Oefenmeisjes door Josine Marbus

2: Titel + Betekenis: De titel heet: Oefenmeisjes. Het boek heet zo omdat het meisje in het boek al haar ervaringen met seks als ’oefenen’ ziet. Ze ziet niks serieus. Maar dat had ze beter wel kunnen doen. 3: Auteur: De auteur heet Josine Marbus. 4: Informatie over de auteur: Ik heb geen informatie over Josine Marbus gevonden. Ik ben alle zoekmachines op het internet af geweest. Daar heb ik alleen een recensie gevonden. Ook heb ik in de bieb gezocht, daar heb ik ook niks kunnen vinden. In het boek zelf stond wel dat Josine in het jaar 1966 is geboren. En ook dat Josine Marbus nog een boek geschreven heeft. Dat boek heet: Winterkind (1997). 5: Genre: Het genre is puberteit. Drie periodes uit haar puberteit worden beschreven.
6: Gebeurtenissen: het boek gaat over een meisje, Yvonne van der Plas, die in haar puberteit drie heftige periodes meemaakt. Alledrie spelen ze zich af in de zomer. In de eerste periode is ze dertien jaar. Ze moet van haar ouders op schoolkamp. Met tegenzin gaat ze daar heen, maar ze krijgt al snel vrienden. Op een avond verdwijnt opeens een vriendin van Yvonne, Marloes. Samen met een vriend van haar gaan ze samen opzoek naar Marloes. In de tweede periode is ze vijftien. Ze gaat met haar ouders naar Frankrijk. Daar wordt ze verliefd op haar droomjongen. Een jongen met een sjaaltje. Die jongen was wel een dwerg. Daar waren haar ouders het niet mee eens. Ze zijn dan ook woedend als ze erachter komen dat Yvonne is ontmaagd door die dwerg. Op gruwelijke wijze pleegt haar vakantievriend zelfmoord. In de derde periode is zestien, ze is ziek. En dat is ze niet voor niks. Niemand weet precies wat het is. Het is een periode van onzekerheid en eenzaamheid. 7: Personen: de belangrijkste persoon is Yvonne van der Plas. Het hele boek gaat over haar. Je volgt haar van de eerste tot de laatste bladzijde. Ze is vreselijk eigenwijs en doet alles wat ze zelf wil. In elke periode is ze veranderd, maar die karakter eigenschappen zie je in elke periode terug. In de eerste periode is ze vooral een bang, lief meisje op zoek naar een beetje liefde en vriendschap. In de tweede periode is ze een echte puber. In de derde periode is ze vooral een zwak meisje. Ze komt zelden uit haar bed. En toen haar ouders van haar verwachten ook nog eens een toneelstukje te doen, draaide ze door. Verder zijn er eigenlijk geen belangrijke personen in het boek. Bijpersonen : De bijpersonen zijn Yvonne haar ouders, Luc en Edwin. De ouders: Yvonne haar ouders zijn rare mensen. Haar vader is goochelaar, hij heeft magische handen. Haar moeder heeft, denk ik, geen werk. Ze kijken niet echt om naar hun dochter Yvonne. Dat kun je goed merken in het tweede hoofdstuk, als ze op vakantie zijn in Frankrijk. Voor hun eigen pleziertjes, moet Yvonne maar ergens anders heen. Yvonne vind haar vader het aardigste. Die kwam ook iedere keer naar haar toe, toen ze ziek was en pakte water voor haar. Toen ze in het derde hoofdstuk in brand stond, was hij ook degene die haar onder de douche zette. Tegen haar moeder praat Yvonne niet veel. Luc: Luc was haar droomman. De jongen met het sjaaltje. Het was een dwerg met een goed hand en een slecht hand. Hij vond Yvonne erg leuk. Hij was degene die Yvonne ontmaagd heeft. Hij kwam niet veel voor in het boek, maar een paar bladzijden. Maar hij heeft zon indruk op Yvonne gemaakt, dat ze nog veel aan hem gedacht heeft. Edwin: Dat was een jongen waar Yvonne veel mee omging tijdens het schoolkamp. Hij was degene waarmee ze op zoek ging naar het vermiste meisje, Marloes. Ze hebben veel gesprekken samen gehad, toen ze op zoek waren naar Marloes. Ze woonden bij elkaar in de straat. Ook heeft ze haar eerste seks ervaringen met hem beleefd. 