Naam Auteur Hella S. Haasse Titel Oeroeg, dit is letterlijk, omdat het boek over Oeroeg gaat en dat is de hoofdpersoon. Motto Oeroeg was mijn vriend Ondertitel geen Jaar 1993 Plaats van uitgave Amsterdam Druk eenendertigste druk Hoofdgedachte van het werk Hella S. Haasse heeft haar verhaal gebaseerd op gescheiden vriendschap, doordat twee of meerdere mensen tegengestelde belangen hebben. In dit geval is het een vriendschap die verbroken is door de opstand van de Indonesiërs in 1948. Motieven een vriendschap die verbroken is door elkaars tegengestelde belangen.
Hoofdpersonen Oeroeg, een Indonesische jongen en een Hollandse jongen Types of karakters Oeroeg is een jongen waarbij je door de trekken van zijn gezicht niet kon zien of hij verlegen was of als het heimelijk bedoelt was. Oeroegs ogen waren zo donker, dat het oogwit net beschaduwd leek. Hij lacht ook nooit met zijn mond open. Oeroeg leek ook volwassener dan zijn vriend. De andere jongen was vroeger, toen Oeroeg al volwassener leek, een speels jongetje en veel onrustiger. De indeling van het boek Het boek telt 122 pagina’s en heeft geen hoofdstukken. Tijd Voor de Tweede Wereldoorlog en na de opstand van Indonesië in 1948 De plaatsen waar het verhaal zich afspeelt In de plaatsen Soekaboemi, Batavia en Soerabaja en op de onderneming Kebon Djati Perspectief ik-figuur Inhoud Oeroeg en een Hollandse jongen leven op Kebon Djati, de onderneming van de vader van de Hollandse jongen. Oeroeg en de jongen zijn goede vrienden en groeien samen op. De jongens worden enige tijd opgevoed door Lida, een Hollandse vrouw die een pension in Soekaboemi heeft. In die tijd waren de ouders van de Hollandse jongen met verlof. Omdat voor de Hollandse jongen, Oeroeg, de enige vriend was, moest hij mee naar Lida. Nadat de Hollandse jongen weer naar huis ging hielden ze elke dag contact met elkaar. Omdat Oeroeg bij Lida bleef wonen en de school in Soekaboemi stond, konden ze goed contact met elkaar houden. Omdat het pension van Lida niet veel verdiende, vertrok Lida met Oeroeg naar Batavia. Daar ging de Hollandse jongen een paar jaar later ook naar toe, om te leren. De jongen trok niet in bij Lida, maar ging naar een internaat, waar Oeroeg later ook zou leren. Oeroeg was in de tijd, dat ze elkaar niet gezien hadden erg verandert: hij rookte en draagt niet meer de kleren van vroeger, hij leek meer afstand van de jongen te nemen en kon zich ook niet aan de regels van het internaat houden. Na een paar jaar had Oeroeg ook andere vrienden, zoals Abdullah, daar trok hij ook veel meer mee op dan met z’n vroegere vriend. Op een dag had de vader van de jongen verteld dat als de jongen ingenieur wilde worden, naar Delft moest om daar te leren. Zo vertrok hij naar Holland, maar niet zonder afscheid te nemen van Lida en Oeroeg, die toen in Soerabaja waren gaan wonen. En op de dag dat hij afscheid wilde nemen, vertelde Oeroeg dat hij niks meer met Hollanders te maken wilde hebben, hij vertelde hem alleen slechte dingen over Holland. Na de studie van de jongen, ging hij terug naar zijn geboorteland, om te zien hoe het daar was. Daar bleek Kebon Djati niet meer te bestaan, omdat het door de oorlog verwoest was. Onderweg, nadat hij met z’n leiders Kebon Djati voorbij waren (hij was met de auto), zei hij, dat ze moesten stoppen, omdat hij iets wilde zien. Hij ging naar Telaga Hideung, het meer waar de vader van Oeroeg om het leven was gekomen, omdat hij hem wilde redden, maar door de waterplanten, waarin hij bleef haken, verdronk. Vlakbij het meer zag hij, een schaduw. Nadat hij zich omdraaide zag hij daar Oeroeg staan met een revolver. Hij zei, dat de jongen weg moest gaan, maar de jongen ging niet weg en hoorde het geroep van zijn leiders, die hem kwijt waren. Kennelijk was Oeroeg daarvan geschrokken en zonder dat de jongen het gezien had, weggegaan, maar de jongen wist het nu zeker en zei : ‘Ben ik nu voergoed een vreemde in het land van mijn geboorte, op de grond vanwaar ik niet verplant wil zijn? De tijd zal het leren. Mening Ik vond het een emotioneel en spannend boek.
Secundaire literatuur Hella S. Haasse is in 1918 geboren en ze ontving de Constantijn Huygens- en de P.C. Hooftprijs
Ze heeft een groot en veelzijdig oeuvre, waarin de roman als genre duidelijk overheerst. Een aantal titels : Het woud der verwachting (roman, 1949) De verborgen bron (roman, 1950) Heren van de thee (roman, 1992)