het taalgebruik een stuk moeilijker zou zijn. Soms vond ik de zinnen echter wel wat aan de lange kant, dan werden er zoveel details over de omgeving beschreven, dat ik aan het einde van de zin niet meer wist waar het aan het begin over ging. Ook vond ik de manier van schrijven in “Onder Ijsbergen” nogal saai, het is niet echt een boek dat je in een keer uitleest omdat je zo graag wil weten wat er gaat gebeuren. Daardoor heb ik “Onder Ijsbergen” eigenlijk een beetje met tegenzin uitgelezen, ik hou toch meer van boeken waarin er meer gebeurt en die wat persoonlijker geschreven zijn. Voordat ik “Onder Ijsbergen” ging lezen had ik verwacht dat het een behoorlijk leuk boek zou zijn. Dat kwam omdat mijn moeder het al gelezen had en het mij aanraadde. Ook sprak het onderwerp van het verhaal me aanvankelijk zeer aan, ik lees wel vaker detectives of boeken over moordzaken en meestal bevallen die me wel goed. Ik had ook verwacht dat ik het boek in een keer uit zou lezen omdat ik benieuwd was wie de moord uiteindelijk had gepleegd. Helaas is geen van mijn verwachtingen uitgekomen, ik heb het boek niet echt met plezier gelezen omdat ik de manier van schrijven erg saai vond en er aan het eigenlijke onderwerp van de tekst niet veel aandacht werd besteed. Toen ik halverwege het boek was, werd er bijna niet meer over de moordzaak en de oplossing ervan gesproken, daardoor vroeg ik me helemaal niet af wie nou eigenlijk de moord had gepleegd. Ik heb het boek dan ook niet in een keer uitgelezen. Het is wel duidelijk dat er een verband is tussen het niet uitkomen van mijn verwachtingen en mijn oordeel over “Onder Ijsbergen”. Ik had namelijk hele positieve verwachtingen en aangezien die allemaal niet uitkwamen kreeg ik een heel negatief beeld van het boek, mijn oordeel is dan ook dat ik het boek niet met plezier heb gelezen. “Onder Ijsbergen” bevat een paar open plekken. De eerste open plek is al de titel “Onder Ijsbergen”. De titel verwijst naar twee dingen. Ten eerste natuurlijk naar het feit dat het verhaal op Groenland speelt, maar daarnaast ook naar de moordzaak. Een ijsberg steekt namelijk maar voor een deel boven het water uit, en men wil ook iets over de rest te weten komen. Hetzelfde is volgens mij het geval met de moordzaak, men weet maar een klein deel en moet de rest nog te weten komen. De verwijzing van de titel naar de moordzaak begreep ik pas tijdens het lezen van het boek, het is dus een open plek die je kunt begrijpen met de informatie uit het verhaal. Ook het begin van het boek bevat een open plek. Er worden meteen namen genoemd waarvan je dan nog niet weet wie het zijn er wat er mee bedoeld wordt. De lezer moet verderop in de tekst dus gaan zoeken wat er bedoeld wordt. Verder zijn er geen belangrijke open plekken in het boek te vinden. Ik denk dat dit vooral komt doordat de hoofdpersoon zelf ook nog niets over de moordzaak weet en ook nog nooit in Groenland is geweest, je beleeft de dingen als het ware samen met Jakob Olsen voor het eerst. De moordzaak zelf kan volgens ook mij een open plek genoemd worden, want de meeste lezers zullen zich tijdens het lezen van “Onder Ijsbergen” wel afvragen wie de moord gepleegd heeft en waarom. Deze open plek wordt niet ingevuld, want er worden geen duidelijke aanwijzingen gegeven omtrent de moordzaak. Ik heb zelf geprobeerd om deze open plek in te vullen door na te denken over de oplossing voor de moordzaak, maar ik ben er niet uitgekomen. In het boek “Onder Ijsbergen” is een duidelijke spanningsboog aanwezig, dat is de moordzaak zelf. Al aan het begin van het boek begint de lezer zich af te vragen wat de oplossing daarvan is, en aan het eind van het boek is er op een deel van de vraag antwoord gegeven. Ik vind “Onder Ijsbergen” absoluut geen spannend boek, er wordt niet duidelijk toegewerkt naar een oplossing van de zaak Jon Eira, en aan het einde van het boek is die oplossing er nog steeds niet. Aan het eind van het verhaal wordt de hoofdpersoon vermoord, maar zelfs die gebeurtenis wordt niet spannend verteld. Op het ene moment was liep hij nog vrolijk rond en in de zin erna werd hij ineens vermoord, zonder enige aanwijzing dat dat ging gebeuren. Er worden in “Onder Ijsbergen” volgens mij helemaal geen manipulatietechnieken gebruikt om de spanning te verhogen, want er is haast geen spanning aanwezig in het boek. Volgens mij heeft de schrijver ook niet de bedoeling gehad er een spannend verhaal van te maken, er is in ieder geval niet veel van te merken. Naar mijn mening heeft het boek een gesloten einde, aangezien er aan het einde van het verhaal verteld wordt wat er met de personages uit het boek gebeurd is nadat de hoofdpersoon is vermoord. Er wordt in een paar zinnen weergegeven hoe zij hun leven vervolgen. Toch kan er ook wel van een open einde worden gesproken, want de moordzaak waar het boek om draait blijft voor een deel onopgelost, na het lezen van het boek weet je nog steeds niet waarom de bewoners van Eqe besloten hebben de grootmoeder van Jon Eira te vermoorden en waarom Eira zelfmoord heeft gepleegd. Ik ben het zelf wel eens met het einde van het boek, al had ik wel wat meer informatie willen hebben over het verloop van het onderzoek naar de moordzaak. Ik vind het leuk dat de schrijver aan het eind van het verhaal heeft verteld hoe de personages hun leven vervolgd hebben, want daar ben ik na het lezen van een boek toch meestal wel erg benieuwd naar. Het boek dat ik gelezen heb valt onder literatuur, het heeft artistieke erkenning verkregen van docenten Nederlands en is in een speciale serie Literatuurboeken voor scholieren, de Lijsterserie, opgenomen. Nadat ik het boek “Onder Ijsbergen” had gelezen en me verdiept had in het verhaal kwam ik tot de conclusie dat ik het boek niet echt met plezier heb gelezen. Op zich vond ik het onderwerp wel interessant, maar de manier waarop de schrijver het boek heeft geschreven sprak me niet aan. Ik had wat meer spanning in het verhaal verwacht en doordat verschillende mensen het mij van tevoren aanraadden had ik ook de verwachting dat ik het boek leuk zou vinden. Aangezien mijn verwachtingen niet uitkwamen is mijn oordeel over het boek negatief. Mijn mening is na het maken van de verdiepingsopdracht eigenlijk hetzelfde gebleven, ik vind nog steeds dat het eigenlijke onderwerp van het boek (het onderzoek naar een moordzaak) niet genoeg aandacht heeft gekregen in het verhaal, en dat vind ik wel jammer. Ik ben zelf wel tevreden over het maken van de beschrijving van “Onder Ijsbergen”, hoewel ik sommige opdrachten toch behoorlijk lastig vond om uit te voeren. Het lezen van het boek zelf vond ik in het begin best leuk, maar naarmate ik verder in het verhaal kwam nam mijn belangstelling steeds meer af. Door het redelijk makkelijke taalgebruik heb ik verder geen moeite gehad met het lezen van het boek. Ik vond wel dat sommige dingen in het verhaal nogal onduidelijk waren, zoals wat voor resultaat het onderzoek van Jakob Olsen nu uiteindelijk op heeft geleverd. Na het lezen ben ik begonnen aan de beschrijvingsopdracht, die ik wel mee vond vallen. Met de verdiepingsopdracht had ik meer moeite, vooral het aanwijzen van de open plekken in het boek vond ik heel lastig. Ik had de tekst in het informatieboek over open plekken wel goed doorgenomen, maar misschien dat ik het toch nog niet helemaal begreep. Daarom ben ik van plan om voor het maken van het volgende boekverslag eerst te kijken of ik echt alle theorie goed begrijp, zodat ik tijdens het maken van het boekverslag niet voor problemen kom te staan. Ik hoop dat u dit boekverslag met plezier heeft gelezen, aangezien ik er zelf heel veel tijd in heb gestoken. Van te voren had ik niet zo veel zin om aan zo’n uitgebreid boekverslag te beginnen, maar achteraf is het me heel erg meegevallen, ik vond de meeste opdrachten best leuk om te maken. Het enige dat ik jammer vond is dat ik het boek dat ik gelezen heb niet zo leuk vond, maar dat was voor het maken van dit verslag niet echt een bezwaar.