8: Plaats: De eerste periode speelt zich af op een schoolkamp. Er wordt niet verteld waar het schoolkamp is. De tweede periode speelt zich af in Frankrijk op een camping. Daarover wordt niet veel verteld, alleen dat er veel Nederlandse mensen rondliepen. De derde periode speelt zich bij Yvonne thuis af. De meeste tijd slaapt ze in haar kamer, omdat ze erg ziek is. Daar weet ik alleen van dat die kamer helemaal vol hangt met posters van paarden. Soms kwam ze beneden, maar daarover werd niks beschreven. Over het trouwfeest wordt wel wat gezegd. Er was een man die plaatjes draaide in de hoek van de kamer. 9: Tijd: Er worden geen jaartallen genoemd. Wel wordt er iedere keer aangeven hoeveel dagen een stukje duurt. 10: Perspectief: Het hele boek is geschreven in ik-perspectief. Heel het boek gaat over Yvonne, je weet precies hoe ze over alles denkt en wat ze gaat doen. Eigen Mening: Ik vond het boek niet saai, maar ik vond het zeker geen mooi of goed boek. Het eerste hoofdstuk was kinderlijk geschreven. Misschien heeft de schrijfster dat expres gedaan, zodat ze het zo kan aangeven dat Yvonne toen nog een jong meisje was. Maar het lijkt net een kinderboek. Ik vond het vooral een raar boek. Alle mensen in het boek waren vreemd. Zoals de moeder en vader van Yvonne, die aan partnerruil deden. En Yvonne, de hoofdpersoon, deed de raarste dingen. In hoofdstuk 1 begon het al, toen een jongen aan Yvonne vroeg of hij met haar mocht ‘oefenen’. In hoofdstuk 2 wordt Yvonne ontmaagd door een dwerg. Haar ouders waren daar op tegen. Ik begrijp wel dat haar ouders bezorgd waren over Yvonne, omdat die dwerg, Luc, veel ouder als haar was. Maar ze mag toch wel zelf kiezen met wie ze wil omgaan. Erg raar vond ik dan ook het stukje dat Yvonne haar ouders er achter kwamen dat Yvonne was ontmaagd door Luc. Heel de camping stond op zijn kop en iedereen vond het een schande. Het was zelf zo erg dat Luc zelfmoord pleegde. Dat vond ik ook raar. Die mensen die daar op vakantie zijn, zie je toch nooit meer als ze eenmaal weg zijn. Waarom pleeg je dan zelfmoord omdat hun er tegen zijn, dat hij een meisje ontmaagd heeft? Het trouwfeest van haar ouders, was helemaal een ramp. Wat ik daarvan raar vond is dat Yvonne ziek was, maar moest toch van haar ouders een soort optreden houden. Dat vind ik toch al niet goed van die ouders. Je kan van een kind, wat heel ziek is, niet verwachten dat ze een toneelstukje doet. Het allerraarste van het hele boek was toch wel dat toneelstukje van Yvonne. Ze zei vreemde dingen en trok haar kleren uit! Ik vind dat je dat niet kan maken tegenover je familie. Als je zoiets doet klopt er toch iets niet. Er waren natuurlijk ook zielige stukjes in het boek. Zoals het stukje dat Luc zelfmoord pleegt. En hoe Yvonne daar op reageert. Ze had er heel veel verdriet van, ook al kende ze Luc nog niet lang. Ook zielig was toen Yvonne ziek was. Niemand wist de reden, dat is nogal raar. Wat ik niet goed begreep was het einde. Is Yvonne nou wel of niet overleden aan de ernstige brandwonden? Dat kwam ik niet te weten, dat vond ik jammer.