Odysseus, een man van verhalen door Imme Dros

Schrijver: Homerus Vertaling: Imme Dros. Uitgever: querido Plaats van uitgave: Amsterdam Eerste reactie Het leek me een leuk boek om te lezen, omdat iedereen de ijzer sterke verhalen en mythe van de Grieken kent en waardeert, ik zelf vind het ook erg mooie verhalen en lees of zie ze graag. Bovendien spreekt de oude Griekse tijd mij meer aan dan een boek over twee Arabische broers of zo. Na het boek gelezen te hebben vond ik het een erg mooi spannen en leuk boek. Het is een oorlogsverhaal, met daar achteraan geplakt een avonturenverhaal, over de held van de oorlog.Het boek is niet erg moeilijk en de gebeurtenissen gaan vrij snel, wat een boek doet lijken, als of er veel dingen tegelijk gebeuren. Samenvatting: In de Odyssee wordt verteld over de terugkeer van Odysseus van Troje naar huis (naar Ithaka, waar hij koning is), de problemen die hij onderweg tegenkomt, maar ook die hij bij zijn thuiskomst aantreft om weer koning over zijn land te worden. Over zij terugtocht van Troje doet hij 10 jaar. Het verhaal begint met een Godenvergadering waarin Athene voor de terugkeer van Odysseus pleit. Alle Goden gaan akkoord met zijn terugkeer (behalve Poseidon en Haides die afwezig zijn). Athene brengt dan een bezoek aan Telemachos,dit is Odysseus’ zoon, die haar vertelt over de toestand waarin Odysseus’ huis verkeert, sinds de afwezigheid van zijn vader. Edelen uit Ithaka en de naburige eilanden hebben zich in het paleis genesteld, maken Penelopeia het hof en dringen erop aan dat zij onder hen een echtegenoot zal kiezen. Drie jaar lang heeft enelopeia hen echter op een afstand kunnen houdenmet de belofte met een van hen te trouwen, wanneer de lijkwade voor haar schoonvader Laertes,die ze aan het weven is, af zal zijn. Dit bleef echter voortduren, ‘s nachts maakte ze los wat ze overdag vast maakte, totdat een slavin haar verraadde. Nu de minnaars van de list afwisten, kon ze het huwelijk niet langer meer uitstellen. Vanaf dat moment feestten de minnaars op kosten van Odysseus Slechts een paar dienaren zijn samen met Penelopeia en Telemachos, Odysseus trouw gebleven. Athene maakt telemagos duidelijk dat hij naar Nestor en Menelaos moet gaan, om hen te vragen naar zijn vader. Aangezien zij tegelijk met Odysseus uit Troje waren vertrokken, wisten zij misschien iets meer over zijn vader. In een volksvergadering klaagt Telemachos de minnaars met hun brutale gedrag aan, maar heeft geen succes. Ondanks hun verzet slaagt hij er toch in,met de hulp van Athene, te vertrekken naar de Penloponnesus om bij de oude strijdmakkers van zijn vader inlichtingen te winnen over zijn vader. In Pylos wordt Telemachos hartelijk ontvangen door koning Nestor, van wie hij het verhaal over de bewogen terugkeer van de Grieken uit Troje hoort en over het tragische einde van Agamemnon, maar over zijn vader Odysseus kan Nestor hem niks vertellen. Van Pylos reist Telemachos naar Sparta om Menelaos te bezoeken, die nu weer in vrede leeft met Helena. Menelaos vertelt hem van zijn eigen terugkeer, maar over Odysseus weet hij haast niks. Tijdens Telemachos’ afwezigheid bereiden de vrijers op Ithaka een plan voor om hem op de terugreis te overvallen en te doden. Het godenbesluit over het lot van Odysseus wordt door Hermes aan Kalypso (de nimf) overgebracht, zij moet Odysseus laten vertrekken. Kalypso geeft toe aan de eis van de goden en zoekt haar gevangene aan het strand op met de aankondiging van zijn besloten terugkeer. Van boomstammen bouwen ze dan samen een vlot en Odysseus vaart weg. De reis loopt naar behoren, maar dan krijgt Poseidon hem (en dus zijn vrijlating) in de gaten en ontketent een woeste storm. Hij zal zwemmend op het eiland van de Phaeaken aankomen. Odysseus besluit dan zijn vlot zo lang mogelijk te gebruiken, en na de verbrijzeling van zijn vlot door de storm zwemt hij twee dagen en twee nachten rond, tot hij eindelijk weer land ziet (het eiland Scheria). Bij de riviermonding gaat hij aan land, waar hij volkomen uitgeput onder de struiken uitrust. Athene verschijnt dan in een droom aan Nausikaä, de dochter van Alkinoös, de koning van de Phaeaken, en spoort haar aan bij de rivier de was te gaan doen. Odysseus wordt dan wakker door het geschreeuw van de meisjes en ontmoet Nausikaä. Zij laat hem zich wassen en geeft hem kleren en voedsel. Vervolgens wijst zij hem de weg naar het paleis van haar vader. In het paleis aangekomen, wordt Odysseus hartelijk ontvangen door de koning en koningin en ze beloven hem veilig naar zijn vaderland terug te brengen. Maar als dan tijdens een feestmaal de blind zanger Demodokos over de heldendaden van de Grieken tijdens de oorlog om Troje zingt, barst Odysseus in snikken uit, de eerste keer tijdens het middagmaal als Demodokos over de twist tussen Achilles en Odysseus zingt en de tweede keer bij het avondmaal wanneer hij zingt over de list van het houten paard en de val van Troje. De koning vraagt hem dan naar zijn naam en lotgevallen. Odysseus maakt dan zijn ware identiteit bekend en vertelt uitvoerig over alle beproevingen die hij heeft moeten doorstaan; Met twaalf schepen was hij uit Troje vertrokken en hij was met zijn vrienden naar de stad Ismarus en nam deze in. Maar in de roes van de overwinning werden ze verrast en hij had met een aanzienlijk verlies aan manschappen op de vlucht moeten slaan. Zijn schepen werden door een storm uit de koers gedreven en na negen dagen kwamen zij aan bij de Lotophagen. Enkele van zijn mannen aten er van de geheimzinnige lotusvrucht, die hen alles deed vergeten en hun verlangen naar huis wegnam, zodat Odysseus hen met alle macht naar hun schepen terug moest drijven. Vervolgens voeren ze naar het eiland van de Cyclopen, een woest en wetteloos volk van éénogige reuzen. Daar kwam hij met 12 van zijn mannen vast te zitten in het hol van Polyfemus, de zoon van Poseidon. Daar wisten ze door een list aan de cycloop te ontsnappen. Vervolgens komen ze op het eiland van Aeolus, de god der winden, bij wie ze een maand te gast zijn. Bij het vertrek krijgt Odysseus een zak mee, waarin de ongunstige winden zitten opgesloten. Wanneer ze Ithaka al in zicht hebben, maken Odysseus’ makkers, wanneer hijzelf slaapt, de zak open, in de veronderstelling dat er kostbare schatten inzitten. De losgebroken winden drijven hen terug naar Aeolus, die hen dit keer niet meer wil helpen. Vervolgens komen ze in Laestrygonië bij de reuzen kannibalen terecht, die de vloot van Odysseus vernielen met rotsblokken en de mannen doden. Alleen Odysseus weet met zijn schip en bemanning te ontkomen. Daarna bereikt hij het eiland van de tovenares Kirke, die de helft van zijn mannen in zwijnen verandert. Door een toverkruid dat hij van Hermes had gekregen, is hij immuun tegen de toverkunsten van Kirke en hij trotseert de godin en weet te bereiken dat zij zijn makkers weer terugtovert. Ze leven er een jaar lang, totdat hun verlangen naar huis weer naar boven komt. Ze moeten eerst naar het dodeneiland varen om de schim van de waarzegger Teiresias te raadplegen over wat hem nog te wachten staat. Aan de grens van de onderwereld voert Odysseus de aanwijzingen die Kirke hem gegeven heeft om de doden op te roepen. Na enkele schimmen ontmoet te hebben ontmoet hij de schim van Teiresias, die hem vertelt over de rampspoed van Poseidon die hem nog te wachten staat. Verder vertelt hij hem met nadruk dat hij van de runderen van de zonnegod Helios op het eiland Thrinakia af moet blijven, omdat al zijn mannen anders om zouden komen. Verder verzekert hij hem zijn thuiskomst, maar vertelt hem ook dat als hij daar is, zijn problemen nog niet over zullen zijn, aangezien hij eerst met de brutale ‘vrijers’ af zal moeten rekenen. Kirke vertelt Odysseus dan over de gevaren die hem nog te wachten staan; de sirenen, de Skylla, de Charybdis en de runderen van Helios. Odysseus gaat op weg en komt als eerste de sirenen tegen. Al op Een afstand stopt hij de oren van zijn makkers dicht, zoals Kirke hem had aangeraden. Zichzelf laat hij vastbinden aan de mast, zodat hij niet aan het verleidelijk gezang van de sirenen toe zou kunnen geven. Dan varen ze langs de sirenen, vrouwelijke wezens die met hun mooi gezang en gevlei alle zeelieden naar zich toe lokten, waar ze vervolgens hun ondergang zouden vinden. Maar de bemanning van Odysseus was immuun voor het gezang en op Odysseus verzoeken om hem los te maken, bonden ze hem nog steviger vast. Vervolgens wisten ze ook aan de Charybdis, een gevaarlijke draaikolk te ontsnappen door er ver vanaf te gaan varen, maar aan de overkant hiervan was de Skylla, een zeskoppig monster dat zes leden van de bemanning greep en verslond. Daarna kwamen ze op het eiland Thrinakia aan, waar Odysseus’ makkers, ondanks zijn talloze waarschuwingen, enkele runderen van Helios slachtten. De straf van Helios bleef niet uit; in een hevige storm wist alleen Odysseus zichzelf op een stuk wrakhout te redden en na negen dagen bereikte hij Kalypso, die hem dus zeven jaar bij zich hield. Na dit alles verteld te hebben, verbleef Odysseus nog één dag in het paleis van Alkinoös en dan brengen de Phaeaken hem op hun ‘wonderschip’ in één enkele nacht naar Ithaka. Zij leggen Odysseus, die in een diepe slaap is gedompeld, op de oever neer, brengen zijn geschenken aan wal en gaan weer naar huis. Als Odysseus dan weer wakker wordt, herkent hij zijn vaderland niet, maar Athene laat de nevel dan optrekken, die zij rondom hem had verspreid, en vol vreugde kust hij dan de aarde. Zij helpt hem bij het verbergen van de kostbaarheden in een nimfengrot en overlegt met hem hoe zij de vrijers onschadelijk kan maken. Allereerst moet hij onherkenbaar zijn en daarom verandert Athene hem in een oude bedelaar. Odysseus vertrekt dan Eumaios, die nog steeds trouw waakt over de zwijnen van zijn nu al 20 jaar afwezige meester. Hij ontvangt de bedelaar gastvrij en klaagt over de toestanden in het paleis. Hij heeft zelf de hoop al opgegeven om zijn meester nog ooit terug te zien. Athene is dan inmiddels in Sparta aan Telemachos verschenen en voert hem veilig door de hinderlagen van de vrijers terug naar Ithaka. Daarna gaat hij naar de hut van Eumaios, waar hij ook hartelijk wordt ontvangen en kennis maakt met diens gast, de bedelaar. Als de zwijnenhoeder zich dan naar de stad haast om Penelopeia te vertellen dat haar zoon weer veilig thuis is, zorgt Athene ervoor dat vader en zoon elkaar herkennen. Daarna bespreken vader en zoon een plan om de vrijers te doden. Deze vrijers zijn teleurgesteld vanwege hun mislukte poging om Telemachos te doden, maar beramen alweer nieuwe plannen. De volgende dag vertelt Telemachos zijn moeder over zijn reis en ook Odysseus gaat, door Eumaios begeleid, naar de stad voor een bedeltocht. Kwispelstaartend verwelkomt de oude hond zijn baasje en sterft. De zwerver gaat dan het paleis binnen en krijgt van Telemachos een maal, dat hij op de drempel van de feestzaal opeet. Daarna gaat hij rond om een aalmoes te vragen en de meesten geven hem iets, maar Antinoös, de voornaamste van alle vrijers, weigert het en maakt hem belachelijk. Odysseus raakt dan ook nog in gevecht met een andere zwerver en wint van hem, iets wat hem populair maakt bij de vrijers en daardoor een vaste plek op de drempel krijgt. Penelopeia deelt dan mede dat zij snel een beslissing zal nemen. ’s Avonds brengen Odysseus en Telemachos de wapens uit de feestzaal weg, die bij de vergelding van de volgende dag voor de vrijers als verdediging konden dienen. Dan krijgt Odysseus een gesprek met Penelopeia en hij verzint een verhaal van zijn hoge afkomst en beweert haar man ontmoet te hebben. Hij beweert ook dat haar man snel zal terugkomen, maar Penelopeia kan het niet geloven. Maar ze wil wel dat de zwerver verder fatsoenlijk behandeld wordt en gebiedt Eurykleia, de oude voedster van Odysseus, haar gast een voetbad te geven. De vrouw herkent haar meester dan aan een litteken op zijn voet, dat een everzwijn hem toe had gebracht, maar Odysseus gebiedt haar te zwijgen. Odysseus kan die nacht niet goed slapen door alle gedachten die in zijn hoofd rondspoken. De vrijers lachen om hen en gaan vrolijk verder met feesten. Door een ingeving van Athene heeft Penelopeia besloten een wedstrijd te houden; wie de boog van Odysseus kan spannen en een speer door het steelgat van twaalf op een rij geplaatste bijlen kan schieten, zal haar echtgenoot worden. Als de wedstrijd bezig is gaat Odysseus twee van de hem trouw gebleven dienaren achterna naar buiten en maakt zich aan hen bekend en vertelt hen over zijn krijgsplan. Intussen zijn de vrijers in hun pogingen tot het spannen van de boog gefaald, alleen Antinoös moet nog, maar hij stelt voor de rest van de wedstrijd naar morgen te verplaatsen en het dan allemaal nog een keer te proberen. Iedereen is enthousiast over het plan en feest verder. Maar dan vraagt de zwerver of hij ook een poging mag wagen. De vrijers wijzen hem af, maar wanneer Penelopeia en ook Telemachos het hem toestaan spant hij de boog, volbrengt een meesterschot en schiet daarna door op de vrijers. Hij schiet als eerste Alkinoös neer, die net zijn beker omhoog hief. Er ontstaat dan een hevige opschudding tussen de vrijers en Odysseus maakt zich bekend en schiet genadeloos verder. Als de pijlen op zijn, vecht hij verder met de wapens die Telemachos gebracht heeft en Athene staat Odysseus en zijn paar trouwe helpers terzijde. Alleen een zanger en een heraut worden gespaard. Als het gevecht dan beslist is, worden alle lijken uit de zaal verwijderd en worden de sporen van het bloedbad uitgewist. Tenslotte worden twaalf dienstmeisjes, die met de vrijers geheuld hebben, terechtgesteld, waarna Odysseus het huis met zwaveldamp zuivert. De aan hem trouw gebleven vrouwen worden in de zaal geroepen en omringen vol vreugde hun meester. Wanneer Penelopeiaia van Eurykleia verneemt dat haar man weer thuis is en de vrijers heeft gedood, kan ze het nauwelijks geloven. Ze blijft gereserveerd tegenover hem staan, maar wanneer Odysseus dan alle details van hun bed vertelt, gelooft ze hem en sluit hem in haar armen. Tenslotte brengt Odysseus nog een bezoek aan Laertes, die eenzaam en verwaarloosd zijn laatste levensdagen op zijn land slijt.De Odyssee eindigt ermee dat Athene de aanhangers van de vrijers, die wraak willen nemen op Odysseus kalmeert.
Analyse Hoofdpersonen De hoofd personen uit het verhaal zijn zonder meer Odysseus en zijn zoon Telemachos, zijn vrouw Penelopeia. Odysseus is natuurlijk de hoofdpersoon, maar ook zonder de andere twee zou het verhaal niet de inhoud hebben die het nu wel heeft. Verder zijn er nog Eumaios, Nausikaä, Alkinoös, Nestor, Menelaos,Theiresias, Elpenor, Theoclymenes, Antinoös en Laertes. Dit zijn allen koningen van het oude Griekenland. Een aantal waaronder Laertes de “ vader” van Odysseus zijn vrienden van Odysseus, maar ook de vrijers zijn er bij opgenoemd. Ook zonder hen zou het verhaal niet het zelfde zijn. De namen en wie-wie precies is maakt niet zo heel erg uit, maar zonder vrijers en vrienden zou het verhaal heel anders zijn. En natuurlijk spelen de ‘wezens’ uit Odysseus’ avonturen; de cycloop, Kirke, de Sirenen, de Charybdis, Skylla en Kalypsoeen belangrijke rol. Als zij niet allemaal zo een bepaald karakter zouden uitbeelden, dan zoudehn de avonturen van Odysseus nooit de avonturen van Odysseus zijn geworden. Dat is juist zo mooi aan het verhaal ,alle goden lijken toch net mensen en alle wezens ook, en Odysseus moet ze eigenlijk allemaal op een golflengte zien te krijgen. Dan heb je ook nog heel veel goden waaronder: Athene, Poseidon, Hermes, Haides, Afrodite, Hera en Zeus. Met een aantal goden kan Odysseus het totaal niet vinden, maar met het merendeel heeft hij weinig te doen en één godin is zijn persoonlijke beschermengel; Athene. Wat soms voor meningsverschillen op het niveau tussen de goden onderling zorgt. Verhaaltechniek Het verhaal gaat helemaal over de vroegere normen en waarden, wat je tegenwoordig in geen enkel boek meer terug vind, dit is het enige boek, waarin de normen en waarden van de oude Grieken geschreven staan. Iets wat ik erg mooi vond uit dit boek is , dat ze van alles en nog wat bedenken, ze hadden een monster met een oog, maar ook en met zes hoofden, dit vind ik het mooiste van de Griekse cultuur. Tegenwoordig is er niet één schrijver meer, die zoveel fantasie heeft, dat hij over een verdovende bloem en betoverende stembanden schrijft. De enige dosis fantasie die wordt gebruikt is tegenwoordig een kind dat zelf op wereld reis gaat, of een jongen van 16 die zelf een illegale drugsbanden oprolt. Maar de echte fantasie dingen die niet bestaan te omschrijven vind ik veel mooier, dan realistische personen en voor werpen fout te combineren. Iedereen weet dat een pistool bestaat, iedereen weet hoe een kleuter er uitziet, maar de fantasie dat je een kleuter met een pistool ziet is toch niet zo leuk als een blauw behaard monster van 9 meter met een paars oog dat, als het dicht is wordt bedekt door een bloedrood ooglid. Het verhaal zelf is niet zo moeilijk, er staan haast geen plaatjes in, wat ook niet nodig is bij dit boek doet je fantasie al genoeg. Het enige wat echtmoeilijk is, zijn al de namen, het zijn allemaal Griekse of Quasi Griekse kreten, maar ook na een poosje wen je daar weer aan. thema Het enige thema wat ik er in kan vinden is met eerlijkheid en netheid kom je het verst, maar je moet het geluk aan je kant hebben en de goden niet klieren. Voor de rest is het heel erg opvallend, dat de goden hier niks anders doen als voorspellen en het lot van monsters en mensen bepalen. In hedendaagse boeken kom je al helemaal geen goden tegen hooguit één god en die wordt dan geëerd, maar hij bepaald niet het noodlot van mensen. Bovendien speelt het noodlot vandaag de dag al helemaal geen rol meer, iedereen kent het verschijnsel vrijdag de 13e maar niemand, op een uitzondering na hecht er waarde aan (ik wel). Bovendien denken we niet meer dat monsters ons de baas kunnen, want wij zijn toch het superieure ras, het enige waar we nog bang voor zijn, dat zijn aliëns, dat zie je aan de grappige manier, waarop ze in films worden gepresenteerd. Normen en waarden Één van de normen en waarden verschillen van toen is, dat je bijvoorbeeld naar een buur koninkrijk gaat, je neemt geen bosje bloemen of een fles Port mee. Je praat daar dus gezellig, en als je er weg gaat, krijg je als dank, voor het opmaken van de wijn een koets vol met verhalen gouden bekers slaven en paarden mee. Ook heel opvallend is, dat feesten en feest maaltijden erg belangrijk zijn, dat is iets wat wij niet kennen, op belangrijke dagen hebben we ook wel een feestmaaltijd, maar niet net als bij de Grieken iedere dag als er bezoek is. Ook vind ik het heel erg raar, dat iedere vreemde zwerver daar toch rustig naar binnen kon komen zonder problemen mee mocht eten van de gast vrouw en een onderdak kreeg. Samenleving Het zou raar zijn, als er geen samenleving was, die er iets van weg had, ik denk dus dat zeker een gedeelte uit het verhaal wel waar was, maar dat er zo 100 vrijers konden worden gedood is een beetje overdreven. Bovendien geloof ik er ook niet in dat er iedere avond een feestmaal was, ook al waren er wel iedere avond vreemde gasten. Maar ik geloof best dat deze 3 maal in de week zo’n feestmaal lieten maken, en ik geloof ook wel dat er uitgehuwelijkt werd en er veel oorlog werd gevoerd.
Eigen ervaring Ik ben nog nooit in Griekenland geweest, ik kan dus eigenlijk ook geen echt oordeel vellen, maar wat ik heb gehoord uit verhalen van mijn vader en moeder kunnen ze daar inderdaad feestmaaltijden organiseren, ze eten en drinken tot ze niks meer weten, en als ze het dan naar hun zin hebben gaan ze de borden kapot gooien. Dat is wel een stukje wat ik terug herken in die vrijers, die daar avond na avond op Odysseus kosten zitten te feesten voor de rest zou ik niet weten wat voor oude rituelen dat ze nog meer gebruiken. Andere mensen Ondanks alles is dit natuurlijk toch nog een vrij westers verhaal bovendien hadden de oude Grieken niet zoveel van doen met de Noren en de Engelsen, maar je kan wel zeggen dat de Grieken de westerlingen zijn en de monsters de Oosterlingen, in eerste instantie zijn de Grieken een beetje bang en raar tegenover de monsters, maar bij nader inzien zijn er net als onder de Grieken goede en slechte personen, en de goede hebben best wel een hart, en al zien ze er anders uit, er zou een goede samenleving mogelijk zijn. De nieuwswaarde Het is geen journaal, maar een verhaal, dus de nieuwswaarde is er klein. Ik heb het boek vooral gelezen, met de bedoeling het voor de lol te lezen en niet zozeer om er iets van te leren. Als er nieuws waarde inzit kan dat de moraal zijn, oftewel het noodlot en de bepaling van het lot door de goden. Visie op het leven De auteur is een man die vol genot in het leven staat, hij geniet er van, maar ziet ook alle ellende om hem heen. Odysseus staat vol genot in het leven, maar verlangt naar huis, terwijl er om hem heen mensen sterven en als je verder denkt is dat eigenlijk zijn schuld, hij was de gene die Poseidon treiterde, alhoewel de mannen ook de winden zelf loslieten, en zelf de koeien aten. Maar overal waar Odysseus kijkt ziet hij verderf. Bovendien als hij op het paleis komt sterft zijn dierbare hondje, wordt zijn vrouw (MISBRUIKT). Zijn zoon wordt opgevoed volgens de normen en waarden van de barbaarse vrijers, maar Odysseus blijft kalm om een list te bedenken. En het grootste kenmerk van het gevoel van de schrijver is het einde, en zoals bij alle sprookjes en mythe is het een happy end. Ik denk dat je hieruit wel kunt concluderen, dat de visie van de auteur op het leven nog vrij vrolijk en zonnig was. Culturele verschillen Één van de verschillen is, de fantasie waar,mee het verhaal is bedacht, over de oorlog , de list met het paard en natuurlijk niet te vergeten al die prachtige monsters, terwijl wij hier in Nederland rond 1600 een sprookje hadden van een zilver piraat, die bij nader inzien echt zou kunnen zijn, alleen zijn daden zijn waarschijnlijk overdreven en een beetje verzonnen. De Grieken verzonnen echter alles goden onsterflijke oorlogshelden slimme listen en monsters. Maar ook in het verhaal staan denk ik cultuur verschillen, waarschijnlijk is uithuwelijking daar een gewoonte geweest, terwijl wij er nu niet aan willen denken, in de westerse wereld althans. Maar ook de dood gewone dingen als wraak kennen wij niet meer, daar was het normaal dat je wraak nam op diegene, die overspel pleegde, of je broer vermoorde, terwijl je tegenwoordig natuurlijk alleen nog naar die (meestal ongeïnteresseerde )politie kunt gaan. Bovendien denk ik ook wel, dat je tegenover je vrienden de rare gewoontes kende als niks meenemen, maar met volle handen naar huis gaan en die grote feestmaaltijden, zouden ook wel eens echt kunnen zijn. Wel weet ik zeker, dat ze gastvrijer waren naar zwervers. De brood en spelen kwamen niet zomaar uit de lucht gevallen.
De vrijheden van de vertaler De namen van de stoffen zoals een goud zwaard zijn al bekend, terwijl al deze dingen pas in het systeem hun naam en plaats kregen, en toen konden ze wel zeggen dit is een waardevol metaal, maar niet dat het goud heette. Net zo goed, als dat ze daar in Griekenland echt geen apen kende, maar de tovenares veranderde de manschappen wel in leeuwen slangen zwijnen en apen. Dingen als vuur waren al bekend, wat ik ook zo zeker nog niet weet. Vordering Ik heb altijd al graag meer mythes willen lezen, de vrijheden die de schrijvers in hun fantasieën gebruiken zijn zo mooi. Ik zou best we;l de verhalen van Ajax Achilles en Odysseus en alle andere helden willen lezen, over de Minotaurus en Icarus. Ik denk dat de normen en waarden toch heel veel kunnen veranderen in een tijdsbestek van plusminus 3500 jaar, want het lijkt niet meer op de hedendaagse wereld. Wereldliteratuur? Ik denk dat dit wel degelijk wereldliteratuur is, omdat het niet zozeer om een echt westers land ging. Wel om een Europees, maar bovendien was het wel weer al 3500 jaar geleden. Ik vind het niet op de literatuur lijken die je tegenwoordig in Nederland tegenkomt. Tegenwoordig vindt je naar mijn mening minder leuke boeken, dit boek was wel echt een topper uit zijn topklasse. Eigen mening Ik vond dit boek echt een geweldig mooi boek, het was een hoop fantasie, met veel mooie avonturen spanning en zeker ook wijsheden. Net als de normen en waarden, maar ook de geloofsovertuiging van goden en een noodlot, met een lotsbestemming. Het boek was vlot en simpel geschreven, maar de namen waren wat moeilijker, omdat het allemaal rare kreten zijn. Bovendien was er redelijk wat afwisseling. Het boek is volgens mij een grote aanrader voor iedereen die graag avonturen verhalen leest